1113 และแล้ว

ตอนที่ 1113 และแล้ว

ยานอวกาศพุ่งไปข้างหน้าในวังวนความว่างเปล่า

ด้วยเทวภัณฑ์มิติของภูต เขาถูกเคลื่อนย้ายพริบตาไปพื้นที่ใกล้เคียงของหุบเหวนิรันดร์โดยตรง

ตอนนี้ เขากำลังกลับสู่การเดินทาง จุดหมายคืออาณาจักรหนาม

“…ซ่า…กู่ฉิงซาน ได้ยินหรือเปล่า” เสียงของลอร่าดังมาจากเครื่องมือสื่อสารของยานอวกาศ

“ได้ยิน” กู่ฉิงซานตอบ

“ทุกอย่างราบรื่นหรือเปล่า” ลอร่าถาม

“ราบรื่นดี พอข้ากลับไปถึง พวกเราจะประกาศการเข้าร่วมสงครามทันที”

“ได้ ข้าจะเตรียมตัวไว้”

การติดต่อสิ้นสุดลง

กู่ฉิงซานนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่ในห้องพักขณะส่งยาเม็ดเข้าปาก

เขาเป็นคนเดียวบนยานอวกาศ

…ซูเสวี่ยเอ้อร์อยู่ในทางเดินลับ

ด้วยอาวุธกาลอวกาศของเทพธิดาแห่งความยุติธรรม นางกำลังเตรียมเข้าสู่ส่วนลึกในป้อมปราการเหล็กกล้าเพื่อรับข้อมูลกับอาวุธที่หลงเหลือไว้โดยจักรวรรดิดารา

หลานซิ่ว กู่เหยียนและฉ่าเฉียงนำกำลังคนเพื่อเตรียมไปเยี่ยมอาณาจักรภูตในฐานะแขก

ตอนที่แยกกัน พวกภูตเชิญกู่ฉิงซานและซูเสวี่ยเอ้อร์ไปเยี่ยมอาณาจักรภูตแล้ว กู่ฉิงซานย่อมไม่เห็นด้วย เขาทำได้เพียงบอกไปว่าต้องรีบกลับอาณาจักรหนามในทันที

ชายชราเครายาวเพียงถามกู่ฉิงซานเรื่องแต่งงานกับเจ้าหญิงภูต

ซูเสวี่ยเอ้อร์พลันระแวดระวังขึ้นมา

…ทำไมพวกภูตถึงกระตือรือร้นเรื่องนี้นัก

จะปล่อยให้ฉิงซานอยู่ที่นี่อีกไม่ได้!

ขณะดันกู่ฉิงซาน นางเร่งว่า “เจ้ารีบไปทำธุระเถอะ ข้าจะไปหาเจ้าทีหลัง”

ดังนั้นกู่ฉิงซานจึงไปจริง ๆ

…เขาใช้เทวภัณฑ์มิติที่ภูตสร้างขึ้นเพื่อไปจากที่นี่ทันที

“ทำไมเขาถึงรีบไปนักล่ะ” ราชาภูตสงสัย

ซูเสวี่ยเอ้อร์จ้องมองกลุ่มภูตก่อนตอบด้วยน้ำเสียงเย็นเยือกว่า “เขาจะไม่แต่งกับภูต ข้าขอพูดให้ชัด ๆ เลย เขาคือเผ่าพันธุ์มนุษย์ เข้าใจหรือเปล่า เผ่าพันธุ์มนุษย์สามารถแต่งได้แต่กับเผ่าพันธุ์มนุษย์…”

คำพูดของนางถูกขัดโดยชายชราเครายาว

ชายชราเครายาวโบกมืออย่างเสียดายก่อนกล่าวว่า “แม่นาง ข้านับถือพลังใจที่เจ้าแสดงในการต่อสู้นะ ข้าอยากให้เจ้ายอมรับพรของราชวงศ์ภูตเพื่อกลายเป็นเจ้าหญิงภูตที่มาพร้อมกับความสามารถพิเศษ จากนั้นก็แต่งงานกับเขา”

ราชาภูตพยักหน้าเช่นกันก่อนชื่นชม “ใช่ วันนี้เป็นวันดี เป็นเวลาที่เหมาะจะจัดงานแต่งครั้งยิ่งใหญ่ของเจ้า”

เกิดความเงียบสงัด

ซูเสวี่ยเอ้อร์แข็งทื่อ ขยับไม่ได้อยู่พักใหญ่

เสียงสังเคราะห์อิเล็กทรอนิกส์พลันดังมาจากแขนของนาง “ซูเสวี่ยเอ้อร์ ถึงเวลาที่พวกเราต้องไปเข้าป้อมปราการแล้ว”

ด้วยเหตุผลบางอย่าง เสียงสังเคราะห์อิเล็กทรอนิกส์นี้ให้ความรู้สึกยินดีและสบายอารมณ์

…แน่นอนว่าตอนนี้กู่ฉิงซานไปแล้ว เขาจะไม่มีทางรู้เรื่องพวกนี้

เขาอยู่บนยานอวกาศ กำลังเข้าสู่สภาพพักผ่อนชั่วคราว

ขณะดูดกลืนพลังของผู้ฝึกยุทธ์มากกว่าหนึ่งพันคน ประกอบกับพลังมังกรมารดั้งเดิม ตอนนี้เขาอยู่ในขั้นที่พละกำลังก้าวหน้าอย่างก้าวกระโดด

ทุกช่วงเวลา กู่ฉิงซานสามารถสัมผัสถึงการพัฒนาของพละกำลังได้

เมื่อถึงช่วงเวลาหนึ่ง

แถวตัวอักษรขนาดเล็กพลันผุดขึ้นบนหน้าต่างระบบเทพสงคราม

“พละกำลังส่วนตัวของท่านไปถึงระดับนภายามค่ำแล้ว”

“ท่านสามารถเริ่มต้นภัยพิบัติได้ทุกเมื่อ”

อารมณ์ของกู่ฉิงซานไม่แปรปรวน

เขามีลางสังหรณ์ว่าพลังของมังกรมารที่หลับใหลอยู่ไม่ได้จำกัดอยู่ที่ระดับนภายามค่ำ มันถึงขั้นช่วยให้เขาพัฒนาต่อไปได้

ทว่า ในยานอวกาศ มันไม่สะดวกนักที่จะอยู่รอดจากภัยพิบัติได้

ดังนั้น…

“เหวยจุน” กู่ฉิงซานส่งเสียงเรียก

เสียงตอบรับในความว่างเปล่าดังอย่างรวดเร็ว “ฟิ่ว”

กู่ฉิงซานถามว่า “เจ้าหยิบยืมความสามารถมาจากอีกฝ่ายก็เลยซ่อนตัวใช่หรือเปล่า”

จี้น้ำเต้าหยกเหวยจุนปรากฏขึ้นจากอากาศทันทีขณะวนรอบตัวกู่ฉิงซาน

“ฟิ่ว ๆๆๆๆ !”

มันส่งเสียงด้วยความตื่นเต้น

กู่ฉิงซานเข้าใจก่อนยกนิ้วโป้งให้ทันที

“ทำได้ดีมาก!” เขาชม

…เพราะเหวยจุนได้รับความสามารถนี้มา ดังนั้นเขาจึงสามารถแอบมองโลกเพื่อรวบรวมข้อมูลเพิ่มเติมได้

ยังไงเสีย เขายืนอยู่ฝั่งบัญญัติและหุบเหวเพื่อต่อสู้กับความโกลาหลและโลกคู่ขนาน

ครั้งนี้หุบเหวนิรันดร์ดูสนใจเช่นกัน

…เดิมที โล่ของผู้พิทักษ์ทุกสิ่งจะเพียงอัญเชิญสัตว์ประหลาดหุบเหวบางส่วนแบบสุ่มเท่านั้น ไม่ว่าจะแข็งแกร่งหรืออ่อนแอ มันก็จะอัญเชิญมาอยู่ดี

แต่หุบเหวนิรันดร์รู้สึกถึงการเรียกของอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชิ้นนี้ มันจึงส่งสัตว์ประหลาดหุบเหวที่แข็งแกร่งที่สุดทั้งหมดไป

จนกระทั่งการต่อสู้สิ้นสุดลง สัตว์ประหลาดหุบเหวเหล่านั้นจึงจากไปช้า ๆ

กู่ฉิงซานรู้เรื่องนี้เช่นกัน

เขาครุ่นคิดสักพักก่อนใช้งานอุปกรณ์ปกปิดบนยานอวกาศ จากนั้นจอดยานอวกาศในความว่างเปล่าที่ไม่สะดุดตา

กู่ฉิงซานตระเตรียมค่ายกลป้องกัน จากนั้นปลดปล่อยโล่ของผู้พิทักษ์ทุกสิ่ง

เมื่อทุกสิ่งเตรียมพร้อม เขายื่นมือออกไปเพื่อเริ่มร่ายวิชา

วิชาลับ ผนึกร่างในความมืด!

วิชาลับ วิญญาณหวนกลับ!

ด้วยการใช้สองวิชา วิญญาณของเขาหลบหนีออกจากร่างอีกครั้ง

เขาปลดปล่อยจิตเทพเพื่อตรวจสอบความว่างเปล่ารอบข้างหลายหมื่นไมล์

ทุกสิ่งดำเนินไปอย่างปกติ

…นี่คือซากปรักหักพังความว่างเปล่าที่เขากำลังมองหาชั่วคราว พูดง่าย ๆ ก็คือเขาไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน

ประกอบกับโล่ของผู้พิทักษ์ทุกสิ่งและจี้น้ำเต้าหยกเหวยจุน กู่ฉิงซานเชื่อว่ายังมีหลักประกันเรื่องความปลอดภัย

กู่ฉิงซานครุ่นคิดสักพัก จากนั้นสวมหมวกเพื่อปกปิดลมหายใจและใบหน้า

นี่คือบางสิ่งจากโลกลอยฟ้า เขาคิดว่ามันใช้งานง่าย จึงได้เก็บรวบรวมเอาไว้บางส่วน

…ส่วนเกราะส่วนตัวของราชาวิญญาณธาตุ มันถูกไว้ให้ซูเสวี่ยเอ้อร์

ยังไงเสีย เขามีโล่ของผู้พิทักษ์ทุกสิ่ง อีกทั้งยังมีจี้น้ำเต้าหยกเหวยจุนอยู่กับตัว ดังนั้นเขารู้สึกโล่งอกที่เกราะส่วนตัวถูกใช้เพื่อปกป้องเสวี่ยเอ้อร์

ตอนนี้ กู่ฉิงซานสวมชุดคลุมแห่งความมืดและความเงียบ สวมหมวกบนศีรษะและมีดาวยาวเหน็บอยู่ที่เอว ทำให้ไม่สามารถระบุตัวตนได้

หลังจากเตรียมการเรียบร้อย กู่ฉิงซานกล่าวว่า “เหวยจุน เจ้าใช้วิชานั่นกับตัวข้า…แค่ใช้พลังวิญญาณเพื่อรักษามันไว้ อย่าใช้มันเต็มที่ จากนั้นก็ไปดูแลข้า”

“ฟิ่ว!” เหวยจุนตอบ

หลังจากนั้น มันใช้วิชากับกู่ฉิงซาน

สกิลเทพ วัฏจักรแห่งความเป็นความตาย!

…นี่คือสกิลเทพจากประตูสีแดง!

เพียงพริบตา กู่ฉิงซานพบว่าทุกสิ่งรอบข้างกลายเป็นภาพมายา

โลกอีกใบพลันปรากฏขึ้นแก่สายตา

เศษเสี้ยวยมโลก!

เหมือนกับวิชาที่ใช้โดยประตูสีแดงในตอนแรก วิชานี้ข้องเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงของสองโลก ไม่สามารถทำให้สมบูรณ์ได้ในเวลาอันสั้น

กู่ฉิงซานก้าวไปบนหินแล้วพลันพบว่าตัวเองกำลังยืนอยู่ในมุมหนึ่งของภูเขาล้อมเหล็กใหญ่

…เขาเข้าสู่เศษเสี้ยวยมโลกแล้ว

กู่ฉิงซานปรับลมหายใจอย่างระวังขณะซ่อนอยู่ในสายลมแล้วมองรอบข้าง

ในท้องนภา จุดแสงหมองหม่นและโอ่อ่าจำนวนมากบินไปมา

ปฐพีสั่นสะเทือน

เทพจำนวนมากกำลังร่วมมือกันเพื่อส่งขุมนรกกลับรอยแยกระหว่างภูเขาล้อมเหล็กใหญ่และแม่น้ำแห่งการลืมเลือน

…โลกดูปั่นป่วน ดูท่าอิทธิพลของราชาภูตผีจะยังไม่สิ้นสุดลง

กู่ฉิงซานหรี่ตาขณะปล่อยจิตเทพเพื่อตรวจสอบอย่างละเอียด

ทันใดนั้น เขาพบคนรู้จักอยู่ตรงริมฝั่งแม่น้ำลืมเลือน

นางคล้ายกับเพิ่งทำบางสิ่งเสร็จก่อนรีบเดินไปทางหนึ่ง

กู่ฉิงซานไม่ลังเลอีกต่อไปก่อนหายไปจากที่ที่เคยอยู่ทันที

“ข้าเอง”

เขาปรากฏตัวด้านหลังผู้หญิงชุดขาวขณะกระซิบ

ผู้หญิงชุดขาวนิ่งก่อนกล่าวกับความว่างเปล่าว่า “พี่สาว เจ้ากลับไปรอข้าก่อนเลย เตรียมทำอาหารไว้เลย”

เปลวเพลิงพุ่งออกจากปากนางก่อนหายไปทันที

ผู้หญิงชุดขาวหันศีรษะก่อนเดินไปอีกทางหนึ่ง

“อย่าเหาะ อย่าวิ่ง อย่าทักทายผู้อื่น เดินมากับข้าช้า ๆ ” ผู้หญิงชุดขาวส่งเสียง

กู่ฉิงซานเข้าใจก่อนตามนางอย่างใกล้ชิด

ผู้หญิงชุดขาวเดินนำ เขาไม่พูดไม่จา ไม่กล่าวทักทายใคร ยังคงก้มศีรษะแล้วก้าวเดินไปข้างหน้า

มีภูตผีจำนวนมากขึ้นเรื่อย ๆ อยู่บนถนน บางครั้งมีเทพปรากฏตัวขึ้น

“เร็วเข้า! เร็วเข้า! ใครบางคนแอบใช้การสลับของสองโลก!”

“ด้วยคำสั่งของทวยเทพ รีบหาผู้ต้องสงสัยซะ!”

“ตอนนี้เริ่มนับกำลังคน หากพบสิ่งผิดปกติต้องรายงานทันที”

“ขอรับ!”

“เร่งมือเข้า เทพสังเกตเห็นว่าสถานที่ที่วิชาถูกใช้มีจุดเริ่มต้นที่ภูเขาล้อมเหล็กใหญ่”

“เรียงแถว เตรียมต่อสู้!”

พวกเขากรีดร้องขณะเร่งมือ

บรรยากาศในยมโลกคล้ายกับตึงเครียดอีกครั้ง

ผู้หญิงชุดขาวก้มศีรษะ ฝีเท้าเร่งความเร็วเพื่อพากู่ฉิงซานไปยังลานบ้านริมแม่น้ำแห่งการลืมเลือน

นางเปิดประตู เชิญกู่ฉิงซานเข้าข้างในก่อนรีบปิดประตู

“เอาล่ะ นี่แหละที่ของพวกเรา น่าจะปลอดภัย” ผู้หญิงชุดขาวถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ผู้หญิงชุดดำรอทั้งสองคนอยู่ก่อนแล้ว

“เจ้านี่กล้ามากเลยนะ!”

ผู้หญิงชุดดำชำเลืองมองกู่ฉิงซานขณะรีบกล่าวเช่นนั้น

กู่ฉิงซานมองความว่างเปล่า

ความว่างเปล่าส่งเสียง “ฟิ่ว ๆๆ ”

กู่ฉิงซานกล่าวทันทีว่า “วิชานี้สามารถอยู่ได้สามสิบวินาที พวกเราต้องรีบคุยแล้ว”

..............................