080

娱乐圈头条 หัวข้อข่าว แห่งวงการบันเทิง

ผู้แต่ง กว๋านเอ่อwr

ผู้แปล เติ้ง ลี่เฟิน

บทที่ 80 กลายเป็นความโกรธ

พอกลับมาถึงหอ เด็กสาวทั้งสามก็ยังเอาแต่พูดคุยเรื่องที่เที่ยวกันไม่หยุด แถมยังพูดกันว่ายังรู้สึกไม่พอเลย

ส่วนเจียงเซ่อก็เลือกที่จะเข้าห้องน้ำล้างหน้าแปรงฟันให้เรียบร้อยและขึ้นเตียงทันที แต่เธอก็เกิดนึกถึงเผยอี้ขึ้นมาอีก

เธอนึกถึงตอนที่ตัวเองออกมาจากที่นั้น เผยอี้ยังนั่งพิงกำแพงห้องน้ำข้างนอก เขาขดตัวเข้าหากัน เหมือนแมวที่กำลังได้รับบาดเจ็บยังไงยังงั้น ปากก็ยังบ่นพึมพำออกมาตลอดเวลา

รูปที่เขาแอบถ่ายในมือถือ เขาได้ทำเรื่องที่เธอไม่คิดว่าจะทำมาก่อน เธอเกิดนึกถึงตอนที่เผยอี้เมาและเอาแต่พูดอย่างไม่ชัดเจนว่า ‘หนานหนาน’ ตอนนั้นเธอไม่ได้คิดไปในทางอื่นเลย แต่พอตอนที่นั่งรถกลับมา เธอก็เพิ่งคิดได้ว่าตัวเองเข้าใจผิดเสียแล้ว

ทั้งสองรู้จักกันตั้งแต่เด็กๆ มันก็สิบกว่าปีมาแล้ว เธอเองก็คิดกับเผยอี้ว่าเป็นน้องชายคนหนึ่ง

เขาอายุน้อยกว่าเธอถึงห้าปี ตอนที่เขาเรียนมหาวิทยาลัย ตัวเธอก็เริ่มรู้จักและเริ่มสนิทกับทายาทของหัวเจียงกรุ๊ปอย่างจ้าวจวินฮั่นแล้ว เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า เผยอี้จะมีใจให้กับเธอ

มิน่าล่ะ ตอนนั้นที่เธอไปทานข้าวกับจ้าวจวินฮั่น เขาถึงได้มีท่าทางและอารมณ์แบบนั้น

เธอพลิกตัวกลับ เธอเกิดคิดขึ้นมาว่าถ้าเจอหน้าเผยอี้อีกจะทำอย่างไรดี แต่ก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาอีก เพราะเธอเกิดใหม่เป็นอีกคนแล้ว คงไม่ต้องไปเจอกับสถานการณ์น่าอึดอัดแบบนั้นหรอก

ช่องว่างอายุระหว่างเธอและเผยอี้นั้นห่างกันมาก วันนี้ในตอนนั้น คงจะไม่คิดเลยสักนิดที่จะมีความสัมพันธ์ในด้านนี้ เผยอี้ดีกับเธอ และก็ดูติดเธอไม่น้อย เธอคิดว่าคงจะเป็นเพราะเขาเป็นหลายชายคนเดียวในรุ่น และเพราะเขาไม่มีสาว แต่พอตอนนี้ลองมาคิดๆ ดู เธอก็รู้สึกว่าตัวเองช่างไร้เดียงสาจริงๆ

และจู่ๆ เธอก็รู้สึกว่ามันมีอะไรที่ไม่ถูกต้องขึ้นมาอีก แต่เรื่องที่เกิดในค่ำคืนนี้ก็เยอะเหลือเกิน และนี่มันก็ทำให้เธอรู้สึกแย่ไม่น้อยไปกว่าตอนที่เพิ่งเกิดใหม่เลย แต่ตอนที่เดินออกมาจากจิ่วหลงถางก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนกัน แต่ก็คิดไม่ออก แต่พอลองคิดดูดีๆ อีกรอบแล้ว เธอก็ได้รู้ว่าตรงไหนที่ผิดแปลกไป!

ตอนที่อยู่ในจิ่วหลงถาง เพราะเผยอี้ดันกระทำการอุกอาจจนทำให้เธอตกใจ ตอนนั้นเธอจึงเลือกที่จะเดินหนีออกมาทันที แต่เธอก็ใจแข็งไม่พอ จึงไปที่เคาน์เตอร์เพื่อแจ้งเรื่องของเผยอี้ ให้พนักงานหาเนี่ยต้านมาเอาเผยอี้ไป

แต่เธอคือเฝิงหนานเสียที่ไหน ถึงตั้งแต่เกิดใหม่มาเป็นเจียงเซ่อ ไม่ว่าจะแต่ก่อนหรือตอนนี้ เธอก็ได้เจอกับเผยอี้แค่ตอนที่อยู่โรงแรมรุ่ยจี๋เท่านั้น แถมมันยังเป็นแค่เวลาสั้นๆ และไม่ได้มีการพูดคุยหรือทำความรู้จักใดๆ แล้วเธอจะรู้จักชื่อของเนี่ยต้านและคนอื่นๆ ได้ยังไงกัน

เจียงเซ่ออยากจะถอนหายใจออกมา รู้แบบนี้ไม่ไปยุ่งกับเขาดีกว่า น่าจะปล่อยให้อยู่ตรงนั้น ยังไงก็ต้องมีคนมาเจอเขาอยู่แล้ว และเธอคงจะไม่ต้องมาหาเรื่องให้ตัวเองแบบนี้หรอก

ในคืนนี้รูมเมทของเธอก็ยังไม่ยอมนอนกัน ยวี๋เสี่ยวโจวที่อยู่เตียงบนก็ได้ยินเสียงขยับตัวของเจียงเซ่อ หล่อนก็ถามออกมาทันที

“เซ่อเซ่อ พวกเราทำให้เธอตื่นเหรอ?”

ตอนที่หล่อนพูด หล่อนก็ชะโงกตัวลงมาดูเธอด้วย เจียงเซ่อจึงตอบกลับไป

“เปล่าหรอก คงเป็นเพราะเพิ่งนอนไปเมื่อตอนหัวค่ำ ตอนนี้เลยนอนไม่หลับน่ะ”

ทั้งสี่คนอยู่ในหอด้วยกันมาสักพักแล้ว นิสัยของเจียงเซ่อบางอย่างยวี๋เสี่ยวโจวเองก็เริ่มที่จะรู้และเข้าใจ เธอไม่ได้เป็นเหมือนที่เว็บกระทู้ของโรงเรียนเขียนเอาไว้เลย ที่ว่าเธอน่ะเป็น “สาวสวยที่แสนเย็นชา” แบบนั้น นิสัยเธอออกจะดี เวลาที่หอมีกิจกรรมอะไร แค่บอกกล่าวกับเธอหน่อยก็ได้แล้ว

แต่แค่เธอนั้นเป็นคนที่เงียบเสียเหลือเกิน การใช้ชีวิตก็เหมือนจะมีกฎเกณฑ์ ไม่ว่าจะมีเรียนหรือไม่มีเรียน แต่เธอก็มักจะเข้านอนเร็วเสมอ ตื่นก็เช้าอีกด้วย

หรือแม้แต่ตอนที่มีเวลาว่างก็อ่านหนังสือ หรือไปก็ไปเข้ากิจกรรมของสมาคม

ยวี๋เสี่ยวโจวก็ไม่ได้ใสใจอะไรนัก และก็ไม่ได้คิดอะไรด้วย พอได้ยินเจียงเซ่อพูดแบบนั้น หล่อนเองก็เชื่อ

“รบกวนพวกเธอหรือเปล่า?” เจียงเซ่อถามกลับบ้าง เฉาซวงจึงรีบตอบ

“เปล่าๆ พวกเราเองก็นอนไม่หลับเหมือนกัน”

คืนนี้เด็กสาวทั้งสี่ไปเที่ยวที่จิ่วหลงถางกันมา ทั้งดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ร้องเพลง เงินที่จ่ายไปก็ไม่ใช่น้อยๆ เลย แต่กลับคิดว่ามันยังรู้สึกไม่พอเท่าไหร่

“ครั้งต่อไปเป็นวันเกิดของใคร พวกเราไปที่นั้นกันอีกดีไหม?”

เฉินยวี่เวยเสนอขึ้นมา ยวี๋เสี่ยวโจวได้ยินอย่างนั้นก็ลุกขึ้นมานั่ง

“เดือนหน้าเป็นวันเกิดของเซ่อเซ่อล่ะ”

เจียงเซ่อไม่คิดเลยว่าหล่อนจะรู้เรื่องนี้ด้วย ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับรูมเมทสามคนนี้ถือว่าไม่เลว แต่มันก็ไม่ได้เรียกว่าดีมากหรือสนิทกันขนาดนั้น ยวี๋เสี่ยวโจวถึงขนาดที่รู้วันเกิดเธอ เธอจึงอดไม่ได้ที่จะถามออกไปอย่างสงสัย

“เธอรู้ได้ยังไงกัน?”

ยวี๋เสี่ยวโจวหัวเราะแล้วนั่งตัวตรง เธอตอบด้วยน้ำเสียงฟังดูตื่นเต้น

“ในเว็บของมหาวิทยาลัยยังไงล่ะ จะไม่มีข้อมูลของเธอได้ยังไงกัน แทบไม่ต้องพิมพ์ชื่อเธอเลยด้วยซ้ำ แค่พิมพ์ว่า ‘เทพธิดาแห่งสาขาประวัติศาสตร์’ แค่นี้ก็เจอพวกข้อมูลสำคัญๆ บางส่วนและรายละเอียดเกี่ยวกับเธอได้แล้วล่ะ”

ตอนที่เจียงเซ่อเข้ามหา’ลัยมาวันแรก ถึงแม้ว่าทางมหาวิทยาลัยจะได้บอกว่าจะรักษาข้อมูลของนักศึกษาเอาไว้ แต่โลกนี้ไม่มีความลับที่จะปิดบังใครได้

“เธอก็ลองไปดูสิ ทั้งที่มีคนเถียงกันก็เกี่ยวกับเธอนะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็จะได้ขึ้นเป็นหน้าแรกตลอดเลย” พอเฉินยวี่เวยพูดแบบนั้นขึ้นมา หล่อนเองก็เกิดรู้สึกอยากจะหัวเราะให้ได้

บนอินเทอร์เน็ตเขาเปิดประเด็นและทะเลาะกันให้วุ่น แต่เจียงเซ่อกลับทำตัวไม่รู้ไม่สนใจเหมือนเดิม ใช้ชีวิตไปแบบปกติสุข เหมือนว่าเรื่องพวกนี้ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อตัวไงอย่างนั้นแหละ

“เห็นเขาว่ากันว่าช่วงนี้พวกกลุ่มที่ชอบยัยโจวหยิงคณะศิลปศาสตร์นั่นจะก่อกวนกันมากขึ้นด้วยล่ะ” ยวี๋เสี่ยวโจวยกเรื่องนี้ขึ้นมา น้ำเสียงและอารมณ์ก็ดูจริงจังขึ้นด้วย

“พวกนั้นด่าเธอในเน็ตด้วยรู้ไหม”

“ฉันก็เห็น ช่วงนี้บนเว็บตีกันดุเดือดมาก ทำให้ผู้ดูแลเว็บไซต์ต้องออกมาปิดกระทู้นั่นเลยนะ”

ทั้งสามยังคงพูดไปเรื่อยๆ เสียงที่พูดก็ยิ่งพูดยิ่งเสียงดัง สุดท้ายข้างๆ ห้องก็ทนไม่ไหว เคาะกำแพงเตือน

เจียงเซ่อหยิบมือถือขึ้นมาดู ตอนนี้จะตีสามแล้ว เธอวางมือถือไว้ข้างเตียงแล้วบอกกับทุกคน

“นอนเถอะ”

ยวี๋เสี่ยวโจวและเพื่อนทั้งสองของหล่อนเที่ยวเล่นกันมามากพอแล้ว ยังไงก็ต้องเหนื่อยเป็นธรรมดา พอได้ยินเจียงเซ่อพูดแบบนั้น ก็พากันเงียบไม่พูดอะไรอีก ล้มตัวดึงผ้าห่มขึ้นคลุมเรียบร้อย เพียงครู่เดียวห้องทั้งห้องก็เหมือนมีเสียงเบาๆ ลอยมา

เจียงเซ่อยังมีความคิดเหลวไหลต่างๆ วนอยู่ในหัว นึกถึงตอนที่ได้พบกับความลับของเผยอี้ที่จิ่วหลงถาง แล้วก็นึกถึงตอนที่เขาทำตัวเจ้าชู้ใส่

บนริมฝีปากของเธอยังมีความรู้สึกในตอนที่เขาสัมผัสอยู่เลย มันทำให้เธอนอนไม่หลับจริงๆ

และเธอก็กังวลกับเรื่องที่ตัวเองทำไปในคืนนี้ด้วย การที่เธอได้เจอเผยอี้ในคืนนี้ มันเหมือนกับเธอได้เปิดกล่องแพนดอร่าออกมา เธอใจร้อนที่จะทำสิ่งต่างๆ ลงไป ดูท่าคงจะมีเรื่องให้เธอต้องวุ่นวายในภายหลังเสียแล้ว

และไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เธอที่เธอผล็อยหลับไป แต่หลับก็เหมือนไม่ได้หลับ เพราะเธอดันฝันถึงเหตุการณ์พวกนั้นอีก และแน่นอนว่าเธอฝันถึงเผยอี้ด้วย พอตื่นขึ้นมา ฟ้าก็สว่างเสียแล้ว

ส่วนเผยอี้ที่อยู่ในบ้านตระกูลเผยนั้นโดยเสียงบางอย่างรบกวนจนเขาตื่น เหมือนเขาจะได้ยินเสียงคุณย่ากำลังสั่งอะไรบางอย่างแม่บ้าน

“......โจ๊กที่ต้มเสร็จแล้ว ช่วยตักใส่ถ้วยแล้วอุ่นหน่อยนะ......”

เขาพลิกตัว รู้สึกเหมือนว่าเมื่อคืนจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น แต่เขาก็เมามากเช่นกัน ตื่นมาก็จำได้แค่รอยยิ้มโง่ๆ ของใครสักคนแล้วก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย

“ตื่นแล้วหรือ?” คุณนายใหญ่เผยลูบๆ ผมของเขา เผยอี้เองก็ตอบรับ

ก่อนหน้านี้เขาซ้อมไอ้เด็กบ้าเฉิงหรูหนิงนั่นไปเสียมาก พวกเนี่ยต้านและคนอื่นๆ เลยนัดสังสรรค์กัน เมื่อคืนทั้งเพื่อนพี่น้องต่างก็ดื่มกันไปหลายแก้ว ออกมาก็แทบจะจำทางไม่ได้ แล้วตัวเองกลับมาได้ยังไงก็ไม่รู้