ตอนที่ 1293 ข้อมูลไม่ถูกต้อง
กู่ฉิงซานทะยานไปข้างหน้าก่อนกระโดดลงไปในถ้ำลึก
ลมกระโชกแรงกระแทกชุดเกราะหนักอัศวินมังกร ทำให้เกิดเสียงหึ่งยาว
นี่คือพลังแรงกล้าของคลื่นทมิฬที่สามารถฉีกกระชากยอดฝีมือธรรมดาให้กลายเป็นชิ้น ๆ ได้
โชคยังดี ชุดเกราะหนักอัศวินมังกรแข็งแกร่งและมีความต้านทานพลังธาตุจำนวนมากได้ กู่ฉิงซานไม่จำเป็นต้องกังวลที่จะต้านทานพายุที่เกิดจากการปรากฏของคลื่นพลัง
เขากลั้นหายใจขณะบินลงไปตามทางที่ข้อมูลบอกเอาไว้
“ความสามารถของแมลงตัวนี้คือลิดรอน โชคยังดี มันมีเพียงตัวเดียวเท่านั้น ดังนั้นพวกเจ้าเข้ามาในทะเลแห่งความตระหนักรู้ให้หมด อย่าเปิดเผยว่าข้าเป็นผู้ใช้ดาบ ให้ข้ายกเลิกความสามารถของมันก่อน” เขากล่าวกับดาบยาวสี่เล่ม
ดาบยาวสี่เล่มซ่อนอยู่ในทะเลแห่งความตระหนักรู้ของเขา
กู่ฉิงซานยังคงดิ่งลงไป
ไม่ช้า เขาได้กลิ่นเหม็น
ปล่องภูเขาไฟหลายจุดค่อย ๆ ปรากฏขึ้นบนหน้าผาตลอดทาง
นี่คือร่องรอยแห่งความตายที่หลงเหลือโดยผู้กลืนกินสมอง
รังของมันอยู่ใกล้ ๆ
กู่ฉิงซานลดความเร็วลงช้า ๆ ก่อนยื่นมือออกไปเพื่อร่ายวิชา
พลังวงเวทอัสนีบาตเอ่อล้นขึ้นในมือของเขา
ถึงแม้จะไม่เชี่ยวชาญมาก แต่ด้วยรากฐานการฝึกฝนของเขา ทำให้ยังสามารถปลดปล่อยวิชาได้อย่างง่ายดาย
วินาทีต่อมา…
สีหน้าของกู่ฉิงซานขยับเล็กน้อย
ในจิตเทพของเขา ภาพติดตาที่เข้าใกล้อย่างรวดเร็วพลันปรากฏขึ้น
กู่ฉิงซานพลันก้าวถอยออกมา
ภาพติดตาบินผ่านตำแหน่งเดิมของเขาขณะกระแทกใส่ผนังสีดำ
ฉึก!
หนามยาวคมปลาบแทงลึกเข้าไปในผนัง
ไม่ไกลกันนัก สิ่งมีชีวิตอ่อนนุ่มหลากสีสันปรากฏขึ้นแก่สายตาของกู่ฉิงซาน
ผู้กลืนกินสมอง!
มันพยักหน้ามาทางกู่ฉิงซานเล็กน้อย
กู่ฉิงซานตกตะลึง
…นี่มันกำลังกล่าวทักทายงั้นหรือ
ทันใดนั้น เขาพบว่าอัสนีบาตที่ร่ายไว้บนมือได้หายไปจนสิ้นแล้ว
บนหน้าต่างระบบเทพสงคราม แถวคำแนะการต่อสู้วูบไหวขึ้นมาทันที
“ท่านได้ต่อต้านวิชา ‘ลิดรอน’ ”
“ความสามารถของระบบวิชาท่านถูกลิดรอน ทำให้ไม่สามารถใช้ได้ชั่วคราวจนกว่าอีกฝ่ายจะตาย”
“หมายเหตุ: ผู้กลืนกินสมองสามารถร่าย ‘ลิดรอน’ ได้เพียงหนึ่งเป้าหมายเท่านั้น”
…กลายเป็นว่าที่มันพยักหน้าก็เพื่อปลดปล่อยวิชานี่เอง!
ผู้กลืนกินสมองดีดดิ้นไปทั่วก่อนค่อย ๆ หยดของเหลวกลิ่นเหม็นออกมาจนยืดเป็นหนามแหลม
ภาพติดตาเจ็ดถึงแปดร่างวูบไหวก่อนแทงเข้าหากู่ฉิงซาน
กู่ฉิงซานไม่กล้าสัมผัสหนามพิษที่ไม่รู้จักก่อนใช้ก้าวพริบตาเพื่อหายไปจากที่ที่เคยอยู่
หนามพิษแทงหน้าผาสีดำจนเกิดเสียงดังกึกก้อง
แฉ่ ๆๆ ...
ผนังหน้าผาค่อย ๆ ถูกกัดกร่อน
กู่ฉิงซานขมวดคิ้ว
หน้าผานี้คือโครงกระดูกของสัตว์ประหลาดโบราณนั่น ความทนทานของมันมหาศาลนัก
“พลังการกัดกร่อนนั่น ที่จริงข้าก็มี…”
กู่ฉิงซานพึมพำขณะดึงคันธนูยาวสีเขียวเข้มออกมา
สิ่งประดิษฐ์วิญญาณระดับความฝัน ธนูแห่งวิญญาณล่วงลับ!
วินาทีต่อมา
กู่ฉิงซานเข้าใจว่าเขาลืมวิธีง้างธนูไปจนสิ้น
เป็นแบบนี้ได้อย่างไร!
เขาจ้องคันธนูและลูกธนูในมือ แต่ไม่รู้ว่าจะใช้งานได้อย่างไร
…จากข้อมูลแล้ว ผู้กลืนกินสมองสามารถผนึกได้เพียงความสามารถเดียวเท่านั้น
หรือว่า…
กู่ฉิงซานมองรอบข้างก่อนเห็นว่าผู้กลืนกินสมองตัวใหม่ปรากฏขึ้นข้างผู้กลืนกินสมองตัวเดิม
ผู้กลืนกินสมองตัวใหม่นี้พยักหน้าให้เขา
…กลายเป็นว่ามีผู้กลืนกินสมองสองตัว!
นี่แตกต่างจากข้อมูลที่ได้รับมาอย่างสิ้นเชิง
ข้อความแจ้งเตือนยังคงปรากฏบนหน้าต่างระบบเทพสงคราม
“ผู้กลืนกินสมองตัวที่สองลิดรอนวิธีต่อสู้ด้วยคันธนูและลูกธนูของท่าน”
เพียงชั่วพริบตา กู่ฉิงซานเก็บคันธนูยาวก่อนเปลี่ยนเป็นหมัดทันที
ปู้โจว หุ่นเชิดขุนเขา!
“ย้ากกกกก…”
เขาคำรามก่อนซัดหมัดออกไป แต่กลับพบว่าหมัดไม่อาจต่อยโดนอะไรได้
แถวหิ่งห้อยรีตรงหน้าเขาอย่างรวดเร็ว
“ผู้กลืนกินสมองตัวที่สามลิดรอดวิธีการใช้หมัดในการต่อสู้ของท่าน”
ในเวลาเดียวกัน ผู้กลืนกินสมองหลากสีสันอีกตัวปรากฏขึ้นตรงหน้ากู่ฉิงซานจากอากาศบาง
มันพยักหน้าให้กู่ฉิงซาน
หัวใจของกู่ฉิงซานค่อย ๆ ดิ่งวูบ
ข้อมูลผิดเพี้ยนไปหมดแล้ว
หรือก็คือ เกิดความผิดพลาดใหญ่หลวงกับข้อมูล
วินาทีต่อมา หนามพิษพุ่งออกมาจากร่างของผู้กลืนกินสมองทั้งสามตัว
ร่างของกู่ฉิงซานวูบไหว เขาเริ่มก้าวพริบตาอีกครั้งเพื่อถอยออกมาไกล ๆ
เขาหยิบเหรียญตราออกมาแล้วกดลงไปก่อนกล่าวอย่างรวดเร็วว่า “ฉิน มีถึงสาม… ไม่สิ มีผู้กลืนกินสมองถึงสี่ตัว”
“ว่าไงนะ!” ฉินอุทาน
เกิดเสียงดังสนั่น
“เจ้ายื้อเอาไว้ก่อน ข้าจะเรียกกำลังเสริมให้ไปช่วยต่อสู้เดี๋ยวนี้แหละ!” นางรีบกล่าว
กู่ฉิงซานเก็บเหรียญตราขณะมองผู้กลืนกินสมองสี่ตัวที่อยู่ฝั่งตรงข้าม
ไม่สงสัยเลยว่านักฆ่าที่ถูกส่งมาก่อนหน้านี้ถึงได้ตายกันหมด
มีผู้กลืนกินสมองสี่ตัว ทำให้วิชาต่อสู้สี่วิชาถูกลิดรอน คนส่วนใหญ่ย่อมไม่มีทางต่อสู้ได้ เกรงว่าพวกเขาคงถูกสังหารเพราะท่าเมื่อครู่
ที่ฝั่งตรงข้าม ผู้กลืนกินสมองตัวที่สี่มองกู่ฉิงซานขะรอเงียบ ๆ
…มันกำลังรอดูว่าเขาสามารถทำอะไรได้บ้าง
อีกด้าน ผู้กลืนกินสมองอีกสามตัวพุ่งเข้ามาหากู่ฉิงซานแล้ว
“เหอะ จะยอมให้ความร่วมมือด้วยก็ได้”
กู่ฉิงซานพึมพำก่อนยื่นมือออกไปแตะความว่างเปล่า
ดาบขุนเขาศักดิ์สิทธิ์หกภพปรากฏขึ้นในมือของเขา
ทันทีที่ดาบยาวปรากฏขึ้น ผู้กลืนกินสมองตัวที่สี่พยักหน้าทันที
แต่มันจะลงมือไวกว่ากู่ฉิงซานได้อย่างไร!
ดาบยาวกลายเป็นแสงเย็นเยือก ตัดผ่านความว่างเปล่าขณะปลดปล่อยประกายดาบออกมาเป็นจำนวนมาก
…ดาบลับ · กระแสพลังขั้นสูง!
ดาบนี้ออกมาอย่างรวดเร็วจนผู้กลืนกินสมองตัวที่สี่ถูกฟันก่อนจะได้ใช้ ‘ลิดรอน’
ประกายดาบถาโถมเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง ครอบงำผู้กลืนกินสมองสามตัวก่อนลามไปยังตัวที่สี่
ในวินาทีสุดท้าย ผู้กลืนกินสมองใช้ “ลิดรอน” ได้สำเร็จ
วิธีการต่อสู้ด้วยดาบยาวของกู่ฉิงซานถูกผนึกเช่นกัน
ครืนนนน...
คลื่นประกายดาบเหมือนกับม้าที่กำลังวิ่งควบ มันพุ่งลงไปยังหน้าผาราวกับน้ำตกที่งามงด
กู่ฉิงซานเก็บดาบ สัญญาณเตือนภัยในใจของเขายิ่งลึกล้ำมากขึ้น
วงเวทห้าธาตุ วิชาหมัด คันธนูยาวกับลูกธนู รวมถึงวิชาดาบล้วนถูกลิดรอน ไม่มีสัญญาณว่าจะคลายออกได้
หรือก็คือ ไม่มีผู้กลืนกินสมองสี่ตัวไหนตาย!
น่าแปลก นี่เป็นภารกิจลอบสังหารระดับแค่ “3+” แท้ ๆ ทำไมผู้กลืนกินสมองถึงสามารถต้านทานดาบของเขาได้!
ด้วยการรับรู้ทางวิญญาณ เงาแห่งความตายยิ่งมายิ่งเข้าใกล้ ทำเอาหายใจไม่ออก
รอต่อไปไม่ไหวแล้ว
กู่ฉิงซานใช้งานวิชาโลกที่อยู่ในดวงตาทันที
วิชาเนตรลึกลับ การจุติของโลกหมอก!
หมอกเคลื่อนลงมาจากความว่างเปล่าก่อนปกคลุมกู่ฉิงซานเอาไว้
ช่วงวินาทีสุดท้ายก่อนจะไป กู่ฉิงซานเห็นบุคคลแปลกประหลาดเข้า
คนคนนั้นเหมือนกับมนุษย์ แต่มันมีขายาวคมปลาบหกข้าง ร่างกายกำยำ ศีรษะเต็มไปด้วยเส้นผมราวกับเขายาว
สัตว์ประหลาดตัวนี้ยืนอยู่หน้าผู้กลืนกินสมองสี่ตัวเพื่อขวางประกายดาบเอาไว้จนมิด
…กลายเป็นว่ามันหยุดการโจมตีสุดกำลังของเขาเอาไว้ได้
นี่มันอะไร
มันดูเหมือนกับปีศาจนิดหน่อย…
ความคิดหนึ่งวูบไหวผ่านจิตใจของกู่ฉิงซาน
วินาทีต่อมา เขาหายไปจากที่ที่ตัวเองอยู่
…
เมืองแห่งความว่างเปล่า
สมาคมนักฆ่า
มีผู้คนมารวมตัวตรงหน้าประตูหมายเลขเจ็ด
“กลายเป็นว่ามีผู้กลืนกินสมองสี่ตัว ไม่สงสัยเลยว่าทำไมคราวที่แล้วถึงมีคนตาย” ชายผมยาวผู้พาดมีดสองเล่มไว้ที่แผ่นหลังกล่าว
ฉินกล่าวอย่างวิตกว่า “นายท่าน โปรดส่งคนไปช่วยเหลือด้วย นักฆ่านามแฝง ‘เดรดลอร์ด’ อาจจะตกอยู่ในอันตรายก็ได้”
ชายผมยาวกล่าวอย่างไม่รีบร้อนว่า “ไม่ต้องห่วง เขาคือนักฆ่าที่ได้รับนามแฝงจากชายชราคนนั้นเชียวนะ เขาจะมาตายแบบนี้ได้ยังไง”
“ท่าน!” ฉินกล่าวด้วยใบหน้าแดงก่ำ
“ทำไมล่ะ เจ้าก็แค่เจ้าหน้าที่ตัวน้อยนิด คิดจะมาสั่งข้าอย่างนั้นหรือ” ชายผมยาวหรี่ตา
เสียงของกู่ฉิงซานพลันดังขึ้น
“ไปกลั่นแกล้งผู้หญิงตัวน้อย ๆ เพื่ออะไรน่ะ”
เขาเดินออกจากหมอกขณะดึงฉินไปอยู่ด้านหลัง
ชายผมยาวมองเขาด้วยสีหน้าคาดไม่ถึง
ทุกคนมองกู่ฉิงซาน
…เพราะร่างกายของเขาส่องแสงหลากสีสันเลือนรางสี่ชั้น หากไม่มองดี ๆ ก็จะสังเกตไม่เห็น
ชายผมยาวกล่าวว่า “โห ขนาดโดน ‘ลิดรอน’ ไปสี่ชั้นก็ยังไม่ตาย ดูท่าคะแนนของข้ายังปลอดภัยต่อไปสินะ”
กู่ฉิงซานไม่เข้าใจขณะมองฉิน
ฉินกระซิบว่า “ ‘เดรดลอร์ด’ คนที่ยืนอยู่ต่อหน้าเจ้าคือท่าน ‘ผึ้งอสรพิษ’ เขาคือนักฆ่าระดับ ‘ไม่มีชีวิต’ เขาเป็นผู้จัดเตรียมข้อมูลเกี่ยวกับผู้กลืนกินสมอง”
ตอนนี้กู่ฉิงซานเข้าใจแล้ว
“ ‘ผึ้งอสรพิษ’ ข้อมูลของเจ้าผิดพลาดจนทำให้ข้าเกือบตาย” กู่ฉิงซานกล่าว
“ก็แค่ข้อผิดพลาดเล็กน้อย แถมเจ้าก็รอดกลับมาได้ไม่ใช่หรือ” ผึ้งอสรพิษกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ
ขณะแผ่จิตสังหาร กู่ฉิงซานยื่นมือออกไปหยิบดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพออกมา
ฉินปรามเขาก่อนขอร้องว่า “อย่าทำแบบนี้ นักฆ่าจะมาฆ่ากันเองไม่ได้ ไม่อย่างนั้นทั้งสมาคมจะตามล่าเจ้า!”
ผึ้งอสรพิษกอดอกแล้วกล่าวว่า “เจ้าได้ยินหรือเปล่า เจ้าหนู ต้องโทษตัวเจ้านั่นแหละที่โชคไม่ดี”
กู่ฉิงซานเก็บดาบช้า ๆ สีหน้ากลับมาสงบดังเดิม
“มีผู้กลืนกินสมองสี่ตัวอยู่ที่ฝั่งตรงข้าม ข้าไม่สามารถรับมือกับพวกมันได้ทั้งหมด ดูท่าเจ้าก็คงหนีมาในตอนแรก แต่เพราะเกรงว่าจะถูกจับได้ ดังนั้นเจ้าก็เลยตัดสินใจมอบข้อมูลเพื่อแลกกับคะแนน… หรือไม่ก็เดิมทีเจ้ามีความแค้นกับนักฆ่าที่ตายไปก่อนหน้านี้ก็เลยจงใจสร้างข้อมูลเท็จแล้วหาทางให้เขารับภารกิจจนได้” กู่ฉิงซานกล่าวอย่างแผ่วเบา
ผึ้งอสรพิษหันศีรษะขวับ ดวงตาของเขาจับจ้องกู่ฉิงซานราวกับใบมีด
หมอนี่มันรู้ทันอย่างนั้นหรือ
ไม่ ไม่มีทาง
คนคนนี้เพิ่งเข้าสมาคมมาเมื่อวาน ไม่ได้ข้องเกี่ยวกับนักฆ่าที่ตายไปแล้วสักหน่อย
เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะรู้มากขนาดนี้
ถ้างั้น มีสถานการณ์เดียวที่จะสามารถอธิบายเรื่องนี้ได้
…หมอนี่ที่มีนามแฝงว่า ‘เดรดลอร์ด’ ความคิดของเขาเฉียบคมเกินไป
“เจ้าหนุ่ม หัดคิดก่อนพูดบ้าง ผึ้งอสรพิษอย่างข้าไม่เคยหนีมาก่อนและก็ไม่เคยคิดจะฆ่าใครด้วย” เขากล่าวอย่างแผ่วเบา
กู่ฉิงซานได้ยินดังนั้นก็ครุ่นคิดถึงผู้กลืนกินสมองเงียบ ๆ
ผึ้งอสรพิษชำเลืองมองแสงหลากสีสันสี่ชั้นรอบตัวกู่ฉิงซานพลางครุ่นคิดเหมือนกัน
กู่ฉิงซานชำเลืองมองเขาแล้วพลันกล่าวว่า
“ผึ้งอสรพิษ นักฆ่าระดับ ‘ไม่มีชีวิต’ เจ้าสามารถรับมือกับผู้กลืนกินสมองสี่ตัวได้หรือเปล่า”
ดวงตาของผึ้งอสรพิษขยับ เขาพลันยิ้มกว้างออกมา “ผู้กลืนกินสมองสี่ตัวควรค่ากับสี่คะแนน… นั่นสิ ให้เจ้าได้เห็นความทรงพลังของนักฆ่าระดับ ‘ไม่มีชีวิต’ หน่อยก็แล้วกัน”
เขาเดินไปที่ประตูหมายเลขเจ็ดแล้วตะโกนว่า “ทุกคนเตรียมส่งท่านอาผู้นี้ไปหน่อย จงดูว่าท่านอาผู้นี้จะหั่นผักผลไม้พวกนั้นยังไง!”
เจ้าหน้าที่ง่วนอยู่สักพัก ไม่ช้าก็ทำให้ประตูทำงาน
ผึ้งอสรพิษชักมีดยาวออกมาก่อนชี้ไปที่กู่ฉิงซานแล้วกล่าวว่า “ไม่ช้าเจ้าจะรู้ว่า เมื่อเผชิญหน้ากับพละกำลังสุดหยั่ง ขอบเขตของข้อมูลก็หาสำคัญไม่”
แสงสว่างวูบไหว
เขาเคลื่อนย้ายพริบตา
“พรืด…”
ทันใดนั้น เสียงหัวเราะดังขึ้น
ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่อู้เกอยืนอยู่ด้านหลังทุกคน
มีนักฆ่าคนอื่นอีกมากที่มาพร้อมกับนาง
“ข้าได้ยินมาว่ามีผู้กลืนกินสมองสี่ตัวและพวกมันใช้ความสามารถไปหมดแล้ว ไม่นึกเลยว่าจะถูก ‘ผึ้งอสรพิษ’ ตัดหน้าไปได้” ใครบางคนกล่าวอย่างเสียดาย
“นั่นน่ะสิ โอกาสทองเลยนะนั่น…”
“ผู้กลืนกินสมองสี่ตัวไร้ความสามารถเมื่ออยู่ต่อหน้าข้า แต่ผึ้งอสรพิษลงมือไวจริง ๆ ”
นักฆ่าเหล่านั้นพูดไม่หยุด
อู้เกอมองกู่ฉิงซานแล้วหัวเราะออกมา “เจ้าโง่ ผู้กลืนกินสมองสามารถใช้ได้แค่ ‘ลิดรอน’ กับหนึ่งเป้าหมายเท่านั้น เพราะงั้นผึ้งอสรพิษจึงสามารถเก็บเกี่ยวผู้กลืนกินสมองที่ไร้ความสามารถน่าปวดหัวอย่าง ‘ลิดรอน’ ได้อย่างง่ายดาย”
“จริงหรือ ข้อมูลที่ผิดพลาดของเขาฆ่าคนไปแล้วและเกือบฆ่าข้าด้วย คนแบบนั้นมีจุดจบไม่สวยหรอก” กู่ฉิงซานกล่าวอย่างแผ่วเบา
เสียงเพิ่งดังได้ไม่นาน
ไพ่ใบหนึ่งในมือของเจ้าหน้าที่พลันกลายเป็นสีดำ
เจ้าหน้าที่กล่าวอย่างตกตะลึงว่า “ผึ้งอสรพิษตายแล้ว!”
ทุกคนประหลาดใจ
“เกิดอะไรขึ้น มีแค่ผู้กลืนกินสมองสี่ตัวไม่ใช่หรือ” อู้เกอถามขณะมองกู่ฉิงซาน
กู่ฉิงซานตอบว่า “เป็นความจริงที่ผู้กลืนกินสมองสี่ตัวสู้กับข้า ถึงจุดนี้ข้าเต็มใจพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเอง แต่ว่า…”
“แต่ว่าอะไร” ใครบางคนอดที่จะถามไม่ได้
กู่ฉิงซานเผยสีหน้าจริงจังและลังเล จากนั้นกล่าวว่า “การต่อสู้ก่อนหน้านี้ของข้าออกจะหนักหนานิดหน่อย… เหมือนมันจะไปดึงดูดบางสิ่งในอดีตเข้าน่ะ”
.........................................................................