1186 สาวน้อย

ตอนที่ 1186 สาวน้อย

ปึก!

เย่เฟยหลีวางแก้วสุราบนบาร์ด้วยสีหน้าเจ็บปวด

“เป็นอะไร” จางหยิงห่าวถาม

“สุราแรงเกินไป เจ้าก็รู้นี่ว่าข้าดื่มสุราแรงไม่ได้” เย่เฟยหลีตอบ

กู่ฉิงซานดีดนิ้วให้บาร์เทนเดอร์หลังบาร์

“ไวน์มีฟองหนึ่งแก้ว แล้วก็มีเค้กสตรอว์เบอร์รีหรือเปล่า” กู่ฉิงซานถาม

“ไวน์มีฟองมี แต่สตรอว์เบอร์รีนี่คืออะไรหรือ” บาร์เทนเดอร์ถาม

กู่ฉิงซานร่ายวิชา ชิ้นส่วนแสงและเงารวมตัว เผยรูปลักษณ์ของสตรอว์เบอร์รีขึ้นมา

“อ๋อ ผลไม้เพลิงนี่เอง โปรดรอสักครู่”

บาร์เทนเดอร์หยิบเมล็ดพืชออกมาหนึ่งกำมือก่อนร่ายวิชาอย่างแผ่วเบา

เขาเห็นว่าเมล็ดในมืออีกฝ่ายงอกก่อนเผยรากออกมาอย่างรวดเร็ว ใบไม้สีเขียวและดอกไม้ขนาดเล็กเติบโต ผลสตรอว์เบอร์รีผุดขึ้นมา

บาร์เทนเดอร์เด็ดผลไม้ก่อนยื่นให้บริกรชายอีกคน “ไปหลังครัว หาพ่อครัวทำขนมเพื่อขอให้เขาทำเค้กให้”

บริกรชายจากไป

ผ่านไปสักพัก เค้กถูกนำออกมา

“ขอบคุณ” กู่ฉิงซานพยักหน้าให้บาร์เทนเดอร์เพื่อแสดงความขอบคุณ

เย่เฟยหลีนำเหรียญสีทองออกมาก่อนวางบนบาร์

“พร้อมรับใช้ทุกเมื่อ” บาร์เทนเดอร์ยิ้มก่อนเก็บเหรียญสีทองไป

จางหยิงห่าวอุ้มแมวสีดำลงจากบ่าก่อนวางลงบนบาร์แล้วกระซิบว่า “เจ้าหนูน้อย นี่คือเค้กสตรอว์เบอร์รีที่เจ้าอยากกิน หลังจากกินแล้ว ช่วยพวกเราหาทางผ่านโลกใบนี้ด้วย”

“เหมียว!”

แมวสีดำส่งเสียงร้องอย่างยินดี

มันก้มศีรษะก่อนกินเค้กทีละคำ

อาศัยจังหวะจากช่องว่างนี้ เย่เฟยหลีจิบไวน์มีฟองเข้าไป คิ้วของเขาคลายออก

“ข้าควรจะดื่มเจ้านี่ตั้งนานแล้ว ไม่เข้าใจเลยว่าพวกเจ้าสามารถดื่มสุราแรงขนาดนั้นได้ยังไง” เขายกมุมปากขึ้น

“เจ้าดื่มมากเกินไปแล้ว ที่จริง ไม่จำเป็นต้องทำขนาดนั้น การดื่มเป็นการผ่อนคลายและพักผ่อน เจ้าไม่ต้องรีบเอาเข้าปากหรอกนะ” กู่ฉิงซานจิบช้าๆ

“ถูกต้องที่สุด สุรานี้รสดี ต้องค่อยๆ ลิ้มรสมันสิ” จางหยิงห่าวยื่นแก้วออกไปเพื่อชนกับของอีกสองคน

พวกเขาสามคนกำลังดื่มขณะชมสาวงามเต้น

ขณะมองทั่วบาร์ นอกจากพวกขี้เมาแล้ว สิ่งมีชีวิตจากเผ่าพันธุ์ทั้งหมดส่วนใหญ่เปลี่ยนสภาพมาอยู่ในร่างมนุษย์

ดูท่ารูปลักษณ์ของเผ่าพันธุ์มนุษย์จะไม่ใช่แต่กับแค่โลกเก้าร้อยล้านชั้นเท่านั้น แต่ยังเป็นมาตรฐานในการติดต่อสื่อสารของที่นี่ด้วย

เพียงแต่ว่าผู้หญิงของแต่ละเผ่าพันธุ์จะมีจุดเด่นของเผ่าพันธุ์ตัวเองเผยออกมาตามร่างมนุษย์เพื่อให้ดูสะดุดตายิ่งขึ้น

สาวงูที่นำการเต้นอยู่ในร่างมนุษย์ ด้วยเอวที่อ่อนนุ่มเป็นพิเศษกับลูกตาแนวตั้งสีเขียวอ่อนหนึ่งคู่ ทำให้ผู้คนเข้าใจว่านางไม่ใช่มนุษย์

ส่วนสาวหิมะ ถึงแม้นางจะเป็นมนุษย์เช่นกัน แต่ผิวของนางขาวยิ่งกว่าหิมะ ความงามหยั่ง ร่างกายถูกห้อมล้อมด้วยหมอกเยือกแข็ง ชณะร่างร่ายรำ จะมีคริสตัลน้ำแข็งแกว่งไกวไปมาขณะสะท้อนแสงหลากสีสัน

“งดงามเหลือเกิน!”

ใครบางคนในกลุ่มผู้ชมส่งเสียงเชียร์ขณะโยนผลไม้สีเขียวไปทางสาวงู

เมื่อสาวงูเห็นผลไม้สีเขียว นางยื่นมือออกไปรับมันก่อนขยิบตาให้ชายคนนั้น

พวกเขาสามคนกำลังดื่มขณะรอแมวสีดำกินเค้กให้เสร็จ

สายลมหอมหวานพัดโชยมา

พวกเขาเห็นสาวน้อยท่าทางแตกตื่นกับก้าวเข้ามาในบาร์ขณะตรงมาหาทั้งสามคน จากนั้นรีบกล่าวว่า “ขอร้องล่ะ เพื่อเผ่าพันธุ์มนุษย์ ช่วยข้าด้วย”

ทั้งสามคนมองหน้านาง

พวกเขาเห็นว่าผู้หญิงคนนี้อายุสิบหกถึงสิบเจ็ดปี ผิวเรียบ รูปลักษณ์งดงาม สีหน้าแตกตื่น

นางคือมนุษย์

เย่เฟยหลีสบสายตาวิงวอนของหญิงสาวก่อนมองมาทางกู่ฉิงซาน

กู่ฉิงซานก้มศีรษะเพื่อดื่มต่อ

เย่เฟยหลีต้องสะกิดจางหยิงห่าว

จางหยิงห่าวยักไหล่ก่อนถามผู้หญิงว่า “เกิดอะไรขึ้น ทำไมเจ้าถึงมาที่นี่”

ผู้หญิงตอบว่า “โลกของข้าถูกทำลายไปแล้ว จากนั้นข้าลอยมาตามน้ำจนมาถึงที่นี่ สุดท้ายก็ไม่สามารถหาทางออกไปได้”

“พวกข้าก็ไม่รู้ทางออกเหมือนกัน” จางหยิงห่าวถอนหายใจ

“แต่ถ้าพวกเจ้าว่าง ข้าพอจะมีคน…”

ก่อนที่ผู้หญิงจะทันได้กล่าวจบ ชายร่างกำยำสองสามคนปรี่เข้ามา

“ไป!”

ชายหัวล้านมีเครากล่าว

เขาคว้าผู้หญิงก่อนลากเข้าไปในกลุ่มคนอย่างรวดเร็ว

ก่อนจากไป นางมองพวกเขาสามคนขณะส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือ

กู่ฉิงซานไม่พูด

จางหยิงห่าวเพียงแค่มอง จากนั้นก้มศีรษะดื่มสุราตัวเองต่อ

เย่เฟยหลีไม่สามารถห้ามตัวเองได้ก่อนยืนขึ้นแล้วเดินไปหาคนเหล่านั้น

“ช้าก่อน!” เขาตะโกน

คนเหล่านั้นหยุดจริงๆ ขณะหันมามองเขา

“เจ้าต้องการอะไร” ชายผู้เป็นหัวหน้าถามอย่างหงุดหงิด

“ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้อยู่กับพวกเจ้าสักหน่อย” เย่เฟยหลีตอบ

คนเหล่านั้นมองหน้ากันก่อนปล่อยผู้หญิงแล้วเดินมาหาเย่เฟยหลี

“เจ้าหนูน่ารำคาญ มายั่วโมโหพวกข้าแบบนี้ พ่อแม่ใหญ่โตมาจากไหนไม่ทราบ”

“ฆ่ามันซะ!”

“รับทราบ!”

พวกเขาพลันลงมือ!

เมื่อผู้หญิงเห็นดังนี้ นางไม่สนอะไรอีกก่อนวิ่งหนี

นางถึงขั้นอาศัยจังหวะหัวเลี้ยวหัวต่อนี้เพื่อหลบหนี

ร่างของเย่เฟยหลีเต็มไปด้วยแสงสีแดงขณะตั้งท่าป้องกัน

ทว่า

วินาทีต่อมา

ร่างแตกสลายลงกับพื้น

กลุ่มคนเปลี่ยนจากคนเป็นกลายเป็นกองซากศพ

แสงเย็นเยือกวูบไหวก่อนลอยกลับมาหากู่ฉิงซานอย่างช้าๆ แล้วซ่อนตัวอยู่ในความว่างเปล่า

บาร์เงียบสงัด

ทุกคนมีพละกำลังทัดเทียมกัน

แต่ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าเขาทำอะไรลงไป

ไม่มีใครรู้ว่าคนเหล่านั้นตายได้อย่างไร

กู่ฉิงซานจิบช้าๆ ขณะวางจี้นกหนามละเอียดอ่อนบนบาร์

“เดี๋ยว นั่นมันของของข้าไม่ใช่หรือ” เย่เฟยหลีถามด้วยความประหลาดใจ

จางหยิงห่าวตบปืนพกตรงเอวแล้วยิ้มกว้าง “สาวน้อยคนนั้นขโมยของของเจ้าไป ตอนแรกข้าคิดว่าจะเป่าหัวนางสักหน่อย แต่กู่ฉิงซานขโมยกลับมาได้ ข้าก็เลยไม่สนใจ”

เย่เฟยหลีมองกู่ฉิงซาน

“อา ไม่มีอะไร นางไม่มีฝีมือในการขโมยของมาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว” กู่ฉิงซานส่งแก้วให้เขา

เย่เฟยหลีนั่งลงก่อนดื่มไวน์หนึ่งจิบ

“หยิงห่าว เมื่อครู่เจ้าเห็นหรือเปล่า” เขาถาม

จางหยิงห่าวตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า “ยังไงเสีย ข้าก็อยู่สมาคมนักฆ่า ต้องเคยเห็นคนแบบนี้อยู่แล้ว แน่นอนว่าพวกวิธีต่างๆ ข้าก็เคยเห็นมามากมาย”

เย่เฟยหลีหดหู่เล็กน้อยเมื่อได้ยินเช่นนั้น

“ไม่เป็นไร” จางหยิงห่าวปลอบ “ตอนแรกข้าก็คิดว่าตัวเองมากประสบการณ์ แต่สุดท้ายก็มาลงเอยที่โลกเก้าร้อยล้านชั้น ไม่รู้ว่าถูกหลอกมากี่ครั้งแล้ว”

“จริงหรือ” เย่เฟยหลีเงยหน้ามองเขา

“แน่นอน เจ้าคิดว่าทุกคนเหมือนกับเจ้าที่หลังจากออกมาก่อนกลายเป็นท่านเอิร์ลทันทีจนได้ใช้ชีวิตสุขสบายหรือไง” จางหยิงห่าวกล่าว

บริกรชายจำนวนมากรีบเข้ามาเก็บกวาดซากศพแตกหักและคราบเลือด

พวกเขาดูมีประสบการณ์ ท่วงท่าคล่องแคล่วเป็นระเบียบ เพียงพริบตา พื้นกลับมาอยู่ในสภาพเดิม

ทันใดนั้น หญิงสาวปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง

มีสองสามคนในชุดดำและใบหน้าหมองหม่นอยู่หลังนาง

“พวกที่กล้าฆ่าพวกข้าจะต้องชดใช้ด้วยชีวิต” ชายชุดดำกล่าว

ศีรษะของพวกเขาเขาพลันระเบิดออก

ดอกไม้โลหิตงดงามสองสามดอกกลายเป็นหมอกในอากาศก่อนกลายสภาพเป็นของเหลว

โดนยิงเข้าที่ศีรษะอย่างจัง

ทุกคนตายหมด

จางหยิงห่าวควงปืนพกก่อนนำกลับไปที่เอว

“โทษที ไม่มีใครสามารถคุยแล้วรอดไปจากมือข้าได้หากพละกำลังทัดเทียมกันน่ะ” เขาแบมือ

ครั้งนี้กู่ฉิงซานมองผู้หญิงก่อนพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “เจ้าเป็นอิสระแล้ว ไม่มีใครมาพันธนาการเจ้าได้อีกแล้ว”

ผู้หญิงตกตะลึง

นางพลันคุกเข่าลงกับพื้นแล้วหลั่งน้ำตาออกมาเป็นสาย

คนรอบข้างจ้องมองอย่างเฉยชา

เย่เฟยหลีมองกู่ฉิงซานและจางหยิงห่าว

ทั้งสองคนไม่แสดงสีหน้า

เย่เฟยหลียังคงไม่สามารถหักห้ามตัวเองได้ก่อนตรงเข้าไปช่วยผู้หญิง

“ไม่ต้องกลัวนะ ไม่เป็นไรแล้วล่ะ” เขากล่าวอย่างแผ่วเบา

“ฮือๆๆ ”

ผู้หญิงซุกหน้าในอ้อมแขนขณะร้องไห้ด้วยความคับข้องและความเศร้าโศก

นางพลันเงยหน้ามองเพื่ออยากจะจูบเย่เฟยหลี

เย่เฟยหลีเบือนหน้าหนีแล้วกล่าวว่า “ไม่ต้องหรอก”

ผู้หญิงจูบที่คอเขาแทน

เย่เฟยหลีรู้สึกชาไปทั่วร่างจนไม่สามารถขยับได้

ผู้หญิงพลันคว้าตัวเขาไว้ก่อนจับกดลงตรงหน้า จากนั้นหยิบกริชเย็นเยือกมาจ่อที่คอ

ความพยายามครั้งสุดท้าย ในที่สุดก็สำเร็จ!

จากการตรวจสอบก่อนหน้านี้ สามคนนี้เป็นคนมั่งคั่งที่สุดในบาร์!

นางระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

“ฮ่าๆๆๆ สองคนตรงนั้นน่ะ ส่งของดีที่พวกเจ้ามีมาให้หมด ไม่อย่างนั้นข้าจะฆ่าเขา!”

นางมองไปที่บาร์

จางหยิงห่าวนั่งอยู่ตรงนั้นพร้อมกับแก้วสุราในมือ เขามองมายังนางเล็กน้อยด้วยสีหน้าเสียดาย

ส่วนอีกคน

อีกคนไปไหนน่ะ

ผู้หญิงพลันรู้สึกว่าโลกหมุน

ตุบ!

ศีรษะนางตกลงกับพื้น โลหิตไหลเป็นทางจนย้อมพื้นให้เป็นสีแดงฉาน

กู่ฉิงซานยืนอยู่ข้างนางขณะเก็บดาบยาว

“ขโมยของก็ไม่เก่ง การแสดงก็ไม่ได้เรื่อง”

เขาออกความเห็นอย่างแผ่วเบา

..............................