539-1

บทที่ 539-1 ข้างหน้า

เจียงเซ่อนั่งรถออกไปแล้ว เฝิงหนานเข้าไปรออยู่ห้องรับรองแขก VIP ของโรงหนังอย่างสั่นๆ แม้กระทั่งตัวเธอเองก็ยังไม่รู้ว่าตนเองขึ้นมาได้อย่างไร

เธอยังคงคิดถึงสายตาชวนขนลุกท่ามกลางความมืดคู่นั้นได้ มันดูเรียบนิ่ง แต่กลับทำให้ขนบนแขนของเธอลุกแล้วลุกอีก

จนกระทั่งมีเงามืดเข้ามาปกคลุมเธอเอาไว้ เธอหอบหายใจอย่างรุนแรง พลันยื่นมือออกไป

แขนถูกอะไรบางอย่างขวางเอาไว้ เล็บของเธอเหมือนข่วนโดนใคร

เสียงกรีดร้องอันคุ้นเคยที่แฝงความเจ็บปวดของผู้ช่วยทำให้เฝิงหนานได้สติ จึงพบว่าผู้ช่วยถือผ้าขนหนูและเอามือกุมหน้าเอาไว้ ใบหน้าได้ถูกเล็บของเธอข่วนจนเป็นรอยเลือดหลายรอยแล้ว

“เธอจะทำอะไร”

เฝิงหนานจ้องเธอเขม็ง ผู้ช่วยพยายามอดทนต่อความเจ็บปวด ยื่นมือออกไปลูบหน้า พอเห็นว่ามีเลือดติดบนปลายนิ้วก็ตื่นตระหนกขึ้นมา

“ฉันแค่จะเช็ดผมให้คุณ!”

ก่อนหน้านี้เฝิงหนานตากฝนอยู่ข้างล่างจนตัวเปียก จนกระทั่งผู้ช่วยเตือนเธอจึงรู้สึกถึงความหนาวเย็น ท่าทางจึงดูผ่อนคลายขึ้นบ้าง

ผู้ช่วยกลับโยนผ้าขนหนูทิ้ง หยิบกระจกออกมาส่องใบหน้าของตนเอง น้ำเสียงเหมือนจะร้องไห้ทั้งยังแฝงความโกรธ

“คุณเฝิง ฉันทำงานนี้ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว!”

เฝิงหนานข่วนแรงและลึกพอสมควร ใบหน้าอาจจะกลายแผลเป็น

เธอยิ่งพูดก็ยิ่งโกรธ คนที่อยู่รอบข้างหลายคนหันกลับมามอง ท่ามกลางสถานการณ์แบบนี้ คนเยอะมากเกินไป ในห้องรับรองแขก VIP ผู้คนจำนวนมากที่เห็นเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ล้วนมองเฝิงหนานด้วยสายตาที่แฝงความดูถูก

เรื่องนี้เฝิงหนานดูไม่มีเหตุผล ผู้ช่วยเข้ามาเพื่อจะเช็ดผมให้เธอ เธอกลับทำร้ายร่างกายอีกฝ่าย บางคนถึงขั้นกระซิบกับเพื่อน

“ไม่แปลกที่ไม่ดังซะที ดูนิสัยสิเหมือนคนเสียสติแน่ะ!”

เสียงกระซิบกระซาบแบบนี้กลับเข้าหูเฝิงหนาน ทำให้เธอรู้สึกเย็นเยียบไปทั่วทั้งร่างกาย

ความจริงที่เธอมาในคืนนี้ก็เพราะเชี่ยซ่าเหลย แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าทุกอย่างไม่ค่อยราบรื่นนัก

เธอไม่เจอหน้าเชี่ยซ่าเหลยด้วยซ้ำ อยู่ๆ เธอก็ตามเจียงเซ่อออกไป ตอนแรกคิดแค่ว่าจะข่มขู่เธอ แต่สุดท้ายกลับถูกเจียงเซ่อข่มขู่เสียเอง

ไม่ว่าจะเป็นคำถามที่เจียงเซ่อถามเธอว่า ‘เป็นใครกันแน่’ หรือชายแปลกใจที่เจอตอนท้าย ล้วนทำให้เธอตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก

ตอนที่คนรอบข้างบอกว่าเธอไม่สมกับการเป็น ‘คุณหนูตระกูลเฝิง’ มักทำให้เธอนึกถึงคำพูดของเจียงเซ่อ คนในตระกูลเฝิงบอกว่านิสัยของเธอเปลี่ยนไปมาก ไม่เหมือนคนเดิม

เธอสั่งให้ผู้ช่วยคนอื่นๆ เก็บของ แล้วก็มีคนถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ

“ไม่ดูหนังแล้วหรือคะ”

เฝิงหนานพยายามเก็บความโกรธเอาไว้ในใจ แสร้งทำเป็นก้มหน้าลงจัดกระโปรง

“ไม่ดูแล้ว”

ตอนนี้ท่าทางของเธอดูเหน็ดเหนื่อย ถึงแม้จะเจอเชี่ยซ่าเหลยก็คงไม่สามารถสร้างความประทับใจแก่เขาได้

พวกเขาออกจากงานอย่างรวดเร็ว ผู้ช่วยที่เอะอะโวยวายบอกว่าต้องการการชดเชยเป็นการปลอบขวัญ เฝิงหนานกำลังโมโหและในใจก็เต็มไปด้วยความกังวล

คืนนี้เฝิงหนานพลิกตัวไปมาเพราะนอนไม่หลับ คำพูดของเจียงเซ่อทำให้เธอตกใจ ชายที่พยุงเธอข้างถนนก็ทำให้เธอหวาดกลัว ทำให้เธอคิดถึงหลายเรื่องที่ไม่กล้าคิด

เธอกลัวว่าตนเองจะกลับไปเป็นคนเดิม เธอกลัวการหวนคิดถึงเหตุการณ์ก่อนตาย

แต่ทว่า ยิ่งเป็นเรื่องที่กลัวก็ยิ่งหยุดคิดถึงเรื่องนั้นไม่ได้

เธอคิดถึงลูกสาวของเธอกับจ้าวจวินฮั่น ที่ร้อง ‘อุแว้อุแว้’ เมื่อลองนับวันแล้ว คงจะคลอดปลายปีหน้า เธอนึกเรื่องเจียงเซ่อเมื่อชาติที่แล้ว ที่พูดกับเธอด้วยน้ำเสียงอันโหดเหี้ยมว่า

“อย่างเธอน่ะหรือจะมาแย่งจวินฮั่นกับฉันได้ เธอแก่แล้ว หน้าตาก็สวยสู้ฉันไม่ได้ จวินฮั่นบอกฉันว่าเขาเบื่อเธอมาตั้งนานแล้ว...”

เธอรู้จักเจียงเซ่อมานานแล้ว รู้ว่าหล่อนเป็นคนที่ไม่มีเหตุผล ไม่มีความคิด มีเพียงแค่ความสวย แต่กลับเป็นเหมือนสิ่งของไร้ประโยชน์

เพียงแต่ว่าตอนนั้นจ้าวจวินฮั่นชอบร่างกายของหล่อนมาก ยอมเสียเงินมากมายเพื่อซื้อกระเป๋าและเครื่องประดับให้หล่อน

ต่อหน้าจ้าวจวินฮั่นหล่อนแสร้งทำเป็นน่าสงสาร จ้าวจวินฮั่นคงคิดไม่ถึงว่าหล่อนจะเป็นผู้หญิงแบบนี้

เพราะฉะนั้น เฝิงหนานจึงจงใจทำให้หล่อนโกรธ แล้วเอาปากกาอัดเสียงออกมาอัดเสียงของหล่อนเอาไว้ อยากเอาไปให้จ้าวจวินฮั่นฟัง ไล่มือที่สามที่ดูขัดหูขัดตาคนนี้ออกไปซะ ตำแหน่งสะใภ้ตระกูลจ้าวจะได้เป็นของเธอ ไม่ว่าจะเป็นใครก็ห้ามแย่งมันไปจากเธอ!

ใครจะคิดว่าผู้หญิงไม่มีสมองอย่างเจียงเซ่อทะเลาะกับเธอไม่กี่คำก็ผลักเธอออกไปอยู่กลางถนนและยังไล่ให้เธอไปตายซะ

เธอถูกรถยนต์ที่ขับมาอย่างรวดเร็วชนจนกระเด็น ก่อนตาย เธอได้ยินเสียงชายคนหนึ่งถามว่า

“เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม”

เฝิงหนานลุกขึ้นจากเตียงดัง ‘ฟึบ’ ‘เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม’ คำพูดที่ดังอยู่ในหัวนี้ ทับซ้อนกับคำว่า ‘ระวังหน่อย’ ของชายที่เธอเจอที่ชั้นล่างของโรงหนังวันนี้

ไม่ว่าจะเป็นน้ำเสียง โทนเสียงล้วนเหมือนกันทั้งหมด นี่เป็นเสียงที่ได้ยินก่อนตายเมื่อชาติที่แล้ว!

ผู้ชายที่เจอวันนี้ เป็นคนเดียวกันกับคนขับรถที่อาจจะเป็นคนชนเธอจนเสียชีวิตในตอนนั้น!

เธอจึงรู้สึกคุ้นเคยไม่น้อย ตอนที่ได้ยินเสียงของเขา เธอจึงรู้สึกขนลุกโดยที่อากาศไม่ได้หนาวเลยสักนิด

“ไต้เจีย ไต้เจีย!”

เธอตะโกนเสียงดัง หลังจากไต้เจียกลายเป็นผู้ช่วยฝีมือดีสำหรับเธอก็ย้ายมาอยู่กับเธอ คอยดูแลกิจวัติประจำวันของเธอ

“เธอไปสืบให้ฉันที ว่าผู้ชายที่ชนฉันที่ชั้นล่างโรงหนัง IMAX คืนนี้เป็นใคร!”

ไต้เจียรีบเข้ามา เฝิงหนานนั่งอยู่ข้างเตียง น้ำเสียงดูเคร่งขรึม

“จะต้องสืบมาให้ได้!”

ก่อนตายเมื่อชาติที่แล้ว ผู้ชายที่ปรากฏตัวข้างกายเธอพร้อมกับเจียงเซ่อ หลังจากเกิดใหม่ก็มาเจอกันอีก มันคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ ถ้าจะบอกว่าเป็นเรื่องบังเอิญ ก็คงจะบังเอิญจนน่าเหลือเชื่อ

คืนนี้ ตอนนี้ถูกชายคนนั้นชน เฝิงหนานไม่ได้ตั้งตัว จนเกือบจะถูกเขาชนจนล้มลงกับพื้น เธอนวดแขนที่ถูกเขาจับ พยายามคิดถึงใบหน้าของชายคนนั้น ตอนนั้นเธอรู้สึกเพียงแค่ว่าเคยเห็นเขาที่ไหนสักที ไม่คิดว่าจะคิดถึงเรื่องราวเมื่อชาติที่แล้ว

ตอนนี้แม้จะพยายามคิดถึงใบหน้าของชายคนนั้น แต่สิ่งที่อยู่ในหัวมีเพียงดวงตาชวนสยองของเขา ใบหน้านั่นดูคุ้นเคย เหมือนเคยเห็นที่ไหน

“เขาทำให้คุณไม่พอใจหรือคะ”

ไต้เจียถามด้วยใบหน้าอันเรียบนิ่ง

แม้จะถูกเฝิงหนานปลุกให้ตื่นกลางดึก เธอก็ยังคงเป็นเหมือนหุ่นที่ไร้ความรู้สึก นี่เป็นเหตุผลหนึ่งที่เฝิงหนานค่อยๆ เห็นความสำคัญของเธอหลังจากที่เธอมาเป็นผู้ช่วย

เฝิงหนานไม่สนใจคำถามของเธอ หยุดคิดครู่หนึ่ง ก่อนจะสั่งอีกครั้งว่า

“แล้วเธอก็ไปตามสืบเรื่องของเจียงเซ่อต่อด้วย”

ตอนพูด น้ำเสียงของเธอแฝงความลังเล

“สืบฐานะที่แท้จริงของเธอออกมาให้ได้ ผู้ชายที่เจอคืนนี้ อาจจะเป็น...”

ความจริงแล้ว สำหรับฐานะที่แท้จริงของเจียงเซ่อเธอรู้ตั้งแต่ชาติที่แล้ว ในฐานะที่เป็นผู้หญิงที่คิดจะแย่งผู้ชายของตนเอง แน่นอนว่าเฝิงหนานจะต้องสืบประวัติของเธออย่างละเอียด

รู้ว่าเธอเป็นเด็กไม่รักเรียน หยุดเรียนไปตั้งแต่เด็กและมาเข้าวงการแทน มีผู้ชายเข้ามาในชีวิตไม่รู้กี่คนต่อกี่คน อยู่ในวงการหลายปีแต่ไม่ประสบความสำเร็จ จนกระทั่งได้เจอกับจ้าวจวินฮั่นและคิดจะแย่งโอกาสเข้าไปเป็นสะใภ้ตระกูลจ้าวจากตนเอง

สำหรับแม่ของเธอถ้าจะพูดให้น่าฟังคือแต่งงานใหม่ แต่เฝิงหนานจ้างคนไปสืบจนรู้ว่าเธอเป็นลูกติด พ่อแท้ๆ ติดคุกอยู่ที่ฮ่องกง จำได้รางๆ ว่าเพราะลักพาตัวใครสักคน จนกลายเป็นคดีความ

เฝิงหนานคิดถึงเรื่องนั้น พลันสูดลมหายใจเข้าด้วยความตะลึง!

เธอคิดออกแล้วว่ามีอะไรที่ผิดปกติบ้าง เธอคิดออกแล้วว่าทำไมถึงคุ้นหน้าผู้ชายคนนั้นและเธอก็นึกถึงตอนที่ตามสืบประวัติของเจียงเซ่อ สืบฐานะที่แท้จริงของเธอเมื่อชาติที่แล้ว จนได้รูปพ่อแท้ๆ ของเธอตอนอุ้มเธอตอนแรกเกิดมา

ผู้ชายที่อยู่ในรูป เป็นคนเดียวกันกับที่ชนเธอในวันนี้