ส่วนที่ 2 บทที่ 111-1

บทที่ 111-1 บทสนทนายามค่ำ

เมื่อเปิดกระดาษออก ในนั้นเขียนเอาไว้สามคำว่า ‘ตื่นแล้วหรือ?’

เซี่ยงฟางหวาเร่งเร้าพลังภายใน กระดาษในมือสลายกลายเป็นขี้เถ้าเพียงพริบตา นางแบมือยื่นออกไปนอกรถพร้อมเอ่ยขึ้นว่า “ไร้สาระ!”

เถ้ากระดาษลอยตามสายลมไปยังรถม้าคันข้างหลัง ฉินอวี้ยื่นมือออกมาให้ขี้เถ้าตกลงบนฝ่ามือ ทันใดนั้นก็ยิ้มออกมาแล้วตอบกลับว่า “ไร้สาระอยู่บ้างจริงๆ”

ชูฉือตื่นแล้วเช่นกัน เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้ก็แค่นเสียงเย็นอยู่ภายในรถ

เซี่ยฟางหวาสะบัดมือปล่อยม่านลง ไม่สนใจรถม้าคันข้างหลังอีก

ทันใดนั้นรถม้าอีกคันก็เลิกม่านขึ้น ฉินชิงยื่นศีรษะออกมามอง

ฉินอวี้รีบสะบัดม่านปิดลงเพื่อหลบเลี่ยงสายตาคู่นั้นของฉินชิง

ฉินชิงรู้สึกประหลาดใจทว่าบอกไม่ได้ว่ารู้สึกมาจากที่ไหน เขาเหม่อมองนอกหน้าต่างพักหนึ่ง ขบวนเคลื่อนตัวไปอย่างสงบโดยไร้สิ่งผิดปกติใดๆ เขาปล่อยม่านลงด้วยความสงสัย กลับเข้ามานั่งข้างในเหมือนเดิมก่อนบ่นพึมพำออกมา

แววตาหลี่มู่ชิงสั่นไหวเล็กน้อย

เดิมเซี่ยฟางหวาอารมณ์ดีขึ้นบ้างหลังตื่นขึ้นมา ทว่าเมื่อถูกฉินอวี้ก่อกวนเช่นนี้ก็กลับมาเบื่อหน่ายอีกครั้งอย่างรวดเร็ว