Chapter 24

Nilagpasan ko ito pero mabilis niyang hinablot ang braso ko.

"Ano ba, Ares! Pagnalaman ng Mama mong andito ka, baka mas lalo siyang magalit saakin!"

Bahagyang natawa ito sa sinabi ko pero walang kahit anong bahid na biro sa itsura niya. Napatuwid ako nang tayo at ramdam ang kalabog sa puso.

"Do you think I will let her hurt you, Ivanna?"

"Ina mo siya kaya possiblen—"

Hindi na nadugtungan ang sinabi ko.

"I don't care anymore, Ivanna! What's more important to me, is you and my child!" Parang kidlat ang kanyang boses.

Umiwas agad ako ng tingin at takot sa madilim at galit niyang titig saakin. Kumalabog ng malakas ang puso ko. Pakiramdam ko malulusaw ako ngayon sa ginagawa niya.

Kumawala ako ng malalim na hininga at binalik ang mga mata sakanya.

"Umuwi kana, Ares." Kalmado kong sabi kahit ramdam ko naman ang takot at panginginig sa buong katawan. Kailanman walang lalaking nagparamdam saakin ng ganito, siya lang.

Hindi ito natinag sa sinabi ko at nakitaan ko pa lalo ang galit sa buong itsura niya.

"Hindi ako aalis. I won't go home without you." Mariin niyang sabi.

"Hindi mo kasi ako naintindihan, Ares. Ayokong madamay ang anak ko, ayokong may mangyari sakanya. Babalikan kami ng ina mo pagnangyari iyon!" Hindi na napigilan medjo tumaas na ang boses ko. Bakit ba ayaw niya na lang makinig saakin!

Kung nakakalusaw lang ang mga titig niyang ito, baka kanina pa ako natutunaw!

"Anak ko rin.. Anak natin." Pagtatama niya. Gusto kong matawa sa sinabi nito. Ngumuso ako at pilit na pinakalma ang sarili. Binabaliw talaga ako ng lalaking ito!

Fine! Anak natin!

"Umalis kana bago pa malaman ni Mrs. Campbell ang pagpunta mo rito."

Nag-iba ang kanyang ekspresyon at bumalik ang takot ang pagmamakaawa niya saakin. Isang hakbang ang ginawa niya bago marahan na hinawakan ang magkabilang pisngi ko. Pilit kong iniwas ang mukha ko sakanya pero lagi niya iyon hinuhuli. Sa rahan ng haplos, parang gusto ko nalang pumikit.

"No..hindi ako papayag."

"Ares, ano ba-"

"I told you, I won't go home without you!" Iritado niyang putol saakin. Mukhang naubos na ang pasensya.

"P-paano ang Diana Avila na pinagkasundo uhh..sa'yo?" Halos mautal na ako nang tanungin ko iyon.

Nagtiim bagang ito lalo dahil sa sinabi ko.

"I don't care about her, Ivanna. Please stop mentioning her name."

Hindi ako kumibo at ramdam ang pangingilid ng luha. Bahagya ko naman itong tinulak pero ni hindi man lang siya nagalaw sa tulak ko.

Dahil walang kakayanan na mailayo siya saakin, ako na mismo ang humakbang paatras at iniwas ng bahagya ang mukha sakanya. Matindi ang kalabog ng puso ko at halos hindi na ako makahinga.

"Na-aawa ka lang saakin kaya mo ito ginawa, hindi ba?" Hindi ko na napigilan itanong iyon. Noon paman, ito na ang gumugulo sa isipan ko. Itong mga ginagawa niya, tungkol lang naman sa bata, hindi ba?

Saglit na tumingala ito at pumikit ng mariin. Hindi ko naman maiwasan mapansin ang paulit-ulit na pagkuyom ng kanyang panga. Bakit hindi siya makasagot? Tama nga ako, hindi ba?

"Naintindihan ko, Ares. Noon naman talaga, hindi mo na ako gusto. Una palang, ginugulo na kita."

Dahil sa sinabi ko ay mas dumilim lalo ang mga mata niya.

"Fuck with your words, Ivanna! I wouldn't chase you kung hindi kita mahal. Kung hindi mo ako binabaliw ng ganito!" Nakaawang ang labi ay nagulat ako sa sinabi niya at hindi inasahan iyon.

Bahagya akong natawa. Hindi alam kung paniniwalaan ko ba ang mga sinasabi niya. Ako mahal niya? Binabaliw ko siya? Impossible!

Nanatili naman ang mariin niyang titig saakin. Sa huli ako na mismo ang umiwas. Wala ng maatrasan ay sumandal na ang likuran ko sa malamig na dingding.

Kinabahan naman ako lalo nang humakbang ito palapit saakin at mabilis akong ikinulong sa bisig niya. Huminga ako ng malalim at pilit na pinakalma ang nahaharumintado kong puso.."Baby, please...let me stay here. Let me stay with you. Kung gusto mong tumira rito, sasamahan kita. I'll stay wherever you want."

Sa huli ay tuluyan ng bumagsak ang mga luha ko. Hindi ito gumalaw at pinamasdan lang ang pag-iyak ko sa harapan niya.

"Ares.."

Kung nakakapaso lang ang mga salitang narinig sakanya, baka kanina pa ako naging abo rito. Gusto kong matuwa at tumalon sa saya dahil sa wakas narinig ko na ang mga lahat ng ito.

Noon paman, hinintay ko na ito. Pero dahil sa nangayari at takot sa pagbabanta ng Ina niya saakin, gusto kong umurong. Oo mahal ko si Ares kahit sa sandaling nakikila ko siya. Walang kahit sinong lalaking ang nagparamdam saakin ng ganito.

Abot ko nga siya, pero pakiramdam ko ang liit-liit ko parin sakanya. Kahit anong gawin ko, hindi ko mapapantayan ang lalaking ito. Mas marami pa siyang makikita at makikilalang magagandang babae at mayaman katulad niya. Hindi gaya ko na mahirap at may-ari lang ng isang maliit na karenderya. Hindi ako bagay para sakanya.

Sigurado akong nabigla lang siya. Kung hindi ba ako nabuntis, hindi mangyayari ang lahat ng ito?

"Baka nabigla ka lang, Ares. Huwag mo akong bolahin."

"Baby..I will never fool you..please, believe me.." nakitaan ko ang takot sa mga mata niya. Isang bagay na madalas ko lang nakita sakanya.

Nagtiim bagang ako. Damn it! Kung  sana naging mayaman nalang ako, baka siguro magugustuhan ako ng ina niya. Pero ano ba ang magagawa ko? Karenderya lang ang meron kami. Isang dinuguan, adobo lang ang maibibigay ko!

"Alam mo ba ang sinasabi mo, Ares?Hindi ako gusto ng Mama mo! Bakit ako pa? Marami naman diyan na kasing yaman mo at mas bagay saiyo.."Umiwas agad ako nang tingin at hindi siyang kayang matignan ng diritso. Hindi ko alam kung naririnig niya ba ang huli kong sinabi sa sobrang hina.

"Wala akong pakialam ng opinyon ng ibang tao. You only matters to me, Ivanna."

Bumuhos lalo ata ang mga luha ko dahil sa narinig. Bwisit naman! Parte rin ba sa pagbubuntis ang pagiging sensitibo ko? Sa lahat ng sinabi niya, mas dito ako tinamaan. Mahal ba talaga ako ni Ares? Kung totoo nga, paano nangyari 'yon? Sumikip ata ang dibdib ko dahil sa rami ng iniisip.

"Baby, what are you thinking?"

Umiling-iling agad ako. Nanatili lang ang mga mata niya saakin. Dahil sa umaapaw na emosyon, isang hikbi na ang pinakawalan ko. Kailanman ay hindi ako umiyak ng ganito katindi sa harapan niya..

Lahat ng rason na pagpunta ko rito ay nawala nalang ng parang bola dahil sakanya, dahil sa mga sinasabi niya. Halo-halo na ang emosyon ko. Hindi ko alam kung dahil sa tuwa o galit ko.

Nakita ko ang pang-angat ng dalawang kamay nito at mabilis na pinusan ang mga luha ko. Seryoso at nanatiling naka-igting ang kanyang panga. Bumaba rin ang tingin nito sa labi ko. Dahil sa ginawa niyang ito ay mas lalo akong maging emosyonal. Mahinang nagmura ito.

"Damn it, baby.."

Tumingkayad ako at hindi na napigilan ang sariling dampian ang basa niyang labi. Hindi ito gumalaw at hinayaan ako. Bago ko pa tuluyan mailayo ang labi ko sakanya ay tuluyan niya ng dinikit ang katawan namin at hinalikan ako muli. Pumikit ako at dinama ang halik na binigay niya saakin. Sa sobrang gaan ng pakiramdam ko, hindi ko na napigilang mas idiin pa lalo ang halik. I heard him groaned.

Mas bumaba pa lalo ang halik niya sa leeg ko. Halos nawalana ako sarili.

"Ares.."

Ang bawat galaw sa kanyang kamay ay tinutukso ako. Halos napaliyad ako nang maramdaman ang mga kamay niya sa tiyan ko. Muli ay binalik niya ang mga halik sa labi ko. Halos hinahabol ko ang bawat hininga. Minsa'y umuungol sa ibang sensansyon na namumuo.

Uminit ang pisngi ko nang maramdaman ang umbok na tumutusok ngayon sa tiyan ko.

Nag-angat ako ng tingin at nakita kong nakatitig siya saakin habang namumungay ang mga mata. Ni wala lang para sakanya ang lahat! Alam kong magkaka-anak na kami at dalawang beses na meron may-nangyari saamin, pero..nahihiya parin ako at hindi sanay sa ganito! Habang siya mukhang alam na alam ang mga ganito.

Dahil sa kuryosidad ko ay dahan-dahan bumaba ang sarili kong mga kamay at hinawakan iyon. Umungol ito na ikinagulat ko. Tinignan ko ang reaksyon niya at nakita ang pag-awang ng kanyang labi. Matitigan lang siya nang ganito ay nang-iinit na'ko.

"Please, stop that Ivanna. I want to pleasure you first."

Agad may namumuong pawis dahil sa kahihiyang ginawa!

"Are—"

Hindi na natapos at hinalikan niya ako muli. Ni hindi ko na namalayan kung paano niya ako nadala sa kama. Hindi pa naman ganun ka lambot ang kama namin. Hindi ko alam bakit ako kinakabahan! Lalo na noong nakita ko ang kabuuan nito! Uminit ang pisngi ko nang natantong nagtagal ang titig ko doon.

Tumawa ito sa naging reaksyon ko.

"Ares!"

Gumapang siya mula sa itaas ko na wala ng saplot na kahit ano. Kinagat ko ang labi ko nang maramdaman ang mapaglarong kabuuan niya sa pagitan ng hita ko. Umiwas ako ng tingin nang makita ang paninitig niya saakin. Bago pa ako maka pagreact, mariin na hinalikan niya ako ulit.

"Ahh.."

Nawalan na ako sa sarili at hindi na pinansin ang ingay sa pag-ungol. Sinabayan ko rin ang bawat galaw niya sa ibabaw ko. Halos mabaliw ako rito! Tinulak ko pa lalo ang sarili sakanya na para bang hindi parin sapat iyon. Isang malakas na ungol ang binitawan ko bago ko naramdaman ang pagyanig. Unti-unting bumabagsak ang buong katawan pagkatapos sa sensansyon na iyon. Hinihingal rin ako. Ilang galaw pa ang ginawa niya bago tuluyan na rin itong bumagsak saakin.

"I'll stay with you, no matter what."

Nakabaon ang ulo ko sa matigas niyang dibdib. Paniguradong tulog pa siya dahil sa pagod. Hindi ko alam kung anong oras na. Hindi pa

Pala ako nakakain. Paano ba naman kasi..binusog niya ako dahil sa ginawa niya saakin!

Pero Ganoon paman, kailangan ko pa rin kumain dahil buntis ako. Hindi ko maiwasang ngumiti nang biglang naalala ang nangyari.

Bakit ba pag nag-aaway kami, ganito lagi ang nangyayari o nakakahantungan ko?

Dapat pala araw-arawin ko ito. Tumawa ako ng bahagya sa rumi ng iniisip.

Ang landi-landi mo, Ivanna! Kaya ka nabuntis!

Halos namula ako na parang kamatis nang mapansin ang umbok niya sa boxer shorta!

Mabilis na pumikit ako! Pero syempre, dumilat rin ulit. Nga naman, kung hindi dahil dito, hindi ako mabubuntis. Nagkasya ba talaga yan saakin? Hinding-hindi ko makakalimutan iyong paghawak ko doon! Nakakahiya!

Sinungaling na ako kung hindi ko aaminin na pinagpantasyahan ko rin siya noon. Unti-unting gumapang ang kamay ko pababa. Pero halos umurong ako sa paghinga nang gumalaw ito!

"Baby.." humalakhak ito. Kasing pula na siguro ng kamatis ang buong mukha ko sa kahihiyan! "Don't move too much. You're giving me a hard on again.."Namamaos niyang sabi.

Halos napatalon ako sa gulat. Nakita niya ang ginawa ko! Wala! Tulog ako! Oo, tulog ako! Hindi niya naman siguro nakita ang mukha ko! Hindi ko na kasi dapat iyon inulit!

Nagpanggap na umungol ako nang konti para malaman niyang tulog talaga ako!

Narinig ko naman ang mahinang tawa nito. Pumikit ako nang mariin.

"I know you're awake, Ivanna."

Balak ko sanang tumayo nang bigla niyang hinigpitan ang paghawak sa baywang ko.

"Ares!"

"Please, Stay and just listen to me..baby.."

"Kanina ka pa ba gising?!" Hindi ko na napigilan itanong iyon.

"Yeah."

Pumikit ako ng mariin sa kahihiyan.

Unti-unti ay tumango ako sa sinabi niya. Nakakahiya! Hindi ko akalain gising nga siya! Akala ko iyong isa lang ang gising, siya rin pala! Sigurado akong narinig niya rin ang mga tawa ko. Baka sabihin tuloy nababaliw na ako!

"I'm sorry..These shouldn't happened to you."

Nagulat ako sa sinabi niya. Agad na lumipat ang isipan ko sa sinabi niya. Hindi ako nagsalita at hinintay niyang dugtungin iyon.

"Hindi ko mapapatawad ang sarili ko pagmay nangyari sainyo..You are my responsibility, Ivanna.."

Nangingilid ang luha ko ay umiwas ako ng tingin. Umuga ang kama at nakita kong umupo na ito gaya ko. Kumawala ito ng malalim na hininga at lumapit saakin.

"If you'll stay, then I'll stay." Dugtong nito.

Wala na akong magawa kung hindi tuluyan na talagang bumagsak ang mga luha ko.

"Please, look at me.."

Umiling-iling ako.

"Ayoko!"

Wala na akong magawa nang inangat niya ang baba ko. Sa lahat ng lalaking nakilala ko, siya lang ang may pinakamagandang mata sa paningin ko. Bawat sulyap niya saakin ay nagbibigay tindig balahibo.

"You gave me something that I never felt before..Yes, I have gone crazy..I have literally gone crazy, Ivanna. Baby..Please, marry me. I want you to marry—"

Hindi ko na iyon tinuloy at gulat na gulat sa huli niyang sinabi.

"Ares!" Nagmura ako ng patagilid. "Kung dahil lang sa bata bakit mo ako gustong pakasalan—"

"My child will never be the reason to marry you, Ivanna. Damn it! My love for you is the reason why I want to be with you for the rest of life!"

Natahimik ako. Now I feel stupid. Nakayuko ako at hindi na nakasagot sakanya. Nasa ganoon ayos lang ako. Nang biglang hindi ko na napigilan ay nanginig ang mga labi ko at umiyak na sa harapan nito. Agad niya naman iyon pinaalis.

Ngayon lang ako nagmahal at ayokong sa huli pagsisihan ko ang lahat ng ito. Mahal ko si ares at walang ibang lalaking nakapagparamdam saakin ng halo-halong emosyon sa bawat kilos at sulyap niya saakin.

Muli kong inangat ang ulo ko at nakangiti siyang tinignan. Something in his eyes that I never seen before. Tumaas ang kamay ko at hinaplos ang matigas niyang panga, hinayaan niya naman ako roon. Mabilis ang pintig ng puso ko.

Hindi ko akalain sa simpleng biruan ay maging ganito ang kakahatungan ko. Hindi lang iyon, magkakaanak pa kami!

Hindi ko na napigilan ang sarili para abutin muli ang labi niya. Humiwalay ako at mabilis na tumango-tango sa harapan nito. Kumunot naman ang noo niya.

"Ayoko ng magpakipot pa..kaya papayag na akong magpasakal sa'yo!"

Mabilis na sumilay ang ngiti sa labi niya. Hinawakan niya muli ang magkabilang pisngi ko at mariin akong sinuklaban ng halik.

Kung pwede, araw arawin na namin ito!