Chapter 3

Another day for Alanis and she's 30 minutes late for her class. Kahit na nagpahatid man siya sa kaniyang butler ay late pa rin siya kung kaya nang makadating siya sa paaralan ay lakad takbo ang kaniyang ginawa.

Ngunit nagulat siya nang bigla siyanv harangin ni Ichiro. Aminado siyang hindi na siya nagtataka kung may isa mang punisher ang haharang sa kaniya, ngunit hindi niya inaasahanag si Ichiro abg makikita niya.

Ichiro is one of many punishet of their school o katulad bga ng tinatawag na school officer. Twenty pesos kada minuto ang parusa sa mga taong nal-late sa klase at lumalaki pa ang halaga noon, depende sa kaso na ipapataw. At sa kaso niya, Six hundred pesos ang mababawas sa kaniyang pera.

Namula siya nang ngumiti ito sa kaniya. Inilahad ni Ichiro ang kaniyang kaliwang sa kamay sa kaniya na kaniya namang tinanggap. Nahihiya man ay hindi niya ito ipinakita sa lalaki.

Naglabas ito ng isanv parisukat na bagay. Ito ay isang metal puncher na ang gamit ay ang pagkuha o pagbawas ng itinype na numero sa kanang kamay ng violator.

When the sound clicked, nagsimula na siyang maglakad papunta sa kanilang seksyon. Basta-basta na lang siya pumasok na parang walang guro sa kanilang klase.

Isang robot ang kanilang professor. It's an AI type of robot na ang gawain ay ang magturo sa kanilang mga estudyante. The robotic teacher didn't care if she interrupted the class dahil napasa na sa memory chip nito ang data na nakapag-bayad na siya sa kaniyanv violation.

Nang maka-upo ay agad siyang tinanong ng kaniyang katabinh kaklase, "Hey babe. Why are you late gumising?" She stopped when she heard Fonacier two's voice. Napatingin siya sa lalaki at agad din namang umiwas.

Hindi niya alam kung bakit parang may nag-uudyok sa kaniyang iwasan ang lalaki na hindi naman niya ginagawa noon. Siguro ay dahil sa mas naging vocal ito sa kaniyang naiisip.

"Hey." She closed her eyes when she heard him sigh.

Naa-awkward pa rin kasi siya. Hindi makakalimutan ni Alanis ang sinabi nya. She knows he said something off the limit. Alam niyang di ito basta-bastang sasabihin ng lalaki without a deep meaning.

"You're a bit pale. Did Ichiro caught you?" Straight. No tagalog. Alam niyang naramdman din ng katabi ang pagiging seryoso niya.

"How much?"

"Six hundred."

"That must be a little painful" She nodded.

Everyone knows how much pain someone had to feel whenever they violate a rule. Parang tinutusok ng karayom ang kanilang pala-pulsuhan sa green laser na lumalabas sa metal puncher.

"That ass," He said and that made Alanis frown.

"Shut it, Fonacier two." She rolled her eyes at him.

"Two? Really?" He laugh heartly. Tahimik na nagpasalamat si Alanis dahil buti na lang nawala na ang awkwardness sa kanilang dalawa.

Time flies so fast at uwian na nila. Lumapit sa kaniya si Xenon at hinalikan ang kaniyang noo, "Babe, ingat ka ha."

Tumango siya at tsaka niya ini-wave ang kaniyang kamay sa lalaki. Siya na lang naiiwan sa classroom. Maaga kasi silabg pinauwi kaya naisip niya munang tumambay dito sa room.

To satisfy the boredom she have. She opened her phone and she let the classical music fills the whole room.

She closed my eyes and released a sigh.

"May problema ka ba?" Muntikan na siyang matumba sa gulat. Damn. Papatayin ata ako nito e, she thought.

"W-wala." She looked away. They're half away to each other. Baka kasi sabihin ni Fonacier one na hinaharass niya ang kaklase nito.

He hummed, "So bakit mag-isa ka?" Napakunot ang kaniyang noo. Ano bang pakialam nito?

She snapped in front of him, "Teka nga. Bakit ka ba tanong ng tanong?"

"Alanis," He called.

And then she felt a sudden knot in her stomach. She gulped. Baka naman at tinatawag lang siya ng kalikasan? Pero bakit siya natataranta?

"Look at me," ani ng lalaki.

"No," Mabilisang sagot niya at bahagya pang umiling.

Nanlalaki ang kaniyang mga matang napatingin sa kanya. Hinawakan ng lalaki ang kaniya baba tapos hinarap sa kanya. Paano nagagawa ng lalaking itong hawakab siya nang hindi nasasaktan. Dahil alam niya sa sarili niyang hindi siya nagpapahawak kung kani-kanino at kung meron may ay ang kaniyang pamilya lang at kung hindi ay paniguradong nakahiga na iyon at namimilipit sa sakut.

"W-what are youㅡ" He hush her using his index finger. Naka AC ang school, ngunit ramdam niya ang pagkabuo ng butil ng pawis sa kaniyang noo.

Napapikit siya at napalunok. Ano bang nangyayari sa kaniya? Hindi nya ba alam na baka mahuli sila? Worst ay i-puncher! Grabe, dala-dalawa ngayong araw? Let her rest naman! Masakit pa ang kaniyang pala-pulsuhan sa six hundred na natanggal sa kaniya.

"Bakit ka kinakabahan, Alanis?" She opened her eyes. She mentally cursed everything! Ipinapaalala niya sa kaniyang sarili na galit siya sa blue. Ayaw niya na sa blue. Damn it! She hate how his blue eyes stare at her black orbs.

She closed her eyes again, "Please..." This is bad. This is seriously bad. Pwede niya naman syang itulak pero bakit hindi niya magawa? .

"Pleaseㅡwhat Alanis?" Namamaos nyang sabi.

"Catriona like you. Please, stop." Binitawan naman nya si Alanis sa sinabi nito. Kinuha niya ang kaniyang phone at nagmamadaling umalis. Mukhang natauhan ito sa kaniyang sinabi.

Pagkapasok na pagkapasok niya pa lang sa sasakyan ay halos sigawan niya na ang driver na bilisan ang pagpapatakbo pero mas lalo siyang di mapanatag dahil mas mabilis pa rin ang tibok ng kaniyang puso kesa sa andar ng sasakyan.

Di siya makapaniwala. How dare him to do that!? Akala niya na hindi lahat ng middle guys ay walang manners. She thought he was different. Akala niya mabait sya kaya sya naging kaibigan ni Catriona. Paano nya naatim na hawakan siya! Hindi nya ba alam na gusto sya ni Catriona?

But her heart beats... no, maybe she's just nervous. Nang makababa siya ay dumiretso siya sa kwarto at humiga.

Damn. This day is a tiring day. Ang dami masyadong nangyari. Mabagal niyang hinilot ang kaniyang sintido.

I hate the color blue. I hate Blue.

ㅡ

JOYOUSMELODY