201

บทที่ 201 ขอความเมตตา

กู้เจียเอ่อจึงถือโอกาสนี้ในการโทรหาเจียงเซ่อ ดีที่เขาเคยเคยชวยเหลือเจียงเซ่อด้วยตัวเองครั้งหนึ่ง เขาช่วยแนะนำเธอให้กับหลิ่นซีเหวิน แล้วตอนนี้เขามีเรื่อง กู้เจียเอ่อจึงอยากจะทำทุกอย่างเพื่อให้เจียงเซ่อตอบตกลงรับคำขอของเขา

ถ้าคนเบื้องบนมีการเคลื่อนไหวมาแบบนี้เพราะมีคนตัดฉากของเจียงเซ่อใน ‘ฝันที่เป็นจริง’ แล้วละก็ แสดงว่าเจียงเซ่อจะต้องสำคัญมากแน่ๆ ถ้าเธอสามารถพูดให้เขาได้ ปัญหาเรื่องนี้ก็คงจะไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรแล้ว

“เธอสบายใจได้เลยนะ ฉากของเธอเดี๋ยวจะใส่เพิ่มเข้าไปแน่นอน เธอพอจะช่วยฉันเรื่องนี้สักหน่อยได้ไหม? ครั้งต่อไปถ้ามีหนังเรื่องใหม่ เธอเลือกเลยว่าอยากจะเล่นบทไหน ถึงตอนนั้นโทรมาหาฉันได้เลย”

กู้เจียเอ่อสัญญา นี่ถือว่าเป็นวิธีที่คนในวงการบันเทิงใช้กันมากที่สุดแล้ว การแลกเปลี่ยนผลประโยชน์ซึ่งกันและกัน

เจียงเซ่อคิดอยู่ครู่หนึ่ง ยังไม่ได้ตอบตกลงออกไปทันที เธอยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดดีนัก เธอเลยพูดตอบกลับปลายสายไป

“ผู้กำกับกู้ คุณใจเย็นๆ ก่อนนะคะ ของฉันลองสอบถามดูก่อน แล้วเดี๋ยวฉันจะติดต่อกลับนะคะ?”

เธอเองก็ไม่ได้ปฏิเสธเสียทีเดียว ทำให้กู้เจียเอ่อรู้สึกสบายใจขึ้นมาอีกนิด ถึงจะยังกังวลคำพูดของเธอที่ว่า ‘ฉันขอลองสอบถามดูก่อน’ นั่น แต่ตอนนี้มันก็ไม่มีวิธีไหนที่ดีกว่าวิธีนี้แล้ว

แต่เขาก็ยังอดไม่ได้ที่จะวุ่นวายใจ และพยายามหัวเราะขึ้นมา

“งั้นก็โอเค แต่ไม่ว่าผลจะออกมายังไง เธอก็ต้องติดต่อฉันมานะ”

“ได้ค่ะ”

เจียงเซ่อตอบรับคำขอของเขา หลังจากวางสายไปแล้ว โม่อานฉีก็ถามขึ้น

“มีอะไรเหรอ?”

เจียงเซ่อเล่าคร่าวๆให้ฟัง โม่อานฉีได้ยินเรื่องทั้งหมดก็ยิ้มๆ ออกมา

“หาเรื่องจริงๆ!”

หล่อนแค่ออกมาเที่ยวพักผ่อนกับเจียงเซ่อแค่แปบเดียวเอง เลยไม่ได้ให้ความสนใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นภายในพื้นที่เสียเท่าไหร่ ตอนนี้ทั้งใจของเซี่ยเชาฉวินอยู่ที่เถาเฉิน เรื่องของเจียงเซ่อทางนี้ ไม่ว่าจะเล็กจะใหญ่ก็มีหล่อนเป็นคนจัดการเองทั้งหมด แต่เรื่องแบบนี้ไม่เห็นเธอจะได้ยินข่าวคราวมาก่อนเลย โชคดีที่มีคนช่วยลงมือแทนก่อน ไม่งั้นเจียงเซ่อต้องเป็นฝ่ายถูกกระทำอีกแน่ๆ

“ฉันผิดเองแหละ!”

หล่อนตำหนิตัวเอง อีกทั้งยังคิดว่าเซี่ยเชาฉวินจะต้องด่าหล่อนเรื่องนี้แน่ๆ

“ช่างเถอะ กำลังคนของฉันคงน้อยไปหน่อย” และนี่ก็เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมดาราถึงต้องซื้อใจคนเอาไว้ให้มากๆ อำนาจของคนๆ หนึ่งมีจำกัดเสมอ ถ้าตอนนี้มีกำลังคนเอาไว้สักกลุ่มหนึ่ง ขอแค่เจียงเซ่อเป็นคนออกหน้า คนกลุ่มนั้นก็จะสามารถที่จะมาช่วยปรึกษาแก้ไขปัญหาข่าวที่ออกมาพวกนั้นได้

เจียงเซ่อเองก็คิดว่าตัวเองควรจะรับเล่นหนังเอาไว้สักเรื่องสองเรื่อง เพื่อที่จะเอามาหาคนสักกลุ่มขึ้นมา จากนั้นก็ค่อยว่ากัน

“จ้างรั่วจวินสั่งให้ตัดฉากของเธอ คงเป็นเพราะเรื่องที่เธอแย่งบทนางเอก ‘เกี่ยวกับที่ฉันรักเธอ’ มาแหงๆ” โม่อานฉีเดาขึ้น ในขณะที่กำลังพุดคุยกัน เผยอี้ก็ยกเครื่องดื่มสองแก้วขึ้นบันไดมาพอดี แล้วส่งแก้วหนึ่งให้เจียงเซ่อ แล้วตัวเองก็นั่งลงข้างๆ กัน และถามขึ้นพร้อมรอยยิ้ม

“คุยอะไรกันอยู่เหรอครับ?”

เจียงเซ่อยกมือขึ้นเสยผม แล้วหันไปมองเผยอี้ จากนั้นก็ถามขึ้น

“อาอี้ นายรู้เรื่อง ‘ฝันที่เป็นจริง’ ที่กู้เจียเอ่อไม่ได้ตรวจสอบไหม?”

โม่อานฉีก้มหน้าลง หยิบครีมกันแดดขึ้นมากะว่าจะทาให้เธออีก แต่พอเผยอี้เห็นก็รีบหยุดหล่อนทันที

“เดี๋ยวผมทำเองครับ”

เขาเอื้อมมือไปคว้าครีมกันแดดมา โม่อานฉียักไหล่ แล้วหันไปส่งสายตาให้เจียงเซ่อ หล่อนเช็ดมือก่อนหยิบครีมกันแดดของตัวเองแล้วเดินลงบันไดไป และปล่อยให้เป็นเวลาพูดคุยของทั้งสองคน

“มีคนโทรมากวนพี่เหรอ?”

พอโม่อานฉีไปแล้ว เผยอี้ก็ยกขาทั้งสองข้างของเธอขึ้นมาไว้บนตักตัวเอง ก่อนหน้านี้เขาเห็นมือถือที่ตั้งอยู่บนโต๊ะข้างๆ แล้ว ก็พอจะเดาเหตุผลที่เจียงเซ่อถามขึ้นมาได้

“หรือว่าในเรื่องไม่มีพี่แล้วเหรอ?”

ตอนที่เขาถามขึ้นมาดูจะใจลอยอยู่ไม่น้อย สายตาใต้แว่นกันแดดสีดำนั่นกำลังจ้องมองไปที่ขาเรียวเงาบนตักตัวเอง

ทั้งสองต่างก็ใส่กางเกงขาสั้นกันทั้งคู่ ตอนที่เขานั่งลงไป ชายกางเกงมันก็ร่นขึ้นมาอยู่เหนือหัวเขาแล้ว ตอนที่ขาของเจียงเซ่อวางลงมาบนขาของเขา ขาของเธอเนียนและลื่นนิดหน่อย สีผิวขาวใสกระจ่างสะอาดหมดจด ขนเส้นบางๆ ยังไม่ค่อยมีเลย ถ้าเทียบกับเขาแล้ว ขาของเขาใหญ่และดูมีพละกำลังมากกว่า ผิวของเธอก็นุ่มนวลเสียกว่าจะบรรยายออกมาได้ ทำเอาเผยอี้ใจเตลิดฟุ้งซ่านไปหมด

เจียงเซ่อไม่ได้คิดอะไรมาก จนกระทั่งเจียงเซ่อรู้สึกว่าเผยอี้เริ่มจับขาเธอแน่นขึ้น แน่นจะเธอรู้สึกไม่สบายตัว เธอลองจะขยับขาออกดู แต่เขาก็รีบกอดเอาไว้แน่น น้ำเสียงที่พูดออกมาก็ฟังดูแปลกๆ

“อย่าขยับ”

เธอรู้สึกงงขึ้นมา แต่ก็ปล่อยไปไม่ขยับตัวอีก

จากที่เผยอี้พูดมา เจียงเซ่อเริ่มจะเดาเรื่องของ ‘ฝันที่เป็นจริง’ ขึ้นมาได้ง่ายขึ้น ที่แท้ก็เกี่ยวข้องกับเผยอี้ด้วยนี่เอง เธอจึงพูดเรื่องของกู้เจียเอ่อก่อนหน้านี้ขึ้นมา

“เมื่อกี้ผู้กำกับกู้โทรมาหาฉัน เขาอยากให้ฉันหาทางช่วยหน่อย”

ที่จริงถ้ากู้เจียเอ่อตัดฉากในเรื่อง ‘ฝันที่เป็นจริง’ ของเธอออกไปเลย เจียงเซ่อก็คิดว่ามันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

ถึงแม้กว่าที่เธอจะได้บทนี้มาใน ตอนนั้นเธอก็ตั้งใจพอสมควรเลย แต่ว่าบทที่เธอได้เล่นจริงๆ มันก็ไม่ได้เป็นบทบาทที่หนักหนาอะไร ถึงแม้ว่าสุดท้ายจะต้องถูกตัดออก แต่เรื่องแบบนี้มันก็ไม่ใช่เรื่องที่แปลกใหม่ในวงการบันเทิง

นอกจากนี้ ไม่ว่ายังไงกู้เจียเอ่อก็ถือว่ามีบุญคุณกับเธออยู่เหมือนกัน ตอนนั้นที่เธอไปที่บริษัทซ่างเจีย และได้รับเล่นบทโต้วโค่วในเรื่อง ‘The Occasion of Beiping’ มันก็เป็นเพราะกู้เจียเอ่อเป็นคนโทรศัพท์ไปพูดด้วยตัวเอง

การที่เขาช่วยเธอในครั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นเพราะความรู้สึกหรือเหตุผลอะไรก็ตาม เจียงเซ่อก็ไม่ได้คิดที่จะวางตัวเฉยกับเรื่องแบบนี้

“ขอความเมตตางั้นเหรอ?”

เผยอี้ได้ยินแบบนั้นก็ขำออกมา เขาบีบครีมกันแดดใส่ฝ่ามือตัวเอง แล้วค่อยๆ ชโลมลูบไปบนขาของเธอ แรงกดที่นวดลงไปก็ค่อยๆ แรงขึ้นเรื่อยๆ

“แล้วพี่คิดจะช่วยเขายังไงล่ะ?”

พอเธอพูดแบบนั้นขึ้นมา ก็แทบไม่ต้องสงสัยเลยว่าเรื่องนี้เกี่ยวกับเขาแน่แล้ว

เจียงเซ่อไม่คิดว่าเขาจะพูดแบบนี้ ปลายนิ้วที่มีเนื้อโลชั่นติดอยู่นั้น ค่อยๆ กดลงมาบนเรียวขาของเธอ ทำให้เธอรู้สึกดีราวกับว่าเขากำลังนวดให้เธออยู่

ทั้งๆ ที่ก็รู้อยู่แล้วว่าตอนที่โม่อานฉีทาให้ก็ไม่เห็นจะรู้สึกแบบนี้ ความรู้สึกของฝ่ามือที่อยู่บนขาเริ่มเปลี่ยนไปอีกแล้ว

เจียงเซ่ออยากจะดึงขาออก แต่เขาก็เอามือกดเอาไว้

“พี่ไม่ขอร้องผมแล้วเหรอ?”

เธอชะงักนิ่งไปทันทีที่เผยอี้โน้มตัวเข้ามาหาเธอ ตอนที่ใบหน้านั้นเคลื่อนเข้ามาหา แว่นกันแดดของทั้งสองก็ชนกันเสียก่อน

เขายกมือขึ้นถอดแว่นออกมาแล้วโยนทิ้งอย่างไม่สบอารมณ์นัก และเขาก็ถอดแว่นของเจียงเซ่อออกด้วยความรีบเร่งเช่นกัน เขากักตัวเธอเอาไว้ตรงมุมโซฟา ริมฝีปากค่อยเคลื่อนผ่านคลอเคลียอยู่บนผิวเนียนข้างริมฝีปากของเธอ

“เซ่อเซ่อ......”

เธอเข้าใจความหมายของเผยอี้ในทันที ใบหน้าของเธอขึ้นสี ตอนนี้เรือยอร์ชออกมาสู่กลางทะเลแล้ว ข้างล่างมีคนมากมาย แต่ไม่ใครรับรู้ถึงเหตุการณ์ข้างบนนี้

รอบข้างล้วนเป็นวิวทะเลที่กว้างสุดลูกหูลูกตา แต่ไกลๆ นั่นยังเห็นนกทะเลหลายตัวกำลังบินเลียบผิวน้ำมาเรื่อยๆ

เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว อาจจะเป็นเพราะอากาศมันร้อน เขาเลยติดกระดุมเอาไว้แค่ไม่กี่เม็ดเท่านั้น เลยทำให้ได้โชว์แผ่นอกแกร่ง และเห็นกระดูกไหปลาร้าและลูกกระเดือกบนลำคอได้อย่างชัดเจน ปลายคางและสันกรามคมได้รูป แต่ก็ดูผอมนิดหน่อย

เป็นครั้งแรกที่เจียงเซ่อได้พิจารณาความงดงามของโครงหน้าเขาใกล้ๆ แบบนี้ อาจเป็นเพราะแต่ก่อนเห็นเขาบ่อยจนชิน ที่จริงเขาก็หน้าตาไม่เลวเลย หน้าเหมือนกับคุณผู้หญิงหลี่แม่ของเขาเปี๊ยบ ปากแดงฟันขาวสวย ดวงตาเรียวยาว ขนตากระดกขึ้น คิ้วก็ยาวสวยได้รูป เหมือนกับใบมีดที่ตั้งอยู่เหนือดวงตา

เธอยกมือขึ้นลูบหน้าเขา ปลายนิ้วมือค่อยๆ สอดเข้าไปในกลุ่มผมอย่างนุ่มนวลและแผ่วเบา มือสองข้างของเธอค่อยๆ เลื่อนประสานกันไว้ที่หลังศีรษะของเขา แล้วค่อยๆ ดึงเขาลงมา จูบลงบนริมฝีปากหยักนั่นเบาๆ