1248 รายชื่อผู้ที่หนีรอดออกมาได้

ตอนที่ 1248 รายชื่อผู้ที่หนีรอดออกมาได้

ประตูเปิดออก

“ข้ากลับมาแล้ว!” กู่ฉิงซานกล่าว

“กลับมาแล้วหรือ เข้าครัวทำอาหารเลย” เสียงของหลี่ชิวอวี่ดังขึ้น

“นี่คือการทักทายคนอื่นงั้นหรือ”

กู่ฉิงซานบ่นขณะเดินเข้าครับไป เขาเห็นว่าผักทั้งหมดถูกซื้อมาวางบนเขียงอย่างเป็นระเบียบ

“ให้ข้าช่วยเอง”

ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาในครัว เป็นจ้าวเฉียงนั่นเอง

“หืม พี่จ้าวหรือ” กู่ฉิงซานถามด้วยความประหลาดใจ

“ข้ามาเพื่อสนทนาบางสิ่งกับพี่สาวเจ้าน่ะ แต่มันล่าช้านิดหน่อย ดังนั้นนางเลยให้ข้าช่วยทำมื้อเย็นด้วย” จ้าวเฉียงกล่าวด้วยใบหน้าแดงก่ำ

กู่ฉิงซานมองออกไปนอกหน้าต่าง

ข้างนอกใกล้จะมืดแล้ว

“งั้นท่านช่วยข้าล้างจานพวกนี้ ข้าจะดูแลส่วนที่เหลือเอง”

“ได้”

ทั้งสองคนเริ่มทำงาน

ขณะหั่นผัก กู่ฉิงซานชำเลืองมองจ้าวเฉียง

เขาเห็นว่านางกำลังล้างผักอย่างตั้งใจ หลังจากล้างเสร็จ นางนำจานกับตะเกียบไปวาง

ผู้หญิงคนนี้… น่าจะไม่มีปัญหาอะไร

กู่ฉิงซานถอนสายตากลับก่อนเริ่มทำอาหาร

ผ่านไปหลายสิบนาที

โต๊ะเต็มไปด้วยอาหารโอชะ

“หลี่ซานหลาง ผู้ชายอย่างเจ้าจะต้องเนื้อหอมเมื่อโตขึ้นอย่างแน่นอน” จ้าวเฉียงกล่าว

หลี่ชิวอวี่หาวขณะเดินออกจากห้องนอน สายตาของนางกวาดมองโต๊ะ

“หืม ทำไมวันนี้ถึงมีอาหารเยอะจังล่ะ” นางถามด้วยความประหลาดใจ

“วันนี้อารมณ์ดีน่ะ” กู่ฉิงซานยิ้ม

หลี่ชิวอวี่หยิบชามกับตะเกียบก่อนเริ่มชิม

“อื้ม จานนี้ไม่เลว จานนี้ไม่เลวเหมือนกัน… อร่อยหมดทุกจานเลย ซานหลาง ตั้งใจฟังให้ดีนะ ตอนเที่ยงเจ้าก็ต้องทำอาหารเยอะๆ แบบนี้ในอนาคต”

กู่ฉิงซานพึมพำว่า “ในอนาคต ข้าไม่อยากทำฟาร์มหมูหรอกนะ…”

“หลี่ชิวซาน เจ้าว่าอะไรนะ!”

…

พวกเขาสามคนกินอาหารเสร็จก่อนนั่งลงดื่มชาด้วยกัน

“ซานหลาง ทำไมวันนี้เจ้าถึงอารมณ์ดีล่ะ” จ้าวเฉียงถาม

“ข้ามีความคืบหน้าในการฝึกฝนน่ะ ข้ารู้สึกว่ากำลังจะได้มรดกใหม่จากพลังจิต” กู่ฉิงซานตอบ

ทั้งจ้าวเฉียงและหลี่ชิวอวี่ประหลาดใจ

“ไวขนาดนั้นเลยหรือ” หลี่ชิวอวี่อดที่จะถามไม่ได้

กู่ฉิงซานถามกลับว่า “นี่เรียกว่าไวแล้วหรือ”

“ก็ไวน่ะสิ น้อยคนนักที่จะสามารถไวเท่าเจ้าได้ น่าทึ่งนัก” จ้าวเฉียงอุทาน

กู่ฉิงซานรู้สึกหัวใจบีบรัดแต่ก็ยิ้มออกมา “จะว่าไปแล้ว พี่ชิวอวี่ ข้ามีคำถามจะถามท่านน่ะ”

หลี่ชิวอวี่พ่นลมออกจมูกเล็กน้อยเมื่อเห็นเขาทำสีหน้าอ้อนวอนก่อนกล่าวว่า “เจ้าถามมาสิ”

“ตอนข้าใช้พลังจิต ท่านดูข้าจากด้านข้าง… ข้าหลับไปในทันทีเลยหรือเปล่า” กู่ฉิงซานถาม

หลี่ชิวอวี่ครุ่นคิดสักพักก่อนตอบว่า “ตอนนั้นเจ้ามองข้าแล้วก็หลับไปเลย”

“พี่ชิวอวี่ ข้าจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าได้มองท่านนะ” กู่ฉิงซานกล่าว

หลี่ชิวอวี่ไม่เห็นด้วยก่อนกล่าวว่า “ไม่เลย บางครั้งคนก็จะทำการเคลื่อนไหวเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว พวกขาอาจจะจำไม่ได้”

กู่ฉิงซานไม่เซ้าซี้คำถามนี้อีก

เขาหันมาหาจ้าวเฉียงแล้วถามว่า “พี่จ้าว ข้าได้ฟังบทเรียนจากอาจารย์วิชาประวัติศาสตร์มา เขาบอกว่ามีสัตว์ประหลาดแห่งความว่างเปล่าจำนวนมากที่ลอบเข้าสุสาน มันเป็นความจริงหรือเปล่า”

นี่คือสิ่งที่รู้กันดีอยู่แล้ว จ้าวเฉียงจึงไม่สนใจ นางจึงพยักหน้าแล้วตอบว่า “ใช่ สุสานเพิ่มปรากฏในตอนนั้น สมบัติหายากจำนวนมากทะลักออกมา สิ่งมีชีวิตทรงพลังจากโลกทั้งสิบทิศล้วนมุ่งเข้าสู่สุสาน”

หลี่ชิวอวี่จิบชาก่อนขัดขึ้นว่า “จะถามไปทำไม แม้แต่พวกเราก็สามารถศึกษาบริเวณรอบสุสานได้อย่างช้าๆ หากพวกมันกล้าบุกเข้าไปตรงๆ ก็ไม่จำเป็นต้องบอกหรอกว่าจุดจบจะเป็นยังไง”

กู่ฉิงซานกล่าวกับตัวเองว่า “ข้าเกรงว่านับตั้งแต่นั้นมาจะไม่มีใครกล้าบุกเข้าสุสานโดยไม่ได้รับอนุญาต”

หลี่ชิวอวี่ส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า “เจ้าคิดผิดแล้ว ขอแค่มีของดีก็มีคนที่ไม่เชื่อเรื่องน่ากลัวแบบนั้นเสมอ จกาอดีตถึงปัจจุบัน ทุกๆ ทศวรรษหรือศตวรรษ จะมีใครบางคนไม่แจ้งพวกเราแล้วบุกเข้าไปโดยไม่ขออนุญาต”

“ไม่มีใครน่าจะได้ออกมาสินะ” กู่ฉิงซานกล่าว

“แน่นอนว่าไม่มี” หลี่ชิวอวี่ยิ้ม

จ้าวเฉียงเสริมให้ถูกต้อง “ยังมีคนโชคดีอยู่บ้าง พวกมันอาจจะไม่ได้เข้าไปลึกนัก ทำให้สามารถรอดกลับมาได้… แต่จำนวนคนเหล่านั้นก็น้อยเหลือเกิน ต่อให้ออกมาได้ พวกมันก็ใกล้ตายแล้ว”

“ถ้างั้นพวกมันก็ต้องถูกพวกเราจับสินะ” กู่ฉิงซานกล่าว

“ไม่ พวกเราไม่กล้าแตะต้องพวกมันหรอก เพราะพวกเราไม่รู้ว่าพวกมันนำวันสิ้นโลกน่าสะพรึงอะไรออกมาบ้าง พวกเราเพียงแค่หวังว่าพวกมันจะออกจากถ้ำหมื่นอสูรให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้” หลี่ชิวอวี่กล่าว

หลังจากพูดจบ นางเคาะศีรษะของกู่ฉิงซานแล้วกล่าวว่า “เจ้าหนู ทำไมถึงถามมากขนาดนี้ หาทางเพิ่มระดับพลังจิตจะดีกว่า เมื่อพละกำลังสูงส่งจนถึงระดับหนึ่งแล้ว เจ้าย่อมได้รู้อีกหลายสิ่งหลายอย่างเลยล่ะ”

“โอ๊ย เบาๆ หน่อย” กู่ฉิงซานอุทานขณะกล่าวอย่างหมองหม่นว่า “ข้าเพิ่งอายุสิบสามปีเอง เมื่อไหร่ถึงจะได้รู้ความลับมากมายกันล่ะ”

จ้าวเฉียงรู้สึกไม่พอใจที่เขาถูกพี่ใหญ่เคาะศีรษะ หัวใจของนางอ่อนยวบ

นางแตะศีรษะของกู่ฉิงซานแล้วกล่าวอย่างแผ่วเบาว่า “ในสองปี เมื่อเจ้าจบการศึกษาจากสำนักซานไห่ เจ้าจะสามารถตรวจสอบข้อมูลพื้นฐานในห้องรวบรวมได้… พวกเรามีบันทึกเกี่ยวกับตัวตนของผู้ที่บุกรุกสุสานเข้ามา เจ้าสามารถไปดูด้วยตัวเองได้”

“พี่จ้าวเฉียงใจดีจัง” กู่ฉิงซานกล่าว

หลี่ชิวอวี่ชำเลืองมองเขาแล้วกล่าวว่า “ดื่มชาเสร็จหรือยัง ดื่มเสร็จแล้วก็ไปฝึกฝนสิ!”

กู่ฉิงซานยืนขึ้น กล่าวลาจ้าวเฉียงก่อนเข้าห้องนอนไป

ทันทีที่ประตูปิด เขาได้ยินเสียงผู้หญิงทั้งสองสนทนากัน

“เด็กคนนี้นี่นะ…”

“ช่างเถอะ เมื่อก่อนพวกเราก็เคยสงสัยเรื่องพวกนี้มากไม่ใช่หรือ”

กู่ฉิงซานยืนอยู่หลังประตูสักพักก่อนทบทวนบทสนทนาก่อนหน้านี้ในใจ

ข้าฝึกพลังจิตเร็วงั้นหรือ

เขาครุ่นคิดกับตัวเองขณะเดินไปที่เตียงแล้วนั่งลง

มีทั้งความคิดและการคาดเดา แต่ไม่มีหลักฐาน

ความจริงซ่อนอยู่ในหมอกไร้ที่สิ้นสุด หากอยากเข้าใกล้ทีละน้อยก็ห้ามเดินทางผิดเด็ดขาด

ทาง…

กู่ฉิงซานนั่งอยู่กับที่ขณะรอเงียบๆ

นอกหน้าต่าง ราตรีมืดมิดขึ้นเรื่อยๆ

ในที่สุดเขาได้ยินเสียงจ้าวเฉียงและหลี่ชิวอวี่ออกไป

ประตูปิดลง

หลี่ชิวอวี่เดินกลับมาล้างมือก่อนกลับเข้าห้องนอน

กู่ฉิงซานรอสักพักจนกระทั่งถึงเที่ยงคืน เขาจึงลุกขึ้นเดินออกจากห้องก่อนตรงไปยังห้องนอนของหลี่ชิวอวี่

เขาเปิดประตูแล้วเดินเข้าไป

เขาเห็นหลี่ชิวอวี่อยู่บนเตียง กำลังนอนหลับสนิท

กู่ฉิงซานมองนาง

หลี่ชิวอวี่ไม่รู้ตัวแม้แต่นิดเดียว

เสียงของฉานนู่ดังขึ้น “นายท่าน ท่านจะยืนอย่างเดียวหรือ ถ้านางตื่นขึ้นมาจะทำยังไง”

“ไม่ตื่นหรอก” กู่ฉิงซานกล่าว

“นายท่านทำอะไรกับอาหารงั้นหรือ”

“ที่จริง มันคืออาหารบำบัดวิญญาณอย่างหนึ่งน่ะ มันเป็นประโยชน์กับลมปราณและโลหิต ทำให้สงบและมีกำลังวังชา หลักฐานก็คือการนอนหลับสนิทนี่แหละ” กู่ฉิงซานกล่าว

ดาบบินสามเล่มปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่าด้านหลังของเขา

“ในเมื่อนางไม่ตื่น แล้วพวกเรา… จะทำอะไรหรือ” ดาบพิภพถาม

“คิดว่านายท่านจะทำอะไรล่ะ” ฉานนู่ถามกลับ

“ดาบพิภพกล่าวว่า “ลองเดาสิ”

ฉานนู่ไม่หลงกล ดังนั้นนางจึงถามกู่ฉิงซานตรงๆ “นายท่าน ตอนนี้พวกเราจะทำอะไรหรือ”

กู่ฉิงซานหยิบจัตุรัสแผ่นหนึ่งออกมา เขาสะบัดมือเพื่อเริ่มติดตั้งค่ายกล

“ตอนนี้นางหลับอยู่ ไม่มีความสามารถการป้องกันที่แข็งแกร่ง ข้าจะติดตั้งค่ายกลสองสามชั้นไว้ที่นาง หากมีอะไรเกิดขึ้น ข้าจะรู้ได้ทันที”

ขณะพูด เขาวางค่ายกลป้องกันไว้รอบเตียงหลายสิบชุด

หลี่ชิวอวี่หลับสนิท ไม่รู้เรื่องอะไร

“นายท่านจะออกไปหรือ” ฉานนู่เดา

“ใช่ ไปห้องโบราณเพื่อตรวจสอบว่าสัตว์ประหลาดแห่งความว่างเปล่าในอดีตตัวไหนที่เคยหลบหนีออกจากสุสานได้” กู่ฉิงซานกล่าว

“จะต้องมีมาตรการป้องกันที่เข้มงวดมากแน่ๆ ” ฉานนู่กล่าว

“ขอแค่จบการศึกษาจากอาศรมก็สามารถเข้าไปดูอย่างเปิดเผยได้ ไม่ต้องเสี่ยงอะไรเลย” ดาบพิภพกล่าว

“รอไม่ได้แล้ว” กู่ฉิงซานกล่าว

“ทำไมไม่ใช้ ‘เทพท่องราตรี’ ล่ะ” ฉานนู่แนะนำ

กู่ฉิงซานไม่ตอบ

เขากลับห้อง เปิดหน้าต่างแล้วกระโดดออกไป

ขณะลงไปได้ครึ่งทาง เขากลายเป็นแมวสีส้มตัวใหญ่ก่อนตกลงบนพื้นอย่างนุ่มนวล

เงาภูตผีแห่งราตรีมายา ทำงาน!

ด้วยการพึ่ง “หยกไร้ข้อบกพร่อง” ของจี้น้ำเต้าหยกเหวยจุน แมวสีส้มวิ่งไปตามถนนได้อย่างรวดเร็วโดยไม่ถูกทหารยามที่ตรวจตราตอนกลางคืนเห็น

แมวสีส้มวิ่งไปตามทางจนมาถึงตำแหน่งของห้องโบราณ

ห้องโบราณคือหอคอยจัตุรัสสีดำที่ตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางเมือง

ตอนนี้ ราตรีมืดมิดยิ่งขึ้น ไม่มีคนอยู่ในห้องโบราณ แต่ยังมีทหารยามจำนวนมากประจำการอยู่ที่นี่

ยังไงเสีย มีเรื่องราวแปลกประหลาดและความลับถูกเก็บไว้ในห้องโบราณมากเกินไป สำหรับคนในถ้ำหมื่นอสูร นี่คือสิ่งที่มีค่ามากที่สุด

แมวสีส้มมองดูเงียบๆ สักพักก่อนเดินวนไปมาแถวห้องโบราณจนพบช่องลมอย่างรวดเร็ว

มีชิ้นส่วนกระดูกจำนวนมากอยู่ที่นี่ เห็นได้ชัดว่าผู้เชี่ยวชาญกระดูกทิ้งมาตรการป้องกันเอาไว้ที่ช่องลมด้วย

“เหมียว…”

แมวสีส้มส่งเสียงร้องอย่างแผ่วเบา

เขาเห็นดาบขุนเขาศักดิ์สิทธิ์หกภพพลันปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่าก่อนแทงไปทางช่องลมอย่างรุนแรง

ทุกวิชา ทุกวิถี ทั้งหมดถูกทำลายด้วยการแทงนี้

แมวสีส้มพุ่งเข้าไปราวกับสายฟ้า

ในเวลาเดียวกัน

“นั่นใครน่ะ!”

มีเสียงตะโกนดังสนั่นขึ้นมา

ทหารยามแปดคนเคลื่อนลงมาจากท้องนภาก่อนลงมาอยู่ใกล้ช่องลม

พวกเขามองรอบข้าง แต่ไม่พบอะไร

ชิ้นส่วนกระดูกทั้งหมดอยู่ในสภาพสมบูรณ์

คาถาบนชิ้นส่วนกระดูกทำงานเมื่อครู่ แต่ทันใดนั้นก็หายไป

ทหารยามรีบติดต่อผู้เชี่ยวชาญกระดูกที่คุ้มกันห้องโบราณ

ผู้เชี่ยวชาญกระดูกมาถึงที่ก่อนพาทหารยามตามหาร่องรอยอย่างช้าๆ

แต่ไม่พบอะไร

ผิดปกติ!

ในท้ายที่สุด ผู้เชี่ยวชาญกระดูกตัดสินว่าน่าจะเป็นใบไม้ที่บังเอิญโดนลมพัดมาจนไปสัมผัสกับชิ้นส่วนกระดูกเข้า ทำให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้

เพราะก่อนหน้านี้ก็เคยเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ผลลัพธ์นี้จึงเป็นสิ่งที่ยอมรับได้

ทุกคนต่างแยกย้าย

อีกด้าน

กู่ฉิงซานเข้าสู่ห้องโบราณเพื่อค้นหาทีละชั้น

ตอนนี้เขาเข้าใจสถานการณ์พื้นฐานของอารายธรรมนี้แล้ว สายตาของเขากวาดมองข้อมูลโบราณโดยไม่ได้รับผลจากความมืดใดๆ

ไม่ช้า เขาตัดสินใจได้ว่าข้อมูลที่จะหานั้นอยู่ระดับต่ำสุด

…ยังไงเสีย เด็กใหม่ที่จบการศึกษาจากอาศรมสามารถตรวจสอบความลับเหล่านี้ได้ ดังนั้นก็ไม่น่าจะมีการคุ้มกันที่แน่นหนา

ตอนนี้ ผู้เชี่ยวชาญกระดูกที่ทำหน้าที่กลับมาประจำตำแหน่ง เขาตรวจสอบความลับสำคัญเหล่านั้นที่บนหอคอยจัตุรัส ไม่สนใจจะมาที่นี่อีก

ห้องโบราณมืดและเงียบสงบ

แมวสีส้มที่ตรวจจับไม่ได้ก้าวไปตามแถวชิ้นส่วนกระดูกที่ถูกวางอย่างเป็นระเบียบช้าๆ

“บันทึกการตายและรายละเอียดคร่าวๆ ของสัตว์ประหลาดโลกอื่น”

แมวสีส้มหยุดอยู่ตรงหน้าป้ายนี้

มันเริ่มหยิบชิ้นกระดูกยาวขึ้นมา

…ส่วนนี้คือความลับพื้นฐานที่สุด ดังนั้นจึงเป็นชิ้นส่วนกระดูกเพียงชิ้นเดียว

แมวสีส้มผิดหวังเล็กน้อย แต่ไหนๆ ก็มาแล้ว…

มันเหมือนกับคนขณะย่อตัวลงกับพื้น ถือชิ้นส่วนกระดูกเอาไว้แล้วอ่านอย่างตั้งใจ

ทันใดนั้น

มันคล้ายกับพบบางสิ่งเข้า หางข้างหลังที่กระดิกช้าๆ ก็แข็งทื่อกลางอากาศ

มันเห็นชิ้นส่วนข้อมูลที่ถูกบันทึกบนชิ้นส่วนกระดูกด้วยคำพูดจากโลกถ้ำหมื่นอสูร

“ใช่แล้ว มีสัตว์ประหลาดแห่งความว่างเปล่าที่โชคดีมากจนหลบหนีออกมาจากสุสานได้ จำนวนของพวกมันน้อยนิดนัก”

“รายชื่อผู้ที่หนีรอดออกมาได้”

“…”

“ลำดับที่ห้า สัตว์ประหลาดหุบเหว วิญญาณกรีดร้อง”

……………………………………