078

娱乐圈头条 หัวข้อข่าว แห่งวงการบันเทิง

ผู้แต่ง กว๋านเอ่อwr

ผู้แปล เติ้ง ลี่เฟิน

บทที่ 78 เข้าใจผิด

แสงไฟหลากสีในจิ่วหลงถางนั้นสว่างแพรวพราวมากๆ พอยวี๋เสี่ยวโจวและเพื่อนของหล่อนอีกสองคนลงจากรถมาก็ได้เห็นรถลีมูนซีนเคลื่อนตัวเข้าไปในจิ่วหลงถาง

เด็กสาวทั้งสามตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ต่างคนต่างจูงมือพากันเข้าไปข้างใน เฉาซวงอุทานเบาๆ ออกมา “ว้าว......”

โถงต้อนรับแขกนั้นกว้างใหญ่และหรูหราโอ่โถง นอกจากตรงกลางที่มีเวทีไว้ให้บริการแล้ว ทั้งสองด้านของโถงนี้ยังมีโซฟาสีแดงจัดเอาไว้อีกด้วย แสงไฟบนหัวทำให้บรรยากาศของห้องโถงนี้ดูอบอุ่นขึ้นมาไม่น้อย มีพนักงานเดินเข้ามาหาพวกเธอหลังจากสอบถามเรียบร้อยแล้วก็รู้ว่าได้ทำการจองห้องเอาไว้ล่วงหน้า พนักงานจึงเชื้อเชิญและเดินนำไปที่ห้องส่วนตัว

และเพราะเรื่องราคาที่ค่อนข้างสูง ห้องที่เหล่าเด็กสาวจองเอาไว้จึงไม่ใหญ่อะไรนัก และยิ่งพอได้เห็นเหล้าแบบต่างและราคาของพวกมันแล้ว เด็กสาวสามคนนั้นก็หน้าเจื่อนไปในทันที

เหล้าที่นี่ส่วนมากเป็นของนำเข้าทั้งนั้น ส่วนมากก็หมื่นขึ้น หรือเป็นแสนเลยก็มี หรืออันที่ถูกที่สุดก็พันขึ้นทั้งนั้น แล้วยิ่งแต่ละคนก็เป็นแค่นักศึกษา แน่นอนว่าคงไม่มีเงินจ่ายมากมายขนาดนั้นหรอก

แต่ถ้าเป็นเบียร์ก็จะถูกลงมาอยู่มาก ถึงแม้ว่ามันจะแพงกว่าข้างนอกหน่อยหนึ่งก็เถอะนะ แต่ถ้าเทียบกับเหล้านำเข้าแล้ว ทั้งสามคงไม่มีความสามารถพอที่จะจ่ายมันหรอก จนสุดท้ายเฉาซวงลองคำนวนเงินดูอยู่พักหนึ่ง และในที่สุดหล่อนก็สั่งเบียร์ไป

ในขณะที่รอเบียร์มาเสิร์ฟ ยวี๋เสี่ยวโจวและเพื่อนอีกสองก็เริ่มร้องเพลงกันแล้ว คืนนี้เป็นคืนวันเกิดของเฉาซวง หล่อนและเฉินยวี่เวยร้องเพลงอวยพรวันเกิดออกมาพร้อมกัน

แป๊บเดียวบรรยากาศก็ดูครื้นเครงขึ้น พอใกล้จะเที่ยงคืน เบียร์ก็มาเสิร์ฟพอดี ยวี๋เสี่ยวโจวและทุกคนรินกันคนละแก้ว ทุกคนต่างก็ได้พูดอวยพรวันเกิดให้กับเฉาซวง จากนั้นก็กระดกเบียร์ของตัวเองทันที

เจียงเซ่อไม่ชอบดื่มเบียร์ แต่ยวี๋เสี่ยวโจวและอีกสองสาวดูท่าจะมีความสุขกันมากๆ

อาจจะเป็นเพราะว่านี่เป็นครั้งแรกที่ได้มาอยู่ในสถานที่และสภาพแวดล้อมแบบนี้ และก็เป็นครั้งแรกที่ได้เรียนรู้ชีวิตในค่ำคืนราตรี เด็กสาวทั้งสามเลยเกิดความตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ดื่มเบียร์กันแล้วก็แย่งไมค์กันอีก ต่างคนต่างส่งเสียงเอะอะอึกทึกครึกโครม

แต่ท่ามกลางเสียงหัวเราะอันเบิกบานนั้น เจียงเซ่อดื่มเบียร์แก้วนั้นหมดแล้วเธอก็ไม่แตะมันอีก แต่เธอก็กินน้ำไปเยอะพอสมควร ผ่านไปครู่หนึ่งเธอก็บอกกับเฉาซวงว่าเธอจะไปเข้าห้องน้ำ

ในห้องที่อยู่กันนั้นเสียงดังมากๆ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเฉาซวงจะได้ยินในสิ่งที่เธอพูดหรือเปล่า หล่อนโบกมือไปมา

พอเจียงเซ่อเปิดประตูออกมา อากาศเย็นๆ ก็ปะทะเข้ากับตัวทันที พอปิดประตูลง ก็รู้สึกได้ทันทีว่ามันเงียบสงบลงมากแค่ไหน

เธอมองป้ายสัญลักษณ์ของห้องน้ำก่อนจะตรงเข้าไป เธอเลือกที่จะเข้าห้องน้ำก่อน ออกมาก็ล้างมือและดึงกระดาษทิชชู่มาเช็ดให้แห้ง ทันใดนั้นเองก็เหลือบไปเห็นเหมือนเป็นผู้ชายร่างสูงเดินโซเซผ่านหน้าห้องน้ำหญิงไป

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะคืนนี้ดื่มมากไปหรือเปล่า เธอไม่ได้จำคนๆ นั้นได้ในครั้งแรกที่เห็น รู้สึกแค่ว่ามีคนเดินผ่านหน้าห้องน้ำไป เธอก็เลือกที่จะยืนนิ่งอยู่กับที่ ไม่คิดที่จะเดินออกไป

จิ่วหลงถางเป็นผับที่มีระดับสูง การดูแลควบคุมภายในค่อนข้างที่จะเข้มงวดมากๆ แต่อย่างไรซะที่นี่ก็เป็นที่ที่วุ่นวายเหลือเกิน

ตอนนี้น่าจะประมานเที่ยงคืนครึ่งแล้ว บริเวณห้องน้ำก็ไม่ค่อยมีคนนัก เงาและแผ่นหลังของคนคนนั้นดูท่าจะเมามากแล้ว เพื่อหลีกเลี่ยงความวุ่นวาย เธอจึงคิดที่จะยืนอยู่ในห้องน้ำครู่หนึ่ง พอกำลังเตรียมตัวจะเดินออกไป คนคนนั้นที่เดินผ่านไปแล้วกลับเกิดความลังเลขึ้นมา คนคนนั้นหันกลับมาอย่างรวดเร็ว

นาทีนั้นเจียงเซ่อระวังตัวเป็นอย่างมาก

ในจิ่วหลงถางแต่ละชั้นห้องน้ำก็ไม่ใช่น้อยๆ เลย ห้องน้ำชายหรือหญิงก็แยกอย่างชัดเจน แนวโน้มที่จะเกิดขึ้นดูท่าจะเป็นไปไม่ได้เลย เป็นไปไม่ได้ที่จะเดินผิดไปมาอยู่แบบนี้ คนคนนั้นเดินไปกลับมาอยู่หน้าห้องน้ำสองรอบแล้ว นอกซะจากว่าจะดื่มจนเมามากๆ ก็ยังมีอีกความเป็นไปได้คือเขาแอบตามเธอมา

แต่ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน ก็ยุ่งยากด้วยกันทั้งคู่

เธอถอนหายใจออกมา ก่อนหน้านี้ที่เดินออกมาจากห้องเธอก็ไม่ได้ติดเสื้อคลุมมาด้วย มือถือเองก็เช่นกัน พอตอนนี้เริ่มรู้สึกถึงความมผิดปกติ แม้แต่จะโทรหาให้คนมาช่วยก็ทำไม่ได้

เจียงเซ่อเดินถอยเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง เปิดน้ำเอามือรองแล้วยกขึ้นลูบหน้าตัวเอง พยายามจะสงบสติอารมณ์ลง

เสียงฝีเท้าข้างนอกนั้นเบาลงเหมือนว่าเดินไปไกลแล้ว แต่มันก็วนกลับมาอีก

ความจริงเธอยากจะอยู่ในนี้จนกว่าเพื่อนในห้องจะผิดสังเกตขึ้นมาว่าเธอหายไปนาน และคงเดินตามหาเธอ หรือไม่ก็เป็นแขกคนอื่นที่มาเข้าห้องน้ำ ถ้าเห็นว่ามีคนเดินวนไปวนมาอยู่ข้างนอกก็จะต้องไล่ไปแน่ๆ

แต่ในห้องคาราโอเกะนั้น ทั้งเฉาซวงและอีกสองคนกำลังเล่นกันอยู่อย่างสนุกสนาน ตอนที่เธอเดินออกมา ถึงแม้ว่าจะบอกกับเฉาซวงไปแล้ว แต่วันนี้เฉาซวงเป็นเจ้าของวันเกิด จึงโดนยวี๋เสี่ยวโจวและเฉินยวี่เวยรินเบียร์ให้ไปแล้วหลายแก้ว เด็กสาวอายุแค่นั้นคงไม่สามารถต้านฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ได้หรอก

ยิ่งรอให้คนมาเข้าห้องน้ำก็เหมือนจะไม่มีเลย ก็อาจจะเป็นไปได้ว่าพอเห็นสถานการณ์ดูไม่ปกติจึงไม่ยอมเข้ามา

เจียงเซ่อยืนนิ่งอยู่ในห้องน้ำ เสียงฝีเท้าของคนที่อยู่ข้างนอกวนไปวนมาสองสามรอบแล้ว น้ำหนักของเสียงนั้นดูหนักมาก เห็นได้ชัดว่าคงจะเมาไม่น้อย

เธอกำลังคิดว่าจะรอให้เขาเดินผ่านแล้ววนกลับไปอีกรอบก่อน พอเขาหันกลับไปแล้วก็ค่อยวิ่งออกจากห้องน้ำทันที อย่างน้อยเขาก็เมาอยู่ คงไม่มีทางที่จะไล่จับเธอได้หรอก

พอคิดเรียบร้อยแล้ว เจียงเซ่อก็เดินออกมาจากห้องน้ำ และมันก็พอดีที่คนข้างนอกนั่นกำลังเดินผ่านหน้าประตูพอดี แต่รอบนี้เขากลับเดินเร็วกว่าเดิมอีก ราวกับว่าเขาไม่ได้เดินไปไกลเลย เจียงเซ่อชะงักนิ่ง ยังไม่ทันจะได้ถอยกลับก็ได้เห็นใบหน้าของอีกคนอย่างชัดเจน เธอเรียกออกไป

“เผยอี้?”

เขาเมาจนมองหาทางกลับไม่ถูกเสียแล้ว มือหนึ่งถือมือถือ อีกข้างก็ชี้ไปที่ป้ายสัญลักษณ์ห้องน้ำ

ตอนที่เจียงเซ่อเรียกเขา เขาก็หันกลับมามอง ปากก็พึมพำออกมา

“หนานหนาน”

“หน่ายนาย? (คุณย่า)”

หลังจากรู้ว่าคนที่เดินกลับไปกลับมาหน้าห้องน้ำหลายรอบนี้คือเผยอี้ เจียงเซ่อก็เหมือนกับได้ปล่อยหินหนักๆ ในใจลงทันที

เธอเดาว่าเผยอี้คงมาดื่มกับเนี่ยต้านกับพวกเพื่อนๆ คนอื่นแน่ๆ แต่เขาคงจะเมาจนหลงทาง ถึงได้เดินวนไปวนมาอย่างนี้ คงจะหาทางกลับไม่เจอแน่ๆ

เจียงเซ่อยืนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ตั้งแต่เกิดใหม่มา ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเผยอี้ก็เหมือนกับคนแปลกหน้า และตอนนี้เผยอี้ก็คงจะเมาจนเบลอไปแล้ว พูดอะไรก็ฟังไม่ค่อยชัด เธอถอนหายใจออกมา ก้าวเข้าไปเพื่อที่จะพยุงเขา แต่แค่แตะโดนเผยอี้ก็สะบัดออกทันที

“นอกจากหนานหนานของฉัน ใครหน้าในก็อย่ามาแตะตัวฉัน!”

การที่เขาสะบัดแบบนั้นก็ทำให้ตัวเขาเองที่เซไป เท้าที่ยืนอยู่ก็โซเซไปมา ต้องเอาตัวไปพิงกับกำแพงถึงจะยืนนิ่งๆ ได้ มือถือที่ถืออยู่ตกพื้นดัง ‘ตุบ’ แล้วหน้าจอก็สว่างขึ้นมา

“ทำไมดื่มเยอะขนาดนี้?”

เธอขมวดคิ้ว แล้วก้มลงหยิบมือถือของเขาขึ้นมา เธอไม่ทันได้เห็นบนหน้าจอนั่น เพราะเธอกำลังกลัดกลุ้มเป็นอย่างมาก

เจ้าเด็กบ้านี่ต้องดื่มไปเยอะจนเมาแน่ๆ ปากก็เอาแต่พึมพำว่า ‘หน่ายนาย’

แต่ก่อนไม่เห็นว่าเขาจะติดคุณย่าเผยแบบนี้เลย ถึงขนาดที่ว่าเมาแล้วก็ยังเรียกหา

เธอรู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที ยิ่งเป็นเพราะเธอมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ แล้วจะไปส่งเผยอี้ที่บ้านคุณย่าเผยได้อย่างไร?

ยิ่งไปกว่านั้นคือตอนนี้เขาแทบที่จะทรงตัวเองไม่ได้อยู่แล้ว แล้วยังจะมาปฏิเสธที่จะให้เธอช่วยประคองอีก เธอบ่นออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย

“ลุกขึ้นมายืนดีๆ เดี๋ยวฉันจะพานายไปหาคุณย่า”

“หนานหนานเหรอ?”

อาจจะเป็นเพราะคำว่า ‘หน่ายนาย’ ของเจียงเซ่อมันดึงดูดเผยอี้ขึ้นมาได้ เขาเงยหน้าขึ้น แววตาเคลือบแววใสเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ เขาจ้องเจียงเซ่อนิ่ง “เธอไม่สนใจฉันแล้ว”

เขาก้มตัวลง ทั้งตัวพิงไปกับกำแพง เวลาหางตาที่ดูเฉี่ยวคมคู่นั้นจ้องมองที่เธอ ราวกับว่าจะเอาชีวิตให้ได้ยังไงยังงั้น

แต่เจียงเซ่อที่ได้สบสายตาคู่นั้น หัวใจมันกลับเต้นแรงขึ้นมา