#4: Pusta

A man wearing a complete set of silver armor is standing in front of Kaifer. Multiple men wearing complete armor are walking everywhere.

"Pinunong Kaifer," he bowed down in front of Kaifer.

Kaifer, whose eyes are staring at him, tells him. "Inagaw ng baguhan ang gantimpala na dapat mong natamasa. Sinanay kita para malagpasan ang aking lakas."

He turns around. "Hindi ako nagsasanay ng mga walang silbi. Ayusin mo ang sarili mo, Lester."

Lester narrows his eyes as his hands are closing. "Opo, pinuno."

Kaifer begins to walk onward, yet he halts immediately and turns around only to see Lester still bowing his head.

"Pumunta ka sa himpilan para sa mga nagkasala sa batas," Kaifer tells Lester, "doon alamin mo ang mga bawat galaw ni Veril."

Kaifer turns around once again, and begins to walk once again while telling Lester. "Kapag nakatakas siya, hindi ko alam kung mapapatawad pa kita sa mga kahihiyan na ibinibigay mo sa akin."

Inside a room, Estefro lays Azer on a mattress while Anna and Lifia are standing near the sealed door.

"Anong sinabi mo?" Lifia glanced at Anna.

Anna replied calmly. "Nagising ako na nakahandusay sa lupa. Noong ako'y pumikit at dumilat ay nasa tabi na ako ng sumabog na gusali, habang siya naman ay nakatayo sa aking tabi."

"Nahuli ko naman ang dalawang kasabwat ni Veril sa ibang lugar," Lifia speaks, "kung tama ang pumasok sa aking kaisipan, maaaring sa mga oras na iyon ay nakapag lakbay siya ng napakabilis sa ibang lugar.

"Subalit, kung pinatay niya ang dalawang taong 'iyon ay hindi ko naman sila mahuhuli."

"Naaalala ko tuloy ang nakasaad sa propesiya." Anna moved her eyes toward Lifia.

"Lifia, maari ba akong mag-iwan ng isang napakahalagang gawain?" Anna asked her.

Lifia closes her eyes. "Sige."

Anna moves her eyes toward Azer whose body is resting on the mattress.

"Kapag dumating na ang oras na dumilat na ulit ang mga mata ng nagligtas sa akin," Anna slides her hand inside the pocket of her pant and brings out a folded paper, "maari bang ibigay mo sa kanya ito?"

Anna lends the folded paper to Lifia, therefore, Lifia grabs the paper from Anna's pale hand.

Lifia raises her hand and rests it on Anna's shoulder. "Maaari mong ilagay sa akin ang iyong pagtitiwala para sa pagtatagumpay ng gawaing ito."

"Maraming salamat Lifia at nawa'y gabayan kayo ng inang kalikasan." Anna smiled widely.

Lifia moves her hand from her shoulder, and she asks Anna. "Gusto mo, samahan na kita pabalik sa iyong tahanan?"

"Samahan?" Anna laughs softly, "aba'y bago ang salitang iyan sa aking pandinig, tila pulut-pukyutan ang dating ng salitang iyan."

"Makikipagkita ka lang naman sa minamahal mong si Kaifer," Estefro turns around and smiles at Lifia, "bakit ba kasi di pa kayo mag- harap at aminin ang tunay ninyong nadarama para sa isa't-isa?"

"Eh, kung gamitan kaya kita nang mainit na tubig? Matutuwa ka?! HA!" Lifia roared at Estefro.

"H-Halika na Lifia, baka sumabog ka pa riyan," Anna holds her arm, "at baka umiiyak na sa pag-aalala si ama."

"Hindi pa tayo tapos, ESTEFRO!" Lifia turned around and walked with Anna from the house.

Anna steps out from the door of the house whilst Lifia is walking behind her. A young woman is resting her back on a tree near the small house made from bricks, and stones as the roof.

The young woman gazes upon Lifia and Anna as they walk past her sight, and a sly smile forms on her dark purple lip.

"Hindi yata sinasabi sa akin ng mga babaeng 'yon ang mga kaganapan?" she laughs in a suppressed manner, "mga makasarili."

She mumbles, "Pwes, ako na lang ang bibisita sa bahay."

She moves from the tree, and so she begins to walk inward the house with a smirk painted on her face.

She reaches the living room, but she continues to move towards the red wooden door. She touches the door knob; rotates it and pushes it.

Her eyes witness a finger pointing at her, then she chuckles. "At ano naman ang gagawin mo, Estefro?"

"Raven, alam ko ang nais mo," a little explosion of flames occur on his fingertips, "at bilang tagapagbantay ng lalakeng nasa tabi ko, hindi kita hahayaang kunin siya at sanayin."

Raven moves her hand on her muscular exposed waist. "Talaga? Ayon pala ang plano mo para sa kanya? Talagang ang bibig ang siyang nagpapahamak sa atin."

Estefro's eyes are widening. "A-Ano?!"

"Walang utak!" Lifia enters inward the glass window near Estefro, "pinahamak mo ang layunin natin!"

Shards of glass are around Lifia's feet. She narrows her eyes at Raven and points her fingers toward her.

"Raven, ang kanang kamay ng kapitan ng dibisyon A," Lifia scowls at Raven, "kahit mas mataas pa ang antas mo ay hindi kita papahintulutang lumapit o mahawakan man lang si Azer!"

"Sayang naman," Raven closes her eyes and utters a soft laugh, "pumunta pa naman ako rito upang batiin ang bagong bayani ng ating nayon."

She opens her eyes. "Hindi ko aakalain na sa loob ng pagsasanay ninyo na umabot ng limampu't taon ay matataob lamang kayo ng isang baguhan?"

Lifia chuckles while staring at Raven. "Hindi ka naman aabot sa ganyang kataas na pwesto kung hindi ka natulog kasama ang limang kapitan, Raven."

"Anong sabi mo?" Raven steps toward Lifia and she halts in front of her eyes, "hinahamon kitang ulitin ang bawat salita ng sinabi mo rito!"

"Mga binibini!" another young woman walks inward through the unsealed door behind Raven, "huminahon kayo, pakiusap! Lahat tayo na naririto ay mag kasapi."

Raven raises her hand and points it at Lifia, then dark energy appears around her hand, coating her hand and turning onto the shape of a blade.

Lifia narrows her eyes at Raven. "Bakit hindi mo maidiin? Idiin mo hanggang sa aking laman! Hindi ako natatakot sa iyo o maski sa kamatayan."

Raven swings her hand downward and chuckles. "Kaya kitang tapusin dito ngunit ayaw ko naman madungisan ang kamay ko ng iyong dugo."

"Raven, maari ka bang maging mabait kahit saglit?" Estefro spoke.

"Tahimik taba," Raven told him.

"Gusto ko pag nagising ang lalakeng iyan, ibigay niyo siya sa aming departamento, at kung hindi kayo susunod," Raven moves her eyes at each one of them, "ay ako mismo ang mag-uulat sa mga tagahukom ng mga ninanais ninyo tungo sa lalakeng 'yan."

A masculine voice echoes throughout the whole house. "Kung makapagsalita ka ay tingin mo ikaw ang pinakamakapangyarihan sa buong nayon."

A vigorous force of wind appears and twirls around the house. A man is walking inward the house. Raven turns around and witnesses a serious young man whose eyes are sharp, and he is ambling towards her.

"Kaifer," Raven's smile vanishes from her dark violet lip, "huwag mong sabihin na napikon ka sa aking presensya?"

"Hindi ako napikon o natakot sa iyo, sino ka ba para ako'y tablan ng iyong presensya?" he halts in front of Raven, "ako mismo ang makakalaban ng lalakeng 'yan, hindi ikaw!"

"Sige, ibibigay ko sa'yo ang lalakeng iyan ngunit kapag natalo ka ay magiging alipin kita ng sampung taon," she told Kaifer.

A force of dark energy emerges from her whole body, yet it was blocked by a wind barrier.

"Pumapayag ako, ngunit kapag natalo kita ay luluhod ka at hahalikan ang aking sapatos sa tuwing ako'y makikita mo," Kaifer smiles yet his smile is releasing a menacing sensation throughout the whole room, "ano… papayag ka ba o tatanggi ka, Kapitan Raven?"

Raven looks at him from head to toe. "Oo, ayan ay ang aking pangako. Kapag hindi ako tumupad sa pinagkasunduan natin, marahil maglalakad ako sa buong nayon nang nakaluhod."