ส่วนที่ 3 บทที่ 042-1

บทที่ 42-1 รักเจ้า

ใครบ้างในใต้หล้าจะมิทราบว่าคุณชายรองเจิงแห่งจวนอิงชินอ๋องมีนิสัยประหลาด ไม่ใช่ผู้ที่ชอบให้การต้อนรับแขกอย่างกระตือรือร้นสักหน่อย?

เซี่ยฟางหวาพอจะเดาความคิดฉินเจิงออกเลยหยิกฝ่ามือเขา

“ข้าพูดผิดรึ?” ฉินเจิงหันมามองเซี่ยฟางหวา รอยยิ้มเจิดจ้าอย่างไม่ปิดบังดุจดวงอาทิตย์อันร้อนแรงยามเที่ยง ชวนให้ผู้อื่นแสบตานัก

เซี่ยฟางหวาไม่รู้ว่าควรส่ายหน้าหรือพยักหน้าดี

“แม่นางแซ่อะไรหรือ? มีนามว่าอย่างไร” ฉินเจิงเอ่ยถามสตรีผู้นั้นต่อด้วยรอยยิ้ม

รอยยิ้มนี้เจิดจ้าเกินไป สตรีผู้นั้นหลบเลี่ยงราวกับกำลังไตร่ตรองถ้อยคำของฉินเจิง ทันใดนั้นก็แย้มยิ้มกว้าง มองฉินเจิงตอบแล้วกล่าวว่า “คุณชายรองเจิงไม่เหมือนกับที่ร่ำลือกัน ไม่คาดคิดว่าจะให้การต้อนรับอย่างกระตือรือร้นแบบนี้!” พูดจบก็ยิ้มกล่าว “ข้าแซ่ฉี นามว่าอวิ๋นเสวี่ย”

“แซ่ฉี?” ฉินเจิงมองนางก่อนเลิกคิ้วใส่ “ท่านคือองค์หญิงของราชสำนักเป่ยฉี?”

“คุณชายรองเจิงฉลาดนัก เพียงรู้แค่แซ่ก็เดาฐานะข้าออกแล้ว” ฉีอวิ๋นเสวี่ยเลิกคิ้ว