กาลครั้งหนึ่ง….เพื่อนของพราหมณ์เกสร
ณ เมืองพาราณสี
"เจ้านี่มันใช้ได้เลยนะเกสร"
"ขอบพระทัยฝ่าบาทที่ทรงกรุณาข้า"
"ถ้าเจ้าเป็นผู้หญิงข้าคงรับเจ้าเป็นสนมคนโปรดไปแล้ว" หึ ข้าเป็นได้เพียงสนมหรือเพคะ
"ขอรับ" ทางด้านนางยี่สุ่นที่แอบมองและได้ยินที่ทั้งสองได้คุยกันก็เกิดโมโหขึ้นมา
"หึ เดี๋ยวนี้เสด็จพี่สนใจแต่พราหมณ์เกสรอะไรนั่น จนออกหน้าออกตา ถ้าปล่อยไปนานกว่านี้คงแย่แน่ๆ กลับ!"
ณ ตลาดในเมือง
"มาจ้าๆ ขนมร้อนเลยจ้าาา" โอ๊ยกว่าจะถึงเมืองง รู้งี้ฉันลงเป็นนักเดินมาราธอนดีกว่า สมัยก่อนเขาเดินกันได้ยังไงเนี่ยย ว่าแต่ไปสืบข่าวดีกว่า งั้นสืบจากขนมร้านนั้นละกัน
"ขอโทษนะจ๊ะพี่ ขนม 1 ถ้วยจ่ะ"
"โอ๊ยย ปากหวานจริงเชียวแม่หนู เดี๋ยวป้าแถมให้เยอะๆเลยนะจ๊ะ"
"พี่จ๊ะ น้องถามอะไรหน่อยสิ"
"ว่ามาเลยจ่ะ"
"ใครเป็นเจ้าเมืองที่นี่รึ"
"เดี๋ยวแม่หนู ไปอยู่ไหนมา ที่นี่ก็เป็เมืองของพระลักษณวงศ์ไงจ๊ะ"
"แล้วพระมเหสีคือใครรึ"
"ก็พระนางยี่สุ่นไงจ๊ะ น้องเป็นคนต่างเมืองรึ"
"ใช่จ่ะ พอดีฉันมาคนรู้จักที่เมืองนี้จ่ะ"
"แต่จะว่าไปฉันก็ไม่อยากจะคุยหรอกนะ เหมือนช่วงนี้มีพราหมณ์คนใหม่เข้ามา ได้ข่าวว่าท่านเจ้าเมืองโปรดปรานมาก และวงในของวงในอีกคือ พระนางยี่สุ่นแอบอิจฉาด้วยล่ะ แต่แม่หนูอย่าพูดไปนะจ๊ะเดี๋ยวฉันโดนบั่นหัว เพราะพระนางยี่สุ่นก็ร้ายอยู่เหมือนกัน นี่จ่ะขนม เดินทางปลอดภัยนะจ๊ะแม่หนู"
"ขอบน้ำใจจ่ะ" เรื่องมันดำเนินมาถึงขนาดนี้แล้วหรอเนี่ย! เร็วมาก ฉันแค่หลับไป 1 วันเอง หรือว่ามันจะมีอะไรผิดปกติ
ช่างมันเถอะ ตอนนี้ต้องรีบไปหาทิพย์เกสร บอกให้นางรีบออกจากวังก่อนจะถูกตัดหัว
ณ หน้าวัง
"พี่ยามสุดหล่อจ๊ะ คือข้ามาพบพราหมณ์เกสรจ่ะ"
"เจ้าเป็นอะไรกับพราหมณ์เกสรรึ"
"เป็นสหายเจ้าค่ะ"
"สหาย? ชายกับหญิงเนี่ยนะเป็นสหายกัน ข้ามิเชื่อหรอก"
"จริงๆนะเจ้าคะ เชื่อข้าเถอะ พราหมณ์เกสรเคยช่วยข้าเอาไว้เราเลยผูกมิตรกัน พี่ช่วยไปแจ้งพราหมณ์เกสรได้ไหมจ๊ะว่าจันทร์เจ้ามาขอพบ"
"ฮ่าๆ ข้าทันมุขของเจ้าอยู่หรอก ใครจะไปเชื่อ เดี๋ยวนี้มีสาวๆสวยๆมาขอพบพราหมณ์เกสรทุกวัน เนื่องจากใบหน้าอันหล่อเหลานั้นช่างเลื่องลือ"
"ช่วยหน่อยนะพี่ ไปบอกพราหมณ์เกสรให้ที" พี่ยามนี่จะเอาไงกับฉันวะเนี่ยยย ก็บอกว่าเพื่อนไงเพื่อน โอ๊ยปวดหัว!
"งั้นแม่นางต้องมีข้อแลกเปลี่ยน" จู่ๆมือของทหารก็ลูบกรอบหน้าของฉัน หมับ! ฉันจับข้อมือของนายทหารเอาไว้แล้วสะบัดออก
"ท่านไม่มีสิทธิ์มาแตะต้องเนื้อตัวของข้า!"
"ก็ไปคิดดีๆ ว่าจะแลกหรือไม่"
"นางคนนี้เป็นสนมของข้า" จู่ๆทหารหื่นกามคนนั้นก็เหงื่อแตกแล้วก้มหัวให้เกือบติดพื้น ใครวะ
"ท่านธุมเกตุ…" แล้วเขาก็โอบเอวฉันเหมือนแสดงความเป็นเจ้าของ แล้วเขาก็พาฉันเข้าไปในวังอย่างง่ายดาย
"อย่างกับพระเอกขี่ม้าขาว…"
"เมื่อกี้เจ้าพึมพำอะไรรึ"
"ไม่มีอะไรเจ้าค่ะ ขอถามอะไรหน่อยได้ไหมเจ้าคะ"
"ข้าเป็นหัวหน้าองครักษ์" หัวหน้าองครักษ์ ! โอ เอ็ม จี!