ส่วนที่ 2 บทที่ 027-3

บทที่ 27-3 ฝนตก

พวกนางคือผู้ที่มาสวดมนต์ปฏิบัติธรรมที่วัดฝ่าฝอซื่อบ่อยครั้งจนรู้จักภิกษุที่มีหน้ามีตาทุกรูปในวัด ไต้ซืออู๋ว่างรูปนี้ดูแลลานถือศีลและเป็นพระอาจารย์ตำแหน่งสูงสุดในลานถือศีล ตลอดหลายปีนี้พวกนางก็ได้พบหน้าหลายครั้ง

พระชายาอิงชินอ๋องมาสวดมนต์ที่วัดฝ่าฝอซื่อเป็นครั้งแรก นางเป็นคนรักดอกไม้ ไม่ใช่รักการสวดมนต์ สมัยยังไม่ได้แต่งงานก็ได้มาที่วัดฝ่าฝอซื่อกับแม่ของเซี่ยฟางหวาบ่อยครั้ง แต่ไปยังป่าดอกท้อหลังภูเขาเพียงเท่านั้นจึงย่อมไม่รู้จักไต้ซืออู๋ว่าง ยามนี้เห็นเพียงภิกษุบนภาพวาดกับภิกษุที่นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นมีหน้าตาคล้ายกันจึงอดสงสัยไม่ได้ “วัดฝ่าฝอซื่อมีไต้ซืออู๋ว่างกี่รูปกันแน่”

“ย่อมมีเพียงรูปเดียว!” ฮูหยินเสนาบดีฝ่าขวากับหลินไท่เฟยพยักหน้าพร้อมเพรียง

“เช่นนั้นก็น่าแปลกใจยิ่ง! หรือหนึ่งในนี้จะใช้วิชาแปลงโฉม?” พระชายาอิงชินอ๋องถาม

“ข้ากล้ายืนยันว่าคนที่หนีไปมิได้ใช้วิชาแปลงโฉม ข้ากระชากผ้าคลุมหน้าเขาออกจึงมองเห็นใบหน้าชัดเจน ส่วนเป็นการแปลงโฉมหรือไม่ข้ายังพอมองออกอยู่บ้าง” หลี่มู่ชิงส่ายศีรษะ