026

娱乐圈头条 หัวข้อข่าว แห่งวงการบันเทิง

ผู้แต่ง กว๋านเอ่อwr

ผู้แปล เติ้ง ลี่เฟิน

บทที่ 26 สถานที่ถ่ายทำ

“ถึงครั้งที่แล้วจะให้แม่มาห้าร้อยไว้ใช้จ่าย แต่ลูกก็บอกเองว่ามันเป็นแค่เงินที่ทางโรงเรียนจ่ายค่าโฆษณาให้ แล้วก็ไม่รู้จักประหยัดเอาไปซื้อมือถือมา มันมีประโยชน์อะไรกัน ลูกควรจะหางานทำได้แล้วนะ……”

หม้อต้มโจ๊กเดือดแล้ว บนโต๊ะมีกับข้าว 2 ถ้วยที่เป็นของเหลือตั้งแต่เมื่อวานตอนเช้า โจวฮุ่ยมองลูกสาวที่ตักโจ๊กใส่ถ้วย ไม่รู้ว่าที่พูดไปจะเข้าหัวเธอบ้างหรือเปล่า

ตอนที่เธอออกมาจากบ้านครอบครัวตู้ก็ยังไม่ถึง 7 โมงด้วยซ้ำ

พอทีมงานโทรมาหาเธอ เธอก็ท่องจำเส้นทางที่จะต้องไปได้อย่างแม่นยำ สถานที่ถ่ายทำหนังอยู่ห่างจากเมืองหลวงไปกว่า 30 กิโลเมตร

เธอต้องนั่งรถไฟใต้ดินถึงสามต่อ ใช้เวลาทั้งหมดก็ประมาณครึ่งชั่วโมง ออกจากบ้านตอนนี้พอไปถึงสถานที่ถ่ายทำก็น่าจะ 8 โมงครึ่งแล้ว

ที่นี่คือสถานที่ถ่ายทำที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหลวง พื้นที่กว้างขวางมากๆ หนังเรื่องต่างๆ ในประเทศต่างก็ใช้พื้นที่ที่นี่ในการถ่ายทำ

ถึงแม้ตอนนี้จะเช้ามากแต่ก็มีคนเดินเข้าเดินออกอยู่เรื่อยๆ

ในเวลาที่เช้าขนาดนี้ก็ยังมีคนถ่ายทำหนังกันอยู่ พอเจียงเซ่อเข้าไปก็เห็นว่ามีคนกลุ่มหนึ่งกำลังถ่ายทำฉากที่เป็นพระราชวัง

ตามทางในสถานที่ถ่ายทำแห่งนี้มีรถรับส่งคนเข้าไปในยังที่ต่างๆ เพราะที่นี่มันกว้างมากๆ ไม่ใช่ฉากสถานที่จริงเหมือนที่เซิ่นจวงแบบนั้น ที่นี่แบ่งออกเป็น 4 ส่วน คือแบ่งตามทิศใต้ ทิศเหนือ ทิศตะวันออก และทิศตะวันตก ทิศเหนือเป็นฉากก่อสร้างของสมัยเมืองเก่า น่าจะประมาณราชวงศ์หมิงและราชวงศ์ชิง มีพระราชวัง ศาลาโบราณ กำแพงเมืองและสิ่งต่างๆที่ควรมีในฉาก ทิศตะวันตกเป็นฉากสมัยสาธารณรัฐ ทิศใต้เป็นยุคสมัยโบราณ ห้องทุกห้องถูกตกแต่งด้วยสิ่งของต่างๆ ในยุคนั้น ส่วนทางทิศตะวันออกก็จะเป็นฉากถ่ายทำภายในและเป็นเขตพื้นที่อาศัยทั่วไป

ฉากที่เป็นสมัยปัจจุบันส่วนมากก็จะอยู่ทางทิศตะวันออก บางครั้งที่พวกกองถ่ายจะจัดโปรโมทหนังกันก็จะมาถ่ายกันตรงนี้

มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เป็นของประกอบฉากในสมัยยุคปัจจุบัน หรือแม้แต่ฉากในตัวเครื่องบินของเรื่อง ‘ฝันที่เป็นจริง’ ก็อยู่ตรงนี้เหมือนกัน

ถ้าจะไปตรงนั้นแล้วก็ สองขาเดินไปคงไม่ได้แน่ๆ พื้นที่กว้างขนาดนี้ ถึงจะเป็นพวกนักท่องเที่ยวที่แค่มาเดินดูก็คงต้องใช้เวลาเดินกันเป็นวัน เจียงเซ่อคงไม่มีเวลามากขนาดนั้นหรอก คงต้องนั่งรถรับส่งไปเท่านั้น

เธอเดินไปซื้อตั๋วจากด้านหน้าไปทางทิศตะวันออก และก็ต้องจ่ายไปตั้ง 20 หยวน เจียงเซ่อถอนหายใจออกมาอย่างรู้สึกเจ็บปวดจริงๆ

ถ้าพูดถึงรายได้ที่ผ่านมานี้นอกจากเงินโรงเรียนที่ถ่ายวิดีโอเมื่อครึ่งเดือนก่อนแล้ว เธอก็ไม่ได้รายได้จากที่ไหนอีกเลย เธอไม่อยากจะอยู่ในบ้านของครอบครัวตู้แล้ว แต่เธอก็ต้องทนอยู่ไปก่อน เพราะยังไม่มีเงินพอที่จะไปเช่าห้อง

พอไปถึงทางทิศตะวันออกและหากองถ่าย ‘ฝันที่เป็นจริง’ เจอก็เพิ่งจะ 9 โมง 15 นาทีเท่านั้น แต่ส่วนมากคนในกองถ่ายก็มากันแล้ว แต่นักแสดงบางคนก็ยังไม่มา

พอมาถึงทีมงานก็เข้ามาถามขนาดตัวเธอเรียบร้อยและพาเธอไปในห้องไปรอในห้องแต่งตัว ฉากที่เจียงเซ่อแสดงจะต้องแสดงพร้อมกับพระเอกและนางเอก แต่ทว่าพระนางสองคนนั้นยังไม่มา คนที่มาก่อนก็ต้องแต่งหน้าแต่งตัวแล้วก็ต้องนั่งรอต่อไป

พอเปลี่ยนเสื้อออกมาแล้ว เจียงเซ่อก็ได้ยินเสียงพูดกระเง้ากระงอดของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นมา

“พี่หลิว พวกเราก็แสดงเป็นแอร์โฮสเตสเหมือนกัน แล้วทำไมมีคนเดียวที่ได้บทพูดไปล่ะ ทำไมพวกเราไม่มี? ยัยนั่นมีสิทธิ์อะไรกัน”

พอผู้หญิงคนนั้นพูดจบ พวกผู้หญิงที่กำลังคุยๆ กันอยู่ก็หันมามองหล่อน พอสายตาเห็นไปเห็นเจียงเซ่อที่เปลี่ยนชุดเป็นแอร์โฮสเตสออกมาแล้วก็เข้าใจทันที

ที่บริษัทวันนั้น มีผู้หญิงสวยสะดุดตาคนหนึ่งถูกเลือกเอาไว้ให้เล่นบท ‘Missจาง’

ถ้าตามเหตุผล ในวงการบันเทิงนี้มีผู้หญิงสวยผู้ชายหล่อมากมายเข้ามา แต่ที่ดูจนรู้สึกเบื่อก็คงจะเป็นพวกผู้หญิงสวยๆ นี่แหละ

โดยเฉพาะวันนั้นที่มีการออดิชั่น หญิงสาวมากมายจากโรงเรียนสอนการแสดงเข้ามากันเยอะแยะ แต่คนที่ไม่สมควรได้รับบทอย่างเจียงเซ่อก็ทำให้ทีมงานอยากเห็นเธอไม่น้อย

แต่ทว่า นอกจากคนที่ชื่อเจียงเซ่อจะเคยเล่นหนังเรื่อง ปฏิบัติการผู้พิทักษ์ แล้ว ที่สำคัญคือในห้องประชุมวันนั้นทุกคนต่างบอกว่า เจียงเซ่อนั้นโดดเด่นมากๆ และนั่นก็ยิ่งทำให้อยากเห็นเข้าไปใหญ่

ที่จริงแล้วก็เคยเห็นผู้หญิงสวยๆ ในวงการมาก็ตั้งเยอะแยะ หรือแม้แต่นางเอกในเรื่อง ‘ฝันที่เป็นจริง’ อย่างเจ้ารั่วจวินเองก็สวยมากในวงการเช่นกัน แต่คนที่ไปเป็นคนตัดสินการออดิชั่นในวันนั้นก็ยังชมว่าเธอเป็นนักแสดงหน้าใหม่คนหนึ่งที่สวยแบบทำไม่ธรรมดาเลย

วันนี้ที่เจียงเซ่อมาถึง พอทีมงานในกองถ่ายสังเกตเธอแล้วก็รู้สึกสวยอย่างที่พูดจริงๆ

นอกจากนั้น รูปร่างของเธอก็มีดูมีเอกลักษณ์ มันทำให้คนที่ได้เห็นเธอแทบจะไม่อยากละสายตาไปไหน แค่เขาเห็นก็ไม่สงสัยเลยว่าทำไมวันออดิชั่นวันนั้นทุกคนในห้องประชุมเธอถึงเอาแต่ชมเธอ

ดวงตาคู่นั้นดูน่าดึงดูดไม่น้อย ยิ่งเธอเปลี่ยนเสื้อออกมาแล้ว สายตาของเจียงเซ่อที่มองมาก็ทำให้เขาลืมว่าก็กำลังทำอะไรอยู่

“พี่หลิว……”

เสียงเล็กๆ นั่นเรียกขึ้นอีกครั้ง ผู้ดำเนินการละครก็ได้สติกลับคืนมา เขาชี้ไปที่เจียงเซ่อแล้วยิ้มอย่างเย็นชาใส่สาวสวยคนนั้น

“สิทธิ์อะไรงั้นเหรอ? ก็สิทธิ์ที่รูปร่างทั้งสูงทั้งสวยแบบนั้นไง พวกเธอมีไหมล่ะ?”

เวลาที่เขาพูดก็ไม่อ้อมค้อมเลยสักนิด ทำเอาผู้หญิงกลุ่มนั้นพูดอะไรไม่ออกและไม่กล้าเถียงอะไรอีก

ครั้งนี้พวกนักแสดงที่ทีมงานเลือกมาแต่ละคนก็ไม่เลวเลย มีหลายคนที่ดูเหมือนว่าจะมาจากโรงเรียนสอนการแสดง แต่ผู้หญิงกลุ่มนี้กลับทำให้เจียงเซ่อดูเด่นขึ้นมาอีก

ชุดแอร์โฮสเตสที่เจียงเซ่อใส่อยู่ยังดูหลวมอย่างชัดเจน พอทีมงานดูๆ แล้วก็เรียกให้สไตล์ลิสเข้ามาจัดการ กระโปรงด้านในจึงโดนเข็มกลัดกลัดเอาไว้

พอเก็บรายละเอียดเรียบร้อยแล้ว เอวคอดและสะโพกงอนของเธอก็เห็นชัดขึ้น ถึงแม้ว่าหน้าอกจะไม่ได้ดูใหญ่นัก แต่พอดูทรวดทรงโดยรวมแล้วก็ถือว่าดูดีมากๆ โดยเฉพาะขาเรียวยาวทั้งสองข้างของเธอนั้น ข้อเท้าของเธอก็ดูบางจนแม้แต่รองเท้าส้นสูงสีดำธรรมดาเธอก็ยังใส่จนมันดูดีขึ้นมาทันที

“รีบไปเปลี่ยนเสื้อเร็วๆ เข้า” ผู้ดำเนินการถ่ายละครมองเวลาแล้วโบกมือไล่พวกหล่อนไป

“เจียงเซ่อเองก็ไปแต่งหน้าทำผมเลย ทำเสร็จแล้วก็มาเอาบทไปนั่งท่องให้ชินซะ”

พอพวกผู้หญิงกลุ่มนั้นถูกไล่ออกไปเปลี่ยนเสื้อแล้ว เจียงเซ่อเองก็มานั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ส่วนคนที่แต่งหน้าให้เธอคือชายหนุ่มคนหนึ่ง

เขาแนะนำตัวกับเธอขึ้น

“ฉันชื่อเดอริก” น้ำเสียงของเขาค่อนข้างบาง เจียงเซ่อที่นั่งอยู่ตรงหน้าเองก็ได้กลิ่นน้ำหอมและเห็นใบหน้าที่ถูกแต่งมาประณีตอีกด้วย

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเจียงเซ่อ”

เธอยิ้มๆ ในวงการนี้ช่างแต่งหน้าผู้ชายเยอะมาก และผู้ชายที่ดูออกสาวเองก็เยอะเหมือนกัน เธอไม่ได้แสดงท่าทีว่าแปลกใจอะไร เธอรู้แค่ว่าเดอริกกำลังดึงผมที่เธอมัดมาเป็นหางม้าออก

“คุณเจียง ผมของคุณสวยมากเลยนะ”

เขาค่อยๆ หวีผมให้เธอพลางพูดถึงสภาพมันไปด้วย

ที่จริงแล้วดึงเจียงเซ่อไม่ได้แค่นี้รูปร่างหน้าตาดีเท่านั้น ผมยาวๆ ของเธอเองก็สวยมาก ไม่ได้ด้อยไปกว่าโฆษณาแชมพูในทีวีเลย

แต่ก็มีดีแค่สวยภายนอกเท่านั้นแหละนะ นอกนั้นก็ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง

เจียงเซ่อตอบรับไปเล็กน้อย หลังจากนั้นเธอก็เห็นว่าเดอริกรวบผมของเธอแล้วหยิบสเปรย์ขึ้นมา

เส้นผมของเธอดีมากจริงๆ ตั้งแต่เกิดใหม่เธอก็ไม่เคยสนใจสีหน้าของตู้ชางฉวินและสระผมทุกวัน

ตอนออกมาเธอก็ไม่ได้ทำอะไรกับผมเลยแม้แต่น้อย และนั่นมันก็ทำให้เดอริกพอใจเป็นอย่างมาก

พอเขารวบผมได้แล้วก็หยิบหวีขึ้นมา สิบนิ้วนั่นจับผมของเธอม้วนขึ้นไปบนหัวอย่างรวดเร็วและชำนาญ