The boss has returned

Mabibilis na mga yabag ng hakbang ang maririnig sa pasilyo ng buong building ng mga oras na iyon. Lahat ng mga lalake na naka-suot ng black and white suit are running towards one direction. Mayroong mahigit isang daan na kalalakihan ang naroon ng mga oras na iyon. And they are all members of VOLSNO.

VOLSNO, The group of Mafia under the name of Onslov family. Ang grupo ay itinatag ng nasirang Onslov Senior. Binuo niya ang Mafia to protect his family kahit wala na siya sa mundo. At ngayong mga oras na ito, nagka-kagulo ang lahat dahil sa biglaang patawag ng kanilang second to the throne Boss.

"What happened? I thought you killed him already?!" Namumutla at pinag-papawisang sabi ng isa sa grupo habang kausap ang kakilala nito sa cellphone. "You can't be sure of that! Are you crazy?! He's back! He's here right now! Ano na lang sasabihin ng Boss kapag nalaman niya ang kapalpakan mo?!" Mahina ang tinig niya subalit madiin ang bawat banggit ng salita.

"Bro, ipina-patawag ka ni Boss." Isang tapik sa balikat ang nagpa-pitlag sa lalake na may kausap sa cellphone.

Nilingon nito ang tumapik sa balikat niya habang pinuputol ang linya ng kumunikasyon.

"Kanina ka pa dito?" Tanong niya habang ang tingin ay pailalim.

"Kararating ko lang, okay ka lang?" Sagot ng tumapik. "Bilisan mo na, the Boss is seriously angry right now" dugtong pa nito.

Nag-patiuna ang lalake sa pag-lakad kasunod ang lalakeng sinisikap ang sarili na maging kalma.

Pag-pasok nila sa malapad na kwarto, ang lahat ay tahimik na naka-tayo. Walang umiimik, at walang nangangahas na gumalaw ng mali. Bakit? Simple lang ang sagot. They are all afraid of one person. And that one person is sitting in the front, wearing his black and white suit, his silver Rolex watch and the most dangerous look in his eyes. Sitting there with posture with his legs crossed. Naka-patong ang chin nito sa likod ng tatlong daliri habang ang hintuturo ay naka-tukod sa pisngi.

And that person is no other than DANE LOUIS ONSLOV.

"Boss.. Ipinatatawag mo raw ako?" Nag-aalangan na tanong ng lalake na may kausap kanina sa cellphone.

Walang imik na sinulyapan ni Dane ang lalake na naka-tayo dalawang dipa mula sa kanya. Tinitigan niya ito mula ulo hanggang paa sa ka niya sininyasan ang apat na lalake sa may likuran niya. Those four are the greatest warrior of his. Especially trained to protect him.

"Boss... What's the matter?" Kinakabahang tanong ulit ng lalake na naka-tayo.

Hindi pa rin umimik ang lalakeng naka-upo. Tila ba hinihintay nito ang dalawa sa apat na lumabas. Ilang sandali pa ay bumalik na ang mga ito at may bitbit na duguang lalake.

"T-This.." Lalong namutla ang naka-tayo.

Bago lang gumalaw si Dane. Ibinaba nito ang isang kamay at ipinatong sa ibabaw ng kanyang hita bago nag-salita.

"Do you know him?" Tanong niya sa lalakeng kaharap.

"T-That.. Boss.. I.." Kanda-utal na sagot ng lalake.

"I'll ask again, Do. You. Know. Him?" Madiin ang mga salitang binitiwan niya.

"I'm sorry! I'm sorry boss! Napag-utusan lang ako boss! Napilitan lang akong sundin ang utos dahil sa takot Boss!" Mabilis na lumuhod ang lalakeng nag-simulang manginig. Umiiyak na rin ito sa takot habang sinusubok ang sariling buhay na isalba.

"Napilitan.. I see .." Tumayo si Dane habang isinusuksok ang dalawang kamay sa bulsa.

"Boss?" Tiningala siya ng naka-luhod ng huminto siya sa harapan nito.

"I almost died by the hands of your so called people." Malamig at puno ng tinitimping galit ang boses ni Dane.

Isang malakas na sipa ang pina-kawalan niya na tumama sa panga ng lalake na hindi naka-handa. Napa-subsub ito sa kabilang gilid. Subalit hindi pa doon natapos ang lahat, nag-squat si Dane sa harap nito sa ka hinablot ang buhok ng lalake patingala sa kanya.

"How disappointing for your so called Boss, I'm still alive." An evil smirk appear on Dane's lips.

"I-Im sorry.. P-please spare me.." Nag-simulang mag-makaawa ang lalake sa kanya but Dane didn't hear anything.

Muli siyang tumayo at walang babalang muling sinipa ang lalake sa mukha.

"The thing that I hate the most, is betrayer." He said without any emotions to be seen on his face.

Ang lahat ay napapa-flinch. Pero hindi pa iyon sapat para kay Dane. Nilingon niya ang apat na naghihintay lang din sa iuutos niya.

"Give me the knife.." He said.

Kumilos naman ang isa at inabot sa kanya ang isang kitchen knife.

"No.. Please no! Have mercy Boss!" Umiiyak na wika ng lalake sa harapan niya.

Mukhang nag-kamalay na rin ang lalake na dinala ng dalawang tauhan niya kanina.

"Ugh.. What.. What is going on? Asan ako?" Tanong nito.

"Be silence for me, I'm not finish here, you see? Don't worry you're next." Sagot ni Dane sa lalakeng nag-kamalay na naging kulay suka din kaagad ang mukha.

"Have mercy Boss! Ahhhhhh....!" Sigaw ng lalakeng kaharap ni Dane.

He stabbed him on his shoulder and pull down the knife to his arms. Nanginig ang mga tauhan na nanonood. Halos hindi sila maka-tingin dahil pakiramdan nila ay Nararamdaman din nila ang sakit ng ginagawa ng kanilang Boss.

"Nakalimutan mo na ba? Sinabi ko naman dati, if you betrayed me, make sure you killed me. If not, I will ask you to pay back 10x the prize" he said.

This time, Dane pull out the knife and stabbed it to the man's other shoulder. At tulad ng ginawa niya sa kabila, ganun din yung ginawa niya sa kabila. Mukhang hindi na nakayanan ng lalake ang pag-torture niya dahil nawalan ito ng malay.

"Tsk! He fainted." He squinted.

Nilingon ni Dane ang nagka-malay na lalake sa ka siya matamis na ngumiti dito. Humakbang siya palapit dito sa ka nag-squat din sa harap nito.

"I hope you won't faint.. It's killing the vibes." He said.

Napalunok ang lahat ng naroroon. Ang mga kalamnan nila ay parang nanginginig rin. Scared? Yes! Isn't it obvious?

Their Boss, is the devil himself.