ส่วนที่ 1 บทที่ 013 ลอบสังหาร

บทที่ 13 ลอบสังหาร

หากจะแก้ไขปัญหานี้ จำเป็นต้องมีอุบัติเหตุ

แต่ว่ารอมาสองวันแล้ว นอกจากม้าที่ลากรถถูกความเหนื่อยล้าเล่นงานจนหมอบลงกับพื้น ก็ไม่มีอุบัติเหตุอะไรเกิดขึ้น พระสนมฝ่ายซ้ายฝ่ายขวาที่ได้รับการโปรดปรานและองค์ชายทั้งสองในวัง อีกทั้งยังมีบุตรชายคนโตแห่งจวนอิงชินอ๋องนั้นต่างก็ไม่ได้ส่งคนมาลงมือ ดูๆ ไปแล้วมีแค่ตัวเองเท่านั้นที่ต้องสร้างอุบัติเหตุขึ้นมาเอง

เซี่ยฟางหวาฉวยโอกาสที่คนข้างหน้าไม่ทันระวัง ล้วงเอากริชที่เหน็บอยู่ข้างเอวขึ้นมาทำสัญลักษณ์ไว้บนต้นไม้แห้ง

“หลังเข้าไปในเมือง พวกเราไปหาสำนักคุ้มภัยก่อนเถอะ” ฉินเจิงราวกับกัดฟันกล่าว “ข้าจะออกเงินให้เจ้าก่อน เจ้าเก็บเงินของตัวเองไว้ไปแต่งภรรยาเถอะ”

“ขอบคุณคุณชายรอง” เซี่ยฟางหวายิ้มพลางพยักหน้า

ฉินเจิงกล่าวเสียงเย็น “วันนี้เจ้าอย่าให้ข้านอนที่โรงเตี๊ยมโทรมๆ อีกนะ”

เซี่ยฟางหวาอุทาน “มิบังอาจ วันนี้จะต้องหาโรงเตี๊ยมดีๆ ให้ท่านแน่” รถม้าเข้าไปในตัวเมือง ฉินเจิงเดินไปสอบถามคนที่เฝ้าประตูเมืองก่อนจะบังคับรถม้าไปยังสำนักคุ้มภัย