Chapter 4: Dilan

Morning. Nagkape lang ako at pumasok na ng school. Papa wanted to drive me but I declined his offer. Ang sabi kasi ni Dilan. Sabay kaming papasok ngayon para sa preparation ng graduation ball namin. So, pumayag ako. Why not?. Choosy pa ba ako e. Sya lang naman nakakatiis sa kawirduhan ko sa school. All they say about me is weird. Loser. Nabully pa nga ako. Not just once. But always. Thanks to him. He saved me oftentimes. Kahit ayaw sa kanya ni Kuya Lance. Sometimes. I can't deny that I owed him. A lot.

"You ready about tonight?.." Anya nang nakasakay na ako sa sports car nyang itim. Laging agaw panisn ito dahil sa ingay sa kalsada. Minsan pa nga. Hinuli sya. Kaya lang. Pinakawalan din dahil isang maimpluwensya ang kanilang pamilya. Kilala sa buong syudad. In short. Isang brat. Di ko nga alam kung bakit ang bait nito sakin?. I ask him once but he didn't answer me. He just changed the topic in just a single snap of his hand. That's how powerful he is. Nakatayo pa rin sya sa labas. Hawak nito ang pintuan. Pinapanood akong isuot ang seatbealt. Nang matapos kong ayusin ang sarili sa upuan. Tiningala ko sya.

"What?..." his staring at me intently. Like I'm the most beautiful girl in the world. Ugh!.

Assuming self!..

"Dilan?. Let's go!.." I snapped. Duon lang sya natauhan. Kinamot ang ulo at binasa ang labi. Hindi iyon nakatakas sakin. That's how I observed people now a days. I even oversee the smallest thing that nobody doesn't care at all. Like him. His care for me. That's a big thanks.

"You look amazing.." dinungaw ako at sinabi iyon bago tuluyang binatawan ang hawak na pintuan at sinarado.

What's new about him?. Puro papuri ang sinasabi nyan. Madalas pa nga pinagkakamalan na kaming magjowa sa school dahil lagi nya akong pinupuntahan sa room at kahit saan. Nakabuntot sya. Wala naman syang sinasabi. How will I know diba?. All I know is we're good friends. That's all. Nothing more. Nothing less. We're just that.

"I didn't know you are leaving?.." basag nya sa katahimikan samin.

"Hmm. who told you?.."

"Tito Ian talked to my Dad..." tumango ako. Mayor nga kasi tatay nya samin. Kilala rin si papa sa larangan nya. Kaya siguro nagkausap sila. And he talked about this. Ugh!. Suskupo. Bakit sinabing aalis tayo?. Siguradong may bubuntot sakin neto.. Tsk. Kagat ang labing pumikit at isinigaw ito sa isip. Bigla akong nainis. Wala na ngang problema. Baka sya pa maging dahilan ko. Tsk.

"Are you planning to leave without telling me?.." dumilat ako at nilingon sya. Sumulyap ito sakin. Binagalan ang patakbo ng kanyang sasakyan.

"Dilan, look out!.." turo ko sa kalsada. He just ignored me. Shit!..

Huminga ako ng malalim bago nagsalita. "Look. I don't know how will I say it to you.. I'm... still thinking after--.."

"After what?.. Tonight?.." tumaas ng bahagya ang kanyang boses. Mabuti nalang at natanaw ko na ang gate ng school namin. Pasalamat pa ako dahil hindi kami nabangga. Suskupo!. Kaya ayaw ni kuya na sumasakay ako sa kotse nya eh. Kaskasero kasi.

Inihinto nya ang sasakyan sa gilid ng halaman. Sa parking lot ng school. May paisa isang dumadaan na estudyante. Tumitingin sa gawi namin ngunit umaalis din agad. Kilala rin kasi ito sa school. Kumbaga. Hearthrob daw. Psh!. As if ang gwapo. Mas lamang pa rin si Jaden ko sa aking paningin. Hindi nagbabago iyon kahit magtanggal pa sya ng t-shirt sa harapan ko at ilantad ang anim na baitang na abs. Suskupo Bamby!. You're crazy!!. With Jaden?. Of course!!. Yes na yes.. But to his abs?. O men!. No!. I'm used to that. I'm one with the boys remember?.. Sila kuya at Papa.. Meron din sila nun. Kaya nga bansag nila sa kanilang tatlo. Magkakapatid lang.

"Dilan.." tawag ko sa kanya. I want to explain more pero sa itsura palang nya na parang galit na. Suskupo!.. Nawawalan ako ng ganang magpaliwanag.

He sighed heavily before fixing himself to his own seat. Then he looked away. "So you're going home?.."

Tinignan ko ang oras sa wrist watch na suot. May kalahating oras pa kami para sa practice. "Yeah.." he sighed again. Napapadalas ata ngayon. Bakit kaya?..

"What with the sighs?.." tanong ko.

"When?.." Hindi nya sinagot yung tanong ko. Nagtanong pa. I don't read him sometimes.

"I don't know the exact date yet. But papa told me, after graduation.." iyon ang sabi ni papa sakin bago umalis sina mama. Iyon lang. Walang date na sinabi.

"Then, can you come with me after the ball?.. There's a after party later. My house.." natigilan ako. Wala si Kuya para bantayan ako. I don't think I can say yes

His eyes fixed on me. Anong gagawin ko kuya?. Help me!..

"Please Bamby!!... you're leaving. And I'm gonna miss you. so please, come party with us.. For once?.." he pouted. "Swear it will be fun..." he continued.

Paano ko tatanggihan ang taong laging andyan para iligtas ako?.. Paano ko nga ba sasabihin na ayoko?. Suskupo!!.. Ang hirap naman neto!.

"Bamby, please. Just this one?.." nagpacute pa. Humugot ako ng malalim na hininga. Ginulo ang buhok nyang ayaw nyang hawakan ko. "Fine.."

"Really?!.." exaggerating nyang sambit. Ngumiti ako at itinaas ang kilay bilang sagot. "Yes!!.." bigla nya akong niyakap. I'm stunned. Pero natauhan din ako at tinapik ang kanyang likod..

"I'll pick you later.. promise. You'll enjoy it!.." hinatid nya pa ako sa hall. Nagpaalam na may pupuntahan daw muna. After nagstart ang practice. Dumating sya. Malaki ang ngiti at mingay with his group of friends.

I hope my decision is right..