Chapter 2- CAVE

E L A R I E N

Shadows rose as sun sank beneath the darkening horizon. Wind howls and the sakura leaves falls and go with the winds. The moon is full and its mesmerizing; even the stars are sparkling like gems. Star gazing is kind of my thing. I feel relaxed when its night time. 𝑆𝑒𝑟𝑒𝑛𝑖𝑡𝑦 𝑎𝑐ℎ𝑖𝑒𝑣𝑒𝑑..

I said to myself that i'm selenophile person too. A person who loves moon. I stretched out my hands on the coffee that dad gave me a minute ago before he went to bed. Di pa ako dinadalaw ng antok. Nasa balkonahe ako nakatanaw sa naglalakihang gusali and lanterns on the street. Maliwanag dito kesa dun sa bukid.

I look at my palm there lies a traumatizing memories and even felt the presence of the knife penetrate through my flesh. I felt terrified- trembling after been stabbed by that person whose been attack by the sleeping sickness. I'm afraid it will happen again.

This city look peaceful and not aware of the destructions are coming.  Alam kong napakalayo ng Narou village dito sa Valda pero possible parin silang makapunta dito. Pero marami namang kawal sa city. We'll be safe in here.

There were few people on the street and others are having the time of their lives. I'm just a total opposite of those. How to be like an extrovert, a person can easily makes friends. Can mingle with no hesitation. Anxiety and doubt. So frustrating. Medyo mahapdi parin ang natamo kong sugat sa balikat. I rock the chair to relax hanggang sa nakaramdam na ako ng antok. Di parin maalis sa isipan ko ang mga tao na nakita ko sa sala. Para akong natraumatized sa mga presensyang pinaramdam nila sakin.

I decided to take a nap and went on my bed. Nakatingin ako sa ceiling medyo natulala ako at may nasagi akong mabilis na pagdaan ng anino sa balkonahe na kinaupo ko Bigla at tumayo ako na nakatingin dun at binuksan ko ang ilaw. I reach the broom and slowly sneak. Natakot ako na baka pinasok kami ng akyat bahay at mapahamak ang mga kapatid ko.

Mabilis akong tumakbo sabay ng paghahampas ng walis sa kung saan para mabigla ang taong nakamasid pero wala. Napailing nalang ako sa isang sanga ng puno na gumagalaw dahil sa lakas ng hangin and its shadow looks like a shadow of a person. Putek nawala antok ko. Pumasok nalang ako sa loob at nilock ang pinto ng balkonahe at bumalik nalang sa higaan pero hawak ko parin ang pamalo ko in case na baka hindi iyun guni guni. Of course bad people take advantages of weaklings like us.

➖➖➖

NEXT MORNING. I went to the market place to buy. I would like to know more about the city. I must adapt or else it'll be too hard to for me to fit in. And I don't wanna be lost- the place is completely big and crowded with people and I don't want people to treat me like some strangers or an outcast.

I dress well para di naman ako pagtinginan ng mga tao sa valda at kutyain ako. Nilibot ko ang aking tingin sa mga taong nagtitinda ng alahas, at magarang mga damit na nasa mannequin. Sa kabilang daanan naman ang mga nagbebenta ng mga prutas at gulay. May mga taong nagtutumpukan at sumilip naman ako kung ano ang kaguluhan iyon mukhang may maganda silang binibenta.

"Jaffa princesses are about to chose the next heir. Dumating na naman ang lunar eclipse. Ang pagtatapos na naman ng mga hunter game"

"Napakaswerte nga naman ng mga hunter na nakapasok bilang kalahok kaso di tayo pwede hahaha"

"Oo nga. Alam nyo ba na apat ang itinakda ngayon kaya pursigido ang mga hunter at huntress na umupo sa trono. Malas natin hindi tayo pwede sumama di tayo jaffari. Dito satin pagmatapos ang reign ng reyna o hari maaring anak na ang susunod pero sa jaffa hindi, palakasan ng grupo at paiba iba ng namumuno. Ang malaking problema kung marunong at hindi kurakot ang susunod na uupo sa trono"

"Meron din, sabi nila kapag nahigitan nila ang prinsesa maaari siyang pumalit dito--"

Nagsisinghapan sila na nakatingin sa lumang dyaryo. I pursed my lips and sighed heavily--frustrated. I'm so done in an aprocryphal news. Kala ko may paninda silang preskong isda wala pala nagtsitsismis lang. Umalis nalang ako. Bumili lang ako ng bangus at gulay para naman makapagsabaw kami mamaya at isang tray ng itlog para naman sa umaga kapag may natirang kanin. Inabot ko na ang bayad at bumulagta ako ng banggain ako ng tumatakbong tao. Di man ako nasugatan pero yung mga pinamili ko nagkalat lang nabasag din ang itlog na binili ko.

Pinulot ko nalang ang mga ayos pa at inabutan ako ng babae ng isang supot at tinulungan niya akong pulutin ang mga iyon at napadilat siya sa king tabi at tiningnan ko naman at nabigla ako. Isang kakaibang vase ang nasa tabi ko

Bukod padun ginto at may diamante ditong nakapalibot

"Umalis ka na hija nasa panganib ka!!"-sigaw ng babae at sinupot niya ang vase sakin "Umalis kana ngayon din!"

Natakot ako kase biglaan lang. My heads went crazy and in panic.

"Akin yan! akin!"-sigaw ng mga tao tumatakbo sa direksyon ko, nataranta ako at tumakbo paalis. Lumingon ako sa likuran ko at ang dami nilang humahabol sakin.

Halos parang inilipad ko na ang sarili ko sa pagtakbo dahil natakot ako. Di ko alam kung anong bagay ang dala dala ko at bat ganon ang mga reaksyon nila. Nagtago lang ako sa tabi ng garage at inalis ang supot pero napailing nalang ako. Pinalitan ng babae ang vase sa isang wood owl carving. Tumayo nalang ako at tinapon nalang ito tsaka umuwi sa bahay na walang dala dahil natapon ko.

Ano bang gagawin ko wala nang pera si papa ngayo'y wala pa kami nakakahanap ng trabaho sa town. May papel na natapon sa mukha ko at nainis ako sabay crumpled dito pero bago ko pa sana itapon ng may nakita akong sulat at binuklat ko.

"Wanted nerthel mia, dead or alive."-yan ang nakalagay at may nakalagay din na, she stole something enchanted in the palace of Valda. Ability unknown. Napakunot noo lang ako. Ability? Ano bang meron sa lugar nato parang di ako masyado na update. Pero pake ko lagot ako kay papa pag uwi ko sa bahay mamaya.

Ang laking pera naman to maganda sana kaso magnanakaw. Tinapon ko na ito at napasinghap ako dahil ang daming poster sa mga walls na puro wanted lahat. Ang laking pera din kapag nahuli sila sa king kanan namukhaan ko. Siya yung babaeng nakita ko sa sala dun sa apartment nung araw nayun. Di ako pwedeng magkamali.

"WANTED. Mistress Neferlilian, Dead or alive. The infamy of her crime will not lessen as the decades passed"- Neferlilian pala ang pangalan niya. Tiningnan ko pa yung iba at tanda ko pa yung mukha pero siya lang talaga ang nasa poster. Ability Unknown.

Nung nagkaharap kami ramdam na ramdam ko na may kakaiba sa kanya pati ng mga kasamahan niya lalo na yung ngumiti siya bago sila umalis. Hopefully i wont encounter these criminal..

"Hmm long time no se-"-napabalik ako sa realidad ng may sumingit sa king kanan at nakita ko nakakingiti siyang pumapalakpak sakin

"Neferlilian-!"

"Great! You knew are mistress. Kindly respect her grace. You're just dumb enough to call on her first name. No respect. She would have killed you. Sadly she's busy and indolent to come and meet you today"-tuwang sambit niya at nagpalakpakan silang lahat

"Nice to meet you again miss. My mistress had her eyes on you since yesterday and she wants something from an innocent insignificant village girl"

"What do you want from me! You want to steal? I'm sorry you got a wrong person. I have no money I just got here. Please spare my life or i'll tell everyone that you're here"

"Aww she's trying to scare us"-they cried with a merrily laugh. I plea desperately to let me go and even move to the corner.  She scoff and laughed wickedly

"Aww whatta shame"

"Our mistress knows everyone in this city miss probinsyana. And she senses strange energy from someone and she wants it. Your her perfect bandages"

I tried to get away but the place is blocked and all of them are grinning in excitement watching me trembling "Let me go wala naman akong ginagawa sainyo!"

"Nope, actually we want something from you"

Umatras ako para balak na umalis at may nakaharang saking likuran at napalibutan na nila ako. Lahat sila nakangiti and there's no way for me to get out I try to scream for help but brianna's knife is in my neck. She put her finger in lips and huss me. I heard a marching sound nearby at may dumaang mga kawal. I was about to scream but i felt the cold blade in my neck. Napangiwi ako ng maramdaman ko ang pagtusok niya sa leeg ko. I saw a stain of my blood on it and she licked it.

"Tasty"

"P--please have mercy"

Bumagsak nalang ako sa kinatatayuan ko nang maramdaman ko ang malakas na pagpukpok sa ulo ko at ramdam ko na may bumuhat sakin at nagtatawanan silang lahat. Nakita ko na inalis ni brianna ang buhok na nakaharang saking mukha at sinampal sampal niya ako.

➖➖➖

I heard a weird chattering sounds nearby and even heard the echoes of every drops of the water. I open my eyes slowly and move my head a little to the left pero nahihilo ako. Sinubukan kong bumangon at muntikan pa akong bumagsak. Medyo malabo pero the place is crooked at may mga sapot ng gagamba ang buong paligid. I rub my head and close my eyes to relax dahil nahihilo pa ako.

Pagkabukas ko ng aking mga mata medyo madilim at may kaunting liwanag sa maliit na butas dun sa bandang kaliwa ko. Lumabas ako at ito ang bumungad saking paningin

Tumindig ang mga balahibo ko dahil hindi ko alam san ako nila ako pinatapon.

Ang sasama talaga nila ano bang nagawa ko oara tratuhin akong ganito. Magbabayad talaga sila. Only if I had a chance. Bumaba ako at medyo madulas kaya dinadahan dahanan ko lang pero bumagsak ako ng mawala ako sa balanse.

Pumutok ang ibaba ng aking labi medyo maiyak iyak ako sa hapdi. Pinahiran ko nalang ng aking damit at pilit kong hinanap ang daang palabas ng kweba. Naparating ako sa isang daanan na isang tao lang ang pwedeng lumakad at bukod dun ang dilim at napakalalim sa ibaba. Nangangamba ako na baka mahulog ako at wala man lang makakita o makarinig sakin.

Pero kailangan kong makaalis kailangan ako ni papa at ng mga kapatid ko. I walk slowy at napapapikit ako sa mga dinig kong naapakan ko na nagkacrack at may mga nahuhulog na bato.

The cracks echoed and my foot froze nang mas lumalaki na ang crack na nasa harapan ko at alam ko na pwede bumigay ang daanang ito sakin kapag humakbang pa ako. Mamatay talaga ako ng wala sa oras. Nawawalan ako ng pag asa dahil malayo pa ang daanan

Umatras ako ng napangiwi sa narinig ko na namang crack. I had no choice but run and the bridge fall at ako umabot pero nasugatan ang kamay ko ng mahamblot ko ang ugat.

Dinig na dinig ko ang lakas ng kaba ng aking dibdib at hinigpitan kolang ang pagkawahak para lang madala ko ang bigat ko. Tanging nasa isip kolang ay kailangan ko pang mabuhay.

Umakyat ako at inalalayan ang sarili at bumaga ng malakas ng magawa kong maisalba ang sarili. Napahiga ako sabay ng pagpatak ng aking luha. Buhay pa ako. Buhay pa! Lumakad lang ako pasulong at napaatras ako sa lakas ng pagbangga ko ng aking likod sa bato na kinaupo ko.

"What the hell!"-i flinched and my body shook in fear. Tinakpan ko ng aking mga kamay ang bunganga ko para mapigilan ang sarili kong di mapasigaw. I just lead myself to my death.

☆LI