1159 ภารกิจล้มเหลว!

ตอนที่ 1159 ภารกิจล้มเหลว!

ศีรษะมังกรลอย!

กู่ฉิงซานไม่ได้รู้สึกโล่งอก แต่ความรู้สึกถึงหายนะในใจยิ่งมากยิ่งรุนแรง

เขาชำเลืองสายตาไปที่แม่น้ำแห่งกาลเวลาสายยาวแล้วเห็นว่าในแม่น้ำสายยาวไม่มีการเคลื่อนไหวผิดปกติแต่อย่างใด

ทั่วความว่างเปล่าที่เต็มไปด้วยหมอก นอกจากเขาและฉานนู่แล้ว ไม่มีสิ่งมีชีวิตอื่น

จังหวะการเต้นของหัวใจยิ่งมากยิ่งเร็ว อันตรายในการรับรู้วิญญาณยิ่งมากยิ่งเข้าใกล้

…หายนะนี้มาจากไหนกัน

กู่ฉิงซานมองรอบข้างอย่างระแวดระวัง

“นายท่าน ร่างของมังกรมารกำลังจะตกไปแล้ว” ฉานนู่เตือน

กู่ฉิงซานกลับมามีสติขณะมองซากศพมังกร

ใช่แล้ว

นี่คือซากศพของมังกรมารและเป็นมังกรตัวที่สามที่เขาสังหาร

มันไม่ใช่มังกรหลับใหล ไม่ใช่มังกรหุบเหว มันดูดกลืนพลังจำนวนมากมาหลายหมื่นปี ทำให้เหนือกว่าสองตัวที่ว่ามา

มันเป็นส่วนหนึ่งของวิญญาณชั่วร้าย

“อย่างที่เจ้าว่า ในโลกใบนี้ มังกรมารตัวเดียวก็เกินพอแล้ว…”

กู่ฉิงซานมองศีรษะมังกรขณะกระซิบ

…ไม่ว่าหายนะจะเป็นอะไร แต่สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือดูดกลืนพลัง!

กลุ่มหมอกสีดำพุ่งออกมาจากร่างของกู่ฉิงซาน หมอกสีดำเหล่านี้พุ่งออกมาอย่างรวดเร็วขณะปกคลุมซากศพมังกรและศีรษะมังกรเอาไว้

พลังของสายเลือดมังกรมารทำงาน!

นี่คือพลังของสุดยอดสิ่งประดิษฐ์วิญญาณของเผ่าพันธุ์มนุษย์โบราณ มันคือผลงานชิ้นโบว์แดงที่ดีที่สุด!

แต่ในหมอกสีดำ ซากศพมังกรค่อย ๆ หายไป

มังกรมารหลอมรวมเข้ากับหมอกสีดำ กลายเป็นสีหมึกที่เข้มขึ้นเรื่อย ๆ …พลังของมันกำลังเปลี่ยนไป

“มา”

กู่ฉิงซานกล่าวอย่างสงบ

หมอกสีดำทั้งหมดลอยกลับมาเข้าร่างกายของเขา

พลังมหาศาลและแก่กล้าของมังกรมารกระแทกเข้าใส่ทะเลแห่งความตระหนักรู้ จิตวิญญาณและร่างกายของเขา ก่อเกิดความเจ็บปวดราวกับดาบนับพันทิ่มแทง

“ฟู่…”

กู่ฉิงซานพ่นลมออกจมูกขณะหักห้ามความเจ็บปวดอยู่เงียบ ๆ

…เทียบกับช่วงเวลาตอนดูดกลืนพลังมังกรคู่แล้ว นี่มันไม่เท่าไหร่

ตราบที่เขาดูดกลืนสิ่งนี้เสร็จสิ้น พละกำลังของเขาจะก้าวกระโดดอีกครั้ง!

กู่ฉิงซานกำลังครุ่นคิด ทันใดนั้นเอื้อมมือไปแตะจมูก

เลือด

มือเต็มไปด้วยเลือด

กู่ฉิงซานปล่อยจิตเทพทันทีเพื่อสังเกตตัวเอง

เขาเห็นว่าดวงตา จมูก ปากและหูเริ่มมีเลือดไหล พลังวิญญาณปั่นป่วน ร่างกายภาพของเขาค่อย ๆ พังทลาย

เสียงคมปลาบดังขึ้นในทะเลแห่งความตระหนักรู้

“ในที่สุด เวลานี้ที่รอคอยก็มาถึง…ร่างที่ดี อีกไม่ช้าก็จะเป็นของข้า…”

น่าแปลก คล้ายกับมีเจตจำนงอีกแห่งอยู่ในร่างของเขา

“เจ้าเป็นใคร!” กู่ฉิงซานตะโกน

เสียงนั้นตอบอย่างหยอกล้อว่า “เจ้ากำลังจะตาย ดังนั้นทำไมถึงต้องสนด้วยว่าข้าเป็นใคร”

หัวใจของกู่ฉิงซานดิ่งวูบ

คาดไม่ถึง มีกับดักซ่อนอยู่ในร่างของมังกรมาร

ทั้งที่เขาระวังสุดตัวแล้ว แต่ก็ยังติดกับ

ตอนนี้หน้าต่างระบบเทพสงครามแสดงแถวหิ่งห้อยขนาดเล็กขึ้นมา

“ตอนที่ท่านเปลี่ยนพลังของมังกรมาร ปรสิตหนอนกู่ที่เป็นแก่นพลังได้เข้าสู่ร่างของท่าน”

“นี่คือคำสาปกู่ขั้นสูงสุด”

“หากท่านไม่อยากถูกมันกิน ท่านต้องรีบหาทาง”

หลังจากอ่านจบ กู่ฉิงซานอดที่จะถอนหายใจไม่ได้

มันเป็นสิ่งที่คาดเดาไม่ได้จริง ๆ

เห็นได้ชัดว่ามีเพียงตัวเองกับมังกรมารเท่านั้นที่รู้คุณลักษณะของพลังสายเลือดมังกรมาร

แต่ตอนนี้ ใครบางคนสามารถโจมตีโดยตรงได้ด้วยการอาศัยประโยชน์จากความตายของมังกรมาร

ดูท่าจะมีใครบางคนอ่านความทรงจำทั้งหมดของมังกรมารจนอนุมานได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก่อนและหลัง

คนนี้ช่างโหดเหี้ยมไร้ความปรานี มันซ่อนอยู่ในความมืด ทำการโจมตีเงียบ ๆ ทำให้มังกรมารฆ่าตัวเองทันทีเพื่อให้เขาตาย

…หากเขาชนะ เกรงว่าไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหน เขาจะถูกฆ่า ทั่วร่างจะถูกดูดกลืนจนสิ้น

เมื่อคิดถึงตรงนี้ กู่ฉิงซานไม่ลังเลอีกต่อไปก่อนเปลี่ยนร่าง

เขากลายเป็นแมวสีส้มตัวใหญ่!

“ร่างกำราบมาร เมื่อท่านอยู่ในสภาพ ‘ขุนเขาส้ม’ พลังทั้งหมดที่ท่านดูดกลืนจากโลกภายนอกจะเปลี่ยนเป็นพลังของตัวเองอย่างรวดเร็วและจะไม่ถูกพันธนาการโดยผนึกของวิญญาณชั่วร้ายอีกต่อไป”

เขาจะแข็งแกร่งขึ้นเมื่อทำการกิน

…ขุนเขาส้ม!

ทันใดนั้น แถวหิ่งห้อยใหม่ปรากฏขึ้นบนหน้าต่างระบบเทพสงคราม

“กินหรือถูกกิน มันคือช่วงเวลาแห่งความเป็นความตาย”

“ถ้าท่านเต็มใจใช้พลังวิญญาณจำนวนหนึ่ง เช่นนั้นพลังของ ‘ขุนเขาส้ม’ จะแข็งแกร่งขึ้น จะมีความเป็นไปได้สูงที่กินหนอนกู่นั่น”

กู่ฉิงซานกล่าวอย่างไม่ลังเลว่า

“ข้าเต็มใจใช้พลังวิญญาณ!”

สายลมที่มองไม่เห็นพัดพามาที่เขา ไม่ช้าก็จมเข้าสู่ร่างกาย

พลังวิญญาณนับพันหายไปทันที

…แค่ไม่กี่พันแต้มเท่านั้น!

กู่ฉิงซานพลันรู้สึกโล่งอก

“ขุนเขาส้ม” ได้รับการเสริมสร้าง!

ตอนนี้ฉานนู่สัมผัสบางสิ่งที่ผิดปกติได้ก่อนเหาะเข้ามาแล้วถามด้วยความกังวลว่า “นายท่าน เป็นอะไรหรือ”

แมวสีส้มส่ายหน้าแล้วตอบอย่างเย็นชาว่า “เหมียว ๆ ๆ ๆ ๆ เหมียว ๆ ๆ เหมียว ๆ ๆ ๆ ! (มีคนที่อยากกินข้า ข้าก็เลยอยากรู้ว่าใครจะกินใครกันแน่!)”

ฉานนู่กำลังจะพูด แต่ทันใดนั้น แมวสีส้มลืมตาขึ้นและขนตั้งชูชัน

ฉานนู่ใจคอไม่ดีก่อนรีบถามว่า “นายท่าน เกิดอะไรขึ้นกับท่าน”

แมวสีส้มมองนาง จากนั้นก้มมองแม่น้ำแห่งกาลเวลาเบื้องล่าง

“เหมียว ๆ ! เหมียว ๆ ๆ ! (สายไปแล้ว ไปกันเถอะ!)”

…

หลังจากผ่านไปหลายนาที

โลกที่ไม่รู้จัก

แมวสีส้มกำลังนั่งอยู่ในห้องน้ำ อุ้งเท้าข้างหนึ่งกุมท้องไว้ อีกข้างถือม้วนกระดาษ ร่างกายของมันสั่นไหวเป็นครั้งคราว

พะ…พรวด!

แมวสีส้มสำรอกของในท้องออกมาอย่างยากลำบาก

มันชูหางขึ้นก่อนกดลงชักโครก

โครก! ฟู่!

ห้องน้ำคุณภาพสูง ทำให้กำจัดสิ่งสกปรกจนสะอาดได้อย่างรวดเร็ว

ในที่สุดแมวสีส้มก็รู้สึกสบายขึ้นเล็กน้อย

มันถอนหายใจอย่างจนใจขณะมองหน้าต่างระบบเรืองแสงในความว่างเปล่า

“พลังเหนือธรรมชาติระดับราชาแห่งอิสรภาพของท่านคือพลังเหนือธรรมชาติระดับสูงสุด”

“พลังกำราบมารของท่านสามารถกลืนกินทุกสิ่งได้”

“เพราะท่านใช้พลังวิญญาณของตัวเองในการเสริมสร้างพละกำลังของ ‘ขุนเขาส้ม’ ”

“…แมลงกู่กัดกร่อนวิญญาณหมื่นอสูรได้ถูกท่านดูดกลืน กำลังย่อย”

หิ่งห้อยขนาดเล็กวูบไหว ข้อความแจ้งเตือนสองสามแถวรีใหม่

“โปรดทราบ”

“แมลงตัวนี้ดูดกลืนพลังมลทินมากมายที่ซับซ้อนและปั่นป่วนมาก ดังนั้นมันจึงส่งผลกระทบกับท้องสีส้มของท่าน”

“ท่านต้องกำจัดขยะที่มีมลทินออกไปให้หมดจึงจะสามารถกินเจ้านี่ได้”

“ถ้าท่านหยุดกลางคัน พลังเหล่านั้นจะทำให้ท่านกลายเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจมาก”

“จงระวังด้วย”

แมวสีส้มลูบท้อง สีหน้าดูไม่ดีเล็กน้อย

ทันใดนั้น…

ความรู้สึกกินของแสลงเริ่มเกิดขึ้นอีกครั้ง!

แมวสีส้มรีบนั่งนิ่งเพื่อเตรียมตัวอีกครั้ง…

…

อีกด้าน

ประตูโลก

ในค่ายของวิญญาณชั่วร้าย

ชางอู๋จางจ้องหน้ากากวิญญาณชั่วร้ายในมือของผู้หญิงหัวใจของเขาค่อย ๆ ดิ่งวูบ

แมลงกัดกร่อนวิญญาณหมื่นอสูร

คำสาปนี้ถูกแบ่งเป็นหน้ากากสองอัน

คำสาปแมลงหลักซ่อนอยู่ในร่างของสิ่งมีชีวิต มันจะทำงานทันทีเมื่อสิ่งมีชีวิตถูกกินที่ถูกผู้ล่ากลืนกินเข้าไป

คำสาปแมลงที่สองคือหน้ากากในมือของผู้หญิง มันสามารถรวมพลังที่ถูกเปลี่ยนสภาพเพื่อสร้างแมลงตัวใหม่ที่มีพลังมากมายขึ้นมาได้

ถึงจะน่ารังเกียจยิ่งนัก

แต่ไม่มีทางพลาดแน่นอน

ชางอู๋จางก้มศีรษะขณะหักห้ามความโกรธที่ยากจะทานทน

ปรมาจารย์ภูตผีมอบหมายหน้าที่ให้กับเขาเอง บอกว่าขอแค่สังหารราชาภูตผียมโลกได้ เขาจะมีโอกาสกลับมาอยู่ในสถานะเจตจำนงภูตผี

…แต่ถ้าหน้าที่นี้ถูกคนอื่นทำไป เช่นนั้นเขาก็ไม่สามารถหาโอกาสดังกล่าวได้เป็นเวลานานแสนนาน

เขาจะต้องเชื่อฟังคำสั่งของ “อวี่” และยอมให้นางกดขี่

บัดซบ!

ชางอู๋จางมองแม่ทัพภูตผีตนอื่นขณะแสร้งทำเป็นสงบแล้วกล่าวว่า “ท่านอวี่สง เท่าที่ทราบมา มังกรมารคือลูกน้องที่ขึ้นตรงกับเจ้า เจ้าใส่แมลงกู่ลงไปเพื่อที่เวลาเขาตายจะได้ไม่ต้องฝัง เจ้าไม่กลัวว่าลูกน้องคนอื่นจะขนลุกเพราะเรื่องนี้หรือ”

คำพูดนี้แทงใจทุกคน

แม่ทัพภูตผีก้มศีรษะ

ผู้หญิงชุดคลุมสีดำยังหันหลังให้ทุกคนก่อนตอบอย่างแผ่วเบาว่า “ชางอู๋จาง ทั้งที่เจ้ามาแนวหน้าครั้งแรกแต่กล้ายุยงเพื่อทำลายขวัญกำลังใจทหารของข้า ถือว่าเจ้าเติบโตขึ้นมากเลยนะ”

ชางอู๋จางพ่นลมออกจมูกอย่างเย็นชา “ข้าแค่พูดความจริง”

เสียวงของผู้หญิงชุดดำเย็นชามากขึ้น “ถ้าลูกน้องของเจ้าใช้เวลาหนึ่งหมื่นปีแต่กลับทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายมาไม่สำเร็จ ข้าว่าวิธีการของเจ้าคงน่าขนลุกยิ่งกว่าของข้าอีกนะ”

“หน้าที่หรือ ข้าก็อยากรู้เหมือนกัน มังกรมารจงรักภักดีต่อเจ้ามาหนึ่งหมื่นปี หน้าที่แบบไหนที่ทำให้เจ้าฆ่าเขาแทนที่จะมอบรางวัลให้” ชางอู๋จางถาม

ผู้หญิงชุดคลุมสีดำเงียบสักพักก่อนพูดออกมาเจ็ดคำว่า

“ดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพ”

ชางอู๋จางตกตะลึงก่อนปิดปากลงช้า ๆ

เมื่อเห็นว่าเขาไม่มีอะไรจะพูด ผู้หญิงชุดดำจึงพลันหัวเราะคิกคัก

นางกล่าวว่า “มันก็แค่ขยะ อยู่กับข้าแล้วจะไปมีประโยชน์อะไร ดังนั้นข้าแค่ใช้ขยะ…ใช้ขยะเพื่อฆ่าขยะและก็ฆ่าขยะ”

ชางอู๋จางก้มศีรษะก่อนกัดฟันอย่างรุนแรงจนโลหิตไหลออกจากมุมปาก

นางกล้าดียังไง!

ผู้หญิงคนนี้กล้าหัวเราะว่าข้าเป็นขยะต่อหน้าทุกคน ข้าต้องฆ่านาง! ฆ่านาง!

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ทันใดนั้น เขาได้ยินเสียงแจ่มชัดดังขึ้น

ทุกคนมองพร้อมกัน

หน้ากากในมือของผู้หญิงชุดดำพลันแตกร้าวจนเกิดเสียง “เปรี้ยะ” มันแตกสลายไม่เหลือซากก่อนสลายไปในความว่างเปล่า

เกิดความเงียบสงัด

ไม่มีใครกล้าพูด

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ขยะหรือ ท่านอวี่ ดูท่าวิธีการของเจ้าจะไม่ได้ดีเด่อะไรเลยนะ!”

ชางอู๋จางหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

…ราชาภูตผียมโลกยังไม่ตาย!

ชางอู๋จางยืนขึ้นก่อนเดินออกไป

ภารกิจของเขาคือสังหารราชาภูตผียมโลก แถมนั่นยังเป็นคำสั่งที่ปรมาจารย์ภูตผีมอบหมายให้มากับมือ

ตอนนี้เขาจะทำหน้าที่นี้ให้สำเร็จให้ได้!

ต่อให้เป็น “อวี่” ก็ไม่มีเหตุผลที่จะมาห้ามเขาได้!

..............................