1013 มาเยือน
ตอนที่ 1013 มาเยือน
เมื่อได้ยินชื่อเฮยไห่ กู่ฉิงซานสูดหายใจเข้าลึกๆ
เป็นแบบนี้เองสินะ
ถ้าแบบนี้ ทุกสิ่งก็มีเหตุผล
เขาต้องช่วยนาง
ตอนนี้นางเป็นความหวังเดียวที่จะต่อกรกับวิญญาณกรีดร้องได้!
“ขอบคุณที่ให้ข้ารู้หลายเรื่องขนาดนี้”
เขาขอบคุณเชี่ยนหยาจากใจจริง
หากไม่มีเชี่ยนหยาช่วยบอกข้อมูล เขาคงต้องพยายามอย่างหนักกว่าจะหาสิ่งเหล่านี้จนเจอ
ยังไงเสีย นี่ก็เป็นความลับของเมืองเรเควี่ยม
ยกตัวอย่างเช่น จุดจบของโลกภายใน การล่วงลับของเจ็ดเทพและการเดินทางของเฮยไห่ สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ความลับที่คนธรรมดาจะสามารถรับรู้ได้ ในเมืองเรเควี่ยมเองก็มีเพียงตระกูลราชวงศ์กับผู้พิทักษ์เท่านั้นที่รู้
“นางบอกว่าอยากขอบคุณเจ้า นี่เป็นเพียงความพยายามเล็กน้อยที่นางสามารถทำได้”
เชี่ยนหยาพยักหน้าแล้วพูดต่อ
เย่เฟยหลีฟังก่อนทวนซ้ำ
“หลังจากการโฆษณาชวนเชื่อของสี่เทพ ทุกคนในตอนนี้คิดว่าวิญญาณจะถูกเลือกหลังจากตายไปแล้วก่อนเข้าสู่สรวงสวรรค์ที่แท้จริง”
“ข้าไม่รู้ว่านี่ใช่ภาพมายาที่สร้างโดยสัตว์ประหลาดหรือเปล่า”
“ความจริง หลังจากที่มีคนตาย วิญญาณจะถูกมันกลืนกิน”
“ตระกูลราชวงศ์ที่ปกครองทั้งโลกไม่ใช่คู่ต่อสู้ของสี่เทพ ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของสัตว์ประหลาดน่าสะพรึงนั่น พวกเขาทำได้แค่มีชีวิตรอดต่อไปเท่านั้น”
กู่ฉิงซานขัดเย่เฟยหลีก่อนถามด้วยความสับสนว่า “ในเมื่อสัตว์ประหลาดทรงพลัง ทำไมมันไม่ทำลายตระกูลราชวงศ์ไปเสียเลยล่ะ”
“ตอนแรก สัตว์ประหลาดใช้วิธีแปลกประหลาดเพื่อลอบเข้าเมืองเรเควี่ยม มันกลืนกินกฎเกณฑ์แห่งความตายของเมืองเรเควี่ยมแล้วเข้ามาแทนที่จึงสามารถลอบเข้าสู่โลกใบนี้ได้สำเร็จ”
“มันควบคุมโชคชะตาของวิญญาณทั้งหมดในโลกใบนี้หลังจากพวกเขาตายแล้ว”
“จนกระทั่งมันกลายเป็นกฎเกณฑ์แห่งความตายในโลกใบนี้จึงได้พบว่าตระกูลราชวงศ์มีหนทางทำลายเมืองเรเควี่ยม”
กู่ฉิงซานเผยสีหน้าตกตะลึงออกมา
หากทั้งโลกถูกทำลาย เช่นนั้นกฎเกณฑ์ของโลกใบนี้จะถูกทำลายด้วยเช่นกัน
สัตว์ประหลาดตัวนี้อาจจะไม่ถูกสังหารทันที แต่อย่างน้อยก็ต้องได้รับบาดเจ็บสาหัส
ตัวมันเองได้รับบาดเจ็บมาจากความพยายามร่วมกันของเทพมาหนหนึ่งแล้ว มันย่อมไม่เต็มใจที่จะได้รับบาดเจ็บเพิ่มอีก
หลังจากนั้น เย่เฟยหลีทวนต่อว่า “เมื่อสัตว์ประหลาดพบเรื่องนี้เข้า มันก็สายเกินกว่าจะมาเสียใจแล้ว ทำได้เพียงยอมรับเรื่องนี้ชั่วคราวและปล่อยให้ตระกูลราชวงศ์คงอยู่ต่อไป”
“สัตว์ประหลาดในการสนับสนุนสี่เทพจอมปลอมเพื่อควบคุมอำนาจ แต่สำหรับตระกูลราชวงศ์ สัตว์ประหลาดยังไม่กล้าทำอะไรมากนัก ไม่อย่างนั้น ทันทีที่ตระกูลราชวงศ์ตัดสินใจลงมือเมื่อไหร่ มันมีจุดจบไม่สวยแน่ ๆ ”
“ข้าเข้าใจ” กู่ฉิงซานถอนหายใจ
ลอร่ามองเขาก่อนถามอย่างวิตกว่า “กู่ฉิงซาน ตอนนี้พวกเราควรทำยังไงดี”
“ฆ่าสี่เทพจอมปลอมแล้วเอาชิ้นส่วนไพ่กลับคืนมา” กู่ฉิงซานตอบ
จางหยิงห่าวถามว่า “แล้วสัตว์ประหลาดนั่นล่ะ”
กู่ฉิงซานส่ายหน้าแล้วตอบว่า “เทพยังฆ่ามันไม่ได้ พวกเราย่อมทำไม่ได้เช่นกัน ซ่อนตัวคงเป็นทางเลือกที่ดีกว่า”
จางหยิงห่าวได้ยินดังนั้นก็ตกอยู่ในห้วงความคิด
ผ่านไปสักพักใหญ่ เขากล่าวว่า “เรื่องนี้มีความไม่แน่นอนมากเกินไป เจ้าสี่คนนั้นแข็งแกร่งกว่าพวกเรามาก สัตว์ประหลาดน่าสะพรึงนั่นทรงพลังยิ่งกว่าในฐานะส่วนหนึ่งของกฎเกณฑ์โลกใบนี้ เจ้าคิดว่าพวกเราจะสามารถหลีกเลี่ยงได้หรือ”
กู่ฉิงซานถอนหายใจแล้วตอบว่า “แน่นอนว่าทำกันเองไม่ได้ เพราะงั้นพวกเราต้องการความช่วยเหลือ”
“ราชาหรือ”
“ถูกต้อง”
“ข้าไม่ชอบเขาเลย”
“แต่ตอนนี้พวกเราทำได้เพียงร่วมมือกับเขาเท่านั้น พูดตามตรง คนอย่างเขาไม่ใช่คู่หูที่ดีเลย”
มีความลังเลระหว่างทั้งสองคน
ดวงตาของพวกเขาจับจ้องเด็กที่กำลังหลับอยู่
เด็กนอนหลับสนิท
ตอนนี้ เชี่ยนหยากล่าวออกมาอีกประโยค
เย่เฟยหลีทวนให้ฟัง “นางบอกว่าเจ้าควรจำสิ่งหนึ่งเอาไว้ ลูกหลานเทพทุกคนในโลกใบนี้เกิดมาพร้อมกับสกิลวิเศษ บางคนอาจจะไม่ทรงพลังก็จริง แต่สกิลวิเศษนั่นเหนือกว่าพละกำลัง ไม่มีขีดจำกัดใดๆ”
“ยิ่งกว่านั้น ราชาของเมืองเรเควี่ยมในยุคนี้แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาราชาที่เคยมีมา นางบอกว่าเจ้าอย่าประมาทไป ไม่อย่างนั้นสถานการณ์อาจจะพลิกกลับเอาได้”
กู่ฉิงซานพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “ข้าเข้าใจ ข้าอยากถามอย่างหนึ่ง นางรู้สกิลวิเศษของราชาหรือเปล่า”
“นางบอกว่าสกิลวิเศษของราชายุคนี้มีชื่อว่าพันร่าง สกิลวิเศษนี้ทำให้ราชาหยิบยืมสกิลวิเศษของราชาคนก่อนได้ทั้งหมด”
กู่ฉิงซานนิ่ง
จางหยิงห่าวนิ่ง
“แสดงว่าเขาคือราชาผู้แข็งแกร่งที่สุด” ลอร่ากล่าวจากใจจริง
ก๊อก!
ก๊อก!
ก๊อก!
ทันใดนั้น มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
กู่ฉิงซานมองจางหยิงห่าว
จางหยิงห่าวส่ายหน้าก่อนส่งสัญญาณว่ากับดักยังไม่ทำงาน เขาไม่สังเกตเห็นว่ามีใครมา
จิตเทพของกู่ฉิงซานถูกปล่อยออกไปแต่เขาไม่เห็นตัวตนใดๆ
ก๊อก!
ก๊อก!
ก๊อก!
เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง
ทันใดนั้น จางหยิงห่าว เย่เฟยหลีและลอร่าไม่สามารถขยับได้
พวกเขาคล้ายกับติดอยู่ในมิติแคบ ไม่สามารถขยับได้แม้แต่แขนสักข้าง
กู่ฉิงซานรู้สึกถึงการหดตัวอย่างรุนแรงของมิติรอบข้าง
มิติเหล่านี้บีบรัดมายังร่างของเขา ในเวลาเดียวกัน พวกมันรวมตัวกันเป็นกำแพงที่มองไม่เห็นราวกับกำลังเตรียมจะเหลือพื้นที่ให้เพียงร่างของเขาเท่านั้นที่อยู่ได้
ทันใดนั้น ดวงตาของกู่ฉิงซานคล้ายกับสัมผัสบางสิ่งได้ กระแสอากาศที่มองไม่เห็นระเบิดออกมาอย่างรุนแรง ขจัดมิติที่หดตัวอย่างรวดเร็ว
มันหายไปอย่างง่ายดาย
กู่ฉิงซานประหลาดใจเล็กน้อยเช่นกัน
ในความว่างเปล่า เสียงที่คาดไม่ถึงดังขึ้น
“อะไรกัน”
เมื่อเสียงนี้ดังขึ้น เหล่าต้าที่นอนอยู่บนโซฟาลุกขึ้นยืนอยู่ข้างกู่ฉิงซาน
“นี่คือประตูต่างมิติปิดตาย สกิลวิเศษประเภทเสียง ทำให้ทุกคนถูกขังในมิติ ไม่สามารถขยับได้” เหล่าต้ากระซิบ
“จริงหรือ ฟังดูดีมากเลยนะ” กู่ฉิงซานกล่าวอย่างแผ่วเบา
บนหน้าต่างระบบเทพสงคราม แถวหิ่งห้อยสองแถวปรากฏขึ้น
“เพราะผลจากพลังโกลาหล โลกคู่ขนาน โลกภายใน ดาบ ดิน น้ำ ไฟและลม โลกแห่งเนตรของท่านจึงทำลายสกิลวิเศษ ประตูต่างมิติปิดตาย”
“วิชาโลกแห่งเนตรของท่านยังคงสั่งสมพลัง”
ความคิดของกู่ฉิงซานกวาดออกไป จิตของเขาขยับ
ดาบยาวสี่เล่มปรากฏขึ้นด้านหลังของเขา
เขายื่นมือออกไปคว้าดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพ
อันตราย
อีกฝ่ายไม่กล่าวทักทาย แต่กลับขังจางหยิงห่าว เย่เฟยหลีและลอร่าทันที
นี่เป็นการยั่วยุที่อันตราย
หากพวกเขาทุกคนถูกขังเอาไว้ อีกฝ่ายอาจจะคิดว่าพวกเขาไม่มีภัยคุกคาม อาจจะรีดเค้นข้อมูลมีค่าออกมาก่อน จากนั้นค่อยทำการสังหาร!
กู่ฉิงซานมองความว่างเปล่าแล้วกล่าวอย่างไม่ใส่ใจว่า “นี่คือการเคาะประตูที่ไม่สุภาพที่สุดเท่าที่ข้าเคยได้ยินมา ถ้าอยากตายนักก็เข้ามา”
เขาเริ่มหงุดหงิด
ขอแค่อีกฝ่ายกล้าลงมือ ต่อให้กู่ฉิงซานใช้พลังวิญญาณหนึ่งล้านแต้มที่เหลือ เขาก็สามารถสังหารอีกฝ่ายได้ทันที!
ราวกับรู้สึกถึงจิตสังหารนี้ ความว่างเปล่าตกอยู่ในความเงียบ
“น่าประหลาดใจจริงๆ นอกจากอัครสาวกผู้ถูกเนรเทศแล้ว ถึงกับมีอีกคนที่สามารถขัดขืนสกิลวิเศษของข้าได้”
เสียงนั้นกล่าวกับตัวเองด้วยความคาดไม่ถึง
ในความว่างเปล่า ชายผู้สวมมงกุฎกับชุดคลุมสีขาดโอ่อ่าออกมา
ราชาเมืองเรเควี่ยม
“ขออภัยที่ข้าเสียมารยาท ยังไงเสีย ข้าอยากรู้ว่าคนแบบไหนถึงทำให้ลูกน้องทั้งสองของข้าพลาดท่าได้” ราชาขอโทษ
เขามองลูกน้องสองคนที่หมดสติอยู่บนพื้นอีกครั้งก่อนกล่าวกับตัวเองว่า “หลายปีมานี้ คนที่เป็นประโยชน์ยิ่งมายิ่งน้อยเหลือเกิน…”
กู่ฉิงซานจ้องเขาก่อนพบว่าอีกฝ่ายมองไม่เห็นภูตผีของเชี่ยนหยา
ใบหน้าของเชี่ยนหยาซีดเผือด นางรีบกล่าวบางสิ่งกับกู่ฉิงซาน
ทว่า เย่เฟยหลีถูกจองจำในมิติพิเศษ ทำให้ไม่สามารถส่งข้อความของนางให้ได้
จิตของกู่ฉิงซานขยับก่อนสัมผัสบางสิ่งได้ทันที
“ฉานนู่!” เขาตะโกนเสียงดัง
“ข้าพร้อมแล้ว นายท่าน!”
เสียงของฉานนู่ดังขึ้น
ดาบยาวราวกับน้ำสารทพุ่งไปที่หน้าเตียง เงาดาบสีดำไม่มีสิ้นสุดระเบิดออกมาอย่างรุนแรง
วิชาดาบลับ ดึงเงา!
เสียง “ตัง” ชัดเจนดังขึ้น
บางสิ่งในความว่างเปล่าคล้ายกับถูกสับเป็นชิ้นๆ
ดาบยาวรวบรวมประกายดาบทั้งหมดก่อนมาอยู่เหนือเตียงเพื่อปกป้องเด็กที่กำลังหลับอยู่
ดาบขุนเขาศักดิ์สิทธิ์หกภพทำลายทุกกฎเกณฑ์
ไม่น่าใช่ปัญหานักที่จะปกป้องเด็กเอาไว้
ขณะมองฉากนี้ เชี่ยนหยาถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก
สายตาของราชาจับจ้องดาบยาว คิ้วของเขาขมวด
เขากล่าวด้วยน้ำเสียงสับสนว่า “น่าแปลก เห็นได้ชัดว่านางตายไปแล้ว แต่เจ้ายังจะปกป้องลูกของนางเพียงเพราะมีข้อตกลงลับกับนางอย่างนั้นหรือ”
กู่ฉิงซานกล่าวว่า “เป็นเจ้า ไม่ใช่พวกข้า ที่สาบานกับนาง ความจริง พวกข้าเองก็ประหลาดใจเหมือนกัน ยังไงเสีย การฆ่าเด็กที่กำลังหลับอยู่ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาสามารถทำได้”
ราชาหุบปาก ดวงตาเผยแววเกรี้ยวกราดออกมา
เพียงชั่วครู่ กู่ฉิงซานแทบจะรู้สึกได้ว่าเขาโดนเล่นงานทันที
แต่การโจมตีไม่ได้ปรากฏขึ้นมา
“เจ้าจะไปรู้อะไร นี่มันเรื่องของพวกข้าตระกูลราชวงศ์กับพวกขยะ ไม่ได้เกี่ยวกับเจ้าที่เป็นคนนอก” ราชากล่าว
ราชาหันสายตามามองเหล่าต้า น้ำเสียงของเขาผ่อนคลายลง “คนแรกที่ได้อยู่บนมงกุฎแห่งดวงดาว เจ้าดูเหมือนจะได้รับบาดเจ็บสาหัสนะ แต่ยังสามารถขัดขืนสกิลวิเศษของข้าได้ นี่เกินกว่าที่ข้าคาดคิดเอาไว้มากนัก”
รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของราชาขณะมองทั้งสอง
“ทั้งสองคน ไม่ต้องห่วงเรื่องเล็กน้อยนี้เถอะ พวกเจ้าเพิ่งพิสูจน์พละกำลังของตัวเองให้ได้เห็น ต่อไป พวกเราสามารถนั่งคุยสถานการณ์ตอนนี้ได้”
“อาจจะมีหลายสถานการณ์ที่พวกเราสามารถร่วมมือกันได้”
กู่ฉิงซานและเหล่าต้ามองหน้ากัน
“พวกข้าก็สนใจเรื่องนี้เหมือนกัน”
ทั้งสองกล่าวพร้อมกัน
ก่อนที่คำพูดจะสิ้นสุดลง เหล่าต้าพุ่งเข้าใส่
เมื่อหนังสือของเขาพลิกไปที่หน้าหนึ่ง เขาถือมันไว้ในมือขณะเรียกบางสิ่งอย่างรวดเร็ว
กู่ฉิงซานหายไป
ราชาเย้ยหยันและกำลังจะพูดบางอย่าง แต่ทันใดนั้น ใบหน้าของเขาพลันเปลี่ยนไป
เขาพบว่าตัวเองถูกจองจำ
ประตูต่างมิติปิดตาย!
นี่คือสิ่งที่เขาหยิบยืมมาจากสกิลวิเศษของอดีตราชา แต่กลายเป็นว่าเขาถูกขังเสียเอง
ในความว่างเปล่า เสียงตื่นเต้นดังขึ้น
“ฟิ่วๆ!”
เพียงชั่วพริบตา กู่ฉิงซานลงมาจากท้องนภา
ดาบยาวเรียบง่ายที่มีประกายอสนีบาตรุนแรงตัดผ่านคอของราชา!
………………………………….