222 ครูพักลักจำ

บทที่ 222 ครูพักลักจำ

เฮยทั่นเอาหัวชิดอยู่ในอ้อมอกเหมียวอี้ครู่หนึ่ง มันยังเปลี่ยนแปลงนิสัยเดิมไม่ได้ เจ้าอ้วนรักการกิน!

มันหันหลังทิ้งเหมียวอี้ไว้อีกด้านหนึ่ง แล้วกระโดดลงบันได วิ่งเหยาะๆ วนอยู่ในลานบ้าน ก่อนจะกระโจนตัวออกไป ด้านนอกมีเสียงกีบเท้าม้าวิ่งอยู่พักหนึ่ง มันวิ่งไปอาหารข้างทะเลสาบ

เหมียวอี้กับสองสาวน้อยต่างก็ยืนเหม่อมองไปยังทิศทางที่เฮยทั่นหายไป

และเยารั่วเซียนก็ยกแขนเสื้อขนาดใหญ่ขึ้นมองดูฝูงตั๊กแตนน้อยที่ห้อยอยู่ข้างใน แล้วหันไปมองจุดที่เฮยทั่นนอนหลับลึกอยู่ก่อนหน้านี้ แล้วก็มองเหมียวอี้อีก เรียกได้ว่าสีหน้าระแวงสงสัย

ไม่ต้องพูดถึงลูกหลานตั๊กแตนทมิฬเลย นั่นก็ผิดปกติพอแล้ว ตอนนี้มีอาชามังกรที่สามารถกลั่นกรองยาปีศาจได้โผล่มาอีก แถมยังมีสมุนไพรเซียนที่ออกลูกแล้ว วิชาทวนที่ยอดเยี่ยมหนึ่งด้าม ด้วยวรยุทธ์ของตัวเองไม่มีทางรู้ถึงสภาพก่อนหน้านี้ในร่างกายเจ้าอ้วนได้เลย แต่เจ้าเด็กนี่กลับสามารถ...

เรื่องแปลกต่างๆ รวมอยู่ด้วยกัน ทำให้เยารั่วเซียนรู้สึกว่าทุกที่บนตัวเหมียวอี้เป็นปริศนา

"ผู้อาวุโสเยา เกิดอะไรกับเฮยทั่น?" เหมียวอี้หันไปถาม