1100 ทำข้อตกลงกับยักษ์

ตอนที่ 1100 ทำข้อตกลงกับยักษ์

กู่ฉิงซานกำลังคุยกับยักษ์แห่งการเริ่มต้น แต่จิตของเขาขยับอย่างรวดเร็ว

ตอนอยู่ในโลกดั้งเดิม เขาเคยพบเงานั่นมาก่อน

ตอนนั้นเงานั่นพูดว่าอะไรนะ

“ข้ามาจากยุคโบราณ เคยเป็นเงาของใครบางคน…”

…ยุคโบราณ

นั่นคือช่วงเวลาที่เกิดการทำลายล้างโลกภายในเมื่อหนึ่งร้อยล้านปีก่อน

หรือก็คือ กู่ฉิงซานผู้เกลี้ยกล่อมตัวเองว่าจะละทิ้งตัวตนในฐานะราชาภูตผีแห่งยมโลกได้ตระเตรียมทั้งหมดนี้ไว้เมื่อหนึ่งร้อยล้านปีก่อน

ในตอนนั้น เขากลายเป็นราชาภูตผีแห่งยมโลกแล้ว แต่ภายหลัง ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาจึงละทิ้งตัวตนในฐานะราชาภูตผีไป

ในที่สุดเขาก็เกิดเสียดายขึ้นมา

…ดังนั้นเขาได้ทิ้งคำเตือนไว้ในยุคโบราณ

หนึ่งร้อยล้านปีนั้นยาวนานเกินไป สัตว์ประหลาดในแม่น้ำแห่งกาลเวลาจะปล่อยเขาไปหรือเปล่า

ในทุกๆ วัน สัตว์ประหลาดเหล่านั้นไม่ได้ทำอะไรเลย ความหมายเดียวของตัวตนดังกล่าวคือสังเกตการณ์โลกและดูสถานที่ที่เกิดช่องโหว่ในแม่น้ำแห่งกาลเวลา ทันทีที่พบ พวกมันจะเข้าโจมตีทันที

พวกมันใช้ชีวิตและสนุกกับสิ่งเหล่านั้น

…ถ้าอย่างนั้นกู่ฉิงซานผ่านมาได้อย่างไร หรือเป็นเพราะสามเหรียญ

กู่ฉิงซานส่ายหน้าเล็กน้อย

…รายละเอียดเหล่านี้ไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว

สิ่งสำคัญที่สุดคือเขาเข้าใจแล้วว่าจะละทิ้งสถานะของหกภพไม่ได้

ตอนนี้ เสียงของยักษ์ดังขึ้น “เอาเถอะ ธุรกิจวันนี้เป็นอันเสร็จสิ้น เจ้าสามารถกลับไปทางเดิมได้ หากต้องการให้ข้าไปส่งก็ต้องจ่ายเพิ่ม”

กู่ฉิงซานมองสายตาคาดหวังของยักษ์จนอดที่จะถามไม่ได้ว่า “เท่าไหร่หรือ”

“ขึ้นอยู่กับว่าเจ้ามีอะไรบ้าง” ยักษ์ตอบ

กู่ฉิงซานชำเลืองมอง

ยักษ์ยังตั้งตารอ

…ยักษ์ตนนี้มีความสุขที่ได้ทำธุรกิจ

กู่ฉิงซานรู้สึกได้เล็กน้อย

ในทะเลแห่งความตระหนักรู้ ชิ้นส่วนหลากสีสันนั่นส่งความผันผวนเล็กน้อยออกมาขณะชี้ไปที่ยักษ์แห่งการเริ่มต้น

ดูท่าในการต่อสู้ครั้งแรกของยมโลก ผู้ทำลายทุกสิ่งถูกเก็บโดยยักษ์ตนนี้หลังจากถูกขว้างออกไป

จะเอาผู้ทำลายทุกสิ่งกลับมาจากมือของมันได้อย่างไร

กู่ฉิงซานไอเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า “…พูดตามตรง นอกจากอยากให้ส่งกลับแล้ว ข้ายังอยากได้อาวุธเหมาะมืออีกชิ้นน่ะ สงสัยจริงว่าที่นี่มีอาวุธขายหรือเปล่า”

ดวงตาของยักษ์ทอประกาย

นอกจากเคลื่อนย้ายพริบตาแล้วยังมีอาวุธเพิ่มเข้ามาอีก มีแต่ได้กับได้

นี่คือนักธุรกิจตัวยง

“อาวุธหรือ ข้าไม่รู้ว่าเจ้าต้องการอาวุธแบบไหนน่ะ” ยักษ์แห่งการเริ่มต้นถามด้วยความไม่มั่นใจ

กู่ฉิงซานตอบว่า “อาวุธเย็น ถ้าด้ามจับยาวยิ่งดี”

ยักษ์ครุ่นคิดเล็กน้อย

อาวุธด้ามจับยาวนานาชนิด ทั้งง้าว ทวน หอก ดาบขอ แหลนยาวและอื่นๆ ปรากฏขึ้นระหว่างยักษ์และกู่ฉิงซาน

ประเภทพลังของอาวุธเหล่านี้แตกต่างกันออกไป บางอันข้องเกี่ยวกับธาตุ; บางอันขับเคลื่อนด้วยเจตจำนงและวิญญาณ; บางอันมีจิตสำนึกเป็นของตัวเองและเป็นตัวตนของวิญญาณอาวุธ

ความผันผวนแก่กล้าของพลังแผ่ออกมาจากอาวุธ

กู่ฉิงซานชำเลืองมองก่อนส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า “ยังไม่ดีพอ”

ยักษ์กล่าวว่า “นี่ล้วนเป็นของดีทั้งนั้น หากเจ้าต้องการอาวุธขั้นสูง ข้าต้องดูก่อนว่าเจ้ามีอะไร”

กู่ฉิงซานถามว่า “ท่านต้องการอะไรหรือ”

สีหน้าของยักษ์ดูร้อนรน มันตอบว่า “ของจากโลกภายนอก ขอแค่มีค่าก็พอ ไม่จำเป็นต้องข้องเกี่ยวกับการต่อสู้ ข้าไม่มีที่จะเก็บอุปกรณ์ต่อสู้อีกแล้ว”

ไม่จำเป็นต้องข้องเกี่ยวกับการต่อสู้หรือ

กู่ฉิงซานหยิบน้ำตามังกรออกมา

นี่คือดอกไม้จากโลกฝั่งฝึกฝน เป็นประโยชน์กับวิญญาณยิ่ง

ยักษ์ชำเลืองมองก่อนกล่าวอย่างแผ่วเบาว่า “ดอกไม้หายาก แต่ไม่มีค่าเทียบเท่ากับอาวุธของข้าที่มีตอนนี้ด้วยซ้ำ ยิ่งของที่ดีกว่ายิ่งไม่ต้องพูดถึง”

กู่ฉิงซานมองดอกไม้ในมือ จากนั้นมองอาวุธ

…อาวุธเหล่านั้นดีจริง พวกมันคือตัวตนชั้นยอดหากอยู่ในโลกเก้าร้อยล้านชั้น

สีหน้าของยักษ์สงบ

แต่หัวใจของกู่ฉิงซานเกิดความคิดขึ้นมา

สีหน้าของมันไม่เป็นธรรมชาติเลย!

…มีคำกล่าวว่าหากไม่ได้ทำอะไรผิดก็ต้องรักษาสีหน้าเฉยชาเอาไว้ แต่จะพูดเกทับเพื่ออะไร

หรือว่า…

ยักษ์ตนนี้ทำได้เพียงอยู่ที่นี่แต่ไม่สามารถออกไปได้

กู่ฉิงซานเกิดความคิดขึ้นในใจ ดังนั้นเขาจึงหยิบกระถางดอกไม้ออกมา

“ดินพื้นเมืองของโลกสามารถปลูกต้นไม้ส่วนใหญ่ได้” เขาแนะนำ

ยักษ์ดูประทับใจเล็กน้อย

มันยื่นนิ้วออกไปอย่างระมัดระวังเพื่อปาดเศษดิน จากนั้นเอาเข้าปากเพื่อตั้งใจลิ้มรส

“อืม… ใช่ ดินดี แต่ยังห่างไกลนักที่จะเอามาแลกกับอาวุธ”

“งั้นหรือ ข้าจะลองหาชิ้นใหม่ให้”

กู่ฉิงซานล้วงเข้าไปในถุงเก็บของ

อาหารวิญญาณของฉินเสี่ยวหลัว

ดอกไม้และเมล็ดพันธุ์ของซิ่วซิ่ว

หนังสือฝึกฝนที่ได้มาจากฉิงโหรวและหวั่นเอ๋อร์

ฐานข้อมูลขนาดใหญ่จำนวนมากของเลี่ยวสิง… ถึงแม้กู่ฉิงซานจะไม่ได้อ่านรายละเอียด แต่พวกมันคือหนังสือเรียนเกี่ยวกับความรัก นั่นคือสิ่งที่เย่เฟยหลีบอกเอาไว้ เขาคัดแยกขยะออกมาแล้วบอกว่ามันจะถูกทำลายหลังจากทำการตรวจสอบแล้ว ส่วนที่เหลือจึงยกให้กับกู่ฉิงซาน

จางหยิงห่าวมอบหนังสือ <<เส้นทางการฝึกฝนเป็นนักแสดงด้วยตัวเอง>> กับหนังสือ <<นักฆ่าคนนี้ไม่ใช่คนเลือดเย็นหรอกนะ>>

ส่วนที่เหลือก็เป็นของใช้ในชีวิตประจำวัน

โอ้ ใช่ ยังมีเหรียญในพื้นที่จ้าวโลกอีก… กู่ฉิงซานยังเหลือเหรียญปลาหมึกตัวใหญ่ที่สามารถอัญเชิญตู้เย็นที่เต็มไปด้วยเครื่องดื่มเช่นกัน

พูดง่ายๆ กู่ฉิงซานงัดทุกสิ่งที่มีออกมา

เขาตัดสินใจที่จะไม่เล่นตุกติก

อีกฝ่ายคือยักษ์ตนแรกในหนึ่งร้อยล้านโลก เขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายอยู่มากี่ร้อยล้านปีและได้พบเห็นมากี่สิ่ง แถมเมื่อมันได้พบเห็นผู้คนก็สามารถมอบชะตากรรมให้คนคนนั้นได้

ด้วยตัวตนที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ เขาไม่สามารถเล่นตุกติกได้ ไม่อย่างนั้นเขาได้รนหาที่ตายแน่ๆ

ยักษ์มองของที่กู่ฉิงซานนำออกมาแล้วเกิดความสงสัย “ทำไมเจ้าเอาของออกมามากขนาดนี้ล่ะ”

กู่ฉิงซานตอบตามตรงว่า “พวกเรากำลังทำธุรกิจ ต้องให้ความสำคัญเรื่องชื่อเสียง… ในด้านมูลค่า ข้าคิดว่าของเหล่านี้ไม่มากพอ… เพราะสำหรับภายนอก มันคือของธรรมดามากและข้าอยากแลกเปลี่ยนเป็นอาวุธดีๆ ”

ยักษ์นิ่งไปสักพัก จากนั้นพลันยิ้มออกมา “ข้าคิดว่าเจ้าจะฉลาดกว่านีเสียอีก…”

มันชำเลืองมองอาวุธ

อาวุธเหล่านั้นพลันกลายเป็นทองแดงและเหล็กที่ผุพัง

“หากพูดถึงชื่อเสียง ข้าก็ถือว่ามีชื่อเสียงที่ดีมาตลอดตราบที่อีกฝ่ายจริงจังเรื่องแลกเปลี่ยนกับข้า”

ยักษ์ครุ่นคิดสักพักแล้วกล่าวต่อว่า “ข้าต้องการของทั้งหมดที่เจ้านำออกมา”

กู่ฉิงซานถามว่า “งั้น เรื่องอาวุธ…”

ยักษ์รวบรวมอาวุธที่แตกหักทั้งหมดที่ลอยอยู่ในอากาศเอาไว้ก่อนหยิบชุดอาวุธด้ามยาวออกมา

ทันทีที่อาวุธเหล่านี้ปรากฏขึ้น พวกมันระเบิดความผันผวนพลังออกมา สายลมพัดพาเหนือพวกมัน ทำให้ผู้คนรับรู้ถึงระดับพลังของพวกมันอย่างรวดเร็ว

สิ่งประดิษฐ์วิญญาณ

นี่คือสิ่งประดิษฐ์วิญญาณทรงพลังที่มีคุณลักษณะเป็นของตัวเอง ทุกชิ้นสามารถทำให้คนแข็งแกร่งนับไม่ถ้วนจ้องมองตาเป็นมันได้

กู่ฉิงซานชำเลืองมอง

…ไม่มีผู้ทำลายทุกสิ่ง

หรือก็คือ อาวุธเหล่านี้แข็งแกร่งมากจริงๆ แต่พวกมันยังด้อยกว่าอาวุธของผู้ทำลายทุกสิ่ง

กู่ฉิงซานถอนหายใจ เขาส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า “น่าไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการ”

ยักษ์ไม่หงุดหงิด มันกล่าวว่า “ถ้าเจ้าต้องการอาวุธที่ดีกว่านี้ก็อย่าเอาของสกปรกธรรมดาจากโลกภายนอกมาแลกเปลี่ยน… ไม่ว่ามันจะมีจำนวนมากแค่ไหน ข้าก็ไม่สามารถแลกเปลี่ยนได้หรอกนะ”

“ทำไมล่ะ” กู่ฉิงซานถาม

ยักษ์เผยสีหน้ารำลึกถึงความหลังแล้วตอบอย่างช้าๆ ว่า “เจ้าเป็นคนฉลาด คงจะมองออกว่าข้าไม่อยากไปจากที่นี่… เพราะถ้าอยู่ข้างนอก ไม่ว่าจะเป็นตัวตนที่ทรงพลังขนาดไหน สุดท้ายก็ต้องตายอยู่ดี”

“ดูท่าท่านจะสูญเสียไปเยอะเลยสินะ” กู่ฉิงซานกล่าว

ยักษ์ถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “ไม่จำเป็นต้องพูดถึงอดีตหรอก กลับเข้าเรื่องการแลกเปลี่ยนดีกว่า ถ้าผู้คนรู้ว่าข้าได้ของธรรมดาที่สุดจากโลกภายนอกโดยแลกกับพวกเทวภัณฑ์ขึ้นมา แบบนั้นมีหวังถูกเยาะเย้ยจนเสียชื่อเสียงกันหมดพอดี”

กู่ฉิงซานกล่าวว่า “แต่ข้าต้องการอาวุธที่ดีกว่านี้จริงๆ ”

ยักษ์มองกู่ฉิงซานด้วยดวงตาหนึ่งข้างที่ลืมอยู่ก่อนกล่าวช้าๆ ว่า “ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้ นอกจากของพวกนี้ที่อยู่ในมือของเจ้าแล้ว เจ้าต้องให้บางสิ่งที่ล้ำค่ายิ่งสำหรับเจ้าเพิ่มอีก”

“บางสิ่งที่ล้ำค่ายิ่งสำหรับข้าหรือ ทะ… ท่านต้องการวิญญาณของข้าหรือ” กู่ฉิงซานถามอย่างระแวดระวัง

ใบหน้าของยักษ์พลันมืดมน “ข้าไม่ใช่ปีศาจสักหน่อย”

“อภัยให้ข้าด้วย ข้าไม่รู้จริงๆ ว่าท่านต้องการอะไร” กู่ฉิงซานยิ้ม

ยักษ์ยื่นนิ้วออกมาชี้กู่ฉิงซานแล้วถามว่า “สิ่งสำคัญที่สุดในสวรรค์และปฐพีคืออะไร”

“คืออะไรหรือ”

“พรสวรรค์ที่มีพลังพิเศษยังไงล่ะ!”

กู่ฉิงซานพูดไม่ออก

ยักษ์กล่าวว่า “เคยมีแมงป่องยักษ์ตัวหนึ่ง มันมีเหล็กในที่รุนแรงที่สุด ไม่เกรงกลัวความเสียหายหรือคาถาใดๆ สามารถทำลายโลกหลายร้อยล้านใบได้ น้อยคนนักที่จะเป็นคู่มือ… แต่มันไม่สามารถทำความสะอาดหรือรักษาเหล็กในพิษเอาไว้ได้”

“แมงป่องยักษ์พยายามทำความสะอาดเหล็กในพิษด้วยตัวเองจนเกือบโดนพิษเล่นงานถึงตาย”

“ภายหลังมันจึงไม่กล้าจัดการด้วยตัวเอง”

“ผู้ที่ถูกบังคับให้ทำความสะอาดจะถึงแก่ความตายก่อนจะทันได้ถึงเหล็กในพิษเสียอีก”

“ทุกครั้งที่แมงป่องยักษ์ออกมาเดินบนถนน กลิ่นเหม็นบนร่างของมันสามารถกลบคนทั้งโลกได้”

“ทำให้มันไม่มีแฟน”

“แล้วยังไงหรือ” กู่ฉิงซานอดที่จะถามไม่ได้

ยักษ์ตอบว่า “จากนั้นหนึ่งปีต่อมา มันพบคนที่ไม่มีพละกำลังแต่กลับปลุกความสามารถพิเศษที่เมินการป้องกันจากเหล็กในพิษจนสามารถตัดแต่งกับทำความสะอาดคราบคนตายและสิ่งสกปรกได้ ”

“ช่างทรงพลังยิ่งนัก มันคือความสามารถอะไรหรือ” กู่ฉิงซานประหลาดใจเล็กน้อย

ยักษ์ตอบอย่างเคร่งขรึมว่า “นั่นคือความลับและข้าก็ไม่รู้ด้วย ตำนานบอกไว้ว่าชื่อของความสามารถนั้นคือ: ล้าง ตัด ไดร์”

กู่ฉิงซานพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “ช่างเป็นชื่อที่สดใสนัก”

ยักษ์กำหมัดแล้วกล่าวด้วยใบหน้าจริงจังว่า “แม้กระทั่งผู้ยิ่งใหญ่ไร้เทียมทานก็ไม่อาจสมบูรณ์แบบได้ พวกเขาจะมีปัญหากับเรื่องพวกนี้เสมอ ดังนั้น ในสวรรค์และปฐพีจึงมีความสามารถแปลกประหลาดมากมาย พรสวรรค์จึงเป็นสิ่งสำคัญที่สุด!”

มันดีดนิ้ว

หนังสือมอบอำนาจพลันปรากฏขึ้นในความว่างเปล่า

กู่ฉิงซานรับมาดูก่อนส่ายหน้า “ข้าไม่รู้เรื่องนี้ พูดตามตรง ข้าเพิ่งเริ่มเรียนรู้เท่านั้น”

ยักษ์เผยสีหน้าที่ยากจะอธิบายแล้วถามว่า “เจ้าไม่อยากเป็นทหารไร้ใครเทียบหรือ”

มันปรบมือ

ตูมๆ!

หมู่เมฆระเบิดจุดแล้วจุดเล่า

อาวุธที่มีพลังทรงพลังสุดหยั่งลอยอยู่ในความว่างเปล่าอย่างเงียบงัน

กู่ฉิงซานมองเห็นหอกหลากสีสันตั้งแต่แรกเห็น!

หอกหลากสีสันรีบส่งเสียงหวีดหวิว

ยักษ์มองหอกหลากสีสัน จากนั้นมองกู่ฉิงซาน

มันครุ่นคิดสักพัก

“ข้าเข้าใจล่ะ เจ้าต้องการทหารศักดิ์สิทธิ์แห่งหุบเหวสินะ” ยักษ์กล่าว

“ใช่ ที่จริง ข้าเคยใช้อาวุธชิ้นนี้มาก่อน…” กู่ฉิงซานยอมรับจากใจ

ตอนนี้ ยักษ์ครุ่นคิดกับตัวเอง “อาวุธชิ้นนี้ข้าไม่ได้จ่ายอะไรไปเลย ยังไงเสีย มันถูกใครบางคนขว้างมาแถวนี้ วันนั้นข้ากำลังงีบอยู่ แต่เป็นเพราะข้าตอบสนองได้ทันก็เลยรอดมาได้ ไม่อย่างนั้นคงถูกเล่นงานไปแล้ว”

“ช่างเป็นคนที่ไร้การศึกษานัก อายุปูนไหนแล้วแต่ยังขว้างของมั่วซั่วไปทั่วสายลมแห่งความโกลาหล”

“ถ้าข้ารู้ว่าเป็นใครนะ ข้าจะจับกินไม่ให้เหลือเลย!”

เมื่อยักษ์กล่าวจบ มันมองกู่ฉิงซานแล้วถามว่า “…เดี๋ยวนะ เมื่อกี้เจ้าอยากพูดอะไรหรือ”

“ขะ… ข้าคิดว่าวันนี้อากาศดีมากเลยน่ะ…”

กู่ฉิงซานกล่าวอย่างไม่เต็มใจ

………………………………….