ส่วนที่ 2 บทที่ 110-2

บทที่ 110-2 ว้าวุ่นใจ

บนรถม้าอีกคันหนึ่ง หลี่มู่ชิงไม่ได้นั่งรถคันเดียวกับฉินอวี้และชูฉือ แต่มานั่งรถม้าคันเดียวกับฉินชิง หวางอู๋ และเจิ้งอี้

หลังออกจากประตูเมืองเขาก็ถูกทั้งสามซักถามทันทีว่ามาเมืองผิงหยางตั้งแต่เมื่อใด และมาอยู่ในรถม้าคันเดียวกับเซี่ยอวิ๋นหลานเพื่อเดินทางกลับเมืองหลวงได้อย่างไร

ถึงอย่างไรฉินชิงก็ยังเด็กและเติบโตมาจากในวังหลวงโดยมีหลินไท่เฟยซึ่งไม่ร่วมผสมโรงกับเรื่องชวนปวดหัวในวังหลังเป็นผู้เลี้ยงดู และยังไม่ได้ออกจากวังหลวงมาตั้งจวนของตัวเอง ดังนั้นแม้เฉลียวฉลาด มีความคิดของตัวเองอยู่บ้าง แต่ก็ไม่เคยมีผู้ใดให้การแนะนำขัดเกลา สุดท้ายเขาจึงมิอาจยื่นมือเข้าแทรกในเรื่องบางเรื่องได้และรู้เรื่องราวได้ไม่มาก

ส่วนหวางอู๋กับเจิ้งอี้ยึดมั่นในคุณธรรมสูงส่งประจำตระกูลของจวนสำนักวิชาขั้นสูงฮั่นหลินและจวนผู้ตรวจการแผ่นดิน พวกเขาพาตัวเองออกห่างจากเรื่องบางอย่างโดยจิตใต้สำนึก ไม่พาตัวเองถลำลึกเกินไป

ดังนั้นสำหรับพระราชโองการลับที่หลี่มู่ชิงได้รับจากฝ่าบาทให้มาเมืองผิงหยางจึงยังไม่ถูกเปิดเผย พวกเขายังไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น