Chapter 15

"Mommy" I look at my beautiful princess and smile at her.

Tinawag ko ang asawa ko para lumapit kay alyssa.

I can't imagine darating ang time na makikita ko ang paghina ang akin anak. Hindi ko kaya... Hindi ko kayang wala ang nagiisa kong anak. I saw how she suffers the pain. Kitang kita ang paghina niya bawat araw. Nakita ko kung paano niya ipinipilit na ibukas ang kaniyang mga mata para sa amin.

The moment we knew she have this disease, I feel like my world shuts down. I always pray to God na wag ang anak ko. Please, not my princess. Nagalit ako. Nagalit ako sa panginoon.  Bakit? Bakit ang anak ko? My daughter is the purest. Walang ginawa ang anak ko para maramdaman ang ganitong sakit.

My daughter will always gives me strength tuwing napapagod na ako. Her sweet kisses na nagpapawala ng lahat ng pagod ko. Her majestic words that will always encourage us to be a better person. Kumpleto na lahat ng plano ko para sa kaniya eh. Bakit ang aga naman yata?

Kitang kita ko lahat ng pagod at sakit niya. Ang mga gabi na rinig ko ang hikbi at panalangin niya na sana gumalinh na siya.

"Lord God, pwede po ba pagalingin niyo na ako. I will be a better person. Itatama ko lahat ng maling nagawa ko. Just give me more time to live." humihikbi niyang sabi

She always shares her success to me and her father. She is very honest and genuine. Kaya lahat gagawin namin ang lahat para mapasaya siya. We always supports her decisions. Kaya nung himiling siya ng condo, kahit labag sa loob namin at kahit sobra kaming nag-aalala, pinayagan namin.

Hindi dahil pabaya kaming magulang, kundi dahil guato namin maranasan niyang maging isang normal na dalaga.

We accepted her destination. Tinanggap namin na hindi namin siya makakasama habang buhay. Tinaggap namin kahit masakit.

"yes anak?" sabi ko habang hinahaplos ang kaniyang ulo. Tumabi sa akin ang asawa ko para pakinggan ang gustong sabihin ng anak namin.

"thank you po. Hindi ko na alam ang pwede kong sabihin dahil nasabi ko na lahat. Thank you for being my parents. Thank you for all the support." nanghihina niyang sabi

May tears are starting to fall

"I really feel like I need to say these words to you dahil hindi ko na po kaya. Gusto ko na pong magpahinga mommy, daddy." umiiyak niyang sabi

"shh.. Don't cry" sabi ko habang pinupunasan ang luha niya

"I love you two. Please always remember na mahal na mahal ko kayo. The time we spend together was  the most memorable thing happen to me. You two are a blessing that I will always keep." ang mga malumanay niyang mata ang mas lalong nagpauyak sa akin

Napayuko ako at isinandal ang aking ulo sa balikat ng asawa ko. Niyakap niya ako at rinig ko rin ang mga hikbi nito.

I know one of these days pwedeng mawala na ang anak namin. Sobrang sakit. Ang batang dinala ko ng ilang buwan, ang batang inalagaan ko ng ilang taon, ang batang pinalaki ko, ang anak ko, ay nanghihina at wala kaming magawa.

"mommy, daddy... Gusto ko pong mamahinga sa ilalim ng mga bituin. I want to sleep under the thousand stars. Gusto ko bago ako bumigay makita kong muli ang mga bituin na gumabay sa akin sa mga nagdaang panahon." sabi niya

Tumanggo ako para sabihin na ibibigay ko lahat ng gusto mo anak. Alam kong sobrang hirap, nakakapanghina.

May mga bagay na nangyayari sa buhay na wala kang magawa kundi iiyak nalang. Alam mong hindi na magbabago, alam mong hanggang dito nalang, napakahirap isipin pero kailangan mong tanggapin...

Para sayo anak. Gagawin ko ang lahat...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Natapos ang dinner at pabalik na kaming lahat sa hospital. Humarap akong sa kanilang lahat para imbitahan sa hospital.

"pwede po bang sumama kayong lahat sa hospital? Gusto ko po sanang panuorin ang mga bituin kasama kayo." nanghihina kong sabi

Tuminggin ako sa mga magulang ko at kitang kita ko ang biglaang pagtulo ng mga luha sa mga mata nila. Pilit kong ipnakita ang aking ngiti para sabihing okay lang ang lahat. Magiging okay din ang lahat.

Lumuhod si kyle para magpantay kami.

"you want to watch the stars tonight? With them? Akala ko ba bukas pa." nagtatakang tanong niya

Akala ko din kyle... Akala ko din bukas pa.

"Nagbago isip ko eh. Gusto ko sana ngayon na. Gusto ko din silang makasama." halos walang boses kong sabi

My eyes wants to close. Pagod na ang mga mata at katawan ko.

"okay sige." sabi niya sabay halik sa nuo ko

Pumunta kaming lahat sa hospital. Dumiretso kami sa rooftop at agad kong nakita ang mga bituin sa langit.

Napakaganda... It's breathtaking. The dark sky with all of the stars complete the scenario.

Mommy, daddy, Sevi, yanna, kate, rainne, tita lani, tito ryan, jake, lola dulce, tita faith, my nurses, mga kasama namin sa bahay with our drivers. Nandito silang lahat. I look at them. Ngumiti ako para ipakita ang sarili.

Wala silang sagot lahat. Alam na nila... Malamang alam na nila.

These people, God, protect them at all cost.

Tuminggin ako sa mga kaibigan ko. Sevi, yanna, kate, rainne.

"Ang ganda ko ngayong girls. Salamat sa pagaayos sa akin. Marami akong dapat ipagpasalamat sa inyo. Lahat lahat simula pa lamang nung high school tayo. Pasensya kung bigla akong nawala. Sorry kung tinago ko sa inyo lahat." hindi ko na kayang magsalita ngunit kailangan ko.

Tinakpan ni kate ang mukha niya at alam kong umiiyak na ito. Nakatulala naman si yanna at nakatinggin lamang sa akin si rainne na may bakas ng luha sa kaniyang mga mata.

"I love you girls..." agad agad namang yakap sa akin si yanna na sinundan ni rainne at kate.

"Mahal ka namin, alyssa" sabi nila sa akin.

My tears starting to fall.

I look at Sevi, smile at him.

"thank you sevsev. Dahil hind mo aki iniwan sa mga panahong kailangan ko ng taong masasandalan. Thank you for all the sacrifices." sabi ko at umamabang yakapin siya

Niyakap niya ako ay rinig ko ang mga hikbi niya sa aking balikat.

"please build a family na. You're getting old." biro ko para patahanin siya

"I love you alyssa." sabi niya

"mahal din kita" sabi ko bagi siya bumitaw sa kaniyang pagkakayakap.

I look at kyle. Nakatulala lamang ito at patuloy ang pagbuhos ng kaniyang luha.

Tuminggin ako sa aking mga magulang.

"I love you very very much mommy and daddy." sabi ko

Magkayakap silang dalawa at patuloy ang pagtanggis.

Humarap ako sa iba pang tao na nasa aking harapan. Lahat sila ay tumatanggis at malungkot. Tahimik sila habang pinagmamasdan ang aking bawat galaw.

I know someday, matatanggap niyo rin na wala na ako. I know that you guys will be alright. I am hoping and praying for your happiness, kayong lahat.

Itinuro ko kay kyle ang bench at isenenyas na paupohin ako doon. Itinulak niya ang wheelchair at dinala ako sa bench. Binuhat niya ako, ipinulupot ko ang aking kamay sa kaniyang leeg at isinandal ang ulo sa kaniyang dibdib. Umupo siya habang ako ay nasa kaniyang kandungan.

Looking back, ang daming nangyari. Sobrang daming taon ang natapos. Madaming gamot ang naubos, Maraming oras ang nasayang, Maraming luha ang pumatak,maraming pag-asa ang umusbong pero andito pa rin ako at patuloy na inalalaban ang buhay na tanging natitira.

Ang kamay niya ay nakayakap na sa aking katawan. Tuminggin ako sa mga bituin at isa isa itong pinagmasdan. Ang mga kasama namin ay nasa likod at pinagmamasdan kami.

"kyle, Please be happy. Please don't blame yourself. Pagkatapos ng gabing ito, go back to the Philippines and continue living your life. Pasiyahin mo silang lahat. Ipakita mo ang pagmamahal mo sa kanilang lahat para walang pagsisisi. I am so proud of you dahil isa ka ng ganap na arkitekto. Ipinagdadasal ko na sana makagawa ka pa ng maraming maraming bahay. Gumawa ka ng bahay para sa magiging pamilya mo." narinig ko ang kaniyang pagsinghap at ang kaniyang mga hikbi

"Ikaw at ang mga taong nasa likod natin ang nagbigay buhay sa akin. Maraming maraming salamat. Lagi mong tatandaan na mahal na mahal kita at ni minsan hindi ito nabawasan. I appreciate all the thing you've done for me. Yung letter ko ha wag mo kalimutang basahin." nais nang bumigay ng aking nga talukap

"pagod na ako kyle. Gusto ko ng matulog." sabi ko

Tuminggin ako sa kaniya at kitang kita ko ang mga luhang ngayo'y pumapatak sa kaniyang mga mata. Tumanggo siya at mas hinigpitan pa ang yakap sa akin.

Inilapit ko ang mukha ko sa kaniya at binigyan siya ng isang napakatamis na halik. Tumulo ang mga natitirang luha sa aking mata habang punagmamasdan ang lalaking nasa aking harapan.

Yumuko siya at mas lalong umiyak. Isinandal ko ang akong ulo sa kaniyang balikat.

"Sleep now, baby. Thank you for being a light for all of us. I will always treasure you love. I love you... " sabi niya sabay halik sa aking nuo.

"I love you." Unti unti kong pinikit ang aking mata at dinamdam ang himbing ng aking tulog. Ang dilim na matagal ng naghihintay sa akin at ang liwanang na matagal nang tinatawag ako ang tanging laman ng utak ko.

Sa dinami daming nangyari sa buhay ko. Napaka ikli lamang ng mga panahon na magkasama tayo. Pero isa lang ang alam ko. My life feel like eternity dahil sa pagmamahal na binigay mo. Bagamat napakaikli ng buhay ko, ipinaramdam mo sa akin na ang ibinigay na buhay para sa akin ay tamang tama lang at higit na napakahaba dahil sayo. Maraming maraming salamat kyle...