Webnovel / Teen / CRUSH KITA ALAM MO BA {Book 1} (COMPLETED)

CRUSH KITA ALAM MO BA {Book 1} (COMPLETED)

"Bamby!.." kahit sobrang basa na ako. Nilalamig na dahil kanina pa ako sa ilalim ng malakas na ulan. Nakaya ko pa ring tumayo at harapin ang taong tumawag saking pangalan. Hindi Bamby ang tawag nya sakin eh. Babe!. Bakit biglang nagbago?. Halos hindi ko na sya maaninag. Hapon na kasi kung kaya't madilim na ang paligid. Epekto ng malakas na ulan. Kinuyom ko ang palad nang matanaw kong palapit sya sakin. "Dyan ka lang!.." nanginginig kong sambit. Nag-init muli ang gilid ng mata ko. Hindi ko na kailangan pang magpanggap na hindi umiiyak dahil hindi naman iyon halata sa lakas ng ulan. Para ngang nakikisama sakin ang panahon. Nagdadalamhati rin sa unang pagkabigo ko. Dinadamayan ako. Sinasabing, umiyak ka lang para di masakit. Pero tangina talaga! Kahit anong iyak ko. Masakit pa rin eh. Sobrang sakit ng puso kong makitang unti unting nawawala ang taong pinangarap ko. "Babe?.." basag na rin ang kanyang boses. Isang pulgada pa rin ang agwat naming dalawa. Ngunit sa layo naming iyon, ramdam ko pa rin ang hindi ko maintindihan na presensya nya. Ang gulo. O ako ngayon ang naguguluhan sa lahat. "Di mo naman sinabi sakin na, ang tindi pala ng sikat ng araw sa inyo.." Tumingin ako sa kawalan. Natatawa. Baliw na yata ako. Pinunasan ko ang luhang naglandas saking pisngi. Di pa nga ata luha iyon eh. Kundi tubig ulan. Ganun na ako kalito sa nangyayari. "Ang init nyo masyado.... nakakapaso.." Wala na akong pakialam kung hinde nya maintindihan ang sinabi ko. Ang gusto ko lang ngayon, ay sabihin lahat ng gusto ko... sa huling pagkakataon.. "Babe?.." muli. Gumawa sya ng limang hakbang pero hanggang doon nalang sya dahil ayokong lumapit pa sya. "Dyan ka lang!." mariin kong banta. Natigilan sya. Nagmamakaawa ang kanyang mga mata. Pulang pula na rin ang kanyang ilong. Tanda na umiiyak rin sya. Hell! Wala akong pakialam. "Nangako ka hindi ba?.." suminghot ako. Sa wakas, nagkaroon ng lakas ng loob na tumingin sa kanyang mata. "Nangako ka sa akin?." hindi sya tumango o umiling o kahit na ano. Pinanood nya lang akong humagulgol sa unang pagkakataon. Bumuhos ang luhang kanina ko pa ayaw pakawalan. Hindi ko na kaya. Ang hirap. "Kumapit ako doon.. pinaniwalaan ko..pero anong ginawa mo?.." nanghina ang tuhod ko dahilan para mapaupo ako. At... doon umiyak ng umiyak. "Hindi ko alam..." "Anong hindi mo alam huh?.. Jaden, naniwala ako sa'yo.. bakit mo iyon sinira?.." Hindi sya makapagsalita. Huminga ako ng malaim bago muling tumayo. "Anong pakiramdam huh, masarap ba syang humalik?.." "Bullshit!!." malutong nitong mura. "Hindi ko yun ginusto.." dagdag nya matapos ang ilan pang mura. "Hindi ginusto pero pumayag ka!?.." mahina ngunit madiin ko itong ipinahayag sa kanya. Konting konti nalang, sisigaw na ako. Konting salita pa Jaden. Isa na namang mura ang pinakawalan nya. "Kaya pala hindi mo magawang tugunan ang mga tawag at text ko dahil masyado kang abala.." "Bamby, tama na..." mahinahon nynag himig. Di ko sya pinakinggan. Nagpatuloy lamang ako. "Mas masarap nga naman sya kaysa sakin..." "Sinabi nang tama na!!!.." sa unang pagkakataon. Nakita ko kung paano sya magalit. Ramdam ko ang apoy na nag-aalab galing sa kanyang mata kahit malamig ang bawat patak ng ulan. Galit ang namutawi sa kanya. Wanna read more?. Add this story in your library and see for yourself! You'll loved it!. Please Like, Comment And Share! Thank you!. Keep safe y'all!!!

Chixemo · Teen

Not enough ratings

303 Chs

Chapter 3: Still gwapo

Pagbaba ko palang ng sasakyan. Nadapa na ako. Mabuti nalang talaga at wala pang estudyante. Maaga pa kasi. Alas sais palang ng umaga. Guest what?. Di man lang ako tinulungan ng mabait kong kapatid. Astig nya talaga!.

Deep sighed!.

Relieved! Walang nakakita sa kapalpakan ko e.

"Kuya. Wait for me!." tawag ko sa kanya pero di na nito ako pinansin. Nagpatuloy lamang sya sa paglalakad. Sinalubong ang mga dati nitong kaklase. Nakipagtawanan na sya't lahat, di man lang ako tinatawag o ihatid man lang sa bago kong room. Tsk. Yaan ko na nga.

Bwiset! Sarap batuhin!.

Irap na lang ang tanging nagawa ko sa tawanan nila. Kung di lang talaga first day of school ngayon. Naku!. Tsaka isa pa, ayokong makita nya ako na haggard agad pag umaga. That is a big turn off, if ever Bamby. No way!.

Mabilis ang takbo ng oras. Mataas na ang sikat ng araw. Unti unti na ring dumarami ang mga estudyante. May nakita akong mga dati ko na ring kaklase.

"Uy Bamby.."

"Kamusta Win?." naķipagbeso pa ito sakin. "Lalo kang gumanda ah?." tukso nya pa.

Naku!. Kung alam nya lang na stress ako nitong nagdaang bakasyon. Tsk. Tsk.

Nagkibit balikat lang ako dahil may bigla nang yumakap sa akin galing sa likod. "Namiss kita Bambyyy.." diniin pa ni Joyce ang huling pantig ng pangalan ko. Sya ang bestfriend. Nag-iisa. Alam rin nya ang pinakatatago kong sikreto. "Andyan na sya.." sabay siko sa aking tagiliran. Humaba ang kanyang nguso. Sinundan ko ito. There he is. Walking. Full of confidence. Right hand on his pocket. Hanging on his left shoulder is his bag. Damn!. Why so gwapo?. Ugh!.

Yes po!. Gumwapo na po sya sa paningin ko!

"Tulo laway mo te." asar ni Joyce. Sinara nya pa ang bibig ko dahilan para matauhan ako. My ghad!. Anong ginawa ko?.

"Batiin mo na dali.." tulak tulak pa ako. Grabe talaga. Di na nga ako makahinga. Pinapatay pa nya ako sa kaba. Grabe sya.

"Tsk. Joyce. Nakakahiya.." bulong ko sa kanya. Akala ko bubulong din sya. Pero what the hell!. Tinawag nya pa ito. "Hi Jaden!." tuloy napabaling samin ang seryoso nitong tingin. Kinawayan sya ni Joyce kaya lumapit ito samin.

"Nasaan ang room natin?." tanong nya agad pagkalapit. Hawak ang strap ng bag nyang kulay madilim na asul.

"Di pa namin alam e. Iaanounce ata after ng flag ceremony." si Joyce ang nag-entertain sa kanya. Dahil ako?. Gosh!. I'm telling you now. I can't breath. Pinapawisan pa ako kahit wala naman akong ginagawa.

Wala ka nga bang ginagawa o palihim kang nakatitig sa kanya?. Oh damn self! Can you please shut up! Hihi! Ngayon nga lang ulit to eh! Hihi!..

"O hi Bamby, okay ka lang?." yung kakarampot na hininga ko. Nasimot na nang tanungin nya pa ako.

I'm dead!.

Palipat lipat ang tingin samin ni Joyce. Nagbabadya ang ngiting may halong kilig. Amp!.

Help me Joyce!. Oxygen please!.

Di pa rin matanggal ang mata nya sakin. Kaya napilitan akong tumango. "Ah-ahh. Okay lang ako." Mukhang di pa sya kumbinsido.

Paano ba kasi kumalma pag kaharap ka?. Paturo naman ako nyan! Turuan mo ko nyan! Turu-turuan mo ko nyan! Ek! Crazy girl!!

"Bakit parang pinapawisan ka?. Sigurado kang ayos ka lang?." pinilit ko na talagang ngumiti. Even if I don't have any strength to. Bahagya syang lumapit. Napaatras rin agad ako. Tuloy di na dumapo sa noo ko ang likod nang palad nyang balak nya sanang ilapat.

Susmiyo Bamblebie! Iyon na sana eh! Naku ikaw!!!

Napapahiya na lamang syang bumalik sa pwesto at ngumiti ng pilit. Di ko alam kung pilit nga ba ang ngiti nya o hinde. I don't know. Di ko naman Kasi mahulaan nararamdaman nya at lalo na ng nasa isip nya. Who knows diba?

Nawala lang ang mata nya sakin ng dumating na si Ryan. Thanks to him.

"Huy!. Ayos ka lang?. Grabe pawis mo ah." ngisi ni Winly na bigla nalang sumulpot sa kung saan. Galing yata sa paghuhunting ng boys! Hay!

"I'm fine.." ayos na ako dahil hindi na sya nakatingin sakin. balak ko sanang idagdag to kaso baka asarin nila ako rito. Nakakahiya! Pero, grabe!. Yung mata nya?. Damn! Para akong binabaon sa kanyang isipan patungo sa kanyang puso. Ehhh!!

Mama oh!. Yung crush ko! Ang gwapo!! Wahh!!..

Sana maramdaman din ng puso nya ang tibok nitong puso ko. Mabilis at nakakapanghina. Pwede kong ikumpara ito sa bilis ng takbo ng isang kabayo.. Matulin, dahilan para pagpawisan ako ng sobra.

PREV INDEX Next