ส่วนที่ 2 บทที่ 020-1

บทที่ 20-1 กลิ่นหอมพัดโชย

ฉินเจิงฟังจบก็ทั้งโมโหทั้งยิ้มขำ!

เขาจ้องเซี่ยฟางหวาด้วยรอยยิ้มลึกซึ้ง ก่อนกล่าวเน้นย้ำทีละคำ “เจ้ายังถูกข้ากัดไม่พออีกรึ พรุ่งนี้เจ้าไม่อยากพบหน้าใครอีกแล้วใช่หรือไม่ เดิมท่านแม่มาสวดมนต์อธิษฐานให้เจ้า แต่…” เขาลูบต้นคอนางที่ปรากฏรอยช้ำสีชมพูจางจากการกัดด้วยฝีมือตัวเอง “หากผู้ใดเห็นเข้าว่าเจ้ากับข้าลบหลู่เขตแดนพุทธศาสนาอันศักดิ์สิทธิ์ลับหลัง เจ้าว่านางจะว่าเช่นไร”

เซี่ยฟางหวามองเขาไม่พูดจา พระชายาอิงชินอ๋องจะว่าอย่างไรได้? ชื่อเสียงเลื่องลือว่านางรักและปกป้องลูกชายไม่ใช่รู้กันแค่คนในเมืองหลวงเท่านั้น เกรงว่าผู้คนใต้หล้าต่างทราบกันทั่ว เช่นนี้แล้วจะตำหนิตักเตือนเขาได้หรือ? หากไม่ตำหนิเขา หรือจะมาตำหนินางว่าไม่รักษาประเพณีสตรีแทน? นางย่อมรู้จักพฤติกรรมของลูกชายตนเองดีว่าใครอื่น