521-1

บทที่ 521-1 ยังต่อกร

หลังจากที่เจียงเซ่อกลับมาถึงโรงแรมแล้ว สภาพลำคอที่ผ่านการทายามาแล้วก็ดีขึ้นมาก พอโม่อานฉีล้างหน้าให้เจียงเซ่อเสร็จ ก็ได้เตรียมครีมทาหน้า พลางช่วยเจียงเซ่อหาข้อมูลตามที่เธอให้ตรวจ

“วันนี้ตอนที่เธอกำลังเตรียมตัวถ่ายฉากสุดท้าย ลาร่า บราวน์เองก็อยู่ที่กองถ่ายด้วย น่าจะเห็นแล้วว่าฉันกับคุณเชาฉวินกำลังคุยอยู่กับคนเตรียมอุปกรณ์ต่างๆ”

เจียงเซ่อหลับตานอนอยู่บนโซฟา โม่อานฉีก้มมองดูที่ใบหู ปลายคางและส่วนอื่นๆ ของเธอ มันยังคงเหลือรอยแดงเอาไว้ ไม่สามารถที่จะใช้แปรงลงที่มาส์กหน้าได้ หล่อนให้ช้อนตักที่มาส์กหน้าขึ้นมาใส่ในมือตัวเอง ใช้มือทั้งสองข้างถูๆ ไปมา แล้วแต้มลงบนใบหน้าของเจียงเซ่ออย่างแผ่วเบา

“หลังจากที่ถ่ายเสร็จแล้ว ในกองถ่านก็น่าจะยังมีคนของหล่อนอยู่ ตอนที่เธอกับเชี่ยซ่าเหลยกับลังคุยกันอยู่ ฉันเองก็ได้พูดเรื่องที่เธอถูกไฟเผาออกไปแล้ว บอกไปด้วยว่ามันหนักอยู่เหมือนกัน”

ในกองถ่ายมีหลายๆ คนที่เป็นคนของลาร่า แน่นอนว่าจะต้องมีคนไปพูดกับหล่อนแน่ๆ

“วันนี้หล่อนไม่ได้มีคิวถ่าย พอหล่อนกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่โรงแรมเรียบร้อยแล้ว ก็ได้ยินมาว่าไปปาร์ตี้ต่อเลย จะกลับมาอีกทีก็ตอนที่มีคิวถ่ายช่วงกลางคืน” พอโม่อานฉีพูดจบ ก็มีท่าทางที่เซ็งๆ และนึกถึงเรื่องที่เชี่ยซ่าเหลยพูดคุยกับเธอขึ้นมา

“เซ่อเซ่อ เธอได้บอกเรื่องนี้กับเชี่ยซ่าเหลยบ้างรึเปล่า?”

เจียงเซ่อส่ายหน้าเบาๆ “ไม่ต้องบอกหรอก”

กองถ่ายเป็นพื้นที่ที่เชี่ยซ่าเหลยเป็นคนดูแล มีหลายๆ เรื่อง เขาเองก็น่าจะรู้ดีอยู่แล้ว

ก็คือถึงไม่พูดตอนนี้ เดี๋ยวในภายหลังก็ต้องมีคนไปพูดกับเขาอยู่ดี

โม่อานฉีที่ได้ยินแบบนั้น ก็ถอนหายใจออกมา

“ก็นึกว่าเชี่ยซ่าเหลยรู้เรื่องแล้วเสียอีก เผื่อจะช่วยจัดการเรื่องนี้แทนเธอได้บ้าง”

หล่อนหันตัวไปล้างมือ “ยังไงก็เป็นเพื่อนกันนี่นา”

เพื่อนมันก็แบ่งได้หลายประเภท โดยเฉพาะกับเพื่อนที่คบกันเพราะหนังสือเล่มหนึ่ง จริงๆ แล้วมันก็ยังเปราะบางมากๆ

แต่ยังไงความเป็นเพื่อนก็ควรที่จะมอบการช่วยเหลือให้กัน ในเบื้องต้นนั้น ควรจะต้องใช้เวลาอีกสักนิดกว่าที่เธอจะขอความช่วยเหลือจากเชี่ยซ่าเหลย ทั้งสองคนไม่ได้ยืนอยู่บนระดับเดียวกัน จะมารีบให้คนอื่นช่วยออกหน้าตอบโต้ให้เพราะความเป็นเพื่อน มันก็ยังถือว่าเร็วเกินไป

กับเหตุผลพวกนี้ ใช่ว่าโม่อานฉีจะไม่เข้าใจมัน แต่แค่ว่าหล่อนรู้สึกเป็นห่วงเจียงเซ่อ ทำให้วางใจกับเรื่องนี้ไม่ได้สักที

ฉากที่เหลือของโดนัลด์ในเรื่อง ‘The second coming of Jesus Christ’ นั้นถูกกำหนดว่าจะต้องถ่ายให้เสร็จก่อนเดือนกุมภาพันธ์ จะต้องถ่ายฉากที่มีอากาศหนาวเอาไว้ให้เรียบร้อย

และเพราะอากาวที่หนาวเหน็บขนาดนี้ ทำให้การถ่ายทำของกองถ่ายมันล่าช้าออกไป ดังนั้นจึงมีการถ่ายทำทุกวันเพื่อให้มันต่อเนื่องกัน เจียงเซ่อเองก็รู้ถึงข้อนี้ดีแล้ว และเข้าใจว่าเชี่ยซ่าเหลยเองก็กังวลว่าจะถ่ายฉากในอากาศหนาวแบบนี้ไม่เสร็จ ถึงได้เข้มงวดกับนักแสดงขนาดนั้น

เวลาที่เขาอยู่ในกองถ่ายนั้นก็มีนิสัยที่ดุมาก ลาร่าเองก็โดนเขาต่อว่าไปเสียหลายครั้ง บวกกับเพราะว่าลาร่าเองก็ใส่เสื้อผ้าที่บาง และต้องถ่ายหนังท่ามกลางหิมะไปหลายครั้ง ทำให้หล่อนป่วยเป็นหวัดไปอีก และนั่นก็ทำให้เชี่ยซ่าเหลยไม่พอใจเป็นอย่างมาก

ความไม่พอใจทั้งหมดถูกสะสมมาเรื่อยๆ ก็เหมือนกับกองไฟกองหนึ่งที่กำลังสุมเป็นกองใหญ่ ถึงตอนนั้นก็แค่ขอให้มีเชื้อเพลิงสักจุดเล็กๆ ก็มากพอที่จะทำให้ความสัมพันธ์บางๆ นั่นขาดลงได้

ในกองถ่าย ทีมงานทุกคนต่างก็มีหน้าที่ของตัวเองที่ต้องทำ ตอนที่เจียงเซ่อมาถึงที่กองถ่ายก็ยังเป็นตอนเช้าหกโมงตรง เธอได้ลองหาข้อมูลมาแล้ว ว่าวันนี้จะมีคิวถ่ายของลาร่า บราวน์ด้วย

เชี่ยซ่าเหลยยังมาไม่ถึงที่กองถ่าย โดนัลด์แต่งตัวเสร็จแล้ว และสวมทับด้วยเสื้อขนเป็ดอีกชั้น กำลังนั่งอ่านบทอย่างตั้งใจในมุมๆ หนึ่ง ทั้งผู้จัดการส่วนตัวและผู้ช่วยของเขาก็นั่งอยู่ข้างๆ เหมือนว่ากำลังหลับตาพักผ่อนอยู่ด้วย

โดนัลด์เงยหน้าขึ้นมา ก็พบว่าคนที่เดินเข้ามาก็คือเจียงเซ่อ ข้างนอกนั่นมีฝนตกพรำๆ ผ้าคลุมคนแกะที่เอาไว้ปิดหน้าของเธอเริ่มที่จะเปียก เมื่อรู้สึกตัวว่าโดนัลด์กำลังมองมา เจียงเซ่อก็ชะงักไปเล็กน้อย และยิ้มทักทายขึ้น

“คุณโดนัลด์ ฉันรบเวลาอ่านบทของคุณหรือเปล่าคะ?”

“เปล่าหรอก” เขาส่ายหน้า นักแสดงชายแนวหน้าของอิตาลีคนนี้เป็นคนที่พูดน้อยจริงๆ เวลาแสดงก็ตั้งใจสุดๆ ตอนที่เจียงเซ่อกำลังถ่าย ‘The second coming of Jesus Christ’ อยู่นั้น เธอก็มักจะมาถึงที่กองถ่ายเร็วอยู่เสมอ ถือว่าเป็นคนที่ขยันมากจริงๆ แต่ก็มีบางครั้งที่โดนัลด์มาถึงก่อนเธอ ได้ยินจากโม่อานฉีมาว่า มีบางทีเขาก็ไม่ได้กลับไปที่โรงแรมเลยด้วยซ้ำ ถ่ายเสร็จก็นอนมันที่กองถ่ายเสียเลย

ในเวลาที่เข้าฉากถ่ายทำ เขาก็สามารถแสดงเป็นอังเดรผู้แสนใจดีได้อย่างสมจริงสมจัง ไม่ว่าจะเป็นรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ก็สามารถสื่อถึงนิสัยของตัวละครอังเดรออกมาได้หมด ทำเอาเจียงเซ่อรู้สึกนับถือไม่น้อย

เขาไม่ได้เป็นคนพูดเยอะ ทีมงานทุกคนในกองถ่านล้วนแล้วให้ความเคารพเขา ปกติแล้วก็ไม่ค่อยเห็นเขามีท่าทีที่สนิทสนมกับใครสักเท่าไหร่ นอกจากเชี่ยซ่าเหลยที่ได้คุยกับเขาอยู่หลายประโยคแล้ว เรื่องที่คุยส่วนมากก็เกี่ยวกับเรื่องหนังทั้งนั้น พออยู่นอกเวลาถ่ายหนัง เขาก็ไม่ค่อยที่จะสนใจใคร

แม้กระทั่งมีครั้งหนึ่งที่ลาร่าตั้งใจที่จะเข้าหาเขา แต่ก็โดนเขาปฏิเสธออกมาอย่างมีมารยาทแต่ก็เต็มไปด้วยความเย็นชา

มีหนึ่งในทีมงานเผลอพูดออกมาว่า เมื่อหนึ่งปีก่อนหน้านี้ เชี่ยซ่าเหลยและโดนัลด์เคยได้ติดต่อกันมาก่อน บอกกับเขาว่าเหมาะที่จะรับเล่นเป็นอังเดรในเรื่อง ‘The second coming of Jesus Christ’ ทำให้หลังจากนั้นโดนัลด์ได้ไปหาหนังสือที่เกี่ยวกับเรื่องศาสนามาอ่านเสียมากมาย อีกทั้งยังเชิญบาทหลวงมาสอนอีกตั้งหลายคน พยายามที่จะเรียนรู้และแสดงท่าทางตาม เพราะงั้นพอได้มาแสดงจริงๆ ถึงได้ดูเหมือนจริงได้ขนาดนั้น

กับคนที่เข้มงวดในตัวเองขนาดนี้ เจียงเซ่อก็คิดว่าเขาคงไม่คิดที่จะมาสนใจเธอเสียอีก อย่างน้อยก็พูดแค่ไม่กี่ประโยคตามมารยาทก็เท่านั้น

คิดไม่ถึงว่าพอโดนัลด์ส่ายหน้าเสร็จแล้ว นิ่งไปครู่หนึ่ง แล้ววางบทในมือลงทันที จากนั้นก็ถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล “ได้ยินมาว่า เมื่อวานที่มีการถ่ายทำกัน เกิดปัญหาบางอย่างขึ้นกับน้ำมันกันความร้อน เป็นอะไรมากหรือเปล่า?”

เจียงเซ่อชะงักไปในทันที แววตาของชายที่โตกว่าคนนี้แฝงไปด้วยความกังวลและเป็นห่วง เขายกมือขึ้น แล้วชี้ไปที่ลำคอของเธอ

“ต้องการให้ฉันช่วยไหม?”

“ขอบคุณในความใส่ใจนะคะ คุณโดนัลด์” เจียงเซ่อดึงสติกลับมา แล้วยิ้มให้

“ที่จริงแล้วมันก็ไม่ได้หนักหนาอะไร ทางทีมงานเองก็ใช้น้ำมันจุดไฟอุณหภูมิต่ำเท่านั้น ทายานิดหน่อย เดี๋ยวก็หายแล้วล่ะค่ะ” เธอรู้สึกบางอย่างจากคำถามของโดนัลด์ขึ้นมาได้ คงเป็นเพราะว่าเห็นว่าเธอมาที่กองถ่ายวันนี้ละมั้ง

ที่จริงแล้วกำหนดการของเธอก็คือบินกลับประเทศทันทีหลังจากที่ถ่ายทำเสร็จ และตอนนี้ก็ควรที่จะกำลังเก็บของสัมภาระอยู่ รักษาร่างการและจิตใจ แต่ตอนนี้กลับมาปรากฏตัวอยู่ในกองถ่าย โดนัลด์จึงคิดว่าบาดแผลเธออาจจะหนัก ดังนั้นถึงได้เลื่อนวันกลับประเทศออกไป

ผ้าคลุมที่ปิดใบหน้าของเจียงเซ่อเอาไว้ถูกดึงลงเล็กน้อย จนเผยรอยยิ้มที่สดใสของเจียงเซ่อออกมา วันนี้เธอไม่ได้มีคิวถ่าย จึงไม่ได้แต่งหน้ามาเลยแม้แต่น้อย แต่ผิวของเธอก็เนียนละเอียดราวกับเครื่องเคลือบ ดูเอิบอิ่มและเนียนใส ทำให้เธอบุคลิกของเธอดูบริสุทธิ์เสียยิ่งกว่าตอนที่แต่งหน้าเยอะทีเดียว

ดูเหมือนว่าผิวเธอจะไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ ลำคอของเธอแดงเล็กน้อย ถ้าไม่สังเกตให้ดีก็คงจะมองไม่ออก เธอดึงผมตัวเองลงมา

“ก็แค่ตัดส่วนที่ถูกไฟเผาไปนิดหน่อย กลับไปตัดแต่งอีกนิดก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้วล่ะค่ะ”

เธอเอาหางม้าที่ถูกตัดมาแล้วเรียบร้อยให้โดนัลด์ดู ผมของเธอนั้นดูนุ่มลื่นราวกับใยไหม ดูสุขภาพแข็งแรง และดำขลับเงางาม

“แต่ว่าการที่ได้มีโอกาสมาร่วมงานกับคุณแบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย และฉันเองก็อยากจะเรียนรู้จากทุกคนให้มากกว่านี้ กลับประเทศไปตอนนี้ก็ยังไม่มีงานอะไร ก็เลยเลื่อนวันกลับออกไปก่อนน่ะค่ะ”

พอเจียงเซ่อพูดแบบนั้น โดนัลด์ก็ยิ้มขึ้นมา

เป็นอย่างที่เชี่ยซ่าเหลยพูดเอาไว้ไม่มีผิด เธอเป็นเด็กสาวที่ฉลาดเฉลียวจริงๆ ทั้งที่เขาถามถึงเรื่องอาการบาดเจ็บของเธอ เธอก็รู้ได้ทันทีว่าทำไมเขาถึงได้ถามขึ้นมาแบบนั้น

เธอเป็นหญิงสาวที่มีความสวยเป็นเอกลักษณ์ของชาวหัวเซี่ย ตาโตปากเป็นกระจับ ดวงตาคู่นั้นเป็นประกายสดใส ทำให้อังเดรที่เห็นภาพของสาวยุโรปมากจนชินแล้วรู้สึกว่าแบบนี้ดูบริสุทธิ์กว่ามาก และทำเอาแวบหนึ่งมีในหัวของโดนัลด์คิดขึ้นมาว่าเธอดูเหมาะสมกับบทบริตนีย์มากกว่าลาร่าเสียอีก

ลาร่ามีลักษณะภายนอกที่ดูอ่อนแอ แต่อาจเป็นเพราะว่าภาพลักษณ์ของหญิงสาวชาวหัวเซี่ยนั้น ยังคงดูอ่อนกว่าหญิงสาวชาวยุโรปอเมริกาก็ได้ อายุของเธอก็ไล่เลี่ยกันกับลาร่า แต่ไม่ว่าจะเป็นในด้านของบุคลิกและภาพลักษณ์ที่แสดงออกมานั้น ยังถือว่าดูใสสะอาดและบริสุทธิ์กว่าลาร่ามากทีเดียว และนี่ก็อาจจะเป็นส่วนที่ทำให้ดูเหมาะสมกับบทบริตนีย์ที่มีจิตใจที่บริสุทธิ์ก็ได้

พอโดนัลด์เกิดความคิดแบบนั้นขึ้นมา ก็รีบหยุดแต่เพียงเท่านั้นทันที