475

บทที่ 475 กำลังจะ

“ทำไมพวกเธอถึงมาอยู่ที่นี่”

เมื่อเฝิงจงเหลียงเห็นพวกของเนี่ยต้าน จึงเผลอปั้นหน้านิ่งตามนิสัย เนี่ยต้านและเฉิงหรูหนิงยื่นมือออกไปเพื่อจะพยุงเขา เขาเองก็หดมือกลับไปโดยไม่แสดงอาการ

“พวกเรามาดูหนังเรื่อง ‘Evil’ ที่จะเข้าฉายรอบปฐมทัศน์นี้ครับ ท่านระวังหน่อยนะครับ” ในโรงหนังคนเยอะ เฝิงจงเหลียงอายุมากแล้ว มาอยู่ในโรงหนังตอนนี้จึงดึงดูดความสนใจจากผู้คนจำนวนไม่น้อยที่มารอดูหนัง

เมื่อมั่นใจแล้วว่าเฝิงจงเหลียงมาเพราะหนังเรื่อง ‘Evil’ พวกเฉิงหรูหนิงที่ตอนแรกไม่อยากจะเชื่อต่างมองหน้ากัน ตั๋วหนังที่เสี่ยวหลิวและเฝิงจงเหลียงได้มาก็เป็นโรงวีไอพีเช่นกัน ทั้งยังบังเอิญเป็นโรงเดียวกันกับพวกของเนี่ยต้านด้วย

หนังกำลังจะเริ่มฉายแล้ว ทุกคนไม่ทันได้ทักทายกัน ก็เดินตามกันเข้าไปในโรง

เฝิงจงหนานยังไม่ค่อยคุ้นชินกับโรงหนังเท่าไหร่ หลังจากที่เสี่ยวหลิวพยุงให้เขานั่งลง ก็เอาผ้าห่มมาคลุมที่ขาของเขา เอาแว่นออกมาเช็ดจนสะอาดแล้วสวมให้เขา

ในนี้ไม่ได้วุ่นวายและแออัดอย่างที่เฝิงจงเหลียงคิด หลังจากปิดไฟ แม้รอบข้างจะมืด แต่ก็เงียบสงบ เขาดึงผ้าห่มเข้ามา จ้องหน้าจออย่างสบายใจ เพื่อรอคอยการปรากฏตัวของเจียงเซ่อ

ตอนนี้มีผู้คนจำนวนไม่น้อยกำลังรอดูหนังรอบปฐมทัศน์ของ ‘Evil’ เช่นเดียวกับเฝิงจงเหลียงและกลุ่มคนที่แย่งกันมาดู ‘Evil’ ในรอบนี้ นอกจากแฟนคลับของเจียงเซ่อกับหลิวเย่และคนที่อยากดูหนังที่ได้รับถึงสองรางวัลจากเทศกาลหนังฝรั่งเศสก่อนใครแล้ว ก็ยังมีคนอีกกลุ่มที่ยังคงสงสัยใน ‘Evil’

ขณะที่เจียงเซ่อที่สวมชุดฟอร์มของบริษัทและในมือกำลังถือโทรศัพท์เอาไว้ ปรากฏตัวบนหน้าจอ ก็ทำให้คนจำนวนไม่น้อยต่างสูดลมหายใจเข้าอย่างแรง

จากนิตยสาร ‘ว่าด้วยเรื่องของหนัง’ ผู้ชมหัวเซี่ยจำนวนมากเตรียมใจกับการเตรียมตัวของเจียงเซ่อและหลิวเย่ใน ‘Evil’ มาก่อนแล้ว

แต่ว่า ดูภาพและดูหนังมันคนละอารมณ์กัน เมื่อจางยวี่ฉินตัวเป็นๆ สะท้อนเข้าไปในจิตใจของผู้ชมผ่านหน้าจอ ความรู้สึกนี้มันช่างต่างกับตอนที่เห็นเพียงภาพจากหนังธรรมดาๆ รูปหนึ่งอย่างสิ้นเชิง

ในหนัง เป็นฉากที่จางยวี่ฉินเริ่มสืบตั้งแต่ตอนที่ลูกสาวหายตัวไป จนกระทั่งแน่ใจว่าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับลูกสาวและเจียงเซ่อก็แสดงออกมาได้อย่างไม่มีที่ติ

ร่างกายที่ผอมจนไร้เรี่ยวแรงของเธอ ดวงตาที่สิ้นหวัง รวมทั้งการแก้แค้นหลังจากรู้ว่าศัตรูเป็นใครก็ล้วนเป็นที่ชื่นชมของทุกคน

ในเรื่อง เธอไม่ได้ให้อภัยอย่างง่ายดาย การกระทำที่ยืนยันว่าจะทำให้แม่ของลั่วเซิ่นได้รับความเจ็บปวดเช่นเดียวกับตนเอง แสดงให้เห็นถึงความโหดเหี้ยมของแม่คนหนึ่งที่ได้รับความเจ็บปวดและเป็นการจุดประกายชื่อของหนังเรื่องนี้ ‘Evil’

เป็นครั้งแรกที่เฝิงจงเหลียงตั้งใจดูหนังเรื่องหนึ่งอย่างละเอียด

เขาเป็นคนแก่ที่มีชีวิตอยู่มาตั้งแต่ยุคสงครามปฏิวัติ ความจริงแล้ว สิ่งที่เขาชอบคือพวกงิ้วที่หนุ่มสาวในสมัยนี้ไม่ดูกันแล้ว เขาดื้อรั้นที่จะไม่ยอมรับสิ่งใหม่ๆ และมีอคติกับหนัง แต่ในขณะนี้หนังเรื่อง ‘Evil’ กลับเปลี่ยนความคิดของเขา

เรื่องนี้ไม่มีภาพที่ ‘คุณหนูเอกุชิ’ โดนดูถูกเหยียดหยามเหมือนในเรื่อง ‘ปฎิบัติการผู้พิทักษ์’ แต่กลับมีสิ่งที่ดึงดูดความสนใจได้มากกว่า

สิ่งที่ทำให้เฝิงจงเหลียงรู้สึกแปลก็คือตอนแรกที่เขาอยากมาดู ‘Evil’ นั้นเป็นเพราะหลานสาว แต่พอหนังเริ่มฉายจริงๆ เขากลับยากที่จะเชื่อมโยงจางยวี่ฉินและเจียงเซ่อเข้าด้วยกันได้

ตอนที่จางยวี่ฉินใช้วิธีของตนเองแก้แค้นลั่วเซิ่นอย่างไม่คิดชีวิต ฉากที่ทั้งสองต่อสู้กันอย่างสุดชีวิต ทำให้ทุกคนในโรงหนังต่างตื่นเต้น

ฉากนั้น คนจำนวนมากไม่กล้าดูด้วยซ้ำ แต่ก็กลัวว่าจะพลาดรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ของหนังคุณภาพเรื่องนี้ไป

ตอนที่ซูเพ่ยเอินชื่นชมการแสดงของเจียงเซ่อ คนจำนวนมากยังคิดว่าซูเพ่ยเอินกำลังพูดเข้าข้างไอดอลที่ตนเองชื่นชอบอยู่เลย แต่เจียงเซ่อกลับพิสูจน์มันด้วยการแสดงของตนเอง

ฉากต่อสู้ฉากหนึ่งที่ไปถึงจุดสุดยอดนี้ ทำให้หลายคนที่มาดูเพราะความสงสัยเชื่ออย่างไม่มีข้อแม้

แม้จะเป็นแฟนคลับของเถาเฉินที่ก่อนหน้าที่จะเข้ามาในโรงหนังยังคิดว่า ‘The Incident’ ต้องดีกว่า ‘Evil’ และถึงขั้นคิดว่าที่ ‘Evil’ ได้รับรางวัลเป็นเพราะหลิวเย่ ก็ยังไม่สามารถหาข้อบกพร่องของเจียงเซ่อได้เลย

เธอเดินโซซัดโซเซออกจากโรงงานย้อมผ้าที่เหมือนปกคลุมอยู่ในเงามืด ตอนที่เดินอยู่ท่ามกลางแสงอาทิตย์ จังหวะการก้าวเดินก็ล้วนเป็นการยืนยันว่าเจียงเซ่อได้เข้าถึงบทบาทนี้อย่างแท้จริง

ตอนที่เธอคุยกับเด็กหญิงที่อายุใกล้เคียงกับลูกสาวที่เสียชีวิตไปแล้วในสวนสาธารณะ และพูดพร้อมรอยยิ้มว่า ‘ฉันยังมีลูกอีกคน เพียงแต่เธอไม่อยู่ข้างกายฉันก็เท่านั้น’ ก็ทำให้ผู้ชมจำนวนมากในโรงหนังเริ่มสะอื้น

‘Evil’ เป็นหนังที่ดีเรื่องหนึ่ง จึงได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงในเทศกาลหนัง ความสำเร็จของมันไม่ใช่ความบังเอิญ และไม่ได้มาจากความพยายามของนักแสดงที่ชื่อหลิวเย่ในเรื่อง ‘Evil’ เพียงคนเดียวเท่านั้น

หนังจบลงแล้ว แต่ภาพยังคงค้างอยู่ที่สวนสาธารณะ นกพิราบจำนวนมากกำลังโผบิน ในจุดที่ไกลออกไป ยังได้เสียงหัวเราะของเด็กๆ แต่บรรยากาศแห่งความโศกเศร้ากลับยังคงวนเวียนอยู่ในใจของทุกคน

ไฟในโรงหนังสว่างขึ้นแล้ว แต่ในห้องวีไอพีกลับยังไม่มีใครลุกขึ้น ราวกับว่าหลายคนกำลังรอคอยปาฏิหาริย์

“คุณท่าน คุณท่านครับ”

เสี่ยวหลิวเรียกเบาๆ หลายครั้ง เฝิงจงเหลียงที่กำลังจ้องหน้าจออยู่จึงได้สติ เขาหันกลับมา ดวงตาเปียกชื้นเล็กน้อย ท่าทางของเขาดูมึนงง เสี่ยวหลิวจึงพูดขึ้นเบาๆ

“หนังจบแล้วครับ”

เพราะคำพูดนี้จึงทำให้เฝิงจงเหลียงรู้สึกตัว “จบแล้วหรือ”

เขาไม่อยากจะเชื่อ พลันชี้ไปที่จอภาพ

“แต่ว่า…แต่ว่า” เขาพูดคำว่าแต่ว่าสองรอบ จึงวางมือลงอย่างเสียดาย ไม่มีอะไรจะพูดหลังจากคำว่า ‘แต่ว่า’ จ้าวร่างถ่ายทอดเรื่องนี้ออกมาได้เป็นอย่างดี แล้วยังจะมีเหตุผลอะไรที่จะพูดคำว่า ‘แต่ว่า’ อีก

เขาเห็นใจจางยวี่ฉิน แต่ถึงอย่างไรลูกสาวของเธอก็ตายไปแล้วและไม่มีวันกลับคืนมา

สามีของเธอได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ เธอไม่มีครอบครัว ไม่มีลูก อยู่ตัวคนเดียว ความแค้นอันยิ่งใหญ่ก็ชำระไปแล้ว ความโกรธแค้นถือเป็นอันจบสิ้นลง สิ่งที่เหลืออยู่ก็มีเพียงการมามองดูนกพิราบในสวนสาธารณะและมาเฝ้ามองดูลูกของคนอื่นเท่านั้น

การดูหนังเรื่องหนึ่งไม่ได้ผ่านไปอย่างทุกข์ทรมานเหมือนที่เฝิงจงเหลียงคิดเอาไว้และไม่ได้ทำให้เขารู้สึกว่าเสียเวลา แต่กลับเหมือนเป็นการได้เห็นประสบการณ์ชีวิตของคนอื่น แล้วเก็บความประทับใจเอาไว้

เฝิงจงเหลียงถอนหายใจดังๆ ทีหนึ่ง เสี่ยวหลิวบอกให้เขาลุกขึ้น เขาก็เริ่มจะอารมณ์เสียขึ้นมาอีกครั้ง

“ไม่มีต่อแล้วหรือ”

“ไม่มีแล้วครับ” เสี่ยวหลิวดูนาฬิกา พนักงานในโรงหนังเดินเข้ามาแล้ว ป้าแม่บ้านที่ทำความสะอาดรออยู่หน้าประตู แสดงให้เห็นว่าหนังจบแล้วจริงๆ

ท่าทางของเฝิงจงเหลียงดูไม่พอใจนัก “ทำไมถึงไม่มีต่อแล้ว ทำไมถึงไม่มีต่อแล้วล่ะ”

“นี่มันหนังนะ จะให้จูจูกลับมาไม่ได้หรือ” เขาอดพูดด้วยความโมโหไม่ได้ “โทรหาเจียงเซ่อ ฉันไม่เชื่อ!”

เสี่ยวหลิวยิ้มฝืด ตอนนี้คนที่ยังคงรอ ‘ปาฏิหาริย์’ เหมือนเฝิงจงเหลียงมีเยอะมาก ‘Evil’ รอบเที่ยงคืนที่เป็นการฉายครั้งแรกได้จบลงแล้ว แต่ผู้คนจำนวนไม่น้อยยังคงรอคอยด้วยความดื้อรั้น

การฉายรอบปฐมทัศน์ที่ตี้ตูในค่ำคืนนี้ ได้เกิดเรื่องแปลกๆ ขึ้น รู้ทั้งรู้ว่าจบแล้ว แต่ผู้คนจำนวนมากยังคงยืนยันที่จะดูเพลงตอนท้ายของ ‘Evil’ จนจบ ทำให้พนักงานทำความสะอาดโรงหนังได้ความสะอาดหลังจากที่หนังทั้งเรื่องจบไปแล้วสิบนาที กลายเป็นภาพอันน่าทึ่งที่เกิดขึ้นในโรงที่ฉายหนังเรื่อง ‘Evil’