Chapter 14

I will forever treasure the moment we spend together...

Nagising na lang ako dahil sa mga tunog na lobo na aking naririnig. I open my eyes at agad na bumungad sa akin ang mukha ni sevi na tinggin ko nahalatang nagising na ako.

"hey, you awake?" lumapit siya sa akin at bahagyang yumuko. Hinalikan niya ang nuo ko habang nakatanaw ako kina Sevi, Yanna, Kate, at rainne na inaayos ang kwaryo ko. Nakahawak ang isang kamay niya sa ulohan ng kama ko.

Tumanggo ako at sinusubukang tumayo. Nakita niyang nahihirapan ako sa pag-angat kaya inalalayan niya ako.

"Good evening." lapit ni sevi at niyakap ako. "inaayos na namin ang kwarto mo sabihin mo lang kung ano ang gusto mong ipaayos.

Lumapit naman yung tatlo at hinalikan ako sa pisnge.

"Thank you guys. Ang ganda naman ng mga LED light na binili niyo." sabi ko habang pinagmamasdan ang mga ilaw na paiba-iba ang kulay.

"Alam namin na gustong gusto mo ang mga ganitong ilaw, kaya bumili na rin kami." sabi ni yanna

"Do you like it?" tanong ni kyle habang nakatinggin pa rin sa akin

"yup! I really really like it. Feel ko nasa ibang lugar ako haha. Parang hindi ito hospital ah." sabi ko habang naka-ngiti

Ngumiti si kyle at inabot sa aking ang isang mansanas.

"eat this. Parating na ang mga magulang mo kasama sina mommy. Nakarating na sila kanina pa. Napa-aga ang dating dahil gumamit sila ng private jet. We will have our dinner sa restaurant malapit dito sa hospital." pagpapaliwanag ni kyle

"mabuti naman at nakarating ang pamilya mo ng ligtas. Kung mag di-dinner man tayo mamaya, I need to take a bath." bulong ko sa kaniya.

Everytime na maliligo ako, sinasamahan ako ni mommy. Tutulongan niya lamang ako sa mga gusto kong ipaabot at ako na ang bahala sa sarili ko. Sobrang tagal nga lang ng pagligo ko dahil nakupo ako at mahina ang mga galaw. I don't want to bother them too much.

"I'll help you." sabi ni yanna. Nasa kabilang dako na pala siya ng kama ko at rinig na rinig ang usapan namin ni Kyle.

"uhm... Kailangan ko lang naman ng tutulong sa mga ipaabot pero di mo naman ako kailangan samahan ng diresto. Tatawagin nalang kita yanna kapag kailangan ko ng tulong." sabi ko dahil ayoko talaga silang abalahin

"nako ano ka ba naman! Okay na okay lang sa akin. I'm a nurse, alyssa. Kayang kaya ko na yan." nakangiti niyang sabi

"alyssa! Where do you think I can put this vanity mirror of yours? Kyle patulong naman oh." sabi ni sevi na ngayon ay hila na ang vanity mirror.

Lumapit si kyle para tulingan si Sevi habang naghihintay sa sagot ko.

Inilagay ko ang aking kamat sa aking baba habang nag-iisip kung saan magandang ilagay ang vanity.

"isandal niyo na lang dito..." sabay turo ko sa kabilang gilid

Inilagay nilang dalawa iyo at agad akong nag approve sign.

Kinuha ni kyle ang mga nagamit kong Polaroid film para idikit sa string na ikakabit sa dingding mamaya. Lumapit siya sa akin.

"can you tell me all the story behind all of these pictures?" sabi niya.

Itinuro niya ang mansanas na hawak ko para sabihing kainin ko na ito. Ngumiti ako at nagsimula na magkwento.

"this one is from my birthday 3 years ago. Sama sama lang kami sa bahay kasama lahat ng kasambahay namin. Pumunta din si Sevi nun kasama si tita faith. May mga palaro na hinanada si mommy nun para sa mga kasambahay namin." kwento ko sa huling picture na nakasabit.

Nakangit siya habang nakatinggin sa akin.

"I want to memorize all the parts of you. I will never forget you, alyssa. Habang buhay kang nasa puso ko. Hindi hindi ka mawawala dito." sabi niya sabay turo sa may dibdib bandang puso.

Balak ko sanang sumagot sasa sinabi niya nang nagsalita si kate

"kyle, tita lani and your family are already preparing. Kailangan na maligo ni alyssa para maayusan pa namin siya." sabi ni kate habang tinatapik ang balikat ni kyle

Tinignan ko ang kwarto ko at sobrang ganda na nito. Ang mga design na ginawa nila ay napakasimple at tama lang para sa akin. The shelves, the books, and my diaries are all in the right places. Ang mga painting ay nakayos din.

"alright. Maghahanda na rin kami." sabi ni kyle at hinalikan ako. Binuhat niya ako at isinakay sa wheelchair. Hawak naman ni yanna ang wheelchair para hindi gumalaw.

"tara na alyssa." sabi ni yanna bago itulak ang wheelchair papunta sa banyo.

Naligo ako at paminsan minsang tinatawag si yanna. Hindi lumabas si yanna sa banya. Gusto ko man siyang palabasin ngunit wala akong lakas na makipagtalo pa sa kaniya dahil talagang nanghihina na ako. My knees are shaking at ang bigat na tin ng aking paghinga.

I wear the simplest white dress i have. It's a sleeveless dress with ruffles at the end of it. Lampas tuhod iyon.

Kate put a little make up on me while rainne it curling my hair. Naligo na sila kanina bago sila pumunta dito sa hospital para ayusin ang kwarto ko. Nagdala lamang sila ng pamalit para hindi na sila babalik pa sa bahay.

Dumating naman ang parents ko para ipalagay ang mga gamit ko na kinuha nila sa bahay. Bihin na rin sila ng dumating dito. Naligo na rin si kyle kanina habang tulog ako. Nakabihin na rin siya ngayon habang nakauping pinapanuod ako. He will always take pictures of me tuwing hawak ang phone niya. He's wearing a maroon polo t-shirt and a black slacks. Litaw na litaw ang maputi niyang balat dahil sa kulay ng sout niya.

"kyle." tawag ko sa kaniya  "nasaan na daw sila tita?" tanong ko. Lumapit siya sa akin at hinawakan ang kamay ko

"my family is already ay the restaurant, kadadating palang nila. Take you time baby. Hindi sila nagmamadali" sabi niya

"mommy? daddy? Can you go na? Para po may makasama sila tita doon." sabi ko sa mga magulang ko

"you sure anak?" tanong ni daddy

"yes po. Andito naman po si kyle dad. Alam ko po di ako papabayaan ni kyle." sabi ko sabay pisil sa kamay niya

"sige anak. We'll see you there." humalik silang dalawa sa akin bago umalis.

Sinundo ni Sevi si tita faith at baka parating na rin ang mga iyon. Si yanna, kate, at rainne naman ay naiwan dito para ayusan ako.

Natapos akong ayusan at pababa na kami para pumunta sa restaurant. The three girls used other car dahil hindi kami kakasya sa iisang sasakyan. Nasa tabi ako ni sevi habang ang wheelchair ko naman ay nasa likod.

Nakarating kami sa restaurant at tanaw ko si Sevi na naghihintay. Inilabas ni Sevi ang wheelchair ko habang buhat naman ako ni kyle. Pumasok kami sa loob at kitang kita ko ang ganda ng mga palamuti sa lugar na ito. The place was so majestic. Hindi ko maiwasang humanga dahil talagang napakaganda nga naman talaga ng interior design neto.

Tanaw ko ang pamilya ni kyle na nakatingin sa akin. Lahat sila ay nakangit ngunit bakas pa rin ang kalungkutan sa mga mata nito. Kita ko pa kung paano itago ni tita lani ang mumunting luha niya.

Tita lani, tito ryan, Kyle's father with their another son and lola dulce. Mabuti pa si lola dulce, buhay pa rin at nakasurvive sa kaniyang sakit. Medyo may katandaan an ito ngunit nakalapaglakad pa ito ng maayos. As far as I can remember, lola dulce is 64 years old bago ako umalis.

Nang nakarating ako sa lamesa. Lumapit si tita lani sa akin at humalik sa aking pisnge.

"Hi hija. You're still beautiful. It's been so many years." sabi niya. I gave him my smile na sa tingin ko mukhang nanghihina

"Hi tita. I miss our crazy talk together." sabi ko na nakapagpatawa sa kaniya

The night went fast at sobrang dami naming napag kwentuhan. May mga part na muntik nang magiyakan pero binalaan sila ni kyle na wag akong paiyakin. Nagsitawanan tuloy ang mga kasama namin. Kinwento nila ang mga nangyari sa mga nagdaang taon. Hindi ko na kayang magsalit at tanging tango at ngiti nalang ang kaya kong ibigay. Sobrang daming nagbago pero ang mga taong iniwan ko, ang mga taong pinili kong talikuran at saktan ay ang nandito at sinasamahan ako sa buhay na ito.

We really can't predict or even dictate time. Minsan pinangungunahan natin ang mga pwedeng mangyari without thinking kung ito ba talaga ang will ng panginoon.

Pinili ko silang iwanan noon sa pag-asang hindi ko sila masaktan. Pero tignan mo naman ngayon nandito silang lahat. Allowing me to share the pain. Allowing me to see the true meaning of happiness. Their smiles that gives me hope and courage. Siguro nga napakaswerte ko dahil kahit papaano may mga taong kayang tanggapin ako.

God, thank you. For giving me these people. For allowing me to have a lot of inspirational people by my side. Thank you...