056

娱乐圈头条 หัวข้อข่าว แห่งวงการบันเทิง

ผู้แต่ง กว๋านเอ่อwr

ผู้แปล เติ้ง ลี่เฟิน

บทที่ 56 รู้จัก

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเองก็ไม่กล้าที่จะชี้นิ้วไป ตอนที่กู้เจียเอ่อถาม เขาก็เอาแต่ตอบอย่างไม่ค่อยชัดเจนนัก “......ตอนที่เข้าลิฟต์ไป เขาก็โดนคุณเนี่ยคนนั้นทำร้ายเลยครับ แต่ว่าเรื่องอะไรยังไงต้องถามคุณผู้หญิงคนนี้อีกที”

กู้เจียเอ่อหันหน้าไปทางเจียงเซ่อ แค่แวบเดียวเขาก็จำเธอได้แล้ว

ในหนังเจียงเซ่อได้เล่นแค่บทเล็กๆ เท่านั้น แต่เพราะเธอมีรูปร่างหน้าตาที่สวยมาก ยังไงก็ต้องเป็นที่น่าจดจำของคนทั่วไปอยู่แล้ว ตอนนั้นที่เธอพูดภาษาฝรั่งเศสออกมา นั่นก็ทำให้กู้เจียเอ่อรู้สึกหลงใหลและประทับใจเป็นอย่างมาก และเขาก็รู้สึกดีกับเธอพอควร

พอตอนนี้มารู้ว่าเรื่องพวกนี้มีเธอเข้ามาเกี่ยวด้วย เขาขมวดคิ้วแล้วถาม

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

เจียงเซ่อมองไปที่เผยอี้แวบหนึ่ง ตอนก่อนที่เขาจะออกจากลิฟต์ เขายังเตะเหยาเสียงเข้าไปอีกตั้งหลายที จนกระทั่งเหยาเสียงโดนลากออกมา เขาเองก็โดนคนของโรงแรมเชิญไปนั่งอีกที่หนึ่ง

“ตอนที่เดินเข้าลิฟต์ไป พี่เหยากับคนพวกนั้นเกิดมีปากเสียงกันขึ้นมาน่ะค่ะ”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเองก็ไม่ได้พูดเรื่องที่ก่อนหน้านี้ที่เหยาเสียงจะมาดึงเธอเอาไว้ แต่คนที่นี้ต่างก็เป็นคนฉลาด โดยเฉพาะคนในกองถ่ายที่รู้ว่าเหยาเสียงเป็นคนยังไง ก็พอจะเดาออกว่าเรื่องทั้งหมดเป็นแบบไหน

กู้เจียเอ่อเองก็รู้สึกเครียดขึ้นมา เขาไม่รู้ว่าพวกเผยอี้สองคนนั้นเป็นใครมาจากไหน และก็ไม่รู้ว่าเจียงเซ่อเกี่ยวข้องอะไรกับสองคนนั้นหรือเปล่า เขาทำได้แค่ยกมือนวดขมับ คิดอะไรนิดหน่อยแล้วถามขึ้น

“แล้วเธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

ในคำพูดของเขามีความหมายแฝง เหยาเสียงเองก็ไม่ได้มีชื่อเสียงที่ดี แต่ทว่าในวงการเขาก็ถือว่ามีอิทธิพลเป็นอย่างมาก เขาเป็นพวกนนักลงทุนและบริษัททำเพลง กู้เจียเอ่อเองก็รู้สึกดีกับเจียงเซ่ออยู่ไม่น้อย ที่ถามออกไปแบบนั้นแล้วเห็นเธอส่ายหน้า เขาก็ไม่พูดเรื่องนี้ขึ้นมาอีก

เจ้าหน้าที่ตำรวจเองก็มาเร็ว พวกนักข่าวจากที่ต่างๆ ต่างก็ยืนออกันอยู่ที่หน้าประตูโรงแรม แถมยังมีนักข่าวบางรายพยายามจะหาทางเข้าทางอื่นอีกด้วย

ตอนนี้เจ้าหน้าที่ของโรงแรมต้องดูแลเข้มงวดเป็นอย่างมาก เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ทางโรงแรมจึงต้องปิดประตูทางเข้าทุกบานชั่วคราว

ตอนที่กู้เจียเอ่อยืนคุยกับเจียงเซ่ออยู่นั้น เผยอี้ที่นั่งถือมือถืออยู่อีกด้านก็หันหน้ามามองทางนี้

ตอนที่อยู่ในลิฟต์นั่น เจียงเซ่อเองก็เข้ามาในลิฟต์และยื้อกันไปกันมากับเหยาเสียง ตอนนั้นเขาอารมณ์ไม่ดี จึงไม่ได้สังเกตเจียงเซ่อดีๆ เลย

ต่อจากนั้นก็เอาแต่ซัดเหยาเสียง ยิ่งไม่ได้มองว่าเจียงเซ่อมีรูปร่างหน้าตาอย่างไร

พอตอนนี้ได้ยินเสียงพูดเขาก็เลยเงยหน้าไปมอง แค่แวบเดียวเขาก็จำเจียงเซ่อได้แล้ว

วันนั้นที่อาของเขาพอเขาไปที่ค่ายฝึกทหารนั่น เขาก็ได้เจอกับผู้หญิงคนนี้ ที่เขาจำเธอได้ ก็เป็นเพราะว่าตอนนั้นเขารู้สึกว่าเจียงเซ่อมีลักษณะท่าทางเหมือนกับเฝิงหนานมาก รูปร่างหน้าตาเองก็ดูน่าหลงใหล

ตอนที่เผยจิ้นหยางดึงเขากลับ เขาเองก็ยังรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างแปลกๆ พอเดินไปแล้วก็เพิ่งนึกขึ้นมาได้ นอกจากลักษณะของเธอแล้ว การเปิดขวดน้ำที่เป็นการกระทำเล็กๆ น้อยๆ เองก็ยังเหมือนเฝิงหนานมาก

เพราะเขาชอบเฝิงหนาน ชอบและชอบมาก แค่อะไรที่เกี่ยวกับเธอเล็กๆ น้อยๆ ท่าทางเล็กๆ น้อยๆ ของที่เธอชอบทุกอย่างก็จดจำอยู่ในใจของเขา

และเพราะว่าตอนนั้นรู้สึกว่าเจียงเซ่อเหมือนเฝิงหนาน พอตอนนี้เห็นเธอแล้ว ก็เกิดคิดถึงเฝิงหนานขึ้นมา

“พี่อี้?”

เนี่ยต้านกำลังคุยโทรศัพท์ พอวางไปแล้วก็เห็นเผยอี้กำลังจ้องใครบางคนอยู่

เขาลองมองไปทางที่เผยอี้กำลังมอง และก็ได้เห็นว่าเป็นเจียงเซ่อที่อยู่ตรงนั้น

ตอนนั้นเผยอี้ไม่ได้มองเจียงเซ่อ แต่ตอนที่เนี่ยต้านเห็นเธอในลิฟต์แววตาของเขาก็เป็นประกายทันที

เธอเป็นคนที่สวยโดดเด่นกว่าใครๆ เนี่ยต้านยิ้มกว้างแล้วชะโงกหน้าไปถาม

“พี่อี้ พี่รู้จักเธอเหรอ?”

เขาเองก็ไม่ได้ถามจริงจังนัก ก็แค่ถามเล่นๆ เท่านั้นเอง

ยังไงซะตั้งแต่เล็กจนโต นอกจากเฝิงหนานแล้วเผยอี้ก็ไม่ได้สนใจหรือมองผู้หญิงคนไหนอีก ในใจและในสายตาของเขามีแค่เฝิงหนาน ไม่เคยคบหากับผู้หญิงอื่นมาก่อน

ความชอบในใจของเขามันเขียนชัดอยู่บนใบหน้า แต่ทว่าเฝิงหนานกลับไม่ได้คิดไปทางเดียวกัน

เนี่ยต้านเคยถามเขาว่าทำไม เผยอี้ก็ตอบมาว่า

“ฉันตามเธอจนเธออึดอัดแล้วล่ะ” เรื่องของหญิงชายแบบนี้ ถ้าเขาไม่รู้จักเอาตัวรอด ระหว่างเขากับเฝิงหนานคงไม่ได้มาจนถึงวันนี้หรอก

คนๆ นี้เป็นคนที่มั่นคงไม่เปลี่ยนแปลง เขาจะเดินตามเส้นทางสายเดียวที่เขาเลือกไปจนสุดทาง ใครก็ไม่อาจเปลี่ยนความคิดเขาได้

บรรดาพี่น้องต่างรู้จักนิสัยเขาดี เวลาที่ออกมาสังสรรค์ ก็จะต้องมีการพูดเล่นเรื่องนี้ขึ้นมา

เนี่ยต้านคิดว่าคำถามที่ถามออกไปเล่นๆ เผยอี้เองก็คงจะปฏิเสธแน่ๆ แต่ทว่าแค่เขาถามจบ เผยอี้ก็เหมือนคิดอะไรบางอย่างแล้วตอบ

“เป็นเด็กใหม่มหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งน่ะ”

และนี่ก็ทำเอาเนี่ยต้านชะงักนิ่งไป ใบหน้าของเขาเกิดความสนใจขึ้นมา

ก่อนอื่นเลยคงเป็นเรื่องที่เจียงเซ่ออยู่มหาวิทยาลัยอันดับหนึ่ง เรื่องที่เผยอี้รู้จักเจียงเซ่อทำเอาเนี่ยต้านรู้สึกแปลกใจจริงๆ

ตอนแรกเขาก็แค่ถามไปงั้นๆ เอง ไม่คิดเลยว่าจะได้คำตอบกลับมาว่าเผยอี้รู้จักจริงๆ

“อยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน?”

เนี่ยต้านแทบไม่อยากเชื่อ ถึงได้ถามออกไปอีก และก็มองเผยอี้ด้วยท่าทางแปลกใจ อยากจะลองดูว่าใบหน้าของเผยอี้จะบอกอะไรได้บ้าง

เผยอี้พยักหน้ารับอย่างรำคาญ แล้วก็มองดูท่าทางของเนี่ยต้าน เด็กคนนี้ดวงตาคมโต ทั้งสองเติบโตมาด้วยกัน ความคิดและนิสัยบางอย่างก็เข้ากันได้ดี จะทะเลาะก็ทะเลาะด้วยกัน ซวยก็ซวยไปด้วยกัน

ในใจเขาคิดอะไร เผยอี้เองก็รู้ดี

“ก่อนหน้านี้ที่ไอ้เฉิงหรูหนิงไปฟ้องเรื่องฉัน คุณปู่ก็บอกให้อาสามพอฉันไปที่ค่ายฝึกทหาร ก็เจอที่นั่นแหละ” ที่จริงเขาไม่อธิบายก็ดีแล้ว พออธิบายออกไปเนี่ยต้านก็ดูตะลึงกว่าเดิมอีก

ถ้าพูดให้ดีหน่อยคือเผยอี้เป็นคนเย็นชา แต่ถ้าพูดแบบไม่ดีคือ คนๆ นี้เคยเห็นหัวใครเสียที่ไหน

ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่แค่ได้เจอครั้งเดียวก็สามารถจำได้ขนาดนี้ แถมยังจำเจียงเซ่อได้อีก

ในใจเขาเริ่มคิดเรื่องสนุกๆ ขึ้นมา พอคิดถึงเรื่องเมื่อกี้ตบขาดังฉาด

“โธ่เอ้ย เมื่อกี้น่าจะซัดให้แรงกว่านี้ ไอ้ตัวไร้ค่านั่น!”

เขาชี้ไปที่เหยาเสียงที่ถูกหามขึ้นรถฉุกเฉินไปแล้ว “เดี๋ยวผมจะไปหาประวัติมัน ดูสิว่ามันเป็นใครมารนหาที่ตายแบบนี้ กล้าดียังไงมาแตะต้อง......” เขายังพูดไม่ทันจบ เผยอี้ก็ส่งสายตามาปรามเอาไว้ และเนี่ยต้านเองก็รีบแก้ทันที

“......รุ่นน้องของพี่อี้”

เผยอี้ก้มดูมือถืออย่างรำคาญใจ นั่งมาสักพักแล้วและเขาก็รู้สึกเบื่อมาก

“แกโทรไปหรือยัง ฉันจะไปแล้วเนี่ย?”

ตำรวจกำลังสอบถามเจียงเซ่ออยู่ และก็ไม่มีใครมาทางนี้ พอเขาลุกขึ้นพวกคนของโรงแรมก็พากันร้อนรน แต่ก็ไม่มีใครกล้ารั้งเขาเอาไว้

“โทรแล้วครับ” เนี่ยต้านมองไปที่เจียงเซ่อครู่หนึ่ง ไม่นานนัก คนที่มาสอบปากคำก็รับสายโทรศัพท์ขึ้น แป๊บเดียวเท่านั้น คนๆ นั้นก็เรียกให้เจียงเซ่อ เผยอี้และเนี่ยต้านออกจากโรงแรมแล้วค่อยคุยกัน

ข้างหน้าโรงแรมนั่นมีนักข่าวรออยู่เต็ม พวกแขกทั้งหลายจึงต้องใช้ทางเข้าออกทางอื่นแทน

เจียงเซ่อเองก็ออกมาพร้อมกับคนอื่นๆ และไม่ได้โดนเชิญให้ขึ้นไปบนรถตำรวจ แต่ทว่าพวกตำรวจกำลังคุยกับเนี่ยต้าน เขาชี้ๆ ไปที่เจียงเซ่อ หลังจากนั้นพวกตำรวจบางส่วนก็กลับไปกันบ้างแล้ว

รถก็ยังอยู่ในโรงจอดรถใต้ดิน และตอนนี้พวกนักข่าวก็เต็มไปหมด ยังไงก็คงลงไปไม่ได้แล้ว

เขาอยากเข้ามาเพื่อสอบปากคำเจียงเซ่อสักหน่อย เพื่อจะได้ข้อมูลเพิ่มเติม