183

บทที่ 183 ชอบ

โม่อานฉีให้ยาเอาไว้เยอะทีเดียว เรียกได้ว่าแทบจะมีทุกชนิดอยู่ในนี้แล้ว

เผยอี้หยิบยาแก้หวัดและยากระตุ้นการไหลเวียนของเลือดมา จากนั้นก็ปีนขึ้นไปบนเตียงอีกครั้ง บนหัวเตียงมีน้ำร้อนที่เขาต้มเอาไว้ก่อนอาบน้ำด้วย ตอนนี้แตะๆ ดูแล้วก็อุ่นกำลังดี เขาให้เจียงเซ่อกินยาแก้หวัดก่อน เขาถึงค่อยๆ เปิดเสื้อคลุมอาบน้ำของเธอออกแล้วทายาตามจุดต่างๆ ให้เธอ

ไม่ได้ดูก็ไม่รู้ เพราะยิ่งเขาเจอรอยแผลมากเท่าไหร่เขาก็ตกใจขึ้นเรื่อยๆ

นอกจากจะมีรอยแผลฟกช้ำจากเมื่อวานแล้ว วันนี้ที่ถ่ายไปก็ได้รอยแผลใหม่มาเช่นกัน มือทั้งสองข้างของเธอแดงไปหมด นิ้วของเธอบางจุดที่เป็นเพราะอินกับบทบาทเกินไป ตอนที่ตบเคาะลงไปบนรถม้านั่นก็ไปโดนตะปูเข้าด้วย จนตอนนี้ถึงได้เป็นแผล

ตอนแสดงอยู่ก็อาจจะดูไม่ออก แต่ตอนนี้มันเห็นชัดมาก ยิ่งเห็นเผยอี้ก็ยิ่งโมโห

“อย่างอื่นมีให้ทำตั้งเยอะตั้งแยะ ทำไมต้องมาเลือกทำพวกนี้ด้วย!”

สีหน้าของเผยอี้เริ่มแสดงออกถึงความไม่พอใจเป็นอย่างมาก เจียงเซ่อก้มหน้าลง และปล่อยให้เขาทาแผลให้เธอตามใจชอบ เท่าที่เธอจำได้ ไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่เขาจะโมโหใส่เธอขนาดนี้ แค่ครั้งเดียวเท่านั้นก็ตอนที่เธอออกไปทานข้าวกับจ้าวจวินฮั่น

พอตอนนี้มาเห็นเขาโมโหใส่ เธอกลับรู้สึกว่านี่มันก็ดูแปลกใหม่ดีเหมือนกัน เธอเอนพิงอยู่บนเตียง และอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา

“อาอี้ ทำไมวันนี้นายถึงไม่เข้ามาหยุดฉัน?”

ทุกครั้งที่หลินซีเหวินสั่ง ‘คัท’ นิสัยแบบเขา น่าจะวิ่งเข้ามาบอกให้หยุดแล้วด้วยซ้ำไป แค่เขากลับอดทนนั่งเกร็งอยู่นิ่งๆ จนเธอถ่ายหนังเสร็จ

“ถ้าเข้าไปหยุดพี่ พี่ก็คงไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้ว แต่ไปอยู่ที่บ้านผมต่างหาก!” ในตอนนี้มันควรถึงเวลานอนแล้วไม่ใช่เหรอ! สีหน้าเขาดูไม่น่าดูนัก และดุเธอเหมือนกับว่าเธอเป็นเด็กดื้อที่ไม่เชื่อฟัง แต่ก็เหมือนทำอะไรเธอไม่ได้อีกเช่นกัน

แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม ในสถานการณ์แบบนั้นน่ะนะ “ถึงผมจะบอกให้หยุด ยังไงพี่ก็ต้องถ่ายต่ออยู่ดี ถ้าทำแบบนั้นก็จะยิ่งเสียเวลาพี่เข้าไปอีก เผลอๆ ตอนนี้อาจจะยังถ่ายไม่เสร็จด้วยซ้ำ ไม่มีประโยชน์ที่จะต้องทำแบบนั้นเลย”

เผยอี้ถอนหายใจออกมา ท่าทางเซ็งๆ เธอเข้าใจความรู้สึกของเผยอี้ดี พอเขาทายาแรงไปหน่อย เธอก็เผลอร้องออกมา เผยอี้เองก็รีบชักมือออก เจียงเซ่อพยุงตัวเองลุกขึ้น แล้วหันไปหาเขา

“อาอี้ นายชอบฉันมากหรือเปล่า?” เธอยิ้มๆ ดวงตาทั้งสองข้างเปล่งประกาย ยิ้มออกมาทีขนตาก็กระดกขึ้นข้างบน เธอเองก็คงไม่ทันได้รู้ตัวเช่นกัน ว่ามันดูยั่วยวนมากจริงๆ

เผยอี้ที่โดนเธอถามแบบนั้น ก็เหมือนว่าจะเขินจนหน้าขึ้นสี จนในที่สุดทั้งสองคนก็เริ่มรูตัวว่ามีบางอย่างแปลกๆไประหว่างเราสองคน

หูของเขาแดง ดวงตาล่อกแล่กกลอกซ้ายทีขวาที เพราะไม่รู้ว่าจะวางสายตาไว้ที่ไหนดี

เขายังคิดนู่นคิดนี่ไปเรื่อย เจียงเซ่อดึงชายเสื้อลง ลุกขึ้นนั่งแล้วคลานไปหาเขา

“นายชอบฉันมากใช่ไหม?”

เธอผ่อนลมหายใจออกมาแผ่วเบา แต่ไม่รู้ว่าทำไมเผยอี้ กลับไม่กล้ามองไปที่เธอเลย เพราะกลัวว่าจะอดใจไม่ไหว พอเธอเข้ามาแบบนี้แล้ว เขาก็รีบถอยไปอีกมุมของเตียง แถมอารมณ์โมโหเธอก่อนหน้านี่ก็สลายหายไปแล้วเช่นกัน

“แน่นอน ชอบแน่นอน”

เขาไม่กล้าสู้หน้า แต่ก็พยักหน้าให้

“ตั้งแต่เด็กผมก็ชอบพี่แล้ว ชอบพี่มากที่สุด และจะชอบพี่คนเดียว” ใจเขาเต้นแรงไปหมด เขาตาแน่น ฟันก็กัดกันแน่น ก่อนจะพูดออกไป

“ในใจผมก็มีแต่พี่ และคิดจะแต่งงานกับพี่ด้วย” เขาคิดๆ ดูแล้ว ก็รู้สึกได้ว่ามันดูแปลกๆ ไปหน่อย เลยรีบพูดแก้ขึ้น “จะแต่งกับพี่เพียงคนเดียว!”

เจียงเซ่อชะงักไป เหมือนหัวใจมันโดนลูกธนูปักเข้าเบาๆ ทำให้รู้สึกกระตุกไปทั้งใจและต้องนิ่งไปครู่หนึ่ง เธอกัดริมฝีปากตัวเอง

ที่จริงเธอแค่จะแกล้งเผยอี้เท่านั้น ไม่คิดเลยว่าเขาจะแสดงออกมาได้จริงจังขนาดนี้ มันทำให้เธอทำอะไรไม่ถูกเสียเองแล้ว

“ทำไมถึงได้ชอบฉันนักล่ะ? ชอบฉันที่ตรงไหนเหรอ?”

เธอชักจะไม่เข้าใจแล้ว นิสัยเธอไม่ใช่คนร่าเริงอะไรเลย แถมไม่ได้น่ารักด้วย ตั้งแต่เด็กก็นิสัยแบบนี้ นิ่งๆ เงียบๆ คนที่เคยมีอิทธิพลกับเธอก็คือจ้าวจวินฮั่นทายาทของเจียงหัวกรุ๊ปคนนั้น เธอน่าจะเหมาะสบกับการแต่งไปเป็นภรรยาอยู่ในบ้านเงียบๆ มากกว่าการมีความรักแบบนี้กับใคร

“ผมจะไปรู้ได้ยังไงว่าเพราะอะไร”

เผยอี้นิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วตอบขึ้นมาอีก “มันก็คือชอบก็แค่ชอบ ชอบมาก”

เวลาที่เธอยิ้ม เขาก็มีความสุข เวลาที่เธอไม่สบายใจไม่มีความสุข เขาก็เหมือนจะไม่มีความสุขยิ่งกว่าเธอเสียอีก

ถ้าเกิดว่าชอบแล้วต้องบอกเหตุผลแล้วละก็ เขาคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดขึ้นด้วยท่าทางเขินๆ

“อาจเป็นเพราะว่าพี่ก็คือพี่”

เจียงเซ่อขยับเข้าไปใกล้เขาอีก ทั้งตัวเขาเกร็งไปหมด ใบหน้าขึ้นสีจัด

“เซ่อเซ่อ ทั้งเมื่อก่อน ตอนนี้และในอนาคตอาจจะมีคนมาชอบพี่มากมาย แต่ว่า” เขานิ่งไปครู่หนึ่ง น้ำเสียงที่พูดต่ำลง “คนที่ผมชอบมีแค่พี่คนเดียวนะครับ”

“อย่าขยับ”

และแน่นอนว่าเขาก็นั่งนิ่งๆ ไม่ไหวติง แต่สายตากลับจดจ้องอยู่บนใบหน้าของเธอ สีหน้าเหมือนกับวิงวอน

เธอขยับร่างกายเข้าไปช้าๆ แล้วจูบลงไปเบาๆ ราวกับแมงปอที่บินมาแตะบนผิวน้ำแผ่วเบา

เผยอี้จำได้ว่าเขาจูบเจียงเซ่อคืนไปสองที และแต่ละครั้งก็ลึกซึ้งไม่น้อย จูบของเธอดูตื่นกลัวไม่เหมือนของเขา เธอนุ่มนวลดั่งสายน้ำ เมื่อสัมผัสเข้าเบาๆ ก็เหมือนได้สัมผัสกับระลอกคลื่นเล็กๆ พอเงยหน้าขึ้นจะผละออก เขาก็ยังอยากจะตามไปอย่างทนไม่อยู่

เจียงเซ่อเงยหน้าขึ้น

“เซ่อเซ่อ เซ่อเซ่อ……”

เขาเรียกชื่อเธอไม่หยุด แต่พอนึกถึงคำพูดของเธอก่อนหน้านี้ เขาก็เลยยอมอยู่นิ่งๆ ไม่กล้าขยับไปไหน มือสองข้างกำหมัดแน่นอยู่ข้างตัวแนบแน่น ไม่กล้าแม้แต่จะยกขึ้นจับเธอ

ความใกล้ชิดในครั้งนี้ไม่เหมือนกับครั้งก่อนๆ เผยอี้รู้สึกได้อย่างชัดเจน แต่ก่อนก็มีแต่เธอที่เป็นโดนรุก เขาเลยไม่อยากจะไปขัดความตั้งใจของเธอในครั้งนี้ และพยายามอดทนต่อความรู้สึกของตัวเอง