1116 บุญกับกรรมที่ถูกชะล้างโดยดอกบัว
ตอนที่ 1116 บุญกับกรรมที่ถูกชะล้างโดยดอกบัว
กู่ฉิงซานยืนอยู่ในศาลาโดดเดี่ยว
เวลาผ่านไปช้า ๆ
ไม่มีใครมาตอบเขา
ผู้ฝึกยุทธ์ทุกคนที่ผ่านไปต่างเพลิดเพลินกับความงดงามของอาณาจักรอันยิ่งใหญ่ ไม่มีใครเข้ามาสนทนากับเขา
นี่ถึงกับทำให้กู่ฉิงซานสงบจิตใจได้มากขึ้น
เขาไม่ลังเลอีกต่อไปก่อนสาวเท้าออกจากศาลาโดดเดี่ยว
ทันทีที่เขาก้าวออกจากศาลาโดดเดี่ยว ดอกบัวบานสะพรั่งอยู่ใต้เท้าเพื่อเกื้อหนุนกู่ฉิงซาน
ผู้หญิงชาวสวรรค์สิบหกคนของโลกนี้ปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่าก่อนคำนับเขาพร้อมกัน
“ยินดีที่ได้พบ ท่านเทพ”
เทพธิดาที่ดูมีมารยาทกล่าว
ตอนนี้ ผู้คนที่ผ่านไปมาต่างมองดูด้วยความประหลาดใจ
แต่พวกเขาล้วนยุ่งอยู่กับการหาความสำราญ ไม่ช้าจึงจากไป
กู่ฉิงซานประสานมือกลับ “ชื่อกู่ฉิงซาน ไม่รู้ว่าทำไมพวกเจ้าถึงเรียกข้าว่าเทพ”
เทพธิดายิ้มก่อนตอบว่า “ทุกคนที่มานภายามค่ำล้วนเป็นเทพนภายามค่ำ”
กู่ฉิงซานพยักหน้าอย่างเข้าใจ
ในบรรดาผู้หญิงชาวสวรรค์ ผู้หญิงน่าหลงใหลส่วนใหญ่ก้าวออกมาข้างหน้า จ้องมองกู่ฉิงซานแล้วกล่าวว่า “เทพกู่ นับจากวันนี้ไป พวกข้าผู้หญิงชาวสวรรค์สิบหกคนจะเป็นข้ารับใช้ของท่าน ทั้งการใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน การเตรียมที่นอนกับการกิน อาบน้ำผ่อนคลาย ทั้งหมดนี้พวกข้าจะเป็นผู้จัดการให้”
“แน่นอนว่าถ้าท่านเกิดเบื่อพวกข้าในสักวัน แค่กล่าวออกมาก็พอแล้วพี่น้องกลุ่มใหม่จะมาแทนที่พวกข้า”
กู่ฉิงซานกล่าวว่า “ขอโทษด้วย ข้าไม่มีเงินมากขนาดนั้นน่ะ”
เทพธิดายิ้มแล้วกล่าวว่า “นภายามค่ำไม่ต้องใช้เงิน ทุกสิ่งคือการปรากฏของความดีที่ท่านเคยได้รับในอดีต มันคือความเพลิดเพลินที่ท่านสมควรได้รับ”
กู่ฉิงซานกล่าวว่า “หรือก็คือ ถ้าความดีของข้าหมดลงก็สามารถกลับไปได้สินะ”
เทพธิดาพยักหน้าแล้วตอบว่า “ถูกต้อง”
กู่ฉิงซานถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ถ้างั้น ข้าจะดูความดีของตัวเองได้ยังไงล่ะ”
เทพธิดาตอบว่า “สวรรค์มีทั้งความดีและความชั่ว ดอกบัวสามารถชั่งน้ำหนักของบุญและกรรมจากเทพทั้งหมดได้”
“สามารถชั่งน้ำหนักของกรรมได้งั้นหรือ”
“ถูกต้อง โปรดไปน้ำพุเทพเทียนเซียงกับข้าก่อน”
“พวกเราจะไปทำอะไรกันที่นั่น”
“ข้าจะรอให้ท่านเทพอาบน้ำเปลี่ยนชุดให้เสร็จก่อน จากนั้นจะพาท่านเทพชื่นชมความยิ่งใหญ่อันน่าอัศจรรย์ของนภายามค่ำ จากนั้นจึงชั่งน้ำหนักความดีในวันพรุ่งนี้”
เทพธิดาทั้งสิบหกองค์ล้อมกู่ฉิงซานเอาไว้สองชั้น คุกเข่าลงพร้อมกันก่อนมอบสิ่งของต่าง ๆ จำนวนมากด้วยมือทั้งสองข้าง
กู่ฉิงซานปรายตามอง
เขาเห็นว่ามือพวกนางเต็มไปด้วยชุด จี้หยก เข็มขัด รองเท้าและสิ่งอื่น ๆ มากมาย พวกมันเจิดจ้าจนเห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ของธรรมดา
กู่ฉิงซานมองตัวเอง
เขามอบชุดเกราะให้ซูเสวี่ยเอ้อร์ไปแล้ว นางมีชุดเครื่องแบบของผู้ฝึกยุทธ์ที่มักสวมใส่ประจำอยู่
เขาถามว่า “ข้าไม่เปลี่ยนชุดได้หรือเปล่า”
“แน่นอน สำหรับนภายามค่ำ ทุกสิ่งขึ้นอยู่กับเทพ” เทพธิดาตอบ
“งั้นพวกเราจะไปน้ำพุเทพเทียนเซียงได้ยังไง”
“เทพกู่ ท่านสามารถไปถึงที่นั่นได้ด้วยคำพูดเดียวเท่านั้น”
กู่ฉิงซานพูดออกมาเสียงดัง
ทิวทัศน์รอบข้างสั่นไหว
เขาพบว่าตัวเองอยู่ที่น้ำพุร้อน
รอบข้างเต็มไปด้วยหมอกนา นกและดอกไม้ต่างส่งกลิ่นหอม
ท่ามกลางสายลมที่ลอยล่อง เสียงน้ำพุเสนาะหูยิ่ง
เทพธิดาสิบหกองค์ตามเขามา
“ทำไมไม่เห็นมีคนอื่นเลยล่ะ” กู่ฉิงซานถาม
เทพธิดาองค์หนึ่งตอบว่า “น้ำพุนี้ถูกแบ่งเป็นจำนวนนับไม่ถ้วน แต่ละแห่งล้วนเป็นอาณาจักรของตัวเอง มีเทพเพียงองค์เดียวกับข้ารับใช้ของเขาเท่านั้นที่สามารถเข้าได้”
หลังจากพูดจบ ผู้หญิงเริ่มเปลื้องผ้าอย่างรวดเร็ว
“นี่เจ้าทำอะไรน่ะ” กู่ฉิงซานสงสัย
เหล่าเทพธิดาหัวเราะ
เทพธิดาองค์หนึ่งตอบว่า “พวกข้าต้องรับใช้เทพเพื่อทำให้ความปรารถนาทั้งหมดในใจของท่านได้รับการความพึงพอใจ”
กู่ฉิงซานถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “ข้าไม่ค่อยเก่งเรื่องอาบน้ำน่ะ”
เทพธิดาอีกองค์กล่าวว่า “ท่านเทพโปรดวางใจ พวกข้าล้วนบริสุทธิ์ เกิดมาเพื่อตอบรับพรของท่าน บริสุทธิ์ผุดผ่องและรู้ว่าจะรับใช้ท่านได้ยังไง”
กู่ฉิงซานเงียบก่อนกล่าวว่า “ข้ามเรื่องอาบน้ำไปดีกว่า ช่วยแสดงโลกนภายามค่ำที”
“ได้” เทพธิดาตอบ
น้ำพุร้อนพลันหายไป
กู่ฉิงซานพบว่าตัวเองยืนอยู่บนเมฆ
ท้องนภาไร้พรมแดน ยิ่งเข้าใกล้ทะเลหมู่เมฆมากเท่าไหร่ ยิ่งเผยให้เห็นสีครามมากเท่านั้น
ตรงกันข้าม ท้องนภาอยู่ไกลลิบ ถูกปกคลุมด้วยความมืดอย่างสมบูรณ์
กู่ฉิงซานมองออกไปจนเห็นว่าในความมืดจะมีการเคลื่อนไหวที่ตรวจจับไม่ได้เคลื่อนผ่านไปเป็นครั้งคราว
กู่ฉิงซานี้ชี้ไปที่ท้องนภาแล้วถามว่า “ทำไมบนนั้นถึงเป็นสีดำล่ะ อะไรอยู่บนนั้น”
เทพธิดาตอบว่า “ท่านเทพ เหนือขึ้นไปคือชั้นยามค่ำ ตำแหน่งของพวกเราคือชั้นนภา เมื่อทั้งสองโลกรวมกันจะกลายเป็นอาณาจักรนภายามค่ำ”
เทพธิดาอีกองค์กล่าวว่า “หลังจากตรวจสอบบุญกับกรรมแล้ว ท่านสามารถเลือกได้ว่าจะอยู่ในทะเลหมู่เมฆเพื่อเพลิดเพลินกับผลของความดีอันแสนวิเศษ; หรือจะไปชั้นยามค่ำเพื่ออดทนต่อความทุกข์ทรมานจากกรรม”
กู่ฉิงซานยิ้มแล้วถามว่า “ถ้าเช่นนั้น ใครล่ะจะเต็มใจไปชั้นยามค่ำ”
เทพธิดาอธิบายตามตรงว่า “นี่คือโครงสร้างดั้งเดิมของอาณาจักรนภายามค่ำ ไม่ว่าจะมีผู้คนไปที่นั่นหรือไม่มันก็เป็นแบบนี้ เหมือนกับดอกบัวที่สามารถชั่งน้ำหนักบุญกับกรรมได้”
กู่ฉิงซานพยักหน้าเพื่อแสดงให้เห็นว่าเข้าใจ
เขามองทะเลหมู่เมฆ
เขาเห็นหมู่เมฆลอยอยู่รอบข้าง ปรากฏขึ้นและจากไปเป็นครั้งคราว
บนเมฆทุกก้อน มีลานตั้งอยู่
ลานเหล่านี้มีทั้งใหญ่และเล็ก ก้อนที่ใหญ่เหมือนกับหอคอย ก้อนที่เล็กเหมือนกับลาน
เมื่อเทพธิดาทั้งหมดเห็นเขาตั้งใจมอง น้ำเสียงงดงามจึงดังมาจากเทพธิดาองค์หนึ่งแล้วกล่าวว่า
“นี่คือที่พักอาศัยของเหล่าเทพ ข้อกำหนด ขนาดและสิ่งอำนวยความสะดวกภายในของแต่ละที่ขึ้นอยู่กับความดีของเทพ”
“ยิ่งความดีมากเท่าไหร่ ที่พักอาศัยก็ยิ่งใหญ่มากเท่านั้น”
กู่ฉิงซานพยักหน้าแล้วพึมพำว่า “อย่างนี้นี่เอง ช่างเปิดหูเปิดตายิ่งนัก”
เขาหันศีรษะกลับมาที่เดิม พบว่าบนเมฆที่เขายืนอยู่ไม่มีอะไรนอกจากตัวเขาเองกับเทพธิดาสิบหกองค์
เทพธิดาอธิบายว่า “เทพกู่ ท่านต้องท่อง ‘ที่พักอาศัยของข้า’ เงียบ ๆ ที่พักอาศัยของท่านถึงจะบังเกิด”
กู่ฉิงซานถามว่า “ได้งั้นหรือ ข้าเหมือนจะยังไม่ได้ชั่งน้ำหนักความดีในสถานที่ที่ความดีถูกชะล้างโดยดอกบัวเลยนะ”
เทพธิดาตอบว่า “ถึงแม้ท่านจะยังไม่ได้ชั่งน้ำหนัก แต่ท่านมีความดีอยู่จริง วันนี้สามารถใช้ชีวิตไปก่อนได้ พรุ่งนี้ค่อยไปชั่งน้ำหนัก”
กู่ฉิงซานกล่าวอย่างแผ่วเบา
หมู่เมฆทะยานขึ้นมาก่อนกระจายไปทุกทิศทางอย่างรวดเร็ว
มันแผ่ขยายอย่างรวดเร็วจนหมู่เมฆอื่นต้องออกจากที่ที่เคยอยู่
หมู่เมฆยังคงแผ่ขยาย ใช้เวลาหลายสิบอึดใจก่อนจะค่อย ๆ หยุดนิ่ง
จิตเทพของกู่ฉิงซานกวาดผ่าน ปกคลุมในระยะหนึ่งพันสามร้อยตารางกิโลเมตร
ก่อนจิตเทพจะสามารถฟื้นคืนกลับมาได้ เมืองพลันปรากฏขึ้นบนหมู่เมฆ
มันคือเมืองจริง ๆ กินพื้นที่กว่าหนึ่งพันสองร้อยตารางกิโลเมตร ถูกห้อมล้อมโดยภูเขาลำธาร ข้างในคือตำหนักทองคำซับซ้อน มีการแกะสลักตามคานและสิ่งปลูกสร้าง เสาหลักถูกแกะสลักด้วยหยก
ยังมีสิ่งปลูกสร้างอีกมากมาย อาทิ หอคอยร้องเพลง ศาลาเต้นรำ สะพานหยกและน้ำใสกระจ่าง สวนไป่เซ่อ ลานวิชายุทธ์ วิหารเต๋าและสิ่งปลูกสร้างอื่น ๆ
มีสมบัติ หญ้าวิญญาณ ดอกไม้วิญญาณ กองอาวุธ เกราะและโล่จำนวนนับไม่ถ้วน ทั้งหมดส่องแสงล้ำค่าเป็นประกายออกมา
กู่ฉิงซานประหลาดใจ
เทพธิดากล่าวอย่างมีอารมณ์ว่า “ไม่สงสัยเลยว่าท่านเทพเพิ่งมาถึงโลกนี้จนพวกข้าทั้งสิบหกองค์ถูกเรียกให้มารับใช้ กลายเป็นว่ามันคือความดีอันยิ่งใหญ่นัก”
ตอนนี้ รถม้าสีทองบินมาจากเมือง
รถม้าเคลื่อนลงมาอยู่ตรงหน้าทุกคน ประตูเปิดออก
สาวใช้งามงดยี่สิบคนเข้าหากู่ฉิงซานพร้อมกล่องอาหาร จากนั้นทำการคารวะ
“ท่านเทพ”
พวกนางคุกเข่าตรงหน้ากู่ฉิงซานก่อเปิดกล่องอาหาร
กล่องอาหารยี่สิบกล่อง เต็มไปด้วยของว่างงามงดแปดสิบอย่าง ชาอุ่นและสุราอีกสิบห้าชนิด
สาวใช้คนหนึ่งกล่าวว่า “ท่านเทพ นี่คือชายามบ่าย ท่านดื่มพวกมันก่อนเลย มื้อเย็นใกล้จะเตรียมพร้อมแล้ว”
กู่ฉิงซานมองคนแล้วคนเล่าก่อนถอนหายใจ “ฝีมือของพวกนี้ดีกว่าข้าเยอะ”
สาวใช้อีกคนกล่าวว่า “ท่านเทพ หากท่านอยากเรียนรู้การทำอาหาร มีเมนูแปดพันล้านอย่างในสวรรค์ พวกข้าล้วนสามารถสอนท่านได้”
กู่ฉิงซานมองเมือง จากนั้นมองสาวงามรอบข้าง พูดอะไรไม่ออกสักพักใหญ่
เทพธิดาที่มีน้ำใจและเฉลียวฉลาดกล่าวว่า “ท่านเทพ หากท่านคิดมีแต่พวกข้าที่เป็นผู้หญิง ท่านสามารถออกไปคบค้ากับเทพองค์อื่นเพื่อผูกมิตรในภายหลังได้”
“หากท่านต้องการเป็นคู่หูกับเทพผู้หญิงเหล่านั้น พวกข้าสามารถหายไปได้ทันทีหรือจะกลายเป็นเพียงสาวใช้ธรรมดาที่ไม่หลับนอนกับท่านก็ได้ นี้ล้วนเป็นไปตามที่ท่านปรารถนา”
กู่ฉิงซานกล่าวว่า “ที่จริง ข้ามีสิ่งหนึ่งที่อยากถามน่ะ”
“เชิญท่านว่ามา”
“พวกเจ้าอธิบายว่ามีสถานที่ที่บุญกับกรรมถูกชะล้างโดยดอกบัว”
“ใช่”
“วันนี้ปิดหรือเปล่า”
“ไม่ วันนี้พวกข้าอยากพาท่านทำความคุ้นเคยกับทะเลหมู่เมฆก่อน”
“ดีมาก ข้าอยากชั่งความดีตอนนี้เลย”
…
หลังจากผ่านไปหลายอึดใจ กู่ฉิงซานมาถึงสถานที่ที่มีดอกบัวชำระบุญกับกรรม
สิ่งที่เรียกว่าดอกบัวชำระบุญกับกรรมนั้น มันดูเหมือนกับดอกบัวขนาดใหญ่
ขณะยืนอยู่บนนั้น กู่ฉิงซานถามว่า “ข้าแค่ต้องรออยู่ตรงนี้หรือ”
“ถูกต้อง” เทพธิดายิ้ม “ท่านเทพจะต้องรอสักพัก อีกเดี๋ยวพวกเราจะรู้ความดีของท่าน”
“เอาล่ะ ข้าเข้าใจ” กู่ฉิงซานกล่าว
เขาได้ถามจนกระจ่างชัดแล้ว ในทะเลหมู่เมฆ ทุกสิ่งต้องการความดี
ดังนั้นเขาเพียงต้องใช้ความดีให้หมดเพื่อกลับไป
สิ่งนี้ช่างเรียบง่ายมาก
มันเหมือนกับหาเงินมาได้ก็เอาเงินใช้จับจ่าย
เป็นเรื่องยากที่จะหาเงิน แต่เป็นเรื่องง่ายที่จะใช้เงิน
แต่อย่างแรกต้องรู้ก่อนว่าความดีที่เขามีนั้นมันแค่ไหน หลังจากนั้นถึงจะรู้ว่าต้องทำยังไง
กู่ฉิงซานยืนอยู่บนดอกบัว
หลังจากนิ่งไปสักพัก
เมล็ดดอกบัวพลันทะยานออกมาจากดอกบัว
แปะ!
เมล็ดดอกบัวแยกออก
เสียงอันโอ่อ่าดังขึ้น
“ความดีของคนคนนี้ไม่สามารถวัดได้ เขาสามารถเพลิดเพลินกับพรในทะเลหมู่เมฆได้ชั่วนิรันดร์”
..............................