webnovel

สักวันฉันจะเป็นซุปตาร์

เธอ เฝิงหนาน คุณหนูตระกูลเฝิงผู้ร่ำรวยล้นฟ้า เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เธอกลับมาอยู่ในร่างของ เจียงเซ่อ เด็กสาวยากจนที่ไม่มีอะไรดีนอกจากหน้าตา วันๆ เอาแต่ใฝ่ฝันว่าอยากจะเข้าวงการบันเทิง แม้ชะตาจะเล่นตลกทำให้ชีวิตกลับตาลปัตรไม่มีอะไรเหมือนกับชีวิตเดิมก่อนหน้านี้เลยสักนิด แต่นี่อาจจะเป็นโอกาสที่สวรรค์มอบให้เธอเพื่อให้เธอได้เลือกทางเดินชีวิตของตนใหม่อีกครั้งก็ได้ ชีวิตที่ไม่เคยได้เลือกเอง ตอนนี้โอกาสกลับมาอยู่ในมือเธออีกครั้ง ถ้าอย่างนั้นเธอก็ขอเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่เป็นของเธอบ้าง… เมื่อคนรู้จักในชีวิตครั้งเก่าได้หวนกลับมาเจอกันอีกครั้ง ครั้งนี้เธอจะได้รู้จักพวกเขาเหล่านั้นใหม่อีกครั้งในมุมมองที่ต่างออกไป

กว่านเอ๋อร์ wr · Urban
Not enough ratings
710 Chs

045

娱乐圈头条 หัวข้อข่าว แห่งวงการบันเทิง

ผู้แต่ง กว๋านเอ่อwr

ผู้แปล เติ้ง ลี่เฟิน

บทที่ 45 เช่าห้อง

อาจเป็นเพราะว่าไม่ได้เห็นลูกสาวเถียงตัวเองมานานแล้ว โจวฮุ่ยจึงได้แต่กัดปากไม่เข้าใจว่าทำไมลูกสาวจะต้องโมโหขนาดนี้

ตู้หงหงที่อยู่ในบ้านก็ชะโงกหน้ามามอง แววตาดูลุกลี้ลุกลน

เจียงเซ่อนึกขึ้นมาได้ ครั้งที่แล้วที่เธอไปลงว่าอยากจะเข้ามหาวิทยาลัยไหนกับอาจารย์ประจำชั้น จำได้ว่าตอนนั้นเธอบอกว่าให้ส่งไปที่โรงเรียนนี่ ทำไมมันถึงมาอยู่ที่บ้านครอบครัวตู้ได้?

“ทำไมมันถึงมาอยู่ที่นี่?”

โจวฮุ่ยถอนหายใจออกมา “ก่อนหน้านี้ที่โรงเรียนโทรมาหาคุณอาตู้ บอกว่าให้เธอไปรับมันที่โรงเรียน ตอนบ่ายก็มีเพื่อนนักเรียนเอามาให้ที่บ้าน”

ที่จริงทางโรงเรียนโทรมาหาหลายครั้งแล้ว แต่ตู้ชางฉวินไม่ใส่ใจมัน ดังนั้นวันนี้จึงมีเด็กที่โรงเรียนเอามาส่งให้

เจียงเซ่อเองก็นึกขึ้นได้ว่าเบอร์โทรศัพท์ที่ให้อาจารย์ประจำชั้นไปก็มีแต่เบอร์บ้านครอบครัวตู้ ตอนที่เธอซื้อมือถือใหม่ก็ลืมที่จะเอาเบอร์ให้ที่โรงเรียน

แถมช่วงนี้ก็ยุ่งอยู่กับการถ่ายหนัง ทำให้ห่างและลืมเรื่องพวกนี้ไปเลย

โจวฮุ่ยมองสีหน้าเธอ แล้วพูดขึ้น

“อาตู้ของเธอก็ไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัย จนถึงวันนี้ก็ยังมีชีวิตที่ดีได้ แถมยังมีครอบครัวและการงานที่ดีอีกไม่ใช่หรือ?” และหล่อนก็ไม่ได้พูดว่าใครเป็นคนทิ้งเอกสารพวกนี้ไป “ยิ่งไปกว่านั้น ตัวลูกเองยังเอาไม่รอด ตอนนี้ก็ยังอยู่ในบ้านครอบครัวตู้ ลูกจะเอาเงินที่ไหนมาจ่ายค่ากินค่าอยู่?”

เจียงเซ่อเงียบและตัดสินใจแน่วแน่

“พรุ่งนี้หนูจะออกจากไปหาห้องอยู่ แล้วจะย้ายออกไปชั่วคราว” ยังเหลือเวลาอีกหนึ่งเดือนกว่าจะเปิดเรียน เงินในบัญชีของเธอมีอยู่หนึ่งหมื่นห้าพันหยวน หลังจากนี้ก็มีอีกสามหมื่นหยวนจากการถ่ายละคร ตอนนั้นที่เซ็นสัญญาไป หลังจากที่หนังถ่ายเสร็จหมดแล้วเงินถึงจะส่งมา

กองถ่ายของ ‘ฝันที่เป็นจริง’ เพิ่งเริ่มถ่ายได้ไม่นาน แต่หนังของจ้าวร่างใกล้จะถ่ายจบแล้ว ช้าสุดก็คงจะประมาณปลายเดือนสิงหาคม

อยู่ในบ้านครอบครัวตู้คงไม่สะดวกอีกต่อไป ถ้าถึงเดือนสิงหาคมเธอจะต้องไปหางานหรือไปหาที่ออดิชั่น เธอเองคงจะต้องออกเช้ากลับดึก แบบนั้นจะให้อยู่แบบนี้ในบ้านครอบครัวตู้คงไม่สะดวกแน่ๆ

โจวฮุ่ยตกใจเป็นอย่างมาก มองดูเธอแล้วคงไม่ได้พูดเล่นๆ พอกำลังจะพูดรั้งเธอก็นึกถึงใบหน้าเย็นชาของตู้ชางฉวินขึ้นมา หล่อนจึงไม่พูดว่าจะให้เธออยู่ที่นี่ต่ออีก

หลังจากที่ตัดสินใจแล้วเจียงเซ่อก็ไม่รอช้าอีกต่อไป วันรุ่งขึ้นเธอเองก็ตื่นมาแต่เช้า

เพราะเรื่องเอกสารเมื่อวาน ตอนที่โจวฮุ่ยมองเธอก็เกิดทำตัวไม่ถูก และไม่ได้เอ่ยคำทักทายด้วยซ้ำ

ยังไงก็ตัดสินใจไปแล้วว่าจะออกไปเช่าห้อง เจียงเซ่อจึงตัดห้องเช่าแถวบ้านครอบครัวตู้ไปได้เลย

ใกล้ๆ แถวนี้ก็มีตึกห้องเช่าติดกันมากมาย แต่สวนมากห้องพวกนี้ก็ผ่านการใช้งานมายาวนานแล้ว มันเก่าไปหน่อย เข้าออกก็คงไม่สะดวกนัก

ยิ่งไปกว่านั้นคือหมู่บ้านหรือห้องเช่าแถวนี้ไม่ค่อยมีคนดูแลหรือใครมาเฝ้า กลับบ้านดึกๆ ก็คงไม่ปลอดภัยนัก ยังไงก็ต้องจ่ายเงินอยู่แล้ว เธอจึงคิดว่าจะไปหาคนกลางให้ช่วยดีกว่า เมื่อลองคำนวนดูแล้วเธอจึงเหลือเงินเอาไว้ประมานเจ็ดแปดพันหยวนเอาไว้จ่ายค่าเทอม และเตรียมค่ามัดจำเช่าห้องเอาไว้อีกประมานเจ็ดแปดพัน

ความต้องการของเธอไม่ได้มีอะไรเยอะนัก และตอนนี้เธอจะกลับไปใช้ชีวิตเหมือนตอนเป็นเฝิงหนานก็คงไม่ได้แน่ เธอแค่ต้องการให้แถวนั้นมีความปลอดภัยทั้งสภาพแววล้อมและห้องของเธอ

ส่วนเรื่องตำแหน่งอยู่ เพราะเจียงเซ่อมีเงินไม่เยอะนัก ที่ที่อยู่ในเขตเมืองคงไม่ต้องพูดถึง

ห้องเช่าที่คนกลางหามาให้ตามความต้องการของเธอนั้น ในที่สุดก็ไปเจออยู่ที่หนึ่ง

เป็นพื้นที่ที่วิสาหกิจอวิ๋นเฟิงได้สร้างขึ้น ห้องเช่าเหล่านี้มีอยู่สิบเอ็ดชั้น พื้นที่ไม่ค่อยกว้างนัก ประมาณยี่สิบตารางเมตรได้ ถึงมันละเล็กคับแคบ แต่มันก็มีทุกอย่างครบครัน

ข้างในห้องมีห้องน้ำ ห้องครัว พวกข้าวของเครื่องใช้บางอย่างเจ้าของบ้านเช่าเองก็ได้ซื้อเอาไว้แล้ว

เตียงตั้งไว้ติดกับหน้าต่าง ขอบหน้างต่างด้านบนเองก็มีราวเอาไว้ตากผ้าได้ ข้างๆ เตียงก็มีโซฟาอยู่ตัวหนึ่ง

ถึงแม้ในห้องจะไมมีทีวี แต่เจ้าของบ้านเช่าก็ได้ขนคอมรุ่นเก่าๆ มาให้

“เพราะว่าเจ้าของรีบปล่อยห้องให้เช่า ถึงห้องจะเล็กหน่อยแต่ที่นี่ก็ไม่ห่างจากสถานีรถไปใต้ดินนัก และเพราะว่าที่นี่เพิ่งปรับปรุงไปใหม่ ค่าเช่าก็ไม่สูง มีการรักษาความปลอดภัย ถ้าคุณอยากได้ที่เงียบๆ ด้วย คุณก็สามารถตกแต่งเพิ่มเติมได้ แล้วก็ย้ายเข้ามาได้เลยครับ” คนกลางที่มาหาห้องให้เป็นผู้ชายหนุ่มที่ตัดผมทรงสกินเฮด เวลาที่คุยกับเจียงเซ่อก็ดูเขินๆ หลายครั้งที่เขาแอบลอบมองเธอบ่อยๆ

“สภาพแววล้อมคุณก็เห็นแล้ว ผมเพิ่งจะคุยกำเจ้าของบ้านเช่าแล้ว ถ้าคุณตกลง คุณก็ต้องจ่ายค่าเช่าห้องมาก่อนหนึ่งเดือน ส่วนค่าค้ำประกันสามารถเลื่อนไปจ่ายทีหลังได้ครับ” แล้วเขาก็ชี้ไปที่คอมพิวเตอร์ที่อยู่ข้างใน “อินเทอร์เน็ตในห้องต้องต่อเอานะครับ ถ้าคุณต้องการจะใช้ก็สามารถติดต่อมาได้เลย”

พอแนะนำข้อมูลเบื้องต้นไปแล้ว คนตัวกลางก็อดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา

“ขอโทษนะครับ คุณเป็นดาราหรือเปล่า?”

เจียงเซ่อยิ้มๆ ไม่ได้ตอบอะไรออกไป เมื่อเธอลองเทียบห้องกับบ้านครอบครัวตู้แล้ว มันก็ออกจะคล้ายกันอยู่บ้าน แต่ก็ดีกว่าแน่นอน

ถึงราคาเช่าห้องจะอยู่ที่สองพันห้าร้อย ทั้งที่ห้องยังตกแต่งไม่เสร็จ แต่มันก็ดูสะอาดมากแล้ว

แค่เปิดหน้าต่างออก ลมก็พัดเข้ามาเย็นสบาย ถึงมันจะเป็นตึกที่สร้างติดๆ กัน แต่พอเจียงเซ่อคิดๆ ดูแล้ว ก็ตัดสินใจเซ็นสัญญาทันที

ข้อตกลงของคนกลางคือต้องเช่าระยะเวลาครึ่งปี พอได้สัดส่วนสวนที่แน่ชัดแล้ว เธอสามารถจ่ายเงินค่าเช่าล่วงหน้าได้ก่อนหนึ่งเดือน ส่วนเงินประกันค่อยจ่ายอีกทีตอนหลังเดือนสิงหาคม

ก็ตามนั้น พอจ่ายเงินค่าเช่าห้องไปให้กับคนกลางเรียบร้อยแล้ว เงินในบัญชีของเธอก็ถูกใช้ไปกว่าหนึ่งในสามแล้ว

พอหักเงินไปแล้ว เงินใบบัญชีก็เหลือแค่หนึ่งหมื่นเท่านั้น

ถึงจะเสียเงินไปแล้ว แต่การที่ได้ย้ายออกจากบ้านครอบครัวตู้ก็ทำให้เธอรู้สึกสบายใจได้ไม่น้อย ถ้าหากได้งานถ่ายใหม่ละก็ จะต้องออกแต่เช้าและกลับเสียดึก ก็คงไม่เกิดเหตุการณ์เข้าบ้านไม่ได้อีก

เจียงเซ่อปลอบตัวเองแบบนั้น ’99 Love Letter’ คงจะถ่ายเสร็จเรียบร้อยแล้ว อีกไม่นานก็คงจะได้เงินค่าตอบแทนที่เหลือ พอคิดแบบนั้นก็หยิบมือถือขึ้นมาดูข้อความแจ้งเตือนเงินในบัญชี เธอก็รู้สึกดีขึ้นมาอีกนิด

กว่าเรื่องทุกอย่างจะเสร็จสมบูรณ์ก็ปาไปบ่ายสามแล้ว เธอจึงเตรียมตัวกลับไปเก็บของที่บ้านครอบครัวตู้เพื่อย้ายมาที่นี่

ของของเธอไม่ได้มากมายอะไร นอกจากเสื้อที่ซักเอาไว้แล้ว ก็มีพวกโปสเตอร์และของเล็กๆ น้อยๆ เช่นพวกกิ๊บเครื่องประดับของเด็กสาว

ของพวกนี้เป็นของเจียงเซ่อคนก่อนซื้อมา เธอเองไม่ได้มีเงินค่าขนมเยอะขนาดนั้น ของที่ซื้อมาจึงมีไม่มากนัก เจียงเซ่อเก็บเอาไว้รวมๆ กันในกล่อง และวางไว้ข้างๆ เตียง

ตั้งแต่ที่เจียงเซ่อเกิดใหม่ก็ไม่เคยแตะของพวกนี้เลย พอจะย้ายของก็เกิดลังเลไปครู่หนึ่ง แต่สุดท้ายก็เอาของพวกนั้นไปด้วย

ตอนที่เธอถือของออกมาจากบ้าน โจวฮุ่ยก็กำลังคุยอยู่กับเพื่อนบ้านข้างๆ พอเห็นว่าเจียงเซ่ออกมาแล้ว เพื่อนบ้านคนนั้นก็ทักทายเธอ

“เซ่อเซ่อออกไปข้างนอกหรือจ้ะ?”

เจียงเซ่อพยักหน้า โจวฮุ่ยที่เห็นของในมือเธอก็หลุบตาลงและก้มหน้า

จ่ายค่าเช่าห้องไปแล้ว เจียงเซ่อมองคอมพิวเตอร์ที่อยู่ในห้องและลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเธอก็ตัดสินใจโทรหาให้พนักงานให้มาติดเน็ตให้

ตั้งแต่เกิดใหม่ก็เหมือนตัดขาดจาดโลกภายนอกไปเลย มือถือที่ใช้อยู่ก็เก่าเกินไป และแน่นอนว่ามันเล่นเน็ตไม่ได้อยู่แล้ว พวกเรื่องข่าวก็แค่ได้ยินมาจากคนอื่นๆ เขาพูดกัน