กาลครั้งหนึ่ง…จบบริบูรณ์
"คุณเป็นใครหยุดเดี๋ยวนี้ที่นี่มันโรงพยาบาลนะครับ!!!" ธุมเกตุแล้วนางพยาบาลก็ลากนางลิลลี่ออกไป
"เป็นอะไรไหมครับคุณโนเวล"
"ไม่ค่ะ ขอบคุณนะคะ"
"คือผมขอพูดอะไรบางอย่างกับคุณได้ไหมครับ"
"คะ" หรือว่าจะสารภาพรัก ./////. แต่ในเรื่องก่อนหน้าเขามีแฟนอยู่แล้วนะ ไม่! ต้องเป็นเพราะอีนังลิลลี่แน่เลยที่เขียนให้คุณพี่ธุมเกตุพรากจากฉันไป!!
"คุณโนเวล" แหมอีนังมารผจญขอให้แกไม่มีสามีและนั่งดูฉันกับพี่ธุมเกตุรักกันอย่างหวานชื่นรื่นรมย์
"คุณโนเวล!!"
"คะ!"
"เป็นอะไรหรือเปล่าครับ"
"ไม่ได้เป็นอะไรเลยค่ะ"
"งั้นผมขอตัวไปตรวจคนไข้คนอื่นก่อนนะครับ" หมับ! ฉันจับข้อมือเขาเอาไว้
"หมอคะ"
"ครับ" เขินจัง
"คือ..ขอไอจีหมอได้ไหมคะ"
"หื้ม..เอาไปทำอะไรหรอครับ" โอ๊ยย ซื่อจริงพ่อคุณ
"ก็จีบไงคะหมอ"
"คะ..ครับ" ./////.
"สรุปว่าหมอให้ได้ไหมคะ"
"ให้ได้ครับ แต่ว่าผมไม่ให้คุณจีบนะครับ"
"ทำไมหรอคะ หรือว่าหมอมีแฟนอยู่แล้ว" เอาอีกละนกตัวเบ้อเริ่ม
"ไม่มีหรอกครับ แค่ผมอยากจะจีบคุณเองมากกว่า" กรี๊ดออกมาสิหญิง กรี๊ดออกมาาาาา
" .////. "
"ถ้าผมอยากขอจีบคุณ คุณจะอนุญาตไหมครับ" โอ้ยยยยย พร้อมเสมอค่ะ!!
"ได้ค่ะ..ยินดีให้จีบตลอดชีวิตเลย" อ้ากกกกก ฉันพูดอะไรออกมาาาา
หลังจากวันนั้นคุณหมอธุมเกตุก็รักและดูแลเอาใจใส่มากๆพ่อแม่ของเราก็ได้มาคุยกันรู้จักกัน จนตอนนี้ก็ 5 ปีแล้ว เขาก็ยังทำให้ฉันรู้สึกว่า ฉันเป็นผู้หญิงคนที่โชคดีที่สุดในโลกเลย เหมือนจุดเริ่มต้นในเทพนิยายที่เริ่มด้วยกาลครั้งหนึ่งแล้วลงท้ายด้วยคำว่า 'จบบริบูรณ์'