1177 ต่อสู้กับเทพแห่งความโกลาหล
ตอนที่ 1177 ต่อสู้กับเทพแห่งความโกลาหล
ฉานนู่แทงดาบออกไปแล้วก็จริง แต่แขนจำนวนมากของวิญญาณกรีดร้องกลับตวัดกลับมา
กลุ่มก้อนสีเทาจำนวนมากพุ่งออกจากหมัดของมันก่อนกระแทกใส่ฉานนู่
การลงทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์!
ไม่ว่าจะเป็นความเร็วหรือพลัง พลังลงทัณฑ์นี้ไม่ใช่สิ่งที่ฉานนู่จะสามารถขัดขืนได้
ฉานนู่เก็บดาบยาวกลับมาแล้วหลบเลี่ยงการโจมตี
กลุ่มก้อนสีเทาเคลื่อนผ่านด้านข้างนางไปได้ไม่ไกลนักก่อนกระแทกใส่ความว่างเปล่า ไม่รู้ได้ว่ามันหายไปไหน
ดาบของกู่ฉิงซานขยับ
เสียงแตกสลายนับแสนของดาบดังขึ้น
ตูม!
เปลวเพลิงไม่มีสิ้นสุดทำให้ท้องนภากลายเป็นทะเลเพลิง
วิญญาณกรีดร้องอยู่ในนั้น วิชาทั้งหมดถูกควบคุมทันที
“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ข้ายังมีความยิ่งใหญ่ของยุคแห่งความโกลาหลอยู่!”
วิญญาณกรีดร้องคำราม มือประสานเข้าด้วยกันเพื่อสร้างการลงทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์อีกครั้ง
กู่ฉิงซานเตรียมพร้อมแล้ว เขาถือดาบเสียงคลื่นไว้ด้วยหลังมือก่อนกวัดแกว่งไปตรงหน้าทะเลเพลิง
หมอกเยือกแข็งสีน้ำเงินราวกับน้ำท่วมถาโถมเข้าใส่วิญญาณกรีดร้อง!
วิญญาณกรีดร้องถูกเล่นงานไปทั่วร่าง
ตอนนี้ ท่ามกลางทะเลเพลิงไร้พรมแดน มันพลังเยือกแข็งก่อตัวขึ้น!
ในน้ำแข็งและเปลวไฟนี้ วิญญาณกรีดร้องเปิดปากช้าๆ แต่ก็ไม่สามารถร่ายวิชาออกมาได้
ความคมปลาบของมันค่อยๆ ลดลงจนไม่สามารถขยับได้ในที่สุด
เพียงชั่วพริบตา กู่ฉิงซาบเก็บดาบสองเล่มไป
ความคมปลาบเยือกแข็งที่มองไม่เห็นทะยานขึ้นจากร่างกายขณะส่งเสียงหวีดหวิวไปที่วิญญาณกรีดร้อง
สกิลเทพอสุรา เคลื่อนตะวันบดบังจันทรา!
สิ่งที่จับต้องไม่ได้กำลังเคลื่อนไปมาอยู่ในความว่างเปล่า
ทั่วร่างของวิญญาณกรีดร้องถูกแยกออกเป็นสองส่วนจนท้องนภาถูกฉีก
“เจ้าอยากฆ่าข้าแบบนี้หรือ”
วิญญาณกรีดร้องยิ้ม สองร่างพลันกลายเป็นควันบางสีเทาก่อนหลอมรวมอย่างรวดเร็ว
ร่างของมันกลับมาหลอมรวมอีกครั้ง
กู่ฉิงซานมองปฐพี
บนปฐพี ในสมรภูมิอันดุเดือด แอนนารับศึกหนัก
สัตว์ประหลาดจากทั่วสมรภูมิทิ้งศัตรูตรงหน้าก่อนเข้ามาหานางโดยไม่กลัวตาย
ศัตรูที่นางเผชิญมีมากเกินไป!
ถึงแม้จะมีหลายคนเข้ามาช่วย แต่แรงกดดันของแอนนายังมากอยู่ดี
วิญญาณกรีดร้องมองกู่ฉิงซาน ใบหน้าเผยความนึกสนุกออกมา “หายาก! หายากจริงๆ ! กู่ฉิงซาน เจ้าก็กลัวเป็นเหมือนกัน ข้ารู้อยู่แล้วว่าควรฆ่าผู้หญิงนั่นซะ ตอนนี้ดูท่าจะยังไม่สายเกินไป…”
ท่ามกลางความว่างเปล่า หมอกสีเทาหลอมรวมเข้าด้วยกัน
“ไป! นี่คือเจตจำนงของความโกลาหล ไปกวาดล้างผู้หญิงนั่นเสีย!”
วิญญาณกรีดร้องตะโกน
การลงทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์เข้มข้นหลายสิบสายเคลื่อนลงจากท้องนภาเพื่อพุ่งเข้าใส่แอนนา
กู่ฉิงซานโน้มตัวทันที หลังจากก้าวพริบตาหลายครั้ง เขาเคลื่อนผ่านท้องนภาก่อนเข้ามาปัดป้องการลงทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์
เขาชักดาบออกมา!
ทะเลเพลิงไม่มีสิ้นสุดหลอมรวมเป็นความโกรธอันร้อนแรงขณะเกาะกุมอยู่บนดาบ
แยกไฟ!
นี่คือสกิลเทพดาบไฟทำลายล้าง มันทำลายคุณลักษณะของทะเลเพลิงก่อนบดขยี้วิชาทั้งหมด
เบื้องหน้าดาบนี้ เปลวเพลิงทั้งหมดหลอมรวมบนดาบยาว แต่เขาไม่รู้ว่าเมื่อปะทะกับการลงทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์แล้วจะเป็นอย่างไร
กู่ฉิงซานทุ่มสุดกำลัง!
เปลวไฟทมิฬ
การโจมตีอันหนักหน่วง!
ตูม!
กู่ฉิงซานพุ่งออกไป
แสงหมองหม่นของการลงทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์ถูกบดขยี้ กระจายไปในความว่างเปล่าก่อนลอยกลับท้องนภาอย่างรวดเร็ว
พวกมันย้อนกลับไปหาวิญญาณกรีดร้อง
วิญญาณกรีดร้องเผยรอยยิ้มนึกสนุกออกมาก่อนคว้าแสงสีเทาเอาไว้ในมือ
“กู่ฉิงซาน ในเมื่อข้าพบจุดอ่อนของเจ้าแล้ว เช่นนั้นเจ้า...”
กู่ฉิงซานพลันหายไปจากความว่างเปล่าก่อนปรากฏตัวตรงหน้าวิญญาณกรีดร้อง
“ตาย!”
“ข้ารอเจ้าอยู่นานแล้ว!”
ดาบยาวและหมอกสีเทาปะทะกันอีกครั้ง
คลื่นอากาศที่มองไม่เห็นราวกับวิหคโผบิน พวกมันเหมือนกันขุนเขาและทะเลที่ถูกแยกออกก่อนหายไปจากทั้งสองฝั่ง
นี่คือการต่อสู้ของมนุษย์และเทพ!
กู่ฉิงซานถือดาบอีกเล่มเอาไว้ด้วยหลังมือและเตรียมจะฟันออกไปอีกครั้ง
ทันใดนั้น เงาสีดำขนาดใหญ่เคลื่อนลงมาจากท้องนภาก่อนพลันกระแทกใส่กู่ฉิงซาน
“มังกรมารหรือ”
วิญญาณกรีดร้องประหลาดใจ จิตของมันขยับ
มันกลับมาตอนนี้ได้อย่างไร
ทว่า การโจมตีในจังหวะนี้นับว่าฉลาดจริงๆ มันคือช่วงที่กู่ฉิงซานไม่ทันป้องกันอย่างสมบูรณ์
มันซ่อนตัวอยู่ด้านข้างตลอดเลยหรือ
ช่างเป็นตัวอันตรายเสียจริง…
วิญญาณกรีดร้องกำลังครุ่นคิด แต่สายตาเหลือบไปเห็นร่างมังกรดำหันกลับมาก่อนอ้าปากแล้วกัดมัน
นี่เป็นเรื่องที่วิญญาณกรีดร้องคาดไม่ถึงจริงๆ
ทำไมมังกรดำโจมตีทั้งกู่ฉิงซานและตัวมันล่ะ
ภายใต้การป้องกันอย่างกะทันหัน วิญญาณกรีดร้องถูกมังกรดำกัด
“เจ้าบ้าไปแล้วหรือไง”
วิญญาณกรีดร้องเกรี้ยวกราด
เพียงชั่วพริบตา มังกรดำกลายเป็นดาบยาวที่ใสราวกับน้ำธารก่อนหายไปต่อหน้าวิญญาณกรีดร้อง
กู่ฉิงซานเข้ามาถือดาบก่อนฟันใส่วิญญาณกรีดร้อง
มังกรมารลอบโจมตีใส่กู่ฉิงซาน กู่ฉิงซานกระเด็น มังกรมารเอาปากมากัดวิญญาณกรีดร้อง ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในเวลาสั้นๆ
แม้กระทั่งความเร็วระดับวิญญาณกรีดร้องยังไม่อาจเข้าใจได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
กู่ฉิงซานถูกเล่นงาน
ลวดลายเหรียญสีทองปรากฏขึ้นจากมือของเขาขณะลอยไปที่แขนก่อนตกลงไปบนตัววิญญาณกรีดร้อง
พันธนาการเทพปฐพี!
“คุมขัง เป้าหมายที่ท่านเล่นงานจะถูกผนึกด้วยพลังอันยิ่งใหญ่ทั้งหมดเป็นเวลาหนึ่งนาที”
นี่คือหนึ่งในสามของพลังเทพ “โชคที่แท้จริง” และ “พำนัก” สามารถใช้ได้สามสิบวันต่อครั้ง นับว่ามีค่ายิ่งนัก
วิญญาณกรีดร้องสูญเสียพลังทั้งหมดทันที
ทว่า มันไม่สับสน แค่ประหลาดใจ “นี่มันวิชาอะไรกัน มันถึงขั้นผนึกพลังศักดิ์สิทธิ์ของข้าได้”
กู่ฉิงซานไม่ตอบก่อนเอื้อมมือไปคว้าดาบ
จิตดาบอันเกรี้ยวกราดปกคลุมทั่วดาบก่อนแยกออกเป็นดาบนับไม่ถ้วนเพื่อฟาดฟันใส่วิญญาณกรีดร้องนับไม่ถ้วน
ฟันหมื่นครั้ง!
ทำไมวิญญาณกรีดร้องถึงต้องมาถูกทรมานแบบนี้
มันอดที่จะระเบิดเสียงร้องยาวโหยหวนออกมาไม่ได้
“จำเอาไว้ให้ดี” กู่ฉิงซานกล่าวช้าๆ “ข้าไม่มีความหวาดกลัว มีแต่ความกระตือรือร้นที่จะฆ่าเจ้าเท่านั้น”
ดาบยาวฟาดฟันผ่านคอของวิญญาณกรีดร้อง
การตัดสินใจของพิภพ!
ร่างของวิญญาณกรีดร้องถูกบดขยี้อย่างรุนแรงจนสลายกลายเป็นผุยผงก่อนหายไปในท้องนภาจนสิ้น
ทว่า ศีรษะของมันระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“ฮ่าๆๆๆ กู่ฉิงซาน คิดว่าข้าไม่รู้วิชาดาบนี้หรือ”
“ข้ามีพลังของความโกลาหลทั้งหมด มันเตรียมกฎเกณฑ์เหตุและผลให้วิญญาณข้าไว้มากมาย เจ้าฆ่าข้าไม่ได้หรอก”
จนกระทั่งจบประโยค ศีรษะของมันถูกบดขยี้ก่อนหายไปสิ้น
วินาทีต่อมา
กำแพงหมอกสีเทาในท้องนภาค่อยๆ ส่งเสียงหวีดหวิวคมปลาบ
สายลมพัดโหมกระหน่ำ
“ขนาดนี้ยังไม่ตายอีกหรือ ดูท่าซากศพขนาดใหญ่นั่นจะไม่ได้พูดผิดไป” กู่ฉิงซานกระซิบ
ตรงข้ามกับเขา เงาหนึ่งค่อยๆ ออกมาจากหมอกสีเทา
วิญญาณกรีดร้อง
มันส่ายหน้าช้าๆ “กู่ฉิงซาน เจ้าเพิ่งลงมือสุดตัวไปแท้ๆ แต่ผู้หญิงของเจ้ากำลังจะถึงฆาต”
กู่ฉิงซานมองปฐพี
สัตว์ประหลาดโกลาหลในตำนานเหล่านั้น ไม่ว่าจะอยู่ตรงไหนก็ล้วนพุ่งเข้าหาแอนนา
ศัตรูยิ่งมายิ่งมาก
แบร์รี่และเสี่ยวเมียวกลับมาอยู่ข้างแอนนาเพื่อช่วยรับมือกับศัตรู
ทุกคนเริ่มก้าวพริบตาไปทางแอนนา
ทั้งสองฝั่งต่างรับรู้กลยุทธ์ของอีกฝ่าย
บนสมรภูมิ บัญญัติและความโกลาหลล้อมแอนนาเอาไว้ขณะเปิดฉากการต่อสู้ครั้งสุดท้าย!
กู่ฉิงซานถอนสายตากลับมามองวิญญาณกรีดร้อง
คำพูดของซากศพขนาดใหญ่ดังก้องในใจของเขา
“นั่นขึ้นอยู่กับว่าระดับของเทพแห่งความโกลาหลอยู่ที่เท่าไหร่ ถ้าเป็นเทพที่แท้จริงที่สร้างยุคโกลาหลขึ้นมา ยุคแห่งความโกลาหลทั้งหมดจะช่วยมัน ทำให้มีชีวิตและพลังไร้ขีดจำกัด ไม่สามารถเอาชนะได้”
ยุคแห่งความโกลาหล…
กู่ฉิงซานจมสู่ความคิดก่อนกระแอมลำคอแล้วถามว่า “เจ้าเจ็บหรือเปล่า”
วิญญาณกรีดร้องถอนหายใจออกมาก่อนถามด้วยความสงสัยว่า “เจ้าพูดเรื่องอะไร”
กู่ฉิงซานตอบว่า “ตอนข้าสับเจ้าเป็นหมื่นชิ้น เจ้าเจ็บหรือเปล่า”
ใบหน้าของวิญญาณกรีดร้องย่ำแย่
มันจ้องกู่ฉิงซานด้วยท่าทีลังเลเนิ่นนานก่อนตอบว่า “ใช่ เจ็บจริงๆ ถึงความสามารถที่เจ้าใช้จะยอดเยี่ยมจริงๆ แต่ดูแล้วคงไม่ใช่ความสามารถที่จะใช้ออกมาได้ง่ายๆ !”
พันธนาการเทพปฐพีย่อมไม่สามารถสำแดงได้โดยง่าย แต่นี่ไม่ใช่กับกู่ฉิงซาน
เขาหัวเราะออกมาก่อนกวัดแกว่งดาบในมืออย่างไม่ใส่ใจ จากนั้นถามว่า “งั้นหรือ ถ้าเจ้าคิดแบบนั้น ทำไมไม่ลองดูอีกสักรอบล่ะ”
สายตาของวิญญาณกรีดร้องขยับตามดาบยาว มันไม่พูดอะไรอยู่เนิ่นนาน
เป็นความจริงที่ภายใต้การปกป้องของยุคแห่งความโกลาหล มันย่อมไม่ตาย
แต่ความเจ็บปวดสุดแสนที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ ต่อให้ไม่ตาย แต่มันไม่อยากลิ้มลองเป็นครั้งที่สอง
กู่ฉิงซานกล่าวว่า “เจ้ารู้อะไรไหม ข้ารู้ว่าความโกลาหลสามารถช่วยเจ้าได้ แต่ข้าสาบานเลยว่าตราบที่เจ้ายังคงไล่ล่าผู้หญิงของข้า ข้าจะให้เจ้ารับความเจ็บปวดจากการถูกสับเป็นหมื่นครั้งไปตลอดกาล”
วิญญาณกรีดร้องพลันเผยรอยยิ้มออกมา
“กู่ฉิงซาน ต่อให้เจ้าสามารถใช้ความสามารถได้อีกครั้ง แต่เจ้าก็ไม่สามารถจับข้าได้อยู่ดี สุดท้ายมันจะสูญเปล่า”
“เพราะเจ้าไม่ได้กำลังสู้อยู่กับข้า แต่เป็นยุคแห่งความโกลาหลต่างหาก”
ร่างของมันถอยกลับมาก่อนหลอมรวมเข้ากับกำแพงหมอกสีเทาที่เชื่อมต่อท้องนภา ท้ายสุดหายไปจากการรับรู้ของกู่ฉิงซานอย่างสมบูรณ์
กู่ฉิงซานมองหมอกด้วยความสงสัย “เจ้าจะสู้กับข้าทั้งอย่างนี้หรือ”
“ข้าไม่มีเวลามาเล่นกับเจ้าหรอกนะ กู่ฉิงซาน” เสียงของวิญญาณกรีดร้องมาจากหมอก “สิ่งมีชีวิตในตำนานของยุคโกลาหลถูกเตรียมเอาไว้นานแล้ว บัญญัติที่เจ้าปล่อยออกมาเพิ่งตื่นขึ้น ครั้งนี้ในศึกครั้งนี้ ข้าแค่ส่งกำลังไปบางส่วนก็สามารถฆ่าได้แล้ว”
กู่ฉิงซานผงะ
ถึงจะเสียเปรียบและถูกพันธนาการเทพปฐพีเข้าไป แต่มันยังมีความโกลาหล มันสามารถซ่อนตัวโดยไม่ต้องสู้ก็ได้!
เสียงของวิญญาณกรีดร้องพลันดังขึ้นไปทั่วสวรรค์และปฐพี “เหล่าความโกลาหลทั้งหลาย เป้าหมายของพวกเจ้ามีเพียงอย่างเดียว คือฆ่าผู้หญิงนั่นให้ตาย!”
สิ่งมีชีวิตในตำนานจำนวนมากออกมาจากหมอก
พวกมันวิ่งไปข้างหน้า เมินการโจมตีของอีกฝ่าย ทั้งหมดล้วนพุ่งเข้าหาแอนนา
ในหมอกสีเทา เสียงของวิญญาณกรีดร้องประกาศออกมา
“กู่ฉิงซาน ยุคสมัยของข้าจะปกครองโลกเก้าร้อยล้านชั้น พลังจะมีอย่างไร้ที่สิ้นสุด วันนี้ ข้าสัญญาเลยว่าผู้หญิงคนนั้นจะตายต่อหน้าเจ้า!”
กู่ฉิงซานถอนหายใจ
คำพูดของซากศพขนาดใหญ่ดังก้องในจิตของเขา
“เจ้าต้องจ่ายด้วยบัญญัติก่อนจึงจะสามารถส่งคำขอต่อสู้เพื่อกลายเป็นเทพของยุคความโกลาหลได้”
“การต่อสู้เพื่อกลายเป็นเทพหรือ”
“ใช่ ยุคแห่งความโกลาหลต้องการเทพที่แข็งแกร่งที่สุดเพื่อช่วยให้ทั้งยุคยังคงก้าวไปสู่ในสภาพที่แข็งแกร่งที่สุด”
“ยุคแห่งความโกลาหลจะทำให้ความโกลาหลต่อสู้เพื่อพลังศักดิ์สิทธิ์ มันจะเลือกผู้ชนะคนสุดท้ายจากในนั้น!”
“จำให้ดี เจ้าทำได้เพียงลิดรอนการปกครองของมันเท่านั้น”
…
กู่ฉิงซานพลันยื่นมือออกไป
คล้ายกับมีบางสิ่งอยู่ในมือของเขา แต่ไม่มีใครสามารถมองเห็นมันได้
กู่ฉิงซานมองกำแพงหมอกที่เชื่อมต่อท้องนภาก่อนพลันตะโกนออกมาว่า “ข้า กู่ฉิงซาน มาที่นี่เพื่อมอบบัญญัติราชามารให้โดยแลกกับการต่อสู้เพื่อกลายเป็นเทพ”
“ข้าขอท้าทายความโกลาหลของวิญญาณกรีดร้อง!”
สวรรค์และปฐพีเงียบ
กำแพงหมอกที่เดือดพล่านพลันไม่จับตัวเป็นก้อน…
..............................