Recognition

"Audrey.. Where are you?" Tanong ni Dane sa kanyang girlfriend.

Audrey Gatchalian, A super model who works under Dane's company. And also his girlfriend. Ilang buwan pa lang silang mag-nobyo. Ipinakilala ito sa kanya ng Lolo niya noong mag-celebrate siya ng kanyang birthday. Audrey is smart, sexy and beautiful.

"I'm at my photo shoot, Honey. I received your text so I replied immediately after I read it." Sagot nito sa kanya.

Audrey is pure blood American. Dane's blood is mixed with Mexican, Filipino and Korean.

"When can I see you?" Tanong niya dito.

Kahit sabihin pang wala pa siyang malalim na nararamdaman para sa babae. Her responsibility as a boyfriend already written in his mind with the help of his grandpa.

"I'm not sure.. But I'll try to contact you once I got free time." Sagot nito ulit sa kanya.

"Alright, take care in there!" Paalam niya dito.

"I love you, Honey." Narinig niya pang pahabol ng nobya.

Subalit hindi na sumagot pa si Dane at pinutol na ang linya. Well, he's a type of guy na hindi babanggitin ang salitang "I love you" kung hindi pa siya sigurado sa totoong nararamdaman. Alam iyon ni Audrey, ayaw niyang lokohin ang sarili niya at ayaw din niyang lokohin ang babae. At kahit walang pang solid foundation of love sa pagitan nilang dalawa, hindi naman siya nagkukulang bilang boyfriend ng babae.

"Prepare a car." Utos niya sa isa sa apat na lalakeng bodyguards niya.

Mabilis naman itong tumawag sa driver na na sa labas na ng building. Nang palabas na si Dane ayaw nadaanan pa niya ang mga tauhan na busy linisin ang basurang iniwan niya sa sahig kanina. There's a lot of blood on the floor kaya alam niyang matatagalan ang mga itong mag-linis doon.

"Boss, handa n ang sasakyan." Tawag pansin sa kanya ng kasabay.

Tinanguan lang niya ito saka tinungo ang parking area.

"Saan tayo boss?" Tanong ng driver ng maka-sakay siya.

"Main villa." Sagot niya.

Main Villa means, sa mismong bahay ng Lolo niya. May tatlong Villas ang Onslov Family. The main Villa, pag-aari ng kanyang Lolo. The Twin Villa, pag-aari ng kanyang uncle na ama ni Dwine. At ang huli, The Ice Villa na pag-aari niya. Tinawag itong The ice Villa dahil ang naka-tira doon ay sobrang lamig pag-dating sa ibang tao. Tinawag pa ngang Ice king. And that's him.

"Sigh.." Dane is feeling dejected right now.

Kakabalik pa lang niya pero andami na niyang nagawa.

"So tiring.." He murmured.

Sumandal siya sa sandalan ng upuan at pagod na ipinikit ang mga mata. An image suddenly popped up in his mind view. Bahagyang napa-flinch si Dane ng makita ang imahe ng babae.

"Has she arrived?" Tanong niya sa sarili.

Nakalimutan niyang kunin ang numero ng babae sa isa sa mga tauhan niya. Mamaya or bukas na lang siguro kapag naka-bili na siya ng bagong phone. Cellphone lang ng tauhan ang pansamantala niyang ginagamit.

"Jude, have you saved the number that I used when I called you from Boracay?"

Tanong niya sa body guard na kasama niya sa loob ng sasakyan.

"Yes boss. Tatawagan ko ba?"

"No, just keep it for now. Kukunin ko sayo bukas." Sagot niya

"Yes boss."

Mahigit isang oras din silang bumyahe bago marating ang bahay ng kanyang Lolo. Pag-baba niya sa sasakyan ay sinalubong na siya ng mga tauhan nito.

Naka-pila ang mga ito kabilaan at tanging ang gitnang daan lang bakante.

Ahh... This is kinda like recognizing him as a new VOLSNO new head.

"Welcome back, young master!" Malakas na pagbati ng mga ito at sabay-sabay na yumuko.

Taas noong tinawid niya ang daan hanggang marating ang kanyang Lolo na naghihintay. Katabi nito ang mag-ama. Sinulyapan ni Dane si Dwine he looks pale.

"Grandpa." Bati niya sa Lolo.. "Uncle.." Lingon niya sa kanyang uncle na naka-tiim ang mga bagang.

Gustong matawa ni Dane, kung tama ang hinala niya na ito ang dahilan ng pagka-matay ng kanyang mga magulang. Then this is the great moment to celebrate his first unexpected victory.

"Are you also here to greet me?" Sarkastiko niyang tanong kay Dwine.

Hindi ito sumagot subalit makikita sa mga mata nito ang galit at inggit ng mga sandaling yun. How sad, this is not over for Dane. Sisiguruduhin niyang magbabayad ito sa ginawa sa kanya.

"Welcome back." Sapilitan nitong sambit.

Hindi niya ito sinagot. Sa halip, niyaya niya ang kanyang Lolo na pumasok na sa loob. Nahagip pa ng kanyang paningin ang pag-grit ng ngipin ng lalake.

"I want to see your wound." Ani ng kanyang Lolo ng maka-pasok sila sa loob at maka-upo sa sofa.

Walang pag-alinlangan na tinanggal niya ang butones ng kanyang damit.

Na kita niyang namilog ang mga mata ng kanyang Lolo ng makita ang kanyang kaliwang dibdib na may naka-lagay pa na bulak . Naalala niyang si Elaine pa ang nag-lagay nun, hindi niya pa napapalitan.

"Wag na wag kang kikilos masyado, kundi bubuka ulit ang sugat mo! I may not be able to help you kaya umayos ka!" Naalala niyang paalala pa nito sa kanya.

Hindi niya napansin ang sariling napa-ngiti. Tanging ang Lolo lang niya ang naka-pansin ng kinang sa mata niya. Kahit ito ay nagulat sa nakita.

"Kung nai-baba pa ang tama ng bala, may posibilidad na hindi kana naka-balik pa dito." Kuyom ang kamao na wika ng matanda.

Nilingon nito ang isa pang apo, puno ng galit ang mata ng Lolo niya.

"Yeah, but I'm so lucky to be able to survive. And maybe to take the repayment. "