292 ฝนภูต

บทที่ 292 ฝนภูต

"หมาชั่วเหมียวอี้! อย่าหนีนะ!"

ท่ามกลางเสียงตะโกนด่าเกรี้ยวกราดข้างหลัง เหมียวอี้และพรรคพวกที่ฝ่าการสกัดกั้นอันหนาแน่นมาได้พากันกระโจนขึ้นกลางอากาศ ข้ามแม้น้ำสายหนึ่งที่กว้างหลายสิบเมตร ชั่วพริบตาเดียวที่ตกลงสู่พื้น นั่นก็หมายความว่าเท้าของอาชามังกรได้เหยียบลงในอาณาเขตจวนหนานเสวียนแล้ว เป็นที่นี่มีแม่น้ำแบ่งเขตแดนที่นี่

ในที่สุดก็หนีกลับเข้าจวนหนานเสวียนได้แล้ว เหมียวอี้และคนอื่นๆ หันไปมองพร้อมกัน เห็นเพียงอาชามังกรร้อยกว่าตัวที่อยู่ฝั่งตรงข้ามแม่น้ำพากันหยุดชะงักจนขาหน้าชูขึ้น เห็นเพียงคนกลุ่มหนึ่งที่กำลังเดือดดาลชี้ด่ามาทางฝั่งนี้ แต่ไม่กล้าข้ามเขตมาโจมตี

อาชามังกรยี่สิบตัวทางนี้ก็หยุดวิ่งแล้วเช่นกัน แต่ละคนพากันโล่งใจ ขณะที่มองหน้ากันเลิ่กลั่กก็พบว่าทุกคนมีชีวิตรอดกลับมาได้อย่างสบายดี พวกเขาหัวเราะลั่นทันที ช่างหวาดเสียวตื่นเต้นจริงๆ

ยิ่งฝ่ายตรงข้ามด่าหนักขึ้น เหมียวอี้และพรรคพวกที่ได้ยกภูเขาออกจากอกกลับยิ่งหัวเราะอย่างสบายใจขึ้นด้วยซ้ำ เหมือนกำลังเย้ยหยัน