กาลครั้งหนึ่ง…คนเจ้าชู้ออกโรง

ตั้งแต่วันนั้นก็ 3 วันมาแล้ว ทิพย์เกสรไม่เป็นอันกินอันนอนมัวแต่ร้องไห้ เฮ้ออ…วันนี้ฉันก็ต้องออกไปหาอาหารเหมือนเคย แต่เมื่อกลับมา..

"ทิพย์เกสรร ฉันมาแล้วจ้าา" ในขณะนั้นเองฉันก็เห็นทิพย์เกสรกำลังจะผูกคอตาย ใต้ต้นไม้ แต่ยังดีดีที่มีพี่นกมาถ่วงเวลาไว้ทัน

"ทิพย์เกสร!! ทำไมทำแบบนี้!!"

"ฉันอยู่ไม่ไหวแล้ว แม่จันทร์~" แล้วทิพย์เกสรก็ปล่อยโฮชุดใหญ่มา

"ไม่เป็นไรนะ ฉันอยู่ตรงนี้ เวลาแม่ทำอะไรต้องคิดถึงฉันด้วย เข้าใจไหม" ขนาดร้องไห้ยังน่าเอ็นดู พระลักษณวงศ์ตาไม่ถึงจริงจริ๊งไปมีแฟนใหม่เนี่ย!

หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีกินนรีมาหาเราทั้งสอง

"ท่านทั้งสองเกิดอะไรขึ้นรึ" นางทิพย์เกสรก็เล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้นางกินนรีฟัง (ตามสไตล์นิทานพื้นบ้านไทย)

"งั้นถ้าท่านไม่รังเกียจไปอยู่ที่บ้านฉันไหมจ๊ะ" แล้วก็ตามเนื้อเรื่องเราทั้งสองได้ไปอยู่กับกินนรีบนเขา ส่วนพระเจ้าตาก็ให้อาศรมนั้นเป็นโลงแล้วเผาทั้งอาศรม

หลังจากนั้น ผ่านไป 2 ปี ทุกอย่างก็ล้วนแต่มีความสุขดี จนวันหนึ่งจู่ๆนางกินนรีตนหนึ่ง ซึ่งเป็น 1 ใน 5 ครอบครัวกินนรีที่ฉันกับทิพเกสรมาขออยู่อาศัพด้วย ก็พาผู้ชายรูปงาม งามแบบงามม๊ากกกก เอ๊ะๆนางแก้มแดงเป็นเหมือนปัดแก้มเช่นนี้แปลว่าผู้ชายคนนั้นคือ…

"ทิพย์เกสรจ๊ะ นี่ใช่พี่ชายของเธอหรอเปล่า" เมื่อทิพย์เกสรหันมาเท่านั้นแหละ ก็รีบวิ่งไปหาลักษณวงศ์โดยทันที

"พี่ พี่เป็นไงบ้างจ๊ะ"

"พี่ขอโทษนะที่พี่ให้น้องรอนาน ตอนเห็นอาศรมพระเจ้าตาไฟไหม้พี่นึกว่าจะเสียเจ้าไปซะแล้ว"

"ขอบคุณที่พี่กลับมานะ" แหมมม มีลูบแก้มกันด้วยย ผู้ชายคนนี้เชื่อใจไม่ได้!! เดี๋ยวฉันจะเป็นคนเปลี่ยนเนื้อเรื่องเอง! ฉันจะไม่ยอมให้คนดีๆมาตายเพราะคนเจ้าชู้ประตูดินแบบนี้หรอกนะ!