1049 ผู้ปลุกโลกธุลีเมื่อช้านาน
ตอนที่ 1049 ผู้ปลุกโลกธุลีเมื่อช้านาน
ดาบยาวฟันผ่านความว่างเปล่า
แหวนสี่วงม้วนอยู่ในอากาศช้าๆ ขณะถูกปลายคมดาบฟันวงแล้ววงเล่า
เหมือนกับฟองอากาศที่เปราะบาง แหวงสี่วงแตกสลายทีละวงก่อนถูกกลืนกินโดยประกายดาบบนดาบยาว
แหวนราชาและแหวนผู้พิทักษ์หายไปสิ้น เหลือไว้เพียงถ้อยคำอดีตในประวัติศาสตร์ของเหล่าเทพ
เกิดความเงียบชั่วขณะ
พลังที่มองไม่เห็นกระจายออกจากความว่างเปล่าขณะกวาดผ่านทั่วโลก
คำสาบานของเหล่าเทพถูกทำลาย!
อีกไม่ช้าเมืองเรเควี่ยมจะปรากฏขึ้นในโลกเก้าร้อยล้านชั้น!
“ไม่!”
เสียงร้องอันเกรี้ยวกราดและสิ้นหวังของเทพแห่งชีวิตดังก้องทั่วโลก
แต่มันเปล่าประโยชน์ ทุกสิ่งไม่อาจหลีกเลี่ยงได้
ในวังวนความว่างเปล่าอันมืดมิด วัตถุขนาดใหญ่ยื่นออกจากร่างของมัน
หกแขน สองหน้า ร่างสูงเท่ากับตึกหลายสิบชั้น เปลวเพลิงสีเทาที่เต็มไปด้วยความโอ่อ่าห้อมล้อมทั่วร่าง
วิญญาณกรีดร้อง
มันกำลังรอเหยื่ออยู่นานแล้ว
ตอนนี้ ในที่สุดมันก็สัมผัสได้ถึงการสั่นสะเทือนที่แปลกประหลาดและมั่นคงในความว่างเปล่า
นี่มันอะไรกัน!
มันมองไปทางเมืองเรเควี่ยมช้าๆ
“ซ่อนอยู่… ในนั้นหรือ”
วิญญาณกรีดร้องกระซิบเสียงต่ำ ร่างกายสั่นไหวก่อนพุ่งไปทางเมืองเรควี่ยม
ในเวลาเดียวกัน
กู่ฉิงซานเก็บดาบพิภพ จิตขยับเล็กน้อย
แสงและเงาก่อตัวขึ้นจากร่างของเขาก่อนกระโดดมาอยู่บนฝ่ามือ ก่อเกิดเป็นเหรียญที่มีลวดลายตัดกันระหว่างสีทองและสีเงิน
นี่คือเหรียญปฐพี สัญลักษณ์ของดินแดนสี่เสาศักดิ์สิทธิ์
ในเวลาเดียวกัน แถวข้อความแจ้งเตือนปรากฏขึ้นบนหน้าต่างระบบเทพสงคราม
“ผู้ปกครองเสาศักดิ์สิทธิ์แห่งปฐพี โปรดเลือกพลังที่ท่านอยากใช้งาน”
“พลังทางเลือก: โชคที่แท้จริง คุมขัง พำนัก”
กู่ฉิงซานชำเลืองมองก่อนลอบกล่าวในใจว่า “ใช้งานโชคที่แท้จริง”
ข้อความแจ้งเตือนใหม่ปรากฏขึ้นบนหน้าต่างระบบเทพสงคราม
“ท่านได้เลือกใช้โชคที่แท้จริง”
“ความสามารถนี้จะทำงานเป็นเวลาสิบสองชั่วโมง”
“หลังจากความสามารถนี้สิ้นสุดลง ท่านต้องรอสามสิบวันจึงสามารถใช้พลังของเสาศักดิ์สิทธิ์แห่งปฐพีได้อีกครั้ง”
แถวหิ่งห้อยขนาดเล็กรวมตัวก่อนหายไปจากสายตาของกู่ฉิงซาน
กู่ฉิงซานมองทุกคนและกำลังจะพูด แต่แถวตัวอักษรยาวพลันปรากฏขึ้นในความว่างเปล่า
“หมายเหตุ”
“ท่านได้รับสมบัติแปลกประหลาด: เชือกแห่งเมฆาสัญจร”
“ท่านได้รับตัวตนที่สาบสูญ: ‘ผู้ปลุกโลกธุลีเมื่อช้านาน’ ด้วยตัวตนนี้ ท่านจะถูกบดบัง
โดยโลกธุลีที่เคยถูกทำลายในยุคโบราณ”
“ท่านได้รับองค์ประกอบลึกลับ: ที่พักพิงน่าสงสัยของโลกอดีต”
“โปรดให้ความสนใจเป็นพิเศษ”
“ท่านมีโชคที่แท้จริงและโชคพิเศษพร้อมกัน ทั้งสองซ้อนทับกันจนก่อเกิดสกิลเทพแห่งชะตากรรม: การตัดสินใจด้วยถ้อยคำแห่งชะตากรรม (หายาก) (พิเศษ) (ไม่สังเกตเห็น) (ไม่แปรเปลี่ยน)”
“จำนวนครั้งของสกิลเทพที่ใช้ได้: สามครั้ง”
“หลังจากใช้ครบสามครั้ง โชคที่แท้จริงของท่านจะหมดลง ท่านจะสามารถใช้ได้อีกครั้งหลังจากผ่านไปสามสิบวัน”
หัวใจของกู่ฉิงซานเต้นตึกตักอย่างบ้าคลั่ง
ในโลกใบนี้ เขาไม่เคยได้ยินสกิลเทพแห่งชะตากรรมมาก่อน
มันไม่เคยมีมาก่อน!
กู่ฉิงซานรีบถามว่า “หน้าต่างระบบเทพสงคราม ข้าจะใช้ความสามารถของ ‘การตัดสินใจด้วยถ้อยคำแห่งชะตากรรม’ ได้อย่างไร”
‘ติ๊ง!’
หน้าต่างระบบเทพสงครามตอบว่า “นี่คือสกิลเทพที่หายากมาก ถ้าท่านอยากรู้รายละเอียด ท่านต้องมอบพลังวิญญาณให้ข้าห้าร้อย… ไม่สิหนึ่งพันแต้ม”
กู่ฉิงซานพูดไม่ออก
คำพูดของหน้าต่างระบบเทพสงครามรัวเร็วจนกู่ฉิงซานรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย
แต่มันไม่มีทางอื่นแล้ว เมื่อเห็นว่าสองเทพกำลังจะมาเจอหน้ากัน เขาจะต้องหาทางใช้สกิลนี้ให้ได้!
“เอาไปเลย เร็วเข้า!”
กู่ฉิงซานกล่าว
พลังวิญญาณของเขาลดลงหนึ่งพันแต้มทันที
หน้าต่างระบบเทพสงครามเริ่มอธิบาย
“สิ่งที่เรียกว่า ‘การตัดสินใจด้วยถ้อยคำแห่งชะตากรรม’ คือถ้อยคำที่ท่านกล่าวออกมาเพื่อกำหนดทิศทางการแปรเปลี่ยนที่แท้จริงของบางสิ่ง”
“หากท่านใช้ถ้อยคำเพื่อตัดสินใจเกี่ยวกับการคงอยู่ ไม่เพียงแค่ท่านสามารถกำหนดชะตากรรมบางอย่างได้เท่านั้น แต่ยังทำให้มันเข้าใกล้ทิศทางที่ท่านกล่าวด้วยความเป็นไปได้สูงอีกด้วย”
“นี่คือพลังที่ยิ่งใหญ่มาก ท่านจึงสามารถใช้พลังดังกล่าวได้เพียงสามครั้ง”
“จำให้ดี พวกเราต้องใช้พลังนี้ร่วมกับสภาพจริงของสิ่งต่างๆ อย่าได้พูดในสิ่งที่ไม่อาจบรรลุได้อย่างสมบูรณ์ออกมา นั่นคือข้อห้ามในกฎพื้นฐานของโลกแห่งชะตากรรม ผลลัพธ์นับว่าร้ายแรงมากนัก”
กู่ฉิงซานถามว่า “เจ้าช่วยยกตัวอย่างให้ข้าได้หรือเปล่า”
หน้าต่างระบบเทพสงครามตอบว่า “ยกตัวอย่างเช่น ท่านบอกว่าเทพแห่งชีวิตจะต้องสวามิภักดิ์ต่อท่านทันที… เมื่อเทียบความต่างด้านพละกำลังกับความสัมพันธ์ของท่านที่มีต่อนาง เรื่องนี้ย่อมไม่สอดคล้องกับกฎพื้นฐานของการพัฒนาสิ่งต่างๆ จนไม่สามารถทำให้เกิดขึ้นได้ พลังแห่งชะตากรรมก็จะย้อนกลับมาเล่นงานท่าน”
“แล้วข้าสามารถบอกอะไรได้บ้างล่ะ” กู่ฉิงซานถาม
“พูดแบบง่ายๆ ยิ่งท่านเข้าใกล้เป้าหมายมากเท่าไหร่ พลังของโชคก็จะยิ่งมากตามเท่านั้น”
“เข้าใจล่ะ” กู่ฉิงซานกล่าว
เขาพลันเงยหน้ามองท้องนภา
ทุกคนก็เงยหน้ามองท้องนภาเช่นกัน
‘ตูม!’
มีการปะทะอย่างรุนแรงในส่วนลึกของท้องนภา
เสียงผู้ชายเกรี้ยวกราดดังมาจากไกลลิบ
“ซ่อนอยู่ที่นี่หรือ บัญญัติสุดท้าย ในที่สุดข้าก็ตามเจ้าทันจนได้”
นี่คือเสียงผู้ชายของวิญญาณกรีดร้อง!
บนปฐพี เทพแห่งชีวิตตวัดหนวดสีดำนับไม่ถ้วนก่อนพุ่งขึ้นสู่ส่วนลึกของท้องนภา
โดยไม่รอคำสั่งของกู่ฉิงซาน ลอร่ากางร่ม
ทุกคนหายไปในความว่างเปล่า
เสียงของจางหยิงห่าวพลันดังขึ้น
“เจ้าแน่ใจกับการเดิมพันนี้หรือเปล่า”
ปากของกู่ฉิงซานกระตุกเล็กน้อยก่อนตอบว่า “ถ้าเริ่มมามือดีก็มีชัยไปกว่าครึ่ง”
“ถ้าอย่างนั้น ลุยกันเลย”
เมื่อความว่างเปล่าขยับ บางสิ่งคล้ายกับจากไป แต่ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เหนือท้องนภา ชิ้นส่วนข้อความศักดิ์สิทธิ์สีทองโปร่งแสงถูกบดขยี้จนแตกสลาย
‘ตูม!’
เขตอาคมโลกเปราะบางจนถึงขีดสุด แต่มันยังไม่จางหายอย่างสมบูรณ์
วิญญาณกรีดร้องไม่รออีกต่อไป มันเปิดฉากโจมตีชุดใหญ่แล้ว
“ช้าก่อน!”
เสียงกรีดร้องของเทพแห่งชีวิตดังไปทั่วโลก
‘ตูม!’
‘ตูม!’
วิญญาณกรีดร้องเมินคำพูดของนาง
อย่ามาล้อเล่นน่า หลังจากรอสังหารบัญญัติสุดท้ายมาตั้งนาน ครั้งนี้จะให้มันตัดใจได้อย่างไร
เขตอาคมทั้งหมดแตกสลายแห่งแล้วแห่งเล่าเพราะวิญญาณกรีดร้อง
วิญญาณกรีดร้องเคลื่อนลงมา
มันเข้าสู่โลกใบนี้ก่อนเคลื่อนลงมาอยู่ฝั่งตรงข้ามเทพแห่งชีวิตขณะมองอีกฝ่าย
ในที่สุดสัตว์ประหลาดขนาดใหญ่สองตัวก็ได้มาพบกันในตอนนี้
ตอนนี้ พวกกู่ฉิงซานเข้าประชิดแล้ว
ห่างจากสองเทพออกไปสามสิบฟุต ลอร่าลังเล
กู่ฉิงซานกล่าวว่า “อย่ากลัว เข้าไปใกล้ๆ”
ลอร่าได้ยินเช่นนั้นจึงกัดฟันแล้วเข้าใกล้อีกสิบฟุต
“ไปต่อ” กู่ฉิงซานกล่าว
ลอร่าไปต่อ
ทุกคนก้าวไปข้างหน้าพร้อมกัน
จนกระทั่งร่มเข้าใกล้ไหล่ของเทพแห่งชีวิต
ถ้ามีใครสามารถมองเห็นพวกเขาได้จะพบว่าพวกเขาแทบจะอยู่ติดหูเทพแห่งชีวิตแล้ว
กู่ฉิงซานมองเทพสององค์
พวกมันกำลังเผชิญหน้ากันเพื่อพยายามรับรู้พละกำลังของอีกฝ่ายจากความผันผวนของพละกำลัง
“เอาไงต่อ กู่ฉิงซาน ข้ากลัวที่จะอยู่ตรงนี้เหลือเกิน”
ลอร่าร้องไห้
“ขอเวลาข้าหนึ่งนาที” กู่ฉิงซานกล่าว
ก่อนเทพสององค์จะได้พูด เขาขยับความคิดอย่างแผ่วเบาเพื่อเริ่มใช้งาน “การตัดสินใจด้วยถ้อยคำแห่งชะตากรรม” ครั้งที่หนึ่ง
เขาหันหน้าไปทางหูของเทพแห่งชีวิตพลางกระซิบว่า “เจ้าก็รู้ส่วนสำคัญที่สุดอยู่แก่ใจ: มันมาที่โลกใบนี้เพื่อบัญญัตินั่น… เจ้าจะปล่อยให้มันรอดกลับไปไม่ได้!”
หลังจากนั้น กู่ฉิงซานกล่าวกับลอร่าทันทีว่า “ไปได้เลย!”
ราวกับลอร่าได้รับการอภัยโทษ นางถือร่มไว้ก่อนพาทุกคนออกมาอย่างรวดเร็ว
ตอนนี้ เทพแห่งชีวิตอ้าปากถามว่า “เจ้าทำลายโลกข้าเพื่อมาเอาบัญญัติอย่างนั้นหรือ”
วิญญาณกรีดร้องผงะเล็กน้อย จากนั้นจึงเผยรอยยิ้มแล้วตอบว่า “ใช่ ข้าอยากฆ่าผู้ครอบครองบัญญัตินั่น… ฆ่ามันให้ตาย! บัญญัติในตัวมัน หนีรอดจากฝ่ามือข้าไปได้!”
เทพแห่งชีวิตนิ่ง
ชัดเจน
เจ้านี่ถึงกับมาเพราะไพ่บัญญัติที่นางครอบครอง
แต่ไพ่ใบนี้ถูกปรับแต่งแล้ว
นี่มันของนาง!
เทพแห่งชีวิตกลอกตาแล้วกล่าวว่า “ถ้าข้าสามารถช่วยเติมเต็มความปรารถนาของเจ้าได้ เจ้าจะมอบสิ่งประดิษฐ์วิญญาณให้ข้าเท่าไหร่ล่ะ”
“สิ่งประดิษฐ์วิญญาณ นี่เจ้าอยากได้สิ่งประดิษฐ์วิญญาณหรือ”
“ใช่ ข้าต้องการสิ่งประดิษฐ์วิญญาณ”
มีร่องรอยเสียดสีที่มุมปากของวิญญาณกรีดร้อง แขนทั้งหกอ้าออก จากนั้นจึงกล่าวเหยียดหยันว่า “โลกเก้าร้อยล้านชั้นกำลังจะตกอยู่ในมือข้าอย่างสมบูรณ์ ตราบที่เจ้าส่งผู้ครอบครองบัญญัติคนนั้นมา เจ้าสามารถเอาสิ่งประดิษฐ์วิญญาณกี่ชิ้นก็ได้ตามที่ต้องการ”
เทพแห่งชีวิตมองสีหน้าเหยียดหยันของอีกฝ่ายก่อนดวงตาค่อยๆ หรี่ลง
“ก็จริง… เจ้ามีโลกเก้าร้อยล้านชั้น… มีสิ่งประดิษฐ์วิญญาณนับไม่ถ้วน...”
นางพึมพำ
วินาทีต่อมา
ทุกคนเห็นบุปผาตรงหน้า หนวดสีดำหลายสิบเส้นเข้ารัดแขนขาของวิญญาณกรีดร้องอย่างสมบูรณ์
วิญญาณกรีดร้องไม่ขยับ เพียงแค่มองอีกฝ่ายเพื่อประเมินความตั้งใจที่แท้จริง
มันตะโกนเสียงต่ำว่า “เจ้าพยายามให้ที่พักพิงผู้ครอบครองบัญญัติคนนั้นหรือ”
เทพแห่งชีวิตพลันระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“ในเมื่อเจ้าอยู่ที่นี่แล้วก็ตายมันที่นี่แหละ!”
“ทำไมล่ะ” วิญญาณกรีดร้องถาม
เทพแห่งชีวิตมองมัน แววตาเผยความโหดเหี้ยม
“เพราะทันทีที่ฆ่าเจ้าได้ ไม่ว่าจะบัญญัติหรือสิ่งประดิษฐ์วิญญาณทั้งหมดของเจ้า พวกมันก็จะตกเป็นของข้า!”
หนวดสีดำจากทั่วทุกมุมโลกพุ่งขึ้นท้องนภา เข้ารัดวิญญาณกรีดร้องรอบด้านจนก่อตัวเป็นทรงกลมสีดำขนาดยักษ์ที่บิดตัวไปมา
ทันใดนั้น เสียงอันเกรี้ยวกราดกับเสียงถอนหายใจดังมาจากทรงกลมสีดำ
“วิญญาณของทุกสรรพสิ่งในโลกคืออาหารของข้า เจ้าไม่แม้แต่จะให้ความเคารพเทพอย่างข้าแบบนี้ วิญญาณของเจ้าจะต้องกลายเป็นอาหารของข้า”
ห่างจากพวกเขาหลายร้อยฟุต กู่ฉิงซานยืนอยู่ในความว่างเปล่าขณะมองฉากนี้เงียบๆ
“อย่าคลายมือเด็ดขาด ดูท่าพวกเราต้องถอยแล้ว”
เขากล่าวอย่างแผ่วเบา
เมื่อลอร่าได้ยินคำพูด นางถือร่มหลากสีสันก่อนพาทุกคนกลับอย่างรวดเร็ว
วินาทีต่อมา
การต่อสู้ของสองเทพก็ได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ!
…………………………