webnovel

CRUSH KITA ALAM MO BA {Book 1} (COMPLETED)

"Bamby!.." kahit sobrang basa na ako. Nilalamig na dahil kanina pa ako sa ilalim ng malakas na ulan. Nakaya ko pa ring tumayo at harapin ang taong tumawag saking pangalan. Hindi Bamby ang tawag nya sakin eh. Babe!. Bakit biglang nagbago?. Halos hindi ko na sya maaninag. Hapon na kasi kung kaya't madilim na ang paligid. Epekto ng malakas na ulan. Kinuyom ko ang palad nang matanaw kong palapit sya sakin. "Dyan ka lang!.." nanginginig kong sambit. Nag-init muli ang gilid ng mata ko. Hindi ko na kailangan pang magpanggap na hindi umiiyak dahil hindi naman iyon halata sa lakas ng ulan. Para ngang nakikisama sakin ang panahon. Nagdadalamhati rin sa unang pagkabigo ko. Dinadamayan ako. Sinasabing, umiyak ka lang para di masakit. Pero tangina talaga! Kahit anong iyak ko. Masakit pa rin eh. Sobrang sakit ng puso kong makitang unti unting nawawala ang taong pinangarap ko. "Babe?.." basag na rin ang kanyang boses. Isang pulgada pa rin ang agwat naming dalawa. Ngunit sa layo naming iyon, ramdam ko pa rin ang hindi ko maintindihan na presensya nya. Ang gulo. O ako ngayon ang naguguluhan sa lahat. "Di mo naman sinabi sakin na, ang tindi pala ng sikat ng araw sa inyo.." Tumingin ako sa kawalan. Natatawa. Baliw na yata ako. Pinunasan ko ang luhang naglandas saking pisngi. Di pa nga ata luha iyon eh. Kundi tubig ulan. Ganun na ako kalito sa nangyayari. "Ang init nyo masyado.... nakakapaso.." Wala na akong pakialam kung hinde nya maintindihan ang sinabi ko. Ang gusto ko lang ngayon, ay sabihin lahat ng gusto ko... sa huling pagkakataon.. "Babe?.." muli. Gumawa sya ng limang hakbang pero hanggang doon nalang sya dahil ayokong lumapit pa sya. "Dyan ka lang!." mariin kong banta. Natigilan sya. Nagmamakaawa ang kanyang mga mata. Pulang pula na rin ang kanyang ilong. Tanda na umiiyak rin sya. Hell! Wala akong pakialam. "Nangako ka hindi ba?.." suminghot ako. Sa wakas, nagkaroon ng lakas ng loob na tumingin sa kanyang mata. "Nangako ka sa akin?." hindi sya tumango o umiling o kahit na ano. Pinanood nya lang akong humagulgol sa unang pagkakataon. Bumuhos ang luhang kanina ko pa ayaw pakawalan. Hindi ko na kaya. Ang hirap. "Kumapit ako doon.. pinaniwalaan ko..pero anong ginawa mo?.." nanghina ang tuhod ko dahilan para mapaupo ako. At... doon umiyak ng umiyak. "Hindi ko alam..." "Anong hindi mo alam huh?.. Jaden, naniwala ako sa'yo.. bakit mo iyon sinira?.." Hindi sya makapagsalita. Huminga ako ng malaim bago muling tumayo. "Anong pakiramdam huh, masarap ba syang humalik?.." "Bullshit!!." malutong nitong mura. "Hindi ko yun ginusto.." dagdag nya matapos ang ilan pang mura. "Hindi ginusto pero pumayag ka!?.." mahina ngunit madiin ko itong ipinahayag sa kanya. Konting konti nalang, sisigaw na ako. Konting salita pa Jaden. Isa na namang mura ang pinakawalan nya. "Kaya pala hindi mo magawang tugunan ang mga tawag at text ko dahil masyado kang abala.." "Bamby, tama na..." mahinahon nynag himig. Di ko sya pinakinggan. Nagpatuloy lamang ako. "Mas masarap nga naman sya kaysa sakin..." "Sinabi nang tama na!!!.." sa unang pagkakataon. Nakita ko kung paano sya magalit. Ramdam ko ang apoy na nag-aalab galing sa kanyang mata kahit malamig ang bawat patak ng ulan. Galit ang namutawi sa kanya. Wanna read more?. Add this story in your library and see for yourself! You'll loved it!. Please Like, Comment And Share! Thank you!. Keep safe y'all!!!

Chixemo · Teen
Not enough ratings
303 Chs

Chapter 1: Gusto Kita. Matagal Na.

"Jaden, si Klein!...."

sigaw sakin ni Ate Cath sa baba. Masakit pa ang katawan ko. Galing kaming Palawan ng buong team. Nakipaglaban para sa National tournament ng buong bansa. Isa akong napili duon kasama si Aron at iba pang nasa ibang sports.

"Jaden!.." hiyaw muli nya. Kaya bumaba na ako para hindi na ulit sya sumigaw. Nakakahiya sa mga kapitbahay. Tanghaling tapat. Nag-iingay.

"Asan ba kasi si Niko?.." sambit ko habang hinahanap ang kapatid kong hindi ko mahagilap ang anino. Nang nasa sala na ako nilapitan ko ang higaan ni Klein saka dinuyan. Limang buwang gulang na ang anak ni Ate. Ewan ko ba kung saang lupalop na naman nagpunta yung asawa nya. Nagsugal na naman siguro.

Matapos kasi nitong makapagtapos at makahanap ng trabaho. Nag-asawa na agad. Tapos ang lalaking napili nya pa ay sugarol Kaya ayun, tuwing umaga nalang hindi mo makita ang kahit na kahibla ng kanyang buhok sa bahay. Kung hindi lang talaga nabuntis si ate noon, baka matagal ko nang nasuntok yun. Pasalamat sya at naaawa lang ako sa kapatid ko.

"Asan na naman ba kasi asawa mo?." tanong ko sa kanyan ng lumabas sya galing ng banyo. Naglalaba ata sya dahil sa mga sabon sa kanyang mga braso at hita.

"Maghahanap daw ng trabaho.."

"Mabuti naisip nyang maghanap. O baka naman nagsugal na naman ate.." Hindi ko mapigilan ang sarkasmo sa akin. Lagi nalang. Tuwing umaalis. Idadahilan nyang maghanap ng trabaho. Tapos, gabi na kung umuwi. Lasing pa. Mukha syang walang pamilya na binubuhay. Malapit ko ng masuntok ang lintik na gagong yun. Maghintay lang sya. Maswerte pa sya dahil may pinagkakakitaan si ate. Dahil kung hinde, matagal na silang baon sa utang.

"Magtigil ka nga Jaden.. Naghahanap yun ng trabaho. Yun ang sinabi nya sakin.." inis nitong sabi. Dinungaw nya lang ang anak. Saka nagmartsa pabalik ng banyo.

Kung sana andito pa si kuya Mark. Hindi sana umabot sa ganito si Ate. Alam ko naman na may namagitan sa kanilang dalawa bago sila umalis patungong Australia. Madali ko iyong nahulaan dahil sa mga galaw nila. Minsan pa nga, dito natutulog si kuya Mark. Uuwi lang pag umaga na.

Hindi ko alam kung anong nangyari sa kanilang dalawa. Naghiwalay ba sila o walang closure na naganap?. Gusto ko yung itanong kay ate pero ramdam kong iniiwas nya akong banggitin sa kanya ang tungkol sa kanila. Kaya hindi na rin ako nagtangka pang muli. Baka mas lalo lang syang masaktan.

Masakit malaman na umalis ang taong mahal mo. Ako man, hindi ko inasahan na sa araw na yun, duon ko pa malalaman na gusto ko rin sya. Na mahal ko na ata sya. Noon, ramdam ko nang gusto nya ako. Kahit hindi nya pa sabihin mismo sa harapan ko. Halata kasi sya masyado. Kung makatitig, malalim. Hindi ko tuloy mawari kung hihinga ba ako ng normal o lulunok nalang. Laging may kaguluhan ang kanyang mga tingin. Isa pa, kung ngumiti sakin, kumikinang lagi ang singkitan nyang mata. Tuloy lalo syang gumaganda. Hindi ko iyon makakaila.

Eto na po ang karugtong ng kwento. Point of view po ni Jaden.

Chixemocreators' thoughts