webnovel

Innocent Villain

Author: Lu_Grace
Fantasy Romance
Ongoing · 5.2K Views
  • 18 Chs
    Content
  • ratings
  • NO.200+
    SUPPORT

What is Innocent Villain

Read Innocent Villain novel written by the author Lu_Grace on WebNovel, This serial novel genre is Fantasy Romance stories, covering survival, betrayal, kidnap, fakeidentity, counterattack. ✓ Newest updated ✓ All rights reserved

Synopsis

"An innocent villain? That's highly... Contradictory." ...

Tags
5 tags
You May Also Like

Behind the scene of 1940's (Filipino/Tagalog)

Hong Kong 1940 December Sa kalagitnaan ng tumitinding pangalawang digmaang pandaig ay wala paring tigil ang paroon at parito ng mga tao. Tulad na lamang ng magkapatid na sina Celio at Celia na kasalukuyang sakay ng naglalayag na pampasahirong barko mula Japan patungong Hong Kong. Maraming sakay ang barko na karamihan ay mga sino (Chinese), may mangilan-ngilang kanluranin din. Malaki ang kainan sa loob ng barko na halos puno na rin sa tanghaling iyon. Sa isang sulok na mesa ay makikita doon na nakapalibot ang limang ginoo na pangkanluranin ang kasootan. Dalawa sa mga ginoong iyon may mala mais na buhok, mapuputing balat at namamaga pa ang pisngi dahil sa lamig ng panahon kagaya ng isa pa na ang ipinagkaiba lang ay ang itim na buhok. Ang dalawang pang ginoo naman ay parihong may itim at kulot na buhok, maputi din ang mga ito marahil ay dahil sa matagal na pamamalagi sa kanlurang lupain, hindi nga lang tulad sa tatlo kanina na halata ang lahing kastila at amerikano. Masaya silang kumakain na animoy walang kagulohang nagaganap. May kung anu-anong pinag-uusapan na minsan ay nagkakatawanan pa. Marahil ay nakasanayan na lamang nila ang putukan, bumbahan at iyakan dahil sila ang mga sanggol na isinilang sa magulong panahon. At ngayon sa panahon ng kanilang tagsibol ay papaano nila gagampanan ang pagiging pag-asa ng bayan? "Nakakahiya mang aminin ngunit sasabihin ko parin." Wika ng isa na may mala mais na buhok na nagngangalang Alfredo Diaz. "Sa iyong kaanyuan ngayon ay mukhang higit ka pa yatang mas magandang lalake kaysa sa amin ginoong Celia." Sumang-ayon naman ang tatlo habang patuloy ang masayang kaninan. "Ang pangit kasi, mas pagkakamalan pa akong babae kaysa sa kanya eh." Pagbibiro naman ng kapatid ni Celia na si Celio at napahalakhak ang mga kasama nilang mukhang mga kanluranin ngunit sa pilipinas isinilang at may lahing malaya. "Nagsalita ang sampid." Banat naman ni Celia na kasalukuyang nakaayos ng panglalake dahil napagkatuwaan lamang nito. "Ako sampid? Kala pala ang gwapo ko." Sinabayan pa iyon ni Celio ng malakas na tawa pati narin ng mga kasama nila kaya naman ay nagtinginan sa kanila ang iba pang naroon na kumakain din. Nagkasabay naman na siminyas ng katahimikan sina Manuel Revera na may mala mais ding buhok at Robert Taylor na siyang nag-iisa sa kanilang may lahing kano. "Bukas ng umaga ay dadaong na ang barkong ito sa hongkong, may pupuntahan pa kaming tatlo kaya baka hindi na kami makasabay sa inyong magkapatid pauwi." Seryosong pahayag ni Robert. Natigilan naman si Celia dahil ibig sabihin niyan ay hindi na niya makikita ang matagal na niyang hinahangaan (daw) na walang iba kundi ang makisig na si Robert. Ano bang pwedi niyang gawin? Nais niya pang makasama ito ng matagal. At hindi niya pa nakukuha ang kailangan niya dito. "Nako tamang-tama lamang iyon dahil nais din namin ng kapatid ko na mamasyal muna sa hongkong." Pagdadahilan ni Celia na sasalungatin sana ng nakababatang kapatid na nasa tabi niya, mabuti na lamang at tumingin muna ito sa kanya, at sa tinginan ng magkapatid ay nagkaintindihan sila. "Wala kaming kakilala dito sa Hong Kong, baka pweding sumama narin kami sa inyo?" Nagkatingin ang tatlo, halata sa mga mukha ng mga ito ang hindi pagsang-ayon sa sinabi ni Celia. "Ah kasi..." Hindi naman alam ni Alfredo kung ano ang dapat sabihin. "Kung hahayaan mong sumali si Celio sa amin ay pwedi namin kayong isama." Si Robert ang nagsalita. "We're not going there just for fun." "I can't let him join that secret org of you people." Pagtanggi naman ni Celia. "Bakit hindi nalang kaya ako ang pasalihin niyo?" Natawa ang mga ginoo sa winikang iyon ni Celia. "Ayaw mong pasalihin si Celio pero gusto mong isali ang iyong sarili?" Pagpapalinaw ni Manuel kay Celia.

Sept_28 · History
Not enough ratings
7 Chs

Beatrix

The sound of guns... The darkness... The smoke... Then, oblivion. Everyday, I am haunted by my nightmares. Everytime the thunder roll and lightning strikes, I shivered. Looking outside my window, I am writing my daily journal and poetry today... To release all the pains and tensions from my past. And I wrote.. December 18, 1980 Myshkin, Russia My beloved, Have you ever ask yourself... What's your life purpose? If.. Are you doing the right thing? Are you on the verge of confusion, loneliness, unhappiness and being stagnant? Day dreaming into your own world? Too much questions filled in your heart and mind. Too much of everything that you don't want. Too much! To clear out my confusion and to have more clarity about myself, I dig deeper inside me. Reminiscing my childhood moments and cherish them. Facing the darkest and painful moments of my memories. Those memories of repeating horror, memories of loss, memories of death. Yes, I did face it all. I cried hard. After decades of those patterned memories... This is the first time that I realized.. How I treated myself so badly. And I really wanted to give back to myself. By appreciating my past. Appreciate yourself more... Love yourself more... And you will discover more... I have discovered each words, all feelings, expression, harmony just fits well to take steps in writing this poem for my past. ***A LETTER FOR MY PAST SELF*** My dearest self in the past... I have been visiting you lately in a vast... You are carefree, immature and FEARLESS, You go out more, loving the sun and grasses, Full of sweat and sun-kissed from above. Joyous days, feet touching stones and green Oh How glorious those days have been Flowing like water in every storms within And wind touches, caressing my skin Telling me, It's ok dear, everything has it's purpose". A path full of journey and a dead rose All those rise and fall, I am with you... All those tears and laughter, I am with you... I am always with you til the end of time. You have no choice, we are both destined. Oh loving sun and dreamy moon, Grace us the light in our path divine, My past self, I thank you! For the wonderful memories... In my troubled present, found peace in you. Beatrix ********************************************** As I closed my journal... I just hear my Nana's footsteps and call out. "My princess, it's dinner time. Don't forget your coat, it's a bit freezing today!." "Yes, coming Nana!." I checked myself in the mirror for the last time, before sharing the table with Nana. The beauty in the mirror speaks of simplicity and elegance. I'm tall at my age of 15, around 183cm, with soft silver wavy hair and emerald green eyes. I'm looking at the reflection of my mother. And before my tears fall. "Beatrix?" A hint of annoyance in Nanas voice. "Yes, sorry Nana." Then, we silently eat our beetroot soup. In the same month, in different year. Our mother gather all of us, her children, near the fireplace hearth, made of granite and marble stone. My eldest brother Maxim played the piano while my older sister Annika played the flute. While me and my mom, cheerfully singing. Then, our beloved father Dimitri, joined us in our joyfulness. Amidst our liveliness, the commotion outside the House of Oblonsky raised our fears. People shouting with torches and guns. My father Dimitri was stunned. I'm crying in horror. I hugged my father...for the last time. When.... My small voice... bellowed "NO!!!!" "Mama, Papa..." "Maxim, Annika..." 

L_stellaluna · History
Not enough ratings

ratings

  • Overall Rate
  • Writing Quality
  • Updating Stability
  • Story Development
  • Character Design
  • world background
Reviews

SUPPORT

More about this book

General Audiencesmature rating
Report