กาลครั้งหนึ่ง…นางในดวงใจ

กาลเวลาล่วงเลยไป งานแต่งก็ใกล้เข้ามาทุกที คือถ้าถามฉันว่าชอบเขาไหม ก็ชอบบ แต่ฉันก็คงอยู่บนโลกใบนี้ไม่ได้ตลอดหรอกฉันต้องกลับไปยังที่ที่ฉันจากมา เอาจริงตอนนี้ฉันก็กลับมานอนมาอยู่บ้านตัวเองแล้วแหละ แต่ว่า…ฉันพึ่งรู้ว่าเขามีคนในใจอยู่แล้ว

เมื่อ 2-3 วัน ก่อน

ณ เมืองอาคิรา

ฉันได้ไปเที่ยวคลาดกับพี่ธุมเกตุ

"โห ปิ่นนี้งามจริงง" สวยสุด เหมาะกับคนงามๆอย่างเรา

"งามจริง น้องอยากได้หรือไม่" กรี๊ดดดด สายเปย์สุดๆ อย่าพึ่งเราต้องปฏิเสธเป็นมรรยาท

"ไม่เจ้าค่ะ ท่านพี่อย่ามาฟุ่มเฟือยกับข้าเลยเจ้าค่ะ" เป็นไงเรียบร้อยอย่างกับผ้ายับพับไว้

"ถ้าน้องต้องการเช่นนั้น พี่ก็จะไม่ซื้อให้" เคเลยเคคคคค เห้ออ ผู้ชายนี่ไม่เข้าใจอะไรผู้หญิงเลยยย

"ข้าหิวแล้วขอตัวไปหาอาหารกินก่อนนะเจ้าคะ" ชิ!!

"อื้ม" มาองมาอื้มอะไรก่อนน

ณ ร้านอาหาร

อาหารน่ากินฝุดๆ เห็นแบบนี้แล้วคิดถึงอาหารฝีมือแม่เลย

"จันทร์เจ้า เหม่ออะไรรึ"

"เปล่าจ่ะ" ยิ้มเจื่อนให้ทีหนึงก็ได้

"เดี๋ยวข้ามานะเหมือนข้าจะทำของตกไว้สักที่"

"เจ้าค่ะ" ก็ไม่อยากจะถามเยอะหรอกนะเดี๋ยวหาว่าเผือก!

ทางด้านธุมเกตุ

ดีนะที่รอดมาจากตรงนั้น ความจริงแล้วข้าจะมาซื้อปิ่นไปให้นาง แต่ไม่ใช่นางคนนี้นะ ข้าหมายถึงนางที่ข้ารัก ความจริงแล้วข้ามีคนที่หมายปองอยู่แล้ว รักกันมาตั้งแต่เยาว์วัยแต่คุณหญิงแม่อยากให้ข้าแต่งงานกับแม่จันทร์เจ้าข้าเลยจำเป็น แต่สุดท้าย…ไม่เกิดอะไรขึ้นไม่รู้ทั้งที่ข้ามีคนรักอยู่แล้วแท้ๆ ทำไมข้าต้องมารู้สึก..กับแม่จันทร์เจ้าด้วย ทุกครั้งที่ได้เจอได้อยู่ด้วยกันข้ามักจะรู้สึกคุ้นเคย แล้วอยากอยู่ด้วยจนแก่เฒ่า ข้ากำลังพร่ำเพ้ออะไรอยู่! ต้องรีบซื้อปิ่นไปให้แม่จันทร์ เอ้ย แม่สายพิณแล้ว

ณ ร้านอาหาร

ชิ! งั้นฉันกินไม่รอแล้วนะ อร่อยมากๆเลย ยิ่งกินแล้วยิ่งนึกถึงแม่เลย

'เจ้าจะไม่มีวันสมหวังเพราะนี่คือนิยายที่ข้าแต่ง!!!'

'เปรี้ยง!'

"กรี๊ดดดด" อย่าบอกนะเสียงที่ได้ยินคือเสียงของคนแต่งนิยาย ฉันจะต้องตบนังคนเขียนให้ได้!! ว่าแต่ ผู้หญิงคนนั้นคือใครมานั่งจ้องฉันกินข้าวตั้งนานละ เอ้า! รีบเดินไปเฉย

อย่างนี้ต้องตาม!

ฉันตามผู้หญิงคนนั้นมาห่างๆจนถึงตรอกเล็กๆ

ธะ…ธุมเกตุ

"พี่คิดถึงน้องมากเลย" มีจับมือด้วย

"น้องก็คิดถึงพี่เหมือนกันเจ้าค่ะ เมื่อไหร่เราจะได้ครองคู่รักกันเสียทีเล่าเจ้าคะ"

"สายพิณน้องรอพี่ก่อนได้หรือไม่ อีกไม่นานเราก็จะได้ครองคู่รักกันตลอดไปแล้ว"

"น้องจะรอนะเจ้าคะ" โอเคค กอดกันไปอี๊กกกก

"นี่ปิ่น พี่ตั้งใจซื้อมาให้น้องโดยเฉพาะเลยหนา" ปิ่นนั่นมัน!!

" .//////. "

"เดี๋ยวพี่ใส่ให้" อย่างนี้นี่เอง รู้แล้วว่าทำไมเขาถึงไม่ซื้อให้ฉัน