1118 เข้ามา

ตอนที่ 1118 เข้ามา

“ประสบการณ์ของการเป็นสุนัขมันเป็นยังไงหรือ”

กู่ฉิงซานพยักหน้าขณะมองเขาอย่างจริงจัง

หมอกลอยขึ้นมา มันคือน้ำเดือดพล่านจากหม้อชา

ผู้ชายกำหมัด

เมื่อบรรยากาศถูกแช่แข็งจนถึงขีดสุด เขาพลันคลายมือออก

“ราชาภูตผีช่างหาญกล้าเสียจริง แต่น่าเสียดายที่มีความตื้นเขินและเมินเฉยต่อสถานการณ์ปัจจุบัน” ผู้ชายส่ายหน้าอย่างเสียดายขณะกล่าวด้วยน้ำเสียงเหยียดหยาม

กู่ฉิงซานประหลาดใจเล็กน้อย ศักดิ์ศรีในใจเกิดการสั่นคลอนหนึ่งส่วน

นี่คือทีของคนที่มั่นใจ…

หรือว่ามีสมบัติในมือที่สามารถเอาชนะได้

กู่ฉิงซานคลายวิชาดาบทันที หลังพิงกับเก้าอี้ก่อนนั่งขัดสมาธิ

เขามองทะเลหมู่เมฆ ครุ่นคิดหามาตรการโต้กลับในใจ แต่เขาก็เผยสีหน้าเสียดายออกมาเหมือนกัน

“ที่จริง ไม่ใช่ว่าข้าไม่รู้สถานการณ์ปัจจุบันหรอกนะ เหตุผลหลักคือหน้ากากนี่ถูกสลักด้วยอักขระ ข้าไม่สามารถสวมมันได้จริง ๆ ”

…หน้ากากถูกวางบนโต๊ะ พื้นผิวถูกสลักด้วยอักขระมากมาย มันถูกกู่ฉิงซานขยับด้วยพลังวิญญาณก่อนผลักกลับไปหาอีกฝ่ายอีกครั้ง

ผู้ชายเงียบ ยื่นมือออกไปลูบหน้ากาก

คำพูดของราชาภูตผีเกินกว่าที่เขาคาดคิดเอาไว้

จิตสังหารบนร่างของเขาหายไปเล็กน้อย แต่ยังคงสับสนอยู่บ้างจนอดที่จะถามไม่ได้ว่า “ทำไมพอมันเต็มไปด้วยอักขระแล้วราชาภูตผีถึงไม่สวมล่ะ มีบางอย่างที่บอกไม่ได้หรือเปล่า”

“ใช่แล้ว” กู่ฉิงซานยอมรับ

ผู้ชายครุ่นคิด จิตสังหารบนร่างหายไปเล็กน้อยก่อนกล่าวว่า “ขอฟังราชาภูตผีพูดเสียหน่อยก็แล้วกัน”

กู่ฉิงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “ข้ามีอาการหวาดกลัวอย่างรุนแรงน่ะ”

ผู้ชายนิ่ง

จิตสังหารอันแรงกล้าแผ่ออกมาจากตัวเขาขณะกวาดผ่านราวพายุ

กู่ฉิงซานถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “จริง ๆ นะ…ถ้าเจ้าไม่ให้หน้ากาก ข้าจะช่วยคิดสักหนึ่งหรือสองอย่างให้ก็ได้”

หน้ากากบนใบหน้าของผู้ชายไม่มีอักขระ กลับกัน มันเป็นหมึกสีดำและสีแดงที่ใช้วาดเขี้ยวน่าขนลุก จมูกเจาะวงแหวน ตาหลุบต่ำ…แต่ในดวงตามีหลุมอยู่ เผยให้เห็นดวงตาเปื้อนโคลนที่อยู่ข้างใน

ผู้ชายยื่นมือออกไปแตะโต๊ะอย่างแผ่วเบาก่อนกล่าวช้า ๆ ว่า “ทุกครั้งที่เทพแห่งยมโลกถูกฆ่า เทวภัณฑ์ยมโลกจะหาเจ้าของคนใหม่ด้วยตัวเอง นี่คือกฎเกณฑ์ของยมโลก พวกข้าก็ต้องยอมรับ เป็นปัญหาที่หนักหนาเอาการ”

เขาเคาะโต๊ะด้วยมืออย่างแผ่วเบา “แต่ถ้าไม่ฆ่าเจ้าในวันนี้ นายท่านของข้าก็จะไม่สามารถข้ามผ่านมันไปได้ ในฐานะทาส ข้าจะไม่สามารถข้ามผ่านมันไปได้เช่นกัน”

กู่ฉิงซานยิ้มแล้วกล่าวว่า “งั้นก็เข้ามาเลย”

ผู้ชายยิ้มเช่นกันก่อนกล่าวว่า “ได้”

ทั้งสองสบตากัน

กู่ฉิงซานพลันถูกปกคลุมด้วยชั้นโลหิต

เกลียวโลหิตหลุดออกจากตัวเขา ลอยไปข้างหลังผู้ชายก่อนหลอมรวมเป็นเซลล์เม็ดเลือดที่พลุ่งพล่าน

กู่ฉิงซานรู้สึกถึงการไหลเวียนของโลหิตในร่างกาย มือยื่นออกไปหยิบดาบก่อนแทงใส่ในอากาศ

อาณาจักรหนึ่งดาบ!

ดาบเล่มนี้เต็มไปด้วยพละกำลังทั้งหมดของกู่ฉิงซาน มันคือการโจมตีสูงสุดของเขา

ศาลาโดดเดี่ยวทั้งหมดพังทลาย

ผู้ชายนั่งนิ่ง แต่ตะเกียบทองคำหนึ่งคู่ปรากฏขึ้นในมือ

ประกายดาบคมปลาบเข้าหาร่างอีกฝ่าย แต่จู่ ๆ มันกลับหายไป

ดาบยาวลอยอยู่ในอากาศ

ดาบของกู่ฉิงซานถูกอีกฝ่ายหนีบด้วยตะเกียบ

กู่ฉิงซานดึงดาบสุดแรงแต่ก็ไม่สามารถดึงออกมาได้

เกิดเสียงหึ่งดังขึ้น

ดาบอีกเล่มพุ่งออกจากความว่างเปล่าขณะฟาดฟันใส่ศีรษะของผู้ชาย

เมื่อเห็นว่าดาบยาวกำลังจะสัมผัสหน้ากากของอีกฝ่าย มันก็ถูกตะเกียบทองคำอีกคู่หนีบเอาไว้

…นี่คือภาพติดตาของตะเกียบทองคำ

จิตของกู่ฉิงซานขยับ ดาบเสียงคลื่นเคลื่อนไหว

ครั้งนี้ ก่อนประกายดาบจากดาบยาวจะยกขึ้น มันถูกหนีบเอาไว้แน่นจนไม่สามารถขยับได้

กู่ฉิงซานเสียการควบคุมดาบสามเล่มอย่างสมบูรณ์ ไม่สามารถใช้วิชาดาบได้

“ราชาภูตผี เจ้าจะต้องตาย”

ผู้ชายกล่าวอย่างสงบ

ขณะยืนอยู่บนโต๊ะเตี้ย กู่ฉิงซานเผยสีหน้าไม่เข้าใจออกมา

โลหิตจากทั่วร่างยังคงไหลออกมาก่อนลอยไปอยู่ด้านหลังอีกฝ่ายจนก่อเกิดเป็นบอลโลหิต

ผลลัพธ์ถูกแบ่งแยก

กู่ฉิงซานเดินโซเซก่อนนั่งลงบนโต๊ะเตี้ย เขาถอนหายใจก่อนกล่าวด้วยสีหน้าบึ้งตึงว่า “จิตเทพของข้าปกคลุมรอบข้างไว้แล้วแต่กลับไม่เห็นการเคลื่อนไหวของเจ้าเลย ทำไมถึงสูบโลหิตของข้าออกจากอากาศบางได้”

ผู้ชายหัวเราะก่อนตอบว่า “หน้ากากภูตผีชั่วร้ายทุกอันมีคำสาปที่ส่วนหน้า แต่ละอันจะแตกต่างกันออกไป ของข้าคือถูกนายท่านตระเตรียมไว้ให้โดยเฉพาะ ทำให้สามารถสูบโลหิตในอากาศได้…เอาล่ะ ถึงเวลาที่เจ้าจะต้องไปสู่สุคติแล้ว”

กู่ฉิงซานกล่าวอีกครั้งว่า “เจ้าสามารถมาที่อาณาจักรนภายามค่ำได้ รากฐานการฝึกฝนของเจ้าก็ไม่น่าจะสูงส่งไปกว่าข้า ดาบสามเล่มเมื่อครู่ก็เป็นการโจมตีอย่างสุดกำลัง ทำไมเจ้าถึงสามารถรับดาบของข้าได้ด้วยตะเกียบล่ะ”

ผู้ชายยังคงเงียบจนกระทั่งกู่ฉิงซานคุกเข่าลงข้างหนึ่งจนโลหิตค่อย ๆ ถูกสูบออกไป เขาถึงได้ส่งเสียงหัวเราะต่ำออกมา

“พละกำลังของสิ่งประดิษฐ์วิญญาณของภูตผีชั่วร้ายอยู่ที่การครอบครองกฎเกณฑ์ของเหตุผล… ตะเกียบของข้าสร้างมาจากทองบริสุทธิ์และเต็มไปด้วยกฎเกณฑ์ของเหตุผล พวกมันคือสิ่งประดิษฐ์วิญญาณที่นายท่านมอบให้ข้าโดยเฉพาะ”

“ทันทีที่ตะเกียบนี้พุ่งออกไป ไม่ว่าเจ้าจะออกกระบวนท่าไหน ภายในสามกระบวนท่า ไม่มีท่าใดที่มันไม่สามารถขัดขืนได้”

ขณะผู้ชายกล่าว เขาจ้องกู่ฉิงซานใกล้ ๆ

โลหิตของกู่ฉิงซานพลุ่มพล่านออกไปอย่างรุนแรง โลหิตจำนวนมากถูกสูบออกไป ดังนั้นทั่วร่างของเขาจึงโซเซ แม้กระทั่งมือก็ยังแทบจะจับดาบเอาไว้ไม่อยู่

“ตะเกียบทองคำบริสุทธิ์นี่ออกจะสิ้นเปลืองไปหน่อยนะ” กู่ฉิงซานถอนหายใจ

ผู้ชายประเมินความคืบหน้าของการสูบโลหิตก่อนกล่าวอย่างมีความสุขว่า “ราชาภูตผีถามข้าว่าประสบการณ์ของการเป็นสุนัขมันเป็นยังไงใช่หรือเปล่า การสั่งสอนราชาภูตผีด้วยหน้ากากกับตะเกียบทองคำนี้คือคำตอบของข้า”

กู่ฉิงซานพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “ตอบได้ดี”

ผู้ชายหยิ่งทะนงก่อนกล่าวเพิ่มอีกว่า “ถึงแม้จะเป็นทาส แต่นอกจากจะต้องเชื่อฟังนายท่านแล้ว ชีวิตประจำวันก็ไม่ได้ย่ำแย่ไปกว่านภายามค่ำของจริง ยังไงเสีย พวกข้าก็พิชิตโลกคู่ขนานมานับไม่ถ้วน”

“ใช่ พวกเจ้าทำลายโลกเหล่านั้นก่อนผลักพวกเขาเข้าสู่หุบเหวนิรันดร์ ทำให้ไม่สามารถนอนหลับอย่างเป็นสุขจวบจนทุกวันนี้” กู่ฉิงซานกล่าว

ผู้ชายหัวเราะ

เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเสียดายว่า “น่าเสียดาย น่าเสียดาย เจ้ากำลังจะตายแล้ว ราชาภูตผี เจ้าเป็นสุนัขยังไม่ได้เลยด้วยซ้ำ ข้าขอถามหน่อย ตอนนี้เจ้ารู้สึกยังไงบ้าง”

กู่ฉิงซานครุ่นคิดก่อนพึมพำว่า “หน้ากากคำสาป ประกอบกับสิ่งประดิษฐ์วิญญาณที่ครอบครองกฎเกณฑ์ของเหตุผล… นี่จะต้องเป็นอะไรที่แข็งแกร่งมากแน่ ๆ ข้าเดาว่าโลกของพวกเจ้าจะต้องหลอมรวมกับเศษเสี้ยวโลกภูตผีชั่วร้ายไว้เป็นจำนวนมากแน่ ๆ ”

ผู้ชายกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “พวกข้ามีเศษเสี้ยวโลกภูตผีชั่วร้ายอยู่เจ็ดสิบส่วน...ราชาภูตผี ถึงเวลาที่จะส่งเจ้าไปตามทางแล้ว!”

เขายื่นมือออกไป กลายเป็นกรงเล็บภูตผีคมปลาบก่อนคว้ากู่ฉิงซาน

…การคว้านี้สามารถฉีกร่างของกู่ฉิงซานเป็นชิ้น ๆ ได้

ฟิ่ว!

สายลมแรงกล้าพัดผ่าน

กรงเล็บภูตผีคว้าอะไรไม่ได้

กู่ฉิงซานหายไปโดยที่ไม่มีใครคาดคิด

ผู้ชายแข็งทื่ออยู่กับที่ก่อนจะพึมพำออกมาว่า “น่าแปลก ทั้งที่น่าจะตายแท้ ๆ แต่ยังมีพลังในการหลบหนีอีกหรือ”

วินาทีต่อมา

ท้องนภาหมุนวน

โต๊ะเตี้ย ทะเลหมู่เมฆ ศาลาทรุดโทรมและสิ่งต่าง ๆ ที่อยู่รอบข้างพลันหายไป

เพียงชั่วพริบตา ทุกสิ่งพลันปรากฏขึ้นอีกครั้ง

ผู้ชายพบว่าตัวเขานั่งอยู่ที่เดิม

โต๊ะเตี้ยยังอยู่ตรงนั้น

ไอบนน้ำชาพวยพุ่งขึ้นมาอย่างเงียบงัน

ทุกสิ่งรอบข้างดูปลอดภัย

ราชาภูตผีแห่งยมโลกยังนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามขณะมองเขาอย่างเงียบงัน

ผู้ชายเงียบไปสักพักก่อนถามว่า “ภาพมายาหรือ”

กู่ฉิงซานส่ายหน้า

ผู้ชายรออีกครั้ง แต่กู่ฉิงซานเพียงปิดปากไม่กล่าวอะไร

เขากล่าวช้า ๆ ว่า “ความสามารถของราชาภูตผีคาดไม่ถึงจริง ๆ แต่ไม่ว่ายังไง เจ้าก็ยังต้องตาย!”

กู่ฉิงซานถูกปกคลุมอยู่ในโลหิตอีกครั้ง

…หน้ากากคำสาป สูบโลหิต!

แทบจะในเวลาเดียวกัน กู่ฉิงซานพลันถือดาบพิภพก่อนแทงใส่เขา

ผู้ชายหยิบตะเกียบทองคำหนึ่งคู่ออกมา

ไม่ว่าดาบยาวจะเปลี่ยนทิศทางยังไง สุดท้ายตะเกียบทองคำก็รับไว้ได้ทัน

ประกายดาบเจิดจ้าบนดาบหายไปทันทีก่อนถูกตะเกียบทองคำหนีบเอาไว้

“เหอะ ราชาภูตผีช่างโง่…”

ก่อนจะทันได้พูดจบ แสงอสนีบาตเจิดจ้าพลันปรากฏขึ้นบนดาบยาว

พลังอสนีบาตเหนือธรรมชาติ สะเทือนฝัน!

ผู้ชายแข็งทื่อทันที ไม่สามารถขยับได้

ผลของมันอยู่ที่ห้าวินาที

ดวงตาของกู่ฉิงซานคมปลาบ

ในความว่างเปล่า ดาบยาวอีกเล่มพลันปรากฏขึ้นขณะแทงหัวใจของผู้ชาย

…ดาบศักดิ์สิทธิ์!

ก่อนพลังงานดาบจะมาถึงร่างของอีกฝ่าย ตะเกียบทองคำพลันระเบิดภาพมายาสองร่างออกมาเพื่อรับมือกับดาบยาว

…นี่คือพลังของกฎเกณฑ์แห่งเหตุผล ย่อมสามารถรับมือทุกการโจมตีได้!

แต่น่าเสียดาย

ดาบของกู่ฉิงซานข้ามภาพมายาของตะเกียบทองคำก่อนแทงตรงเข้าที่หน้าอกของผู้ชาย

ดาบยาวอีกเล่มแทงจากข้างหลังของผู้ชาย

ดาบลับ นางแอ่นหวนกลับ!

“ปะ... เป็นไปไม่ได้” ผู้ชายไม่อยากเชื่อตาตัวเองขณะกล่าวอย่างยากลำบากว่า “นี่คือตะเกียบทองคำของนายท่าน ไม่มีอะไรที่สามารถผ่านมันไปได้…”

กู่ฉิงซานกล่าวอย่างแผ่วเบาว่า “เจ้ารู้แค่ว่านายท่านทรงพลัง แต่เจ้าไม่รู้ว่าการนำไฟฟ้าของทองคำอยู่ในอันดับสามของตระกูลโลหะ อันดับสองคือทองแดง อันดับหนึ่งคืออลูมิเนียม”

ผู้ชายจ้องมอง ไม่พูดอะไร ท้ายที่สุดชี้ไปที่ดาบตรงหน้าอก

ตะเกียบทองคำจะต้องสามารถต้านทานการโจมตีได้สามครั้ง

เขาไม่รู้จริง ๆ ว่าทำไมตะเกียบทองคำถึงล้มเหลวในครั้งนี้

กู่ฉิงซานส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า “ข้าไม่บอกเจ้าหรอกนะ”

ผู้ชายกระอักโลหิต แต่เพราะหน้ากากบังเอาไว้ ทำให้มันไหลอาบลงที่คอ

เขาเอียงศีรษะก่อนถึงแก่ความตาย

..............................