HELPING STRANGER

"I'm sorry Baby, Me and your Dad can't really make it. The flight has been cancelled due to heavy rains." Boses ng Ina ni Elaine na si Mrs. Celestina Sandoval.

Kasalukuyang na sa New York ang kanyang mga magulang dahil sa anniversary celebration ng dalawa. Her father, Teodore Sandoval is the Vice President of T.W corporation that is producing the construction supplies for the whole country.

Nangako ang mag-asawa na darating ang mga ito sa kanyang kaarawan subalit hindi na nga raw matutuloy dahil sa bagyo na kasalukuyang nanalasa sa New York.

"Well, I guess we can't do anything about it. Your both safety is more important right now." Nalulungkot man dahil magsi-celebrate siya ng kanyang 19 years birthday na mag-isa, hindi niya pa rin pwedeng pilitin ang panahon na payagan ng makauwi ang mga magulang.

"I'm sorry my Baby.." Puno ng lungkot ang boses ng kanyang Ina habang nagsasalita.

Hindi niya maitatanggi na sobrang mahal siya ng kanyang mga magulang dahil nag-iisang anak lang siya ng mga ito. Kahit pinalaki siyang sunod sa layaw, nananatiling down to earth si Elaine. At maaring dahil 'dun kaya lalo siyang napalapit sa buong Pamilya ng Sandoval.

"It's fine, Mom. There's no need to apologize. Tatawagan ko na lang si Lucas para pansamantala akong mag-stay sa private resort niya sa Boracay. He's not in town so maybe he'll allow me to stay there." Sagot niya sa Ina.

Lucas Bright, his one of her close friends na masasabi niyang kapatid ang turing sa kanya. His family is both American but he choose to stay in the Philippines when he visited the country one time. He even told her that he wants to marry a Filipina someday.

"Are you sure, you're not mad at your Mom?" Mukhang nag-aalala ito kung mag-tatampo na siya.

Well, this the first time na nangyaring wala ang mga magulang sa kanyang kaarawan but she doesn't feel anything against them. She loves them so much to the point that she might lose her own lives if they left her for real.

"I'm not, Im already an adult to act like that. I now can understand the situation so stop worrying too much. I love you both so maybe you guys should continue your anniversary date instead." Sagot niya dito.

Tomorrow is her birthday, Her plan is to celebrate with her parents but unfortunately it'll never gonna happen so she needs to change plans. And Lucas is her next choice.

"Ahh.. Mom and Dad missed you so much. I love my Baby. This Typhoon is getting on my nerves." Wika pa ng kanyang Ina.

Napa-ngiti si Elaine. How lucky of her to have this kind of a mother? She really is lucky..

"I missed you too both. I'm sorry but I have to end this call now. I need to contact Lucas." Paalam niya sa Ina.

"Hnnng.. Alright. Then please take good care of your self. Mom will buy anything for you before getting back there! And tell Lucas to grant your wish for me." Sabi pa nito.. "I love you my daughter, bye-bye!".

" I love you too, Mom."

Pinutol niya ang linya after those words and dial Lucas number. Hindi na rin siya nag-hintay ng matagal at sinagot din ng lalake ang tawag niya.

"Elaine.." His voice sounds hoarse.

"Did I interrupt your doings?" She asked.

"No! Am just resting for a bit. What's up?"

"I'm sorry about that but, I need your permission to stay at your private resort to celebrate my birthday tomorrow." Mabilis niyang paliwanag.

"Oh my God! It's your birthday tomorrow! I forgot!" Mukha ngang nakalimutan nito ang birthday niya.

"It's alright, then.. Will you allow me?"

"Why of course! You can even stay there until you get boring. It's my gift for you. I'm too far away to send you a gift." Feeling dejected, Lucas said that.

"En. Thanks. I will prepare my things now. Have a nice day ahead!"

Pagkatapos niyang makipag-usap sa kaibigan. Mabilis siyang nag-book ng plane ticket from Manila to Boracay.Pagkatapos ay ipinatong ni Elaine ang kanyang cellphone sa side table ng kanyang bed. Tumayo siya sa pagkaka-higa at kinuha ang kanyang traveling bag. It's still 10 in the Morning kaya may masasakyan pa siya papunta sa Boracay. Kahit gabi na siya makarating mamaya it's still fine.

Pagkatapos niyang mag-empake, mabilis din siyang naligo at nag-bihis. Nang makalabas ng kwarto ay tinanung pa siya ng matandang katulong kung saan siya pupunta.

"I'm going to Boracay Yaya, my Mom already know. Please take care of the house." Paalam niya dito at tuluyan na ngang lumabas.

Nagpahatid siya sa kanilang family driver papunta sa Airport ng Manila. Luckily she's not late for checking in kaya naka-pasok din siya agad before boarding. Nag-hintay lang siya ng one hour at lumapag na rin ang eroplanong sasakyan niya papunta sa Boracay.

"Well, let's try to celebrate alone." She whispered.

Alas syete na ng gabi ng marating ni Elaine ang nasabing private resort ni Lucas. It's a beautiful place. Dahil Pribado ang nasabing resort, it's not that big. May katamtamang laki ng bahay ang nakatayo 50 meters away from the shore. The pathway to the house is made with cement and flat stones. Sa tabi ng daan na kung saan kakasya ang sasakyan, may maliliit na ilaw na kulay dilaw na nagsisilbing liwanag sa daraanan. Dahil gabi, hindi na mailarawan ni Elaine kung anong itsura ng paligid.

"What is the password again?" Bulong niya sa sarili habang na sa harap ng pintuan ng bahay.

Kinuha niya ang cellphone at binasa ulit ang message ni Lucas. Nang makita ang password ay binuksan na niya ang pinto at sinunod ang switch ng ilaw sa gilid ng pinto. Bumaha ang kulay dilaw na liwanag sa loob ng bahay. Wooden style house, ang sarap sa mata tingnan. Pumasok siya sa loob at inayos ang gamit.

"The wave on the shore is calling me." Sabi ni Elaine sa sarili.

Dahil sa pagod sa byahe at alikabok na rin. Nagdesisyon siyang maligo sa dagat. She changed her clothes to two piece for swimming. Naka-paa lang binaybay niya ang sementadong daan papunta sa tabi ng dagat. She is almost on the sea water wwhen she heard a voice. Napahinto siya sa paglalakad at nagpa-linga-linga. Sa di-kalayuan may mahigit sampung hakbang sa kanyang pwesto, nakita niya ang isang bulto ng tao na nakadapa. Kinakabahang napa-atras siya.

"Help..." The person speak again.. And this time it's asking for help.

Hindi alam ni Elaine kung lalapitan na niya ito or babalik siya sa bahay at tatawag ng saklolo.

"Help me please.." The person speak again. He's a man according to the tone of his voice.

Napalunok si Elaine at napa-hugot ng hininga. Hindi naman siya papayag na maging walang kwentang nilalang na hinayaan lang na mamatay ang taong humihingi ng tulong sa kanya. Mabilis ang mga hakbang na nilapitan niya ito.

"Are you okay?" Unang mga salitang lumabas sa bibig niya.

"Help me.." Ulit ng lalake.

"Yeah-yeah, that's what I'm doing now! You're making me more nervous!" Naiinis na bulyaw niya. "You can walk?"

Hindi umimik ang lalake. Mukhang hindi na ata humihinga.

"Damn! Don't die yet! I don't wanna be a murderer!" Bulyaw niya dito bago hinakawan ang dalawang kamay ng lalake at hinila palayo sa tubig. "For Christ sake! You're too heavy!" Mariin niyang wika habang patuloy na hinihila ang lalakeng hindi niya alam kung patay na ba O wala lang malay.

Na sa pathway na silang dalawa ay hila-hila pa rin ni Elaine ang lalake. Napapagod na rin siya pero she can't stop there.

"What a great birthday celebration I ever had!" Bulyaw niya ulit.

Ilang sandali pa matagumpay niya ring naipasok ang lalake sa loob ng bahay.

Isinara niya ang pinto at tiningnan ang lalake. The guy is quite big, palagay niya he is around 190cm height. Wait, hindi pa oras ng pagdi-describe. Mabilis niyang hinablot ang tuwalya na hinanda niya kanina at sinimulang hubaran ang lalake.

"Hey! Listen to me, I'm not going to take advantage of you, got it? I just need to undress you so you can't be feel cold." Kung naririnig ba siya ng lalake O hindi wala na siyang pakialam.

Hinubad niya ang basang damit ng lalake kasama pati itim na pants nito. Naiwan ang itim din na brief na itinatago ang dambuhalang sawa sa loob.

"Oh holy Angel of lust, stop teasing me." Wika ni Elaine na napa-lunok. "Should I remove it too?" She asked again.