084

娱乐圈头条 หัวข้อข่าว แห่งวงการบันเทิง

ผู้แต่ง กว๋านเอ่อwr

ผู้แปล เติ้ง ลี่เฟิน

บทที่ 84 สงสัย

เพราะว่าเผยอี้พบว่า ท่ามกลางคุณปู่และพ่อ ญาติพี่น้องและเพื่อน เขานั้นไม่เคยเชื่อหรือฟังใครเลย แต่คนที่ไม่กลัวอะไรอย่างเขาคนนี้ กลับต้องมีช่วงเวลาที่ทำอะไรไม่ถูก

เป็นครั้งแรกที่เขาต้องเดินออกมาจากเฝิงหนานอย่างจนตรอก หลังจากนั้นก็เป็นเพราะเฉิงหรูหนิงก็มาชักจูงเขา เขาจึงไปฝรั่งเศสก่อน

ทีแรกเผยอี้ว่า พอไปถึงที่ฝรั่งเศสแล้ว เขาค่อยถ่ายรูปบริเวณบ้านพักตากอากาศทุกวันแล้วส่งรูปเหล่านั้นให้เธอดู ดึงดูดให้เฝิงหนานตื่นเต้นและบินตามเขามา

แต่ก็น่าเสียดาย เพราะทุกครั้งที่เขาเมล์ข้ามน้ำข้ามทะเลไป ก็ไม่เคยได้รับการตอบกลับของเธอเลย

เขาคิดว่าเฝิงหนานคงจะเกลียดเขาไปแล้วแน่ๆ กลับมาถึงบ้านก็โดนคุณปู่ลงโทษอีก พอหลุดมาได้ เฝิงหนานก็ไม่เคยมาสนใจเขาอีกเลย

ทั้งสองคนไม่เคยขาดการติดต่อกันยาวนานขนาดนี้มาก่อน ถึงแม้ว่าพวกเนี่ยต้านและคนอื่นๆ จะพากันเดา ว่าเป็นเพราะความสัมพันธ์ระหว่างเฝิงหนานกับจ้าวจวินฮั่นอาจจะใกล้ชิดกันมากขึ้นก็ได้ แต่เขาก็ยังรู้สึกว่ามันดูแปลกๆ

การเปลี่ยนไปของเจียงเซ่อ มันเริ่มจากวันที่เขาทะเลาะกับเธอได้ไม่นานนัก ก็ประมาณครึ่งปีก่อนเหมือนกัน

ตอนนี้ความคิดและการคาดเดาของเขาพุ่งพล่านอยู่เต็มหัว จะบ้าตายอยู่แล้วตอนนี้

แต่พอความคิดบางอย่างพุ่งขึ้นมา เขาก็รีบระงับสติตัวเองลง

“อาต้าน”

เขาขมวดคิ้วแน่น ที่เดินไปเดินมาอยู่ก็เร่งฝีเท้าเร็วขึ้น

“วีดิโอที่ให้หาได้รึยัง?”

เนี่ยต้านเพิ่งจะโทรหาเมื่อกี้นี่เอง ใช้ความสามารถและไหวพริบทุกอย่างที่มี เอาเทปที่ถ่ายในห้องออดิชั่นหนังของกู้เจียเอ่อมา แต่มันก็ต้องใช้เวลาสักหน่อยกว่าจะส่งมาถึง

แต่ทว่าเผยอี้ดูรีบร้อนเอามากๆ เขามีท่าทางประหลาดๆ ราวกับว่าไปรู้เรื่องอะไรมา และรีบร้อนที่จะหาหลักฐานมาพิสูจน์

“พี่อี้ พี่เจอเงื่อนงำของรุ่นน้องคนนั้นแล้วเหรอ?”

เนี่ยต้านเองก็เขยิบเข้าหาเผยอี้ ตั้งแต่วันนั้นที่เจอเจียงเซ่อที่โรงแรมรุ่ยจี๋ ตอนที่เผยอี้พูดถึงเจียงเซ่อขึ้นมา ก็เห็นบอกแค่ว่าเป็นรุ่นน้องเท่านั้น

แต่ก่อนก็คงไม่เท่าไหร่ แต่ก็ไม่รู้ว่ามีเรื่องสงสัยอะไรขนาดนั้น แค่เนี่ยต้านทักเขาไป เผยอี้ก็หยุดฝีเท้าทันที ก่อนจะหันไปมองเนี่ยต้าน จนคนโดนจ้องรู้สึกตกใจขึ้นมา ยกมือขึ้นลูบแก้มลูบหน้าตัวเอง แล้วหันหน้าไปถามเซี่ยงชิวหรานอย่างประหลาดใจ

“ฉันมันทำไมอ่ะ?”

เผยอี้ไม่ได้พูดอะไรออกมา ตอนนี้ในใจของเขายังคงตีกันยุ่งเหยิงไปหมด ถ้าลองคิดด้วยเหตุและผลดูดีๆ แล้ว เรื่องนี้มันไม่มีทางเป็นไปได้แน่ๆ มันดูจะแปลกประหลาดเกินไป

แต่ถ้าลองคิดด้วยความรู้สึกละก็ คงไม่มีใครคุ้นเคยกับเฝิงหนานดีเท่าเขาอีกแล้ว

คนสองคนที่ไม่เคยพบไม่เคยรู้จักกัน หญิงสาวที่ไม่มีอะไรเหมือนกันเลยตั้งแต่ตอนเกิด ความสนใจ และงานอดิเรกจนไปถึงการอบรมสั่งสอนบ่มเพาะนิสัยของทั้งคู่ แต่จู่ๆ ในวันหนึ่งทั้งอุปนิสัยและท่าทางกลับเปลี่ยนเป็นคนละขั้ว ราวกับฟ้ากับเหว

“อาต้าน ข้อมูลของเธอน่าจะมีมากกว่านี้สิ”

เผยอี้สูดลมหายใจเข้าลึก พยายามกดความคิดของตัวเองลง

“ครั้งที่แล้วแกหาประวัติของเธอมา คือหลังจากที่เกิดเรื่องที่โรงแรมรุ่ยจี๋”

เรื่องมันก็ผ่านมาสักพักแล้ว เผยยกมือขึ้นกุมหน้าผาก ก่อนจะเสยผมไปด้านหลัง ทำให้เรือนผมสีบลอนด์กระเซอะกระเซิงไปหมด

“หามันมาให้หมด”

“พี่อี้”

เนี่ยต้านและอีกสองคนต่างรู้สึกแปลกๆ

เผยอี้ไม่เคยสนใจใครเลยนอกจากเฝิงหนาน แล้วตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่มาสนใจคนอื่นมากขนาดนี้? แต่ถ้าพูดกันตามเหตุผลแล้วละก็ ผู้หญิงที่ชื่อเจียงเซ่อนั่นก็ดูจะมีความสามารถไม่น้อย ถึงขนาดหาชื่อของแต่ละคนได้ ถ้าอยากจะเรียกร้องความสนจจากเผยอี้จริงๆ ละก็ แล้วพวกเขาที่เหลือนี่เป็นตัวอะไร?

เธอเองก็เป็นแค่นักแสดงเล็กๆ แน่นอนว่าคงไม่สามารถทำให้มันเกิดผลอะไรขึ้นมาได้หรอก

“แกพอจะเจอเบาะแสอะไรแล้วจริงๆ ใช่ไหม?”

เซี่ยงชิวหรานถามออกไป เผยอี้ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้า

“อืม”

เขาไม่ได้พูดถึงเรื่องที่เขาสงสัยอยู่ในใจ เพราอย่างไรเสีย ความคิดของเขาก็ดูจะน่าเหลือเชื่อเกินไปเสียหน่อย “พวกแกอย่าเพิ่งอย่าเพิ่งถามมากน่า”

ระหว่างที่ต้องรอวีดิโอนั่นส่งมามันช่างทรมาน เผยอี้นึกถึงคำพูดก่อนหน้านี้ของเฉิงหรูหนิงที่ว่า ‘แค่เล่นๆ ก็ได้’ ขึ้นมา มือของเขาก็กำแน่นจนกระดูกลั่น ‘กรอบ’

“หรูหนิง เรามาซ้อมกันหน่อยดีกว่า”

สีหน้าของเฉิงหรูหนิตื่นตระหนกขึ้นมาทันที ไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ เผยอี้ถึงเรียกชื่อเขาขึ้นมาแบบนี้ เขาหันไปมองซ้ายขวา แต่ทั้งเนี่ยต้านและเซี่ยงชิวหรานกลับหันหน้าหนีเสียอย่างนั้น ทำเป็นไม่รู้ไม่ได้ยินที่เผยอี้พูด

ถึงจะพูดว่า ‘ซ้อม’ แต่เฉิงหรูหนิงเป็นคู่ปรับของเผยอี้เสียที่ไหน ถึงคุณปู่เผยจะรักและโอ๋เผยอี้มาก แต่เขาก็เป็นหลานคนโต ถ้ามีเหตุให้ต้องลงโทษคุณปู่ก็จะไม่ลังเลที่จะทำ

แต่เฉิงหรูหนิงไม่เหมือนกัน ถึงแม้ว่าเขาจะเกิดมาในครอบครัวทหารเหมือนกัน เจ้าเด็กนี่ชอบก่อนเรื่องบ่อยๆ ถ้าทำผิดก็ต้องโดนหนักกว่าที่คิด

“พี่อี้ นี่พี่ยังโกรธเกลียดอะไรผมอีกอ่ะ? ผมก็ยอมรับผิดไปแล้วนี่?”

เผยอี้ค่อยๆ ก้าวเข้าไปหาเฉิงหรูหนิง ส่วนเหยื่อก็นั่งชิดพนักโซฟา พอกำลังจะหาทางหนี มือถือของเนี่ยต้านก็ดังขึ้นเสียก่อน เผยอี้หยุดลง พอเนี่ยต้านคุยเสร็จ ท่าทางของเขาก็ดูจริงจังขึ้นมา

“พี่ คนในจิ่วหลงถางบอกว่า ยังมีเทปวีดิโออีกอันที่ติดไว้อยู่หน้าห้องน้ำ แล้วมันก็ถ่ายได้จุดนั้นพอดี พี่จะเอาไหม?”

ถ้าหากเป็นเมื่อก่อน ที่ยังไม่สงสัยอะไร เผยอี้คงจะต้องปฏิเสธเป็นแน่

เจียงเซ่อจะบังเอิญมาเจอตอนเขาเมาได้ยังไง เขาก็ไม่ค่อยสนใจเรื่องแบบนั้นเท่าไหร่

และบวกกับว่าเป็นเรื่องที่เนี่ยต้านกับคนอื่นๆ มาหัวเราะเยาะเขา เขาก็อาจจะไม่ต้องการมันอีกก็ได้

แต่วันนี้ที่เขาพอจะคาดเดาอะไรได้บางอย่าง ในใจของเผยอี้รู้สึกไม่เหมือนเดิม เลยทิ้งความสนใจจากไอ้เวรเฉิงหรูหนิงไป

“ให้พวกมันส่งวีดิโอมา”

คนในจิ่วหลงถางรีเทปกลับมาอีกครั้ง เพราะกล้องที่พวกเขาติดเอาไว้มันถ่ายได้มุมที่หน้าห้องน้ำพอดี

เขาเดินโซซัดโซเซกลับไปกลับมาอยู่ที่ห้องน้ำหญิงหลายรอบ เหมือนว่ากำลังหาทางกลับอยู่

จิ่วหลงถางถือเป็นสถานที่ที่ไฮน์เอ็นด์ แขกที่เขามาส่วนมากก็เป็นผู้ที่ร่ำรวยและมีชื่อเสียง เพื่อความปลอดภัยมาที่หนึ่ง ตอนที่ติดกล้องวงจรปิดก็ฝังตัวหัวเข็มบันทึกเสียงเอาไว้ด้วย

แต่ก็คงเป็นเพราะว่าจุดนั้นมันก็อยู่ไกล ทำให้เสียงที่ได้ยินไม่ชัดเท่าไหร่นัก

เขากำลังหลงทาง ในปากก็เอาแต่พึงพำถึงเลขห้องที่เนี่ยต้านจองเอาไว้ พอเจียงเซ่อเดินออกมา สีหน้าของเธอก็ดูประหลาดใจไม่น้อย

“เผยอี้?”

เสียงนั้นที่พูดออกมาว่า ‘เผยอี้’ เธอเรียกออกมาได้อย่างเป็นธรรมชาติ ราวกับว่าเป็นคนที่รู้จักและคุ้นเคยกันดี

เนี่ยต้านและคนอื่นๆ เบิกตาโตมองวีดิโอนั่น แล้วรีบหันไปหาเผยอี้ งั้นที่เจียงเซ่อพูดชื่อเนี่ยต้ายกับคนอื่นๆ ขึ้นมา ก็คงไม่ใช่เรื่องบังเอิญเสียแล้ว

เผยอี้กำหมัดแน่น หลังจากนั้นเขาก็เห็นว่าเจียงเซ่อยืนนิ่งอยู่กับที่อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเข้าไปพยุงเขาขึ้น เธอขมวดคิ้ว

“ทำไมดื่มเยอะขนาดนี้?”

เผยอี้รู้สึกได้ทันทีว่าหัวใจตัวเองกำลังเต้นดัง ‘ตึก ตึก ตึก’ เขายกมือขึ้นทุบลงดัง ‘ปึก’ อยู่สองที

เขาเห็นตัวเองเรียก ‘หนานหนาน’ ตอนที่อยู่ต่อหน้าเจียงเซ่อ ตอนที่เขาเมา สมองเขาโล่งไปหมด และไม่มีสติเลยสักนิด และเขาก็แทบจะควบคุมร่างกายของตัวเองไม่ได้เลยด้วย

และแน่นอนว่าเผยอี้เห็นว่าเจียงเซ่อฟังคำว่า ‘หนานหนาน’ ของเขาผิดไป และก็เห็นว่าตัวเขากดเจียงเซ่อลงกับกำแพง

ดวงตาของเนี่ยต้านและคนอื่นๆ เบิกกว้าง แต่ตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์ที่จะไปสนใจคนอื่นแล้ว ดวงตาของเขาจดจ้องไปที่ร่างเงาบนกำแพงนั่น เห็นว่าเจียงเซ่อขัดขืนตนและหนีออกจากอ้อมกอด เธอยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะวิ่งออกไป

เธอไม่ได้เป็นอย่างที่เฉิงหรูหนิงหรือที่ใครๆ พูดเอาไว้ ที่จะมาสืบหาตัวเขาและหวังในตัวเขา หรือถ้ามีเป้าหมายอื่นอีก ในตอนนั้นเธอก็ควรที่จะมีวิธีอื่นที่ดีกว่านี้