ส่วนที่ 1 บทที่ 012 สะสมเงิน

บทที่ 12 สะสมเงิน

เซี่ยฟางหวาหลับสนิทตลอดคืน วันที่สองจึงมีสีหน้าที่ดีมาก

ฉินเจิงครึ่งคืนแรกยังไม่ง่วง ครึ่งคืนหลังก็รู้สึกไม่คุ้นกับเตียง ได้แต่พลิกตัวไปมาจนฟ้าสว่างจึงหลับลง แม้ว่าในห้องจะไม่มีหนู แต่เขาก็รู้สึกหลับไม่ค่อยสบาย เขาหาวออกมาพลางยันตัวขึ้น ดวงตาทั้งสองข้างทอดมองเงาที่ตกสะท้อนลงมา

เซี่ยฟางหวาเหลือบมองเขา แน่ใจว่าปลอดภัยก็เก็บสัมภาระเตรียมออกเดินทาง

ฉินเจิงเดินนำหน้าไปแย่งรถม้าก่อนจะหลับตานอนต่อ

เซี่ยฟางหวาไม่อยากทะเลาะกับเขาจึงขี่ม้าอยู่ข้างๆ รถ

เมื่อออกจากเมือง เดินทางไปได้ระยะหนึ่ง ข้างหลังก็มีม้าเร็วตัวหนึ่งตามมา บนม้ามีคนนั่งอยู่หนึ่งคน ยังไม่ทันเข้ามาใกล้ คนคนนั้นก็ตะโกนเสียงดัง “คุณชายรอง คุณชายรอง หยุดรถ!”

ฉินเจิงคล้ายกับมาได้ยินเสียงนั้น เซี่ยฟางหวาจึงยื่นมือไปดึงเชือกบังเหียน

คนกับม้าเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว ทั้งคนทั้งม้าต่างหายใจหอบและเหงื่อท่วมตัว เมื่อเห็นฉินเจิงบนรถม้าก็กล่าวอย่างเร่งรีบว่า “คุณชายรอง พระชายาล้มป่วย ตั้งแต่ท่านไปก็ตัวร้อนไม่หยุด ท่านอ๋องส่งคนรับใช้ตามมาเชิญให้ท่านรีบกลับเมืองหลวง”