ส่วนที่ 5 บทที่ 138-1

บทที่ 138-1 ม่อหานใกล้ตาย

หากเป็นเรื่องวิชาแพทย์พิษ ทุกคนในหนานฉินกับเป่ยฉีต่างรู้ว่าหากพระมาตุลาน้อยแห่งเป่ยฉีเป็นที่สอง ย่อมไม่ผู้ใดกล้าเป็นที่หนึ่ง

ยามนี้ผู้ติดพิษกลายเป็นเขา เช่นนั้นใครจะถอนพิษให้เขาแทน?

ฉีอวิ๋นเสวี่ยทั้งโกรธทั้งโมโห มองไปทางด่านอวี่เหรินพลางขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน “หนอยแน่ฉินเจิง ที่แท้เขาแพ้เดิมพันที่เมืองเสวี่ยเฉิงก็เพื่อรอจังหวะนี้ ข้าก็คิดแล้วไฉนถึงตั้งมุ่งหน้าไปด่านอวี่เหริน ที่แท้ก็มีแผนการนี้”

ถูกเขาใช้แผนวางยาพิษได้สำเร็จจนได้

“องค์หญิง ผู้ที่แทรกซึมเข้ามาลอบสังหารรัชทายาทกับพระมาตุลาน้อยที่เป่ยฉีมิใช่ฉินเจิง เป็นฉินอวี้

ฝ่าบาทแห่งหนานฉินขอรับ” มีคนคิดว่าฉีอวิ๋นเสวี่ยฟังผิดจึงแก้ไขให้

ฉีอวิ๋นเสวี่ยฟาดแส้ออกไป กล่าวด้วยโทสะ “เจ้าโง่! คิดว่าข้าแยกไม่ออกแม้แต่ฉินเจิงกับฉินอวี้แล้วรึ? ไยต้องให้เจ้าเตือนความจำ”

ผู้นั้นถูกฟาดจนบาดเจ็บ รับแส้เข้าอย่างจัง มิกล้าเอ่ยแย้ง

ฉีอวิ๋นเสวี่ยกล่าวด้วยใบหน้าเยือกเย็น “ฉินเจิงกับฉินอวี้กำลังบอกทุกคน บอกเป่ยฉี บอกเมืองเสวี่ยเฉิงว่า พวกเขาสองคนพี่น้องลอบเข้ามาในค่ายทหารเป่ยฉีได้เสมือนไม่มีใครอยู่!”