081

娱乐圈头条 หัวข้อข่าว แห่งวงการบันเทิง

ผู้แต่ง กว๋านเอ่อwr

ผู้แปล เติ้ง ลี่เฟิน

บทที่ 81 พูดเหลวไหล

แต่เผยอี้ก็พอจะเดาได้ว่าคงเป็นพวกเผยอี้และคนอื่นๆ ที่มาส่งเขา แต่ที่จริงเขาก็มีที่พักข้างนอก มันอยู่ไม่ไกลจากบ้านพักตากอากาศของเฝิงหนานนัก เขาเลยซื้อที่นั่นเอาไว้ และวันปกติทั่วไปก็พักที่นั่น เผื่อเอาไว้มีบางทีที่เฝิงหนานมาพักสองสามวัน แค่เขาได้เห็นเธอก็มีความสุขแล้ว

เนี่ยต้านและคนอื่นก็เรียกได้ว่ามีความสัมพันธ์ที่ดี ยามที่นั่นก็รู้จักพวกเขา ไม่รู้ว่าทำไมถึงพาเขากลับมาที่บ้านตระกูลเผยได้

เขาสงสัยว่าหรือพวกบ้านั่นจงใจ ตั้งใจที่จะเอาคืนเขา

ก่อนหน้านี้เขาได้ชกต่อยกับเจ้าบ้าเฉิงหรูหนิงมาหลายรอบแล้ว ไม่แน่ว่าเมื่อคืนมันอาจจะมอมเหล้าเขาแล้วตั้งใจส่งกลับมาที่บ้าน ขอแค่มีผู้ใหญ่อยู่ เขาก็อาจจะโดนลงโทษก็เป็นได้

คิดได้อย่างนั้น ขาที่ดูแข็งแรงและกระฉับกระเฉงของเขาก็สะบัดและกระโดดลงเตียง ทำให้คุณนายใหญ่ที่นั่งอยู่บนตั่งข้างๆ ตกใจ

“เจ้าเด็กบ้านี่......”

หล่อนลูบหน้าผากตัวเอง มองดูเท้าของเผยอี้ที่เหยียบอยู่บนพื้น พอเห็นแบบนั้นก็รีบพูดออกมา

“พื้นมันเย็นนะ รองเท้าก็อยู่แค่ตรงนี้ นี่ดูสิ แม้แต่ตัวหลานก็ไม่เป็นห่วงตัวเองเลย ตอนกลับมาก็ไม่ได้สติ ทำเอาย่ากับแม่หลานตกใจจะแย่ แล้วแบบนี้ยังจะไม่ย้ายกลับมาอยู่ที่บ้านอีกหรือ อย่างน้อยก็มีคนคอยดูแลนะ”

เผยอี้ไม่สนใจที่จะไปใส่รองเท้า เขาเหลือบไปเห็นมือถือของตัวเองที่ตั้งอยู่บนตั่ง ยืนมือไปหยิบมันมาเปิดหน้าจอขึ้น และเขาก็ได้เห็นรูปของเฝิงหนานที่อยู่บนหน้าจอ แววตาที่มีความดุร้ายก็ค่อยๆ อ่อนลง

นิสัยของเขานั้นเพราะเฝิงหนานเขาจึงเรียนรู้ที่จะควบคุมมันได้บ้างบางส่วนแล้ว ทุกครั้งที่เขามีเรื่องวุ่นวายใจหรือเวลาที่ไม่พอใจ เขาก็มักจะเอามือถือขั้นมาดู เพียงแค่เปิดมันขึ้น แค่ได้เห็นรูปของเธอก็สบายใจขึ้นแล้ว

คุณนายใหญ่อยากจะบ่นเขาอีกสักหน่อย พอยื่นรองเท้าให้ ก็ได้เห็นว่าเขากำลังยืนยิ้มโง่ๆ อยู่ ทำให้ที่ว่ากำลังจะพูดอะไรก็ไม่ได้พูดออกไป

หล่อนนั่งลงข้างๆ หลานชายตัวเอง เผยอี้กระพริบตาปริบๆ และได้สติขึ้นมา เขาเรียกเธอ

“คุณย่า”

ที่จริงแล้วเรื่องในใจของเขา เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีใครรู้ แต่แค่ว่าทางเฝิงหนานไม่ได้คิดกับเขาในแบบนั้นเท่านั้นเอง

เนื่องด้วยที่เธออายุมากกว่าเผยอี้ถึงห้าปี เธอถึงวัยที่จะแต่งงานได้แล้ว ทางด้านครอบครัวเฝิงเองก็จัดการทุกอย่างให้กับเธอ แต่เผยยังเหลืออีกหลายเดือนกว่าจะครบยี่สิบปีจริงๆ

หล่อนอยากจะพูดอะไร แต่เผยอี้ก็เงยหน้าขึ้นมาก่อน แววตาของเขาเป็นประกายแล้วยกมือถือขึ้นมาให้ดู

“สวยไหมครับ?”

“สวยสิ” คุณนายใหญ่เผยถอนหายใจออกมา นั่งมองท่าทีของเขา อยากจะพูดแต่ก็พูดอะไรไม่ออก

เฝิงหนานเองก็ไม่ได้มาที่บ้านเผยมานานแล้ว ได้ยินมาว่าช่วงนี้จะสนิทสนมกับทางตระกูลจ้าวมาขึ้น และก็ได้ยินมาบ้างว่าเธอดูเปลี่ยนไป เฝิงจงเหลียงค่อนข้างไม่พอใจเลยทีเดียว และเขาก็มีความคิดที่จะส่งเธอกลับฮ่องกงไปสักพัก

เผยอี้ลูบหน้าจอ เขายืดหยัดมาหลายปีแล้ว เขาชอบเฝิงหนานตั้งแต่เด็กๆ รักเธอและรักคนของเธอด้วย บุคคลที่มีชื่อเสียงในหัวเซี่ย ไม่ว่าจะเป็นพวกดาราหรือศิลปิน คนไหนที่แซ่เฝิงเขาก็ใส่ใจหมด ดังนั้นคนในบ้านจึงไม่ได้หัวเราะเยาะอะไรเขา แต่ไม่ว่ายังไงเฝิงหนานก็มองไม่เห็นมันสักที

“ย่าสั่งให้เสี่ยวติงอุ่นโจ๊กให้หลานแล้ว ตื่นแล้วก็ไปล้างหน้าล้างตาแล้วรีบออกมาล่ะ”

เขาก้มหน้า สายตายังมองบนหน้าจอมือถือ แสงหน้าจอสว่างขึ้นแล้วก็ดับไปอีก แต่มันก็ถือว่าเป็นความสุขอย่างหนึ่ง ถ้าให้ดูแบบนี้ทั้งวันก็ดูได้

เจ้าเด็กนี่เป็นคนหัวรั้น ไม่ได้รู้เลยสักนิดว่าทุกอย่างมันกำลังเปลี่ยนทิศทางไปแล้ว และก็ไม่รู้เลยว่าอารมณ์ของตัวเองกำลังตามใครไป

คุณนายใหญ่ถอนหายใจอีกครั้ง และครั้งนี้ก็ออกเสียงด้วย เผยอี้จ้องหน้าจออีกครู่หนึ่ง ก่อนจะนึกถึงเรื่องก่อนหน้านี้ขึ้นมา จากนั้นก็รีบต่อสายหาเนี่ยต้านทันที

เสียงต่อสายดังอยู่เจ็ดแปดครั้งกว่าปลายสายจะรับ สงสัยเพราะเมื่อคืนดื่มหนักมาก ตอนนี้ถึงยังได้ไม่ตื่น

พอเนี่ยต้านรับสาย น้ำเสียงที่กรอกกลับมายังทีความงัวเงียอยู่ไม่น้อย

“มีอะไรหรอพี่อี้?”

“ไอ้เวร เมื่อคืนแกแอบลอบกัดฉันใช่ไหม? มอมให้ฉันเมาแล้วส่งฉันกลับบ้านเผยงั้นเหรอ เป็นความคิดของใคร? ไอ้เวรเฉิงหรูหนิง?” อาจจะเป็นเพราะว่าพอตื่นขึ้นมาก็ได้ดูรูปเฝิงหนานก่อน ถึงแม้ว่าเขาจะพูดแรง แต่อารมณ์เขาก็ยังเย็นอยู่มาก

ปลายสายที่ได้ยินเผยอี้พูดอย่างนั้นก็ตะโกนกลับว่า ‘ใส่ร้าย’ ทันที “พี่ นี่พี่กำลังใส่ร้ายน้องชายอยู่นะ เห็นผมเป็นคนแบบนั้นหรอ? ก็เมื่อคืนที่เมาแล้วก็ลงไปชั้นล่างนู้น ไปจนถึงหน้าห้องน้ำหญิง เห็นพนักงานมาบอกว่า พี่เอาแต่พูดว่า ‘หน่ายนาย(คุณย่า)’ อ่ะ พวกเราก็เลยคิดว่า ครั้งที่แล้วเจ้าหรูหนิงมันทำผิดนี่? ครั้งนี้เลยให้มันชดเชยข้อผิดพลาดนั่นซะ ก็เลยส่งพี่ไปที่บ้านอ่ะ”

เผยอี้ยิ่งฟังก็ยิ่งคิ้วกระตุก มือกำหมัดดัง ‘กร๊อบ’

“ไอ้หรูหนิงเป็นคนคิด?”

เขาจ้องคนที่ออกความคิดนี้เอาไว้แล้ว ตอนที่เขาถามออกไป น้ำเสียงก็มีความไม่พอใจเป็นอย่างมาก

เนี่ยต้านเริ่มรู้สึกแปลกๆ ขึ้นมาแล้ว แต่ตรงไหนกันล่ะที่แปลก

เมื่อคืนทุกคนก็เมากันหมด เขาเองก็แทบกลับบ้านไม่ไหว เลยนอนค้างที่บ้านชิวหราน

“ก็ใช่น่ะสิครับ เมื่อคืนพนักงานที่จิ่วหลงถางบอกว่าพี่อยู่ที่หน้าห้องน้ำหญิง พวกพี่ๆ น้องๆ ก็แทบจะไม่เชื่อกันแน่ะ” เนี่ยต้านและคนอื่นๆ ก็อายุใกล้ๆ กัน ต่างคนก็ต่างเข้ากันได้ดี แต่เผยอี้นั้นมีบางอย่างที่ไม่เหมือนกันเลย นั่นก็คือความดื้อรั้น กับสาวสวยคนอื่นเขาไม่สนใจเลยสักนิด เอาแต่คิดถึงเฝิงหนาน

ตอนแรกที่พนักงานจิ่วหลงถางมากบอกว่าเผยอี้อยู่ที่ห้องน้ำหญิงด้านล่าง เนี่ยต้านกับคนที่เหลือก็พากันร้อนใจไปหมด

“ถ้าบอกว่าเฉิงหรูหนิงกับเซี่ยงชิวหรานไปแอบถ้ำมองผู้หญิงที่ห้องน้ำล่ะก็ นั่นน่ะผมถึงจะเชื่อ คนอย่างพี่อี้มีเหรอที่จะทำแบบนั้น?”

ปลายสายอย่างเนี่ยต้านคุยจนน้ำลายแตกฟอง “ใครจะไปรู้ว่าพอไปดู พี่เดาดูสิว่าว่าเป็นยังไงต่อ?”

“หยุดพูดเหลวไหลได้แล้ว!” เผยอี้โกรธหน้าดำหน้าแดง สถานการณ์ในตอนนั้น เป็นเพราะเขาเองก็เมามากถึงได้ลืมทุกอย่าง แต่พอตอนนี้มาได้ยินเนี่ยต้านบอกแบบนั้น ก็เริ่มรู้สึกว่ามันเป็นคำพูดที่ไม่เข้าหูเอาเสียเลย

“โธ่เอ้ย พอผมไปดู! แล้วมันก็เป็นพี่อี้จริงๆ อ่ะ!”

ตอนที่เนี่ยต้านพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา อยากจะหัวเราะแต่ก็ไม่กล้า

ตอนนั้นเผยอี้เมาจนไม่ได้สติแล้ว นั่งพิงอยู่ที่กำแพงห้องน้ำด้านนอก มีหลายคนที่อยู่ตรงนั้นแต่ก็ไม่มีใครกล้ายกมือถือขึ้นมาถ่ายรูป เขาเป็นคนใจแคบและร้ายกาจ ถ้าโดนเขาเกลียดขึ้นมาละก็ ก็คงจะสนุกได้แค่ช่วงแรกๆ เท่านั้นแหละ หลังจากนั้นก็คงได้เจอกับปัญหาใหญ่แน่ๆ

ตอนที่ไปพยุงเผยอี้ขึ้นมา ก็ได้ถามพนักงานจิ่วหลงถางไว้ด้วยว่าเกิดอะไรขึ้น

“เห็นเขาบอกว่ามีน้องผู้หญิงไปเข้าห้องน้ำแล้วเจอพี่อ่ะ บอกว่าพี่เอาแต่เรียกหา ‘หน่ายนาย(คุณย่า)’ เลยเดาว่าพี่คงจะมีเรื่องผิดใจกับที่บ้าน พวกเราก็เลยส่งพี่กลับไปที่บ้านไง”

พอพูดจบ เนี่ยต้านก็ยิ้มจนเห็นฟัน

“พี่อี้ พี่นี่ตัวหนักจริงๆ เลยนะ ผมกับหรูหนิง ชิวหรานแบกพี่จนเหงื่อแตกไปหมด ดีที่พอไปถึงที่บ้านเผยแล้ว พวกเราก็โทรหาคุณลุงใหญ่กับอาสามให้มารับพี่ไปถึงจะจบภารกิจนี่ได้”

หรือพูดได้ว่า เรื่องที่เขาไปดื่มจนเมาหัวราน้ำนั้น คนในบ้านเผยก็รู้กันหมดแล้วนั่นเอง

“พวกคนในจิ่งหลงถางก็พูดเรื่องบ้าพวกนี้งั้นเหรอ?” เผยอี้ก้มตัวลงใส่รองเท้า น้ำเสียงที่ถามเบาลงเล็กน้อย

เนี่ยต้านที่ยังยิ้มโง่ๆ อยู่ก็รู้สึกขึ้นมาได้ว่าเผยอี้เริ่มโมโหขึ้นมาเสียแล้ว

“แหม พี่ พวกนั้นคงไม่กล้าพูดเรื่องของพี่หรอกม้าง?” ตอนแรกเขาอยากจะถามเล่นๆ ว่าทำไมเขาถึงเอาแต่เรียกหา ‘คุณย่า’ แต่พอฟังจากน้ำเสียงแล้ว ฟังดูกำลังหงุดหงิดไม่น้อยเลย รู้ได้ทันทีว่าเขาจะต้องกลับไปที่จิ่วหลงถางแน่ๆ เขาเป็นคนหัวดื้อ แถมยังเจ้าคิดเจ้าแค้นอีกต่างหาก เนี่ยต้านคิดๆ ดูแล้วคงไม่ปากเสียไปแหย่เขาจะดีกว่า